Διαφωνώ με το σκεπτικό σύμφωνα με το οποίο "καλύτερα που ήλθε τώρα αυτή η ήττα και όχι μετά". Βασικά δεν υπάρχει ήττα που να είναι ευχάριστη, όπως επίσης δεν ισχύει το ότι επειδή προέκυψε τώρα, δεν θα συμβεί ξανά μετά. Δεν μετριέται έτσι συμψηφιστικά το ποδόσφαιρο.

Συμφωνώ όμως με εκείνους που υποστηρίζουν ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί διδακτικά. Με ενδελεχές ψάξιμο για το κάκιστο πρώτο ημίχρονο, φτάνεις σε συμπεράσματα. Πετάς πράγματα και δουλεύεις για να τα αποβάλεις, για να μην σου συμβούν ξανά, στο μέτρο του δυνατού πάντα διότι απέναντι υπάρχει και ο αντίπαλος. Κι εν προκειμένω ο Παναθηναϊκός παρουσίασε ένα πρόσωπο ισχυρό. Στην τελική σούμα, είναι δίκαιος νικητής.

Θα συνέβαινε κάποια στιγμή και στην ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ. Δεν έγινε υπερομάδα από τη μία ημέρα στην άλλη, ούτε διορθώνονται έτσι απλά τα τόσα λάθη του καλοκαιριού και μετέπειτα, στο βασικότερο θέμα όλων: Αυτό του προπονητή. Όντως η ομάδα εμφανίστηκε απροετοίμαστη και αιφνιδιασμένη στο πρώτο ημίχρονο, οι εντολές δεν εκτελέστηκαν, το σχέδιο που είχε ο προπονητής δεν εφαρμόστηκε.

Θα σου συμβεί και αυτό στην κακή μέρα. Όμως η ΑΕΚ αντέδρασε, έφερε το ματς στα μέτρα της, το έφερε στα ίσια. Ναι, μειώνοντας με πέναλτι που δεν έπρεπε να δοθεί. Ως εικόνα ωστόσο σου έδινε την εντύπωση ότι στο δεύτερο ημίχρονο είχε γείρει το γήπεδο προς τη μία εστία. Αυτή του Παναθηναϊκού.

Αν υπάρχει ένα παιδικό λάθος, αυτό εντοπίζεται στη διαχείριση. Δεν βγαίνεις τόσο μαζικά στην επίθεση, με φούρια και μια σχετική αναρχία προς το τέλος, προκειμένου να βρεις και το τρίτο τέρμα, κάνοντάς το εν πολλοίς χωρίς συγκρότηση. Μου έμοιαζε κάπως σαν τουρλουμπούκι αυτό που συνέβαινε μετά το τέρμα του Πέκχαρτ.

Είναι καλύτερα να παίρνεις τον ένα βαθμό από το να χάνεις, ειδικά όταν έχεις φέρει το ματς από το 0-2 στο 2-2. Μπήκε και ο κόσμος στο παιχνίδι, έσπρωξε για τη νίκη, όμως όλα έγιναν βιαστικά, χωρίς σύνεση, σκέψη και εξυπνάδα. Και στο τέλος η ΑΕΚ το πλήρωσε. Δεν έχει όμως χρόνο να κλάψει. Επιβάλλεται να σηκωθεί διότι το παιχνίδι με τον Πλατανιά στην Κρήτη είναι κοντά. Και η νίκη απόλυτα απαραίτητη.

ΕΔΩ ΣΕ ΘΕΛΩ ΜΑΝΟΛΟ

Αλλάζει ο άνθρωπος συνήθειες, συμπεριφορές, χαρακτήρα; Κι όμως ναι. Όταν γίνεται σοφότερος, προτάσσει τη λογική και διδάσκεται από τα λάθη του ασκώντας πρωτίστως σκληρή κριτική στον εαυτό του, γίνεται ένας άλλος από αυτόν που υπήρξε. Αρκεί να το θέλει πολύ και να μάχεται γι αυτό. Όπως εν προκειμένω ο Μανόλο Χιμένεθ.

Αν όσα έχει καταφέρει στο μικρό διάστημα της δεύτερης θητείας του στην ΑΕΚ, ήτοι 9 νίκες, 4 ισοπαλίες και την πρώτη ήττα στο 14 ματς, συνέβαιναν έξι χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια της πρώτης γνωριμίας με την ποδοσφαιρική Ενωση, οι συμπεριφορές του θα ήταν διαφορετικές. Τότε σε ανάλογες στιγμές, έτρεχε στην εξέδρα να πανηγυρίζει με τους οπαδούς, χτυπούσε δυνατά το χέρι του στο στήθος με το Δικέφαλο, έκανε βαρύγδουπες δηλώσεις. Το ζούσε πολύ έντονα έχοντας βγει για πρώτη φορά από τη Σεβίλλη, στην οποία εργαζόταν (ως παίκτης και προπονητής) επί 21 συναπτά έτη.

Στις μέρες μας, ο Χιμένεθ είναι πολύ πιο ψύχραιμος και συμβατικός απέναντι στην επιτυχία. Διότι αυτή την περίοδο δίνει το δικό του αγώνα ώστε να ξεφύγει από την προσωρινότητα με την οποία επιστρατεύτηκε στον πάγκο της ΑΕΚ και να πάρει την... κανονική δουλειά από το καλοκαίρι και μετά. Ονειρεύεται να «οικοδομήσει» ένα σύνολο το οποίο θα φέρει τη δική του σφραγίδα και ασφαλώς δεν αρκείται με το να προσπαθεί να διορθώσει το αγωνιστικό χάλι που βρήκε από τους προκατόχους της θέσης.

Ως σήμερα, έχει καταφέρει να αλλάξει την αύρα στα αποδυτήρια και αυτό είναι το σημαντικότερο κεκτημένο του. Η Ενωση διαθέτει ιδιαίτερα ικανούς παίκτες, οι οποίοι ωστόσο είχαν χάσει την αυτοπεποίθηση του, κάποιοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο της χαμηλής αυτοεκτίμησης αν και πρόκειται για διαπιστωμένα καλούς ποδοσφαιριστές.

Ο Χιμένεθ κατάφερε να τους απελευθερώσει πνευματικά και παράλληλα δουλεύοντας πολύ πιο στοχευμένα σε πράγματα τα οποία έπρεπε τακτικά να διορθωθούν άμεσα, κατάφερε να δημιουργήσει σε μικρό χρονικό διάστημα ένα σύνολο που είναι αξιοσέβαστο, προσπαθεί να παραγάγει ορθολογικό και μοντέρνο ποδόσφαιρο και θυμήθηκε ξανά πως είναι να νικά. Πλέον καλείται να φέρει εις πέρας το διπλό στόχο: Να εδραιωθεί η ΑΕΚ στην πρώτη πεντάδα ώστε να μην εκτροχιαστεί από το ευρωπαϊκό τρένο και να διεκδικήσει ως το τέλος το Κύπελλο Ελλάδας, τρόπαιο το οποίο κατέκτησε πέρυσι και φιλοδοξεί να πάρει ξανά.

Τώρα έρχονται τα πολύ απαιτητικά ματς για τον Χιμένεθ. Ο κόσμος αγκάλιασε χθες την προσπάθεια, ήλθε μαζικά στο γήπεδο και στο τέλος χειροκρότησε παρά την ήττα. Περιμένει όμως πολλά περισσότερα. Πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου και νίκες στα πλέι οφς. Εξυπακούεται ότι η ΑΕΚ θα πρέπει να είναι παρούσα, αλλιώς ο Ισπανός θα έχει χάσει τον πρώτο στόχο, ζητούμενο ασυμβίβαστο από τη διοίκηση της ομάδας.

Photo credits: Eurokinissi