Η ανησυχία ήταν έκδηλη μετά το συμβάν της 29ης του Οκτώβρη, όταν ο Πέτρος Μάνταλος υπέστη για δεύτερη φορά στην καριέρα του ρήξη χιαστού. Έγινε ακόμα εντονότερη, στα όρια της καταστροφής, όταν δύο εβδομάδες αργότερα, συνέβη το ίδιο στον Γιόχανσον. Η ΑΕΚ βίωνε τις στιγμές της απόλυτης κακοτυχίας. Όχι όμως και του πανικού!

Απόντος του Μάνταλου, η Ένωση μετρά επτά συνεχόμενα ματς αήττητη, στα τέσσερα εκ των οποίων εξήλθε των αγωνιστικών χώρων, ούσα νικήτρια. Σε πέντε από τα επτά που έδωσε δίχως τον αρχηγό της, στο απουσιολόγιο υπήρχε επίσης το όνομα του Γιόχανσον. Η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί και για τους δύο έως το τέλος της σεζόν. Ομως πολύ γρήγορα, η ίδια η ομάδα έδειξε ότι δεν έχει την παραμικρή διάθεση να κρυφτεί πίσω από αυτές τις απώλειες.

Το ότι σήμερα η Ένωση είναι πρώτη στη βαθμολογία, με πολύ καλές πιθανότητες να παραμείνει σε αυτήν έως το τέλος του έτους, το οφείλει σε μία σειρά πραγμάτων: Στην ικανότητα του προπονητή της να διαχειριστεί την κατάσταση δίχως μιζέρια, απογοήτευση και γκρίνια, παραβλέποντας τα όσα συνέβησαν και αντιμετωπίζοντας διαφορετικά την κάθε επόμενη μέρα.

Ασφαλώς και στις ξεχωριστές δεξιότητες ποδοσφαιριστών της όπως οι Αραούχο, Χριστοδουλόπουλος και Λιβάγια, οι συνεργασίες των οποίων είναι το αντίδοτο σε οποιαδήποτε άμυνα θέλει να παίξει σκληρά, πονηρά, έως και βρώμικα, ξεπερνώντας το όριο του αντιαθλητικού.

Για την ΑΕΚ για έναν περίεργο λόγο πολλοί ισχυρίζονται ότι έχει ρόστερ υποδεέστερο από τους άλλους διεκδικητές λόγω των οικονομικών δεδομένων και μόνο. Θεωρώ ότι είναι ευτυχής η συγκυρία να πιστεύουν οι αντίπαλοι ότι δεν θα αντέξει ή να εξάγουν βιαστικά συμπεράσματα περιμένοντας στη γωνία προκειμένου να πουν στην πρώτη στραβή ότι " δεν είναι ικανή να σηκώσει το βάρος του πρωταθλητισμού", όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο θιγμένος Μπακάκης. Καλό της κάνει αυτή η κατάσταση.

ΑΣΦΑΛΩΣ ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ...

... να συνεχίσεις στο ίδιο μονοπάτι, θα πρέπει να πράξεις και όσα απαιτούνται προκειμένου να παραμείνεις ανταγωνιστικός σε βάθος χρόνου. Ο Χιμένεθ μίλησε ξεκάθαρα για τις προσθήκες που περιμένει, τις θέσεις που τον απασχολούν και επικέντρωσε την προσοχή όλων σε μία λέξη: Ποιότητα! Οσοι αποκτηθούν, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ισάξιοι αν όχι καλύτεροι από εκείνους που απουσιάζουν ή αυτούς που θα ανταγωνιστούν.

Είναι εντελώς λανθασμένη και πολλάκις δοκιμασμένη με αποτυχημένα αποτελέσματα, η λογική ενός μπαλώματος (π.χ.) στο αριστερό άκρο της άμυνας επειδή εκεί υπάρχει ο καλός Λόπες. Τέτοιο επίπεδο ή και ανώτερο πρέπει να φέρεις δίπλα του, για να τον πιέσεις περισσότερο στα δυνατά όριά του και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο όταν θα απουσιάσει. Όχι να βάλεις τον προπονητή στη διαδικασία να σκέφτεται αν του κάνει ή όχι ο ποδοσφαιριστής που αποκτήθηκε.

Όπως επίσης άστοχο και επιβλαβές θα αποδειχθεί το σκεπτικό της προσθήκης παικτών μεσαίας επιρροής στο παιχνίδι της ομάδας επειδή «τάχα μου είναι Ιανουάριος και δεν υπάρχουν εκεί έξω πολλές επιλογές». Μύθος! Πάντοτε υπάρχουν έξυπνες και δραστικές λύσεις, αρκεί να ψάχνεις που να το ψάξεις και τι ακριβώς αναζητάς.

Αν δεν ισχύει αυτό, τότε δεν χρειάζεται να έλθουν ποδοσφαιριστές το Γενάρη. Ας πάρουν χρόνο ο Γιούσης, ο Γιαννούτσος, ο Βλαχομήτρος και ο Μπάμπης. Διότι δεδομένα θα προσπαθήσουν πολύ, σίγουρα θα δώσουν πράγματα και στην πορεία, κέρδος θα σου παρουσιάσουν.

Οι προσθήκες του Ιανουαρίου θα πρέπει να έχουν τη λογική της μακροβιότητας, όχι αυτής του εξαμήνου κάνοντας προσευχές για το αν θα αποδώσουν ή όχι. Το έγραψα και την προηγούμενη φορά λίγο διαφορετικά, θα το επαναλάβω πιο ξεκάθαρα χρησιμοποιώντας τα συγκεκριμένα ονόματα ως παραδείγματα: Υπάρχουν ποδοσφαιριστές επιπέδου Ερνάνι και Βάντερσον, της ποιότητας του Ρότσα και του Χουλτ. Διαλέγεις και παίρνεις...

Photo Credits: Eurokinissi