Όλους μπορείς να τους καταλάβεις και σε όλους να αναγνωρίσεις δικαιολογημένη απογοήτευση. Σε εκείνον που τρελαίνεται επειδή δεν αντέχει να βλέπει άλλο Ντίντακ στο αριστερό άκρο της άμυνας, στον άλλον που έχει πολύ υψηλότερες απαιτήσεις από τον Μάνταλο, στον τρίτο που δεν συμβιβάζεται με το να αντικρίζει τον Μοράις στον κιτρινόμαυρο πάγκο.

Αν κάποιος (τολμηρός πραγματικά!) επιχειρήσει μια καταγραφή παραπόνων από αυτά που εκφράζονται στα μέσα κοινωνικής διαδικτύωσης, θα συλλέξει εκατοντάδες διαφορετικές προσεγγίσεις. Οι συντριπτικά περισσότερες εξ αυτών, ακόμα και εκείνες που αποδυναμώνουν το όποιο επιχείρημά τους λόγω των έντονων, ενοχλητικών έως και προσβλητικών φράσεων, έχουν τον εξής κοινό παρονομαστή, ασχέτως με το πως εκφέρονται: Αυτό δεν είναι ΑΕΚ...

Εδώ είναι και η ουσία της ιστορίας. Αυτή η εικόνα που αντίκρισα χθες κατά την αποχώρηση των παικτών από τον αγωνιστικό χώρο, αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα. Ο Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς να πατάει το χορτάρι προκειμένου να αγκαλιάσει και να συγχαρεί τους παίκτες για την προσπάθεια και το 0-0 απέναντι στον Παναθηναϊκό του Ευαγγέλου, του Μαρινάκη, του Μπουμάλ, του Βλαχοδήμου, του Τελάντερ, αυτόν τον κατ’ εμέ ασθενέστερο, παραστρατημένο και πιο ευάλωτο ΠΑΟ που έχω δει ποτέ σε παιχνίδι των δύο ομάδων στη Λεωφόρο.

Συγγνώμη, αλλά δεν μπορείς να αποχωρείς με αίσθημα ικανοποίησης από ένα τέτοιο παιχνίδι, δεν νοείται ο τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ να περνάει προς τα έξω την εικόνα ότι «δεν έγινε και τίποτα». Σαφώς και δεν υπονοώ ότι έπρεπε να τους μαλώσει δημοσίως για ένα ματς το οποίο δεν έχασαν λόγω της απίστευτης απόκρουσης του Μπάρκα, όμως για μια στιγμή βρε παιδιά...

Ο κόσμος βράζει κι εσείς αντιμετωπίζετε ως θετική εξέλιξη αυτό που συνέβη χθες κι ενώ η ομάδα έχει να πάρει ματς από τις 10 του περασμένου Δεκέμβρη, μετρώντας μόλις μία νίκη στα τελευταία οκτώ παιχνίδια της; Μιλάμε για 1/8, μιλάμε για την ΑΕΚ. Εκτός αν πλέον ο κόσμος δεν σας ενδιαφέρει. Αν τα μηνύματα που στέλνει σας είναι αδιάφορα. Αν θέλετε στο ΟΑΚΑ να γίνουν ακόμα λιγότεροι όσοι σπεύδουν να σταθούν δίπλα στην ομάδα, από αυτούς τους 3-4.000 που στην καλύτερη εμφανίζονται πλέον.

ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ...

... και στην ΑΕΚ τα περιθώρια για υποσχέσεις και ψευτοπροφητείες δεν έχουν απλώς στερέψει αλλά εξαλειφθεί. Φτάσαμε στο σημείο να λέμε ότι ένας προπονητής (ο Μοράις εν προκειμένω) κατάφερε να κερδίσει την παραμονή του στον πάγκο της ομάδας και στο επόμενο παιχνίδι της, επειδή αυτή δεν ηττήθηκε στη Λεωφόρο από έναν Παναθηναϊκό που αμφιβάλλω ότι μπορεί ποτέ στο μέλλον να είναι χειρότερος.

Και οι παίκτες; Ναι, έχουν ευθύνες. Αλλά ποιος τους δίνει να καταλάβουν που βρίσκονται; Εκείνος που τους αγκαλιάζει μετά το 0-0 μιας απογοητευτικής εμφάνισης (ειδικά στο τραγικό β’ ημίχρονο), αντί να τους μαζέψει σήμερα στα Σπάτα λέγοντάς τους ότι «είστε εκτός τόπου και χρόνου και όπως το πάτε θα μείνετε έξω και από τα πλέι οφς»;

Χαϊδολογήματα, χαριεντίσματα, και ωχαδερφισμός. Και τι έγινε; Σήμερα ο Μοράις θα τους πει ότι «μπράβο, προσπαθήσατε», ο Μπάγεβιτς (αν αποφασίσει να μιλήσει) «σας πιστεύουμε, συνεχίστε τον αγώνα για τη βελτίωση», ο Μαϊστόροβιτς θα φάει άλλη μια μέρα προσπαθώντας να βρει άκρη με αυτόν τον Ντίας, άντε να μας προκύψει κι ένας Τζαβέλλας και η ζωή συνεχίζεται. Ποια ζωή όμως; Αυτή μιας ομάδας με DNA πολύ διαφορετικό από αυτό που είχε κάποτε. Μια αλλοτριωμένης ΑΕΚ η οποία σε νοοτροπία, έμεινε κάπου στα χωριά της Γ’ Εθνικής.

Βέβαια και με τα λόγια, δεν θα κάνεις τον Ντίντακ να γίνει καλύτερος. Ή τον Σιμόες να μάθει ότι το ποδόσφαιρο δεν παίζεται μόνο παράλληλα. Ή τον Μάνταλο να γίνει πιο δραστικός οδηγώντας την ΑΕΚ σε μεγάλες νίκες που θα φέρουν τη σφραγίδα του. Ο Πέκχαρτ θα περάσει πάλι το πεντάμηνο της αφλογιστίας, ο Χριστοδουλόπουλος θα εξακολουθεί να τρακάρει με τη σκιά του από τις πολλές προσποιήσεις εφόσον συνεχίσει να παίζει φλύαρα, ο Αϊντάρεβιτς θα είναι πάντα το ίδιο αργός.

Η ΑΕΚ έχει την ικανότητα να αποδομεί τον ίδιο τον εαυτό της με τρόπο που καμιά άλλη ομάδα δεν μπορεί. Φαίνεται από το πόσο γρήγορα το «ερχόμαστε», έγινε «ήρθαμε» (μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου) και σήμερα μοιάζει με «φεύγουμε», λόγω του ανύπαρκτου καλοκαιρινού σχεδιασμού. Και τώρα που προσπαθεί να αλλάξει πολλά, σχεδόν τα πάντα, μοιάζει να μην έχει βρει ακόμα το πως θέλει να το κάνει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Λίγο να το πίστευε…

Τερματοφύλακας - γιατρός

Μπάρκας: "Κοιτάμε μπροστά"

Η κριτική των παικτών της ΑΕΚ

Όλα μηδέν στην Λεωφόρο, Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 0-0, με ήρωα τον Μπάρκα

Photo credits: Eurokinissi