Η 14η Ιουνίου είναι μία ημέρα που φέρνει πολλά χαμόγελα στους Έλληνες φιλάθλους, καθώς είναι η επέτειος της κατάκτησης του Ευρωμπάσκετ. Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης με αφορμή τη συμπλήρωση 29 χρόνων από εκείνη την σπουδαία επιτυχία αποφάσισε να παραθέσει ένα δείπνο στην ομάδα του '87 και άπαντες (πλην του Γκάλη) ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα.

Από το... ραντεβού δεν θα μπορούσε να λείπει και ο προπονητής της ομάδας, Κώστας Πολίτης, ο οποίος έδειξε ιδιαίτερα χαρούμενος που συνάντησε εκ νέου τους παίκτες με τους οποίους έγραψε ιστορία. Ο "ευρωκόουτς" στο περιθώριο της εκδήλωσης μίλησε στο Sport24.gr και μεταξύ άλλων δεν έκρυψε την ενόχληση του από την πρωτοβουλία του Υφυπουργού Αθλητισμού, Σταύρου Κοντονή, να μετονομάσει το κλειστό του ΟΑΚΑ σε "Νίκος Γκάλης"!

Τι είναι αυτό που θυμάστε πιο χαρακτηριστικά 29 χρόνια μετά από τον θρίαμβο;

" Θυμάμαι ότι όταν τελείωσε ο τελικός έψαχνα να βρω την ομάδα και σκεφτόμουν πως θα φύγουμε με το πούλμαν για να πάμε στο ξενοδοχείο. Τελικά από τους 12 αν βρέθηκαν στο πούλμαν 5-6 είναι ζήτημα. Οι περισσότεροι είχαν φύγει με μηχανές και με αυτοκίνητα. Γινόταν χαμός και το κλίμα ήταν απόλυτα πανηγυρικό".

Πότε καταλάβατε τι είχατε καταφέρει;

" Την επόμενη ημέρα που βγήκα έξω. Έβλεπα μεγάλους, μικρούς, άντρες, γυναίκες να θέλουν να μου σφίξουν το χέρι. Τότε κατάλαβα ότι έγινε κάτι μεγάλο! Όσο ήμουν μέσα στο γήπεδο δεν το καταλάβαινα γιατί ζούσα το παιχνίδι, όμως την επόμενη ημέρα που περπάτησα στη γειτονιά μου, που πήγα στο πατρικό μου στην Καισαριανή και είδα ανθρώπους άρχισα να καταλαβαίνω τι είχαμε πετύχει. Βλέποντας μεγάλες γυναίκες να ξέρουν τι έγινε τότε συνειδητοποιείς ότι αυτό που έγινε ήταν κάτι που άγγιζε όλους τους Έλληνες".

"Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ"

Ποια είναι η άποψη σας για την μετονομασία του ΟΑΚΑ σε "Νίκος Γκάλης";

" Διαφωνώ κάθετα και ριζικά! Το μεγάλο λάθος ξεκινάει από τον ίδιο τον υφυπουργό, ο οποίος πρέπει να μάθει τι είναι αθλητισμός. Αθλητισμός δεν είναι να βάζεις μόνο τη μπάλα στο καλάθι. Πρέπει να έχεις και πολλά άλλα σύνθετα στοιχεία και πρέπει όλοι να βλέπουν όλο το πακέτο. Το άθλημα δεν είναι ατομικό, δεν είναι ούτε 100άρι, ούτε επί κοντό, είναι ομαδικό και συμμετοχή είχαν όλοι".

Μερικά χρόνια μετά (σ.σ. 2005) από εσάς ένας παίκτης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, έζησε τα ίδια συναισθήματα που ζήσατε κι εσείς. Τι του είπατε όταν έγινε αυτό;

" Με όλα τα παιδιά έχω επικοινωνία και καλές σχέσεις. Ο Παναγιώτης είχε μία μεγάλη διαδρομή τόσο ως παίκτης όσο κι ως προπονητής. Του έδωσα πολλά συγχαρητήρια όταν μιλήσαμε γιατί έκανε κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο. Δεν συμβαίνει συχνά κάποιος να κατακτά το τρόπαιο ως παίκτης και ως προπονητής".