ΜΠΑΣΚΕΤ

'Οταν ο Σάκλφορντ έπαιζε και χωρίς... πόδια

'Οταν ο Σάκλφορντ έπαιζε και χωρίς... πόδια

Ο Λευτέρης Σούμποτιτς θυμήθηκε τον Τσαρλς Σάκλφορντ που "έφυγε" χθες και αναφέρθηκε σε μια ιστορία που δείχνει πόσο ωραίος τύπος ήταν ο Αμερικανός.

Η είδηση του θανάτου του Τσαρλς Σάκλφορντ έφερε μια "συννεφιά" στον χώρο του μπάσκετ. Ο Αμερικανός ήταν μόλις 50 ετών, αλλά είχε "αδυναμίες" που δεν τον άφησαν να ζήσει ήσυχα και να απολαύσει τη σύνταξή του μετά από μια καλή, αλλά όχι μεγάλη όπως όλοι περίμεναν καριέρα σε Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες.

Ένας από τους προπονητές που συνεργάστηκαν μαζί του, ο Λευτέρης Σούμποτιτς, έδωσε συνέντευξη στην ιστοσελίδα Sport-Retro.gr και θυμήθηκε την εποχή που συνυπήρξε μαζί του στον Άρη, όταν η ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο Κόρατς στην Προύσσα απέναντι στην Τόφας.

Για τον αξέχαστο τελικό του 1997:

Σε αυτό το ματς έπαιξε τραυματίας. Του είχα πει θυμάμαι «Τσαρλς πώς είσαι;» και μου απάντησε «κόουτς, είμαι καλά μην στεναχωριέσαι, και χωρίς πόδια θα έπαιζα!». Ήθελε πάρα πολύ το Κύπελλο γιατί δεν είχε πάρει κανένα ούτε στο κολλέγιο ούτε στην Ευρώπη. Δεν έπαιξε φοβερά στην επίθεση, αλλά ήταν τρομερός στην άμυνα, έσβησε τον Γκρίφιθ, πήρε πολλά ριμπάουντ.

Για τον χαρακτήρα του:

Του άρεσε η νυχτερινή ζωή, αλλά δεν έβγαινε ποτέ πριν από τους αγώνες. Κάποια στιγμή που μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο του είχα πει «πρόσεχε, μην σε δω έξω». Και μου απάντησε «μην ανησυχείς κόουτς, όταν είναι να βγω θα στο πω. Είχε σεβασμό στον προπονητή. Ήταν ντόμπρος.

Για τη συνεργασία τους:

Έλεγαν πολλά για τον χαρακτήρα του από τότε που αγωνιζόταν στην Καζέρτα. Εγώ δεν αντιμετώπισα κανένα απολύτως πρόβλημα στη συνεργασία μας. Είχε, όμως, τεράστιο θέμα τραυματισμών με τα γόνατά του. Δεν έλεγε ψέματα. Δεν λούφαρε δηλαδή και τέτοια.

Για το αν άξιζε κάτι καλύτερο ως παίκτης:

Αν δεν ήταν πολλές φορές τραυματίας, πιστεύω ότι θα ήταν πολύ καλός ακόμα και σήμερα. Δεν τον βοηθούσαν τα πόδια του. Όταν είχε πρόβλημα στα γόνατα μου έλεγε «κόουτς βγαίνω από το παιχνίδι ή δεν παίζω». Δεν λούφαρε.

Για τη συνάντησή τους ως αντίπαλοι στους τελικούς Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ το 1998 και τα ναρκωτικά:

Ναι, το θυμάμαι. Με είχε χαιρετήσει. Ήταν ευγενικός. Πολύ καλό παιδί. Όταν έμαθα χθες (σ.σ. 27/1) τι έγινε, θυμήθηκα ότι κάπως ευαίσθητος στο θέμα των ναρκωτικών. Σαν τον καημένο τον Ρόι τον Τάρπλεϊ. Πολλοί Αμερικανοί που φτάνουν σε ηλικία 45-50 ετών και ίσως δεν έχουν κάποιους στόχους, καταλήγουν σε άσχημα μονοπάτια. Τι να πω… Να είναι καλά εκεί που πάει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ