ΜΠΑΣΚΕΤ

O Kevin Ware κάνει τάπες. Ξανά

Iowa State guard Monte Morris, right, shoots over Georgia State guard Kevin Ware during the first half of an NCAA college basketball game, Monday, Nov. 17, 2014, in Ames, Iowa. (AP Photo/Charlie Neibergall)
Iowa State guard Monte Morris, right, shoots over Georgia State guard Kevin Ware during the first half of an NCAA college basketball game, Monday, Nov. 17, 2014, in Ames, Iowa. (AP Photo/Charlie Neibergall) AP

Ο Kevin Ware είναι ο παίκτης που τον Μάρτιο του 2013 σόκαρε όλον τον μπασκετικό πλανήτη, με τον τραυματισμό του στο Final Eight του NCAA Tournament. Ήταν τότε που "πετάχτηκε" το κόκκαλο από το δέρμα. Τρία χρόνια μετά, έχει δηλώσει συμμετοχή στο NBA draft. Τι έγινε όμως, στο μεσοδιάστημα;

Στις 31 Μαρτίου του 2013, στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα Louisville-Duke, για το Elite Eight του NCAA Tournament σηκώθηκε για να κόψει τον Tyler Thorton, σε προσπάθεια τριών πόντων και έγινε αυτό.

Όσοι ήταν στο γήπεδο, όσοι έβλεπαν το παιχνίδι από την τηλεόραση έπαθαν σοκ. Εκείνοι που ήταν κοντά στον Kevin Ware, έτρεμαν και έκλαιγαν, αρκετή ώρα αφότου εκείνος είχε πια αποχωρήσει -με φορείο- από το παρκέ, για το Methodist Hospital of Indianapoli, όπου υποβλήθηκε σε δίωρη επέμβαση. Παρεμπιπτόντως, διαβεβαίωνε τους συμπαίκτες του ότι είναι μια χαρά. " Δεν είχα καταλάβει τι έγινε. Είχα πάει για κόψιμο και είχα γυρίσει να δω την τροχιά της μπάλας. Αν έκανα δηλαδή, τη δουλειά μου. Προσγειώθηκα τελείως λάθος. Ένιωθα σαν να πέρασε χορδή μέσα από το πόδι μου. Τελικά, ήταν το γόνατο μου. Αλλά νόμισα ότι ήταν ο αστράγαλος. Στα πρόσωπα των συμπαικτών και του προπονητή μου είδα ότι είχε συμβεί κάτι πολύ άσχημο. Είχαν "παγώσει" όλοι. Τότε γύρισα να κοιτάξω το πόδι μου και έπαθα σοκ".

O Kevin Ware κάνει τάπες. Ξανά

" Μην ανησυχείτε για εμένα" τους έλεγε, " απλά πάρτε το ματς". To πήραν (85-63) και του αφιέρωσαν τη νίκη, την ώρα που στο Twitter ουδείς ασχολείτο με την πρόκριση στο Final Four. Άπαντες έστελναν τις ευχές τους στον Ware. Από απλούς ανθρώπους έως stars όλων των σπορ, συμπεριλαμβανομένων κάποιων που είχαν περάσει ό,τι και αυτός. Το τηλέφωνο του, εν τω μεταξύ χτυπούσε ασταμάτητα. Όλοι ήθελαν να τον ακούσουν, να του πουν πως θα τα καταφέρει. Εκείνος αρχικά, δεν ήξερε αν θα καταφέρει να ξαναπερπατήσει.

during the Midwest Regional Final round of the 2013 NCAA Men's Basketball Tournament at Lucas Oil Stadium on March 31, 2013 in Indianapolis, Indiana.
during the Midwest Regional Final round of the 2013 NCAA Men's Basketball Tournament at Lucas Oil Stadium on March 31, 2013 in Indianapolis, Indiana. GETTY IMAGES

Τον πήραν όλοι. Ο Dwight Howard, ο Charles Barkley, ο Grant Hill, ο Kobe Bryant, o Kevin Durant, o Paul George (παρεμπιπτόντως, ο Ware ανταπέδωσε το τηλεφώνημα τον Αύγουστο του 2014), ο Michael Bush, running back του Louisville. O τελευταίος είχε αντιμετωπίσει ίδιας σοβαρότητας τραύμα " και με βοήθησε να καταλάβω τη διαδικασία, τι με περίμενε". Ο πρόεδρος του NCAA, Mark Emmert πήγε να τον δει στο νοσοκομείο. Αν όμως, υπήρξε ένας που τον έπεισε πως όλα θα πάνε καλά, ήταν ο Luke Hancock. " Όταν έπεσα στο παρκέ, ήλθε δίπλα μου, με καθησύχασε. Τον θυμάμαι να λέει μια προσευχή. Ήταν μια δυνατή στιγμή, στο γήπεδο που ήταν βουβό. Γύρισα να κοιτάξω τους συμπαίκτες μου και σκεφτόμουν "έχεις να επιλέξεις μεταξύ του να κλαις σαν μωρό και του να φτιάξεις το μυαλό των συμπαικτών σου. Όταν ο Luke τελείωσε την προσευχή, του είπα "πάρε το ματς. Ήταν μια φράση που επανέλαβα πολλές φορές. Τραβούσα τους συμπαίκτες μου από τις φανέλες, έβαζα το πρόσωπο μου μπροστά στο δικό τους και τους έλεγε "πρέπει όλοι να κερδίσετε το ματς".

"Ο γιος μου είναι ήρωας"

Λίγο πριν τις 05.30, το πρωί της Δευτέρας, ο Kevin Ware Sr. ετοιμαζόταν να πάει στη δουλειά του, στο Metropolitan Transportation Authority, της Νέας Υόρκης. Δεν ήταν σίγουρος όμως, πως θα... βγάλει τη μέρα. Είχε δει το γιο του να διαλύεται, να υποφέρει. Ήξερε ότι είχε μπει στο χειρουργείο. Όλα αυτά ήταν πολλά περισσότερα από όσα μπορούσε να αντέξει. Και τότε ήταν που "χτύπησε" το κινητό του. Το σήκωσε και άκουσε από την άλλη άκρη της γραμμής " μπαμπά, μου είπαν πως μπορώ να περπατήσω σήμερα! Μου είπαν ότι μπορώ να περπατήσω".

Ήθελε να ουρλιάξει από χαρά, αλλά κρατήθηκε. Ο γιος του τον χρειαζόταν. Έπρεπε να επιδείξει ψυχραιμία. Να τον κάνει να καταλάβει πως όλα θα πάνε καλά, ότι ήταν μια... στραβοτιμονιά. Πως δεν τελείωσαν τα όνειρα του. Αρκέστηκε στο να του πει " σε παρακαλώ μην πας πολύ μακριά και μην πας πολύ γρήγορα". Ο μικρός τον άκουσε. Πήρε τις πατερίτσες και σιγά σιγά έκανε τα νέα βήματα προς τη νέα του ζωή. " Ήξερα ήδη πως ο γιος μου είναι ήρωας. Το είχα καταλάβει από τη στιγμή που προσπαθούσε να ενθαρρύνει τους συμπαίκτες του, που ανησυχούσε για εκείνους, ενώ το πόδι του είχε γίνει κομμάτια".

Η μητέρα του ήταν σε ένα φιλικό σπίτι και έβλεπε τον αγώνα. Στο replay τα έχασε. " Με πήρε τηλέφωνο 45' αργότερα για να μου πει τι πρόκειται να συμβεί, να με καθησυχάσει". Διαβεβαίωνε ότι " έχει περάσει τόσα στη ζωή του, που ξέρω πως θα περάσει και αυτό. Δεν θα μπορούσα να νιώθω περισσότερο υπερήφανη". Από την πρώτη στιγμή ήταν δίπλα του η κοπέλα του " και εκείνη φρόντισε να είναι είναι το μυαλό μου σε καλή κατάσταση. Ένιωσα ότι έπρεπε να είμαι δυνατός για όλους. Ήταν η στιγμή που έπρεπε να δείξω ποιος είμαι. Αυτό βοήθησε τους άλλους, αλλά και εμένα".

O Kevin Ware κάνει τάπες. Ξανά

Όλοι ήθελαν να ξέρει πως είναι δίπλα του και ότι όλα θα πάνε καλά. Ο Rick Pitino του πήγε το τρόπαιο του πρωταθλητή της Midwest στο νοσοκομείο, παρέα με όλους τους συνεργάτες του. Είδε μαζί τους κάποια από τα highlights του αγώνα. Δεν είδε τι του είχε συμβεί. Δεν ήθελε. Όταν πήρε εξιτήριο, οι γιατροί τον είχαν ενημερώσει ότι θα καταφέρει να επιστρέψει στα παρκέ έως τον Οκτώβριο. Δηλαδή, έξι μήνες μετά. Του είπαν και ότι οι πιθανότητες να πάει στην Atlanta για το Final Four, ήταν 50-50. Εκείνος έκανε τις πιθανότητες 100-0. Κάθισε στον πάγκο της παρέας του και τους είδε να σηκώνουν το βαρύτιμο τρόπαιο, το οποίο επίσης του αφιέρωσαν. Αυτός έκοψε και πήρε το διχτάκι.

" Λατρεύω αυτά τα παιδιά, μέχρι θανάτου" είχε ομολογήσει στην πρώτη συνέντευξη μετά το συμβάν, στο ESPN, χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα του. Πήραν το τρόπαιο και το έκαναν και για εμένα. Δεν μπορώ να εξηγήσω με λέξεις όσα νιώθω. Δεν θα τους άλλαζα για τίποτα στον κόσμο. Είναι οι αδελφοί που δεν είχα". Τι κρατά από την όλη περιπέτεια; " Ήταν δύσκολο, αλλά έτσι είναι η ζωή. Έπρεπε να ανταποκριθώ". Θα σκεφτείς τώρα "και μετά τι;". Αυτό είναι λοιπόν, το θέμα μας, αλλά για να το κατανοήσετε στην πλήρη έκταση του, για να καταλάβετε πώς λειτουργεί αυτός ο τύπος, θα χρειαστεί να πάμε λίγο πιο πίσω στο χρόνο.

O Kevin Ware κάνει τάπες. Ξανά

Ο γιος της Lisa και του Kevin Sr (είχαν και τρεις κόρες, τις Donna, Brittney και Khadijah) γεννήθηκε (3/1 του 1993) στο Bronx και ήταν προϊόν της ιστορικής και πολιτικής μπασκετικής ανάπτυξης που ζει όποιο παιδί μεγαλώνει στη New York City. Όπως έχει πει "έπαιζα μπάσκετ, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να περπατά. Μπορώ να πω ότι η New York έχει κάποιους από τους καλύτερους guards του πλανήτη. Μπορώ να σου πω... ένα εκατομμύριο ονόματα. Πώς στην Indiana βρίσκεις ψηλούς και σουτέρ και στην Atlanta shooting guards και small forwards; Έτσι είναι το "μεγάλο μήλο" για τα guards. Ακόμα και οι ψηλοί χειρίζονται την μπάλα σαν κοντοί".

O Kevin Ware κάνει τάπες. Ξανά

Κάποια στιγμή, η οικογένεια αποφάσισε να μετακομίσει. " Ήμουν στη New York έως τα 14. Έπειτα πήγαμε με τη μητέρα μου στην Atlanta (μεσολάβησε διαζύγιο), πριν εγκατασταθούμε στο Rockdale County της Georgia, γιατί η οικογένεια μου ήθελε να ζήσει σε μια πιο ήσυχη περιοχή. Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που απολαμβάνει να είναι μόνη, οπότε το Rockdale County ήταν το ιδανικό μέρος για εκείνη. Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα, γιατί όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι ήταν στη New York. Είχαμε οικογένεια και στη Georgia, αλλά ήμουν πιο κοντά στο κομμάτι που ζούσε στη New York. Αναγκάστηκα να προσαρμοστώ σε ένα νέο τρόπο ζωής. Στην αρχή ήταν δύσκολο. Μετά συνήθισα" και ως προς αυτό τον βοήθησε το μπάσκετ.

Apr 3, 2013; Louisville, KY, USA; Louisville Cardinals player Kevin Ware (right) and his mother Lisa Junior (left) attend at a press conference at the KFC Yum! Center practice facility.  Mandatory Credit: Aaron Borton/Special for the Louisville Courier-Journal via USA TODAY Sports ORG XMIT: USATSI ORIG FILE ID:  20130403_jla_usa_080.jpg
Apr 3, 2013; Louisville, KY, USA; Louisville Cardinals player Kevin Ware (right) and his mother Lisa Junior (left) attend at a press conference at the KFC Yum! Center practice facility. Mandatory Credit: Aaron Borton/Special for the Louisville Courier-Journal via USA TODAY Sports ORG XMIT: USATSI ORIG FILE ID: 20130403_jla_usa_080.jpg LOUISVILLE COURIER-JOURNAL-USA TODAY SPORTS

Οι λίστες των παραδοσιακών "κατασκόπων" στις ΗΠΑ, του είχαν βάλει τέσσερα αστέρια όταν ήταν στο Rockdale Coundy high school. Το ESPN τον είχε βαθμολογήσει με 92/100. Τον Ιούλιο του 2010 έπαθε κάταγμα στο χέρι, αλλά αυτό δεν ενόχλησε τα κολέγια που τον ήθελαν. Εκείνος είχε δεσμευτεί από τον Νοέμβριο του 2009 με το Tennessee, αλλά όταν το πανεπιστήμιο απέλυσε τον προπονητή Bruce Pearl δεν είχε λόγο να μείνει πιστός στην υπόσχεση. Είδε τι είχε στα χέρια του, κατέληξε στους Georgia ή Lousville και τελικά διάλεξε τους Cardinals. Του Rick Pitino, που τον έκανε άλλον παίκτη.

"Η πρώτη μου χρονιά ήταν εξαιρετική εμπειρία. Έμαθα πάρα πολλά, από το δεύτερο εξάμηνο και μετά (στο πρώτο δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής, γιατί στο high school είχε "κοπεί" στα ισπανικά) και το συνέχισα από εκεί. Δεν είχα διαπιστώσει πόσο έχω αλλάξει στο pick and roll έως ότου παρακολούθησα ένα video και έκανα τη σύγκριση με το πώς διαχειριζόμουν αυτήν την κατάσταση ένα χρόνο νωρίτερα. Το πώς έβγαινα από τα screens, το πώς έπαιζα άμυνα. Υπήρχαν τόσα πολλά που δεν ήξερα. Μπορώ να πω ότι το παιχνίδι μου βελτιώθηκε πολύ" και έτσι τα λίγα λεπτά συμμετοχής που είχε ως freshman έγιναν... συμμετοχή στην πρώτη πεντάδα, στο δεύτερο έτος. Αφότου ο Pitino τον είχε τιμωρήσει δυο φορές: μια για χαμηλούς βαθμούς σε καλοκαιρινό μάθημα και μια για πειθαρχικό παράπτωμα (τον είχε αγνοήσει σε ένα παιχνίδι). Κατ' αυτόν τον τρόπο, έφτιαξε και η συμπεριφορά του.

" Λατρεύω τους αιφνιδιασμούς και το ένας με έναν. Νιώθω ασταμάτητος. Λατρεύω και να κυνηγάω τις τάπες, κάτι στο οποίο είμαι καλός. Μπορώ και να τελειώνω με alley-oops, κάτι που ζητώ από όλους... να κάνουν για εμένα. Βέβαια, ορισμένοι φοβούνται πως δεν θα πιάσω την μπάλα και θα χρεωθούν λάθος, για αυτό και διστάζουν λιγάκι". Λάτρευε και τα κλεψίματα. Είχε 21 σε 24 ματς. " Ήμουν πάντα από τους τύπους που δεν θέλουν να επιτρέπουν σε κανέναν να πει "σε σκότωσα", στον όποιον τομέα του παιχνιδιού. Απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα αναλάμβανα τον καλύτερο guard της αντιπάλου. Δεν με νοιάζει πώς θα σταματήσω κάποιον. Με νοιάζει να τον σταματήσω". Τον Μάρτιο του 2013, ο υπερβάλλον ζήλος και η κακή στιγμή τον έθεσαν προ μιας νέας πρόκλησης. Όχι στην καριέρα του. Στη ζωή του.

Ο μύθος του "μαθητή-αθλητή"

Ο Ware έγινε η αφορμή για να αναλυθεί ο μύθος του "μαθητή-αθλητή", που όπως θύμισαν οι αναλυτές " προέκυψε τη δεκαετία του '50, όταν η χήρα του Ray Dennison, αθλητής που είχε χάσει τη ζωή του από τραύμα στο κεφάλι, ενώ έπαιζε με τους Fort Lewis A&M Aggies, ζήτησε αποζημίωση. Το ζήτημα που είχε τεθεί τότε ήταν αν ο θάνατος του είχε σχέση με τη "δουλειά" του, αλλά επειδή ήταν ερασιτέχνης, δεν υπήρχε τέτοιο θέμα. Εκεί κατέληξε μάλιστα, το Ανώτατο Δικαστήριο του Colorado "από τη στιγμή που το κολέγιο δεν είναι επιχείρηση football" όπως είχε πει και οι μαθητές δεν είναι εργαζόμενοι. Πάμε παρακάτω.

O Kevin Ware κάνει τάπες. Ξανά

Ο Ray Dennison

Βάσει των κανονισμών που αφορούν τις αθλητικές υποτροφίες, αυτές ανανεώνονταν κάθε χρόνο, ώστε αν ένας αθλητής δεν μπορεί να επιστρέψει, σχολεία σαν το Louisville να μην έχουν την παραμικρή υποχρέωση να επεκτείνουν την οικονομική βοήθεια. Από το 2005, το NCΑΑ ζητούσε από τα πανεπιστήμια να πιστοποιήσουν ότι οι αθλητές έχουν ασφάλεια, για το ενδεχόμενο τραυματισμών που σχετίζονται με την αθλητική δραστηριότητα, προκειμένου να δώσει την άδεια να αγωνιστούν.

Αυτή η ασφάλεια μπορούσε να προέρχεται από το σχολείο, από τους γονείς ή τον ίδιο τον αθλητή και έπρεπε να καλύπτει το ποσό των 90.000 δολαρίων. Η διοργανώτρια αρχή είχε επισημάνει πως έτσι οι μεν αθλητές ήξεραν ακριβώς ποιες είναι οι ευθύνες των σχολείων τους και τα τελευταία γλίτωναν από κάθε περίπτωση μήνυσης -γιατί οι παίκτες που είναι "καλυμμένοι" δεν μηνύουν, εφόσον τα έξοδα πληρώνονται από την ασφάλεια. Να σου δώσω όμως, και ένα παράδειγμα του τι ισχύει όταν τα πράγματα δεν κυλούν ιδανικά.

Ένας πρώην footballer του Ohio State είχε δηλώσει το 2009 στους New York Times, ότι έμαθε πως χρωστούσε 1.800 δολάρια σε ανεξόφλητα ιατρικά έξοδα -από μια παροδική παράλυση-, όταν προσπάθησε να αγοράσει ένα αυτοκίνητο, έξι χρόνια μετά τον τραυματισμό του. Καλό; Η National College Players Association είχε απαντήσει " είναι δύσκολο να ξέρεις πόσοι παίκτες έλαβαν μεγάλους λογαριασμούς που αφορούσαν τραυματισμούς, ενώ ήταν στο πανεπιστήμιο" και γενικά διαπιστώθηκε πως υπάρχουν όσα... παραθυράκια χρειάζονται για να μη φταίει το κολέγιο -ποτέ και για κανένα λόγο. Κάπου εδώ βέβαια, για να είμαι ακριβοδίκαιη, θα σου πω ότι οι περισσότεροι είναι συνεπείς.

Αυτό ίσχυσε και με το Louisville που πλήρωσε όλα τα ιατρικά έξοδα του Ware, με το NCAA να κλείνει στη συνέχεια... κάποια από τα παραθυράκια των κανονισμών. Στην California μάλιστα, πέρασαν ένα νόμο που απαιτούσε από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια να διατηρούν τις υποτροφίες για τους τραυματίες αθλητές, με το NCAA να ενθαρρύνει τις υπόλοιπες πολιτείες να κάνουν το ίδιο. Ας επιστρέψω στον Ware.

"Είδα το video με τον τραυματισμό μου πριν δυο χρόνια"

To hoopshype.com τον ρώτησε, πριν λίγες ημέρες, πώς τον άλλαξε ως άνθρωπο ο τραυματισμός του. Ενημέρωσε ότι " το μπάσκετ ήταν ό,τι είχα τότε. Το μόνο που έκανα, όπως μεγάλωνα, ήταν να παίζω μπάσκετ και ελέω του τραυματισμού έπρεπε να μείνω εκτός για 8-9 μήνες. Απλά να κάθομαι και να παρακολουθώ ματς. Έπρεπε πάντα να έχω κάποιον δίπλα, να με βοηθά για ό,τι ήθελα να κάνω. Δεν μπορούσα καν να περπατήσω μόνος μου. Δεν μπορείς να τρως συγκεκριμένα πράγματα ή να οδηγήσεις. Η διαδικασία αυτή ήταν που με έκανε να εκτιμήσω πολλά πράγματα".

Τα δυο χρόνια που ακολούθησαν, εκτίμησε ακόμα περισσότερα. Γιατί όταν έπαψε να είναι στο επίκεντρο της προσοχής και του ενδιαφέροντος, ήλθε αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τα "θέλω' του. Πρώτα έπρεπε να περπατήσει μόνος, μετά να τρέξει και σιγά σιγά να επιστρέψει σε αυτό που ήταν, να γίνει ακόμα καλύτερος. " Επικεντρώθηκα στο μπάσκετ" εξήγησε.

O Kevin Ware κάνει τάπες. Ξανά

Η επανεμφάνιση του έγινε πραγματικότητα στις 6 Νοεμβρίου του 2013, σε φιλικό των Cardinals με το Pikeville. Είχαν περάσει 220 ημέρες από το συμβάν. Όταν εμφανίστηκε στο παρκέ, το κοινό σηκώθηκε και τον χειροκρότησε. Για ώρα. Τελείωσε με 6 πόντους και 4 ριμπάουντ, σε 10'. " Ανυπομονούσα για αυτή τη στιγμή, για το πρώτο σουτ. Μου έφυγε όλο το άγχος". Σημείωση: έως τότε δεν είχε δει ποτέ το video με τον τραυματισμό του. Το έκανε ένα χρόνο αργότερα. Παρακολούθησε το στιγμιότυπο μόλις μια φορά -μολονότι είχε πει ότι δεν προτίθεται να το δει ποτέ. " Μετά σκέφτηκα ότι δεν χρειαζόταν να το ξαναδώ, γιατί θα σταματούσε την πορεία μου προς το σημείο που ήθελα να φτάσω. Εκεί που ήθελα να δω τον εαυτό μου".

Τη σεζόν 2013-14 μετείχε σε εννέα ματς και δεν έφτασε ποτέ στο 100%. Δεν έδειχνε να 'χει ξεπεράσει το ψυχολογικό κομμάτι. Ούτε εκείνος, ούτε όσοι ήταν στο Louisville. " Κάθε φορά που πήγαινα για lay up στην προπόνηση, ένιωθα το άγχος τους". Ο Pitino τον ενημέρωσε τον Δεκέμβριο ότι τον... βάζει στο ράφι, αυτό που οι Αμερικανοί λένε "redshirt". Δηλαδή, μπορούσε να παρακολουθεί τα μαθήματα στο κολέγιο, να κάνει προπονήσεις, να είναι στην αποστολή, αλλά να μην παίζει. Έτσι, τα ακαδημαϊκά έτη γίνονται πέντε. Ο κόουτς των Cardinals του είχε εξηγήσει πως η απόφαση του έγκειτο στην ανάγκη που είχε ο Ware να συνεχίσει την αποθεραπεία. Λίγους μήνες μετά, ζήτησε να μεταφερθεί σε σχολείο που ήταν πιο κοντά στο σπίτι του, στη Georgia. " Κάποια στιγμή έγινε πολύ αυτό που ζούσα.Ήθελα να γυρίσω σπίτι". Τον Μάρτιο του 2014 το αίτημα έγινε αποδεκτό.

O Kevin Ware κάνει τάπες. Ξανά

Επισκέφτηκε πολλά προγράμματα για προπονήσεις. Τον κάλεσαν στο Georgia State. Μάλιστα, ο Ron Hunter επισκέφτηκε και την οικογένεια του, για να εξηγήσει ποιο ήταν το πλάνο του για το παιδί. Ο Hunter τον παρακολουθούσε από το 2011. Του είχε πει " δεν σε πήρα τότε, δεν πρόκειται να σε χάσω τώρα". Στις 12 Απριλίου η μεταφορά έγινε επίσημη. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας, έπρεπε να συναντά μια φορά την εβδομάδα, τον ψυχολόγο του κολεγίου. Στόχος ήταν να... διαγράψει το "ο τραυματισμένος celebrity παίκτης" που κουβαλούσε στην πλάτη. Οι συζητήσεις περιστρέφονταν στο "δεν έχει σημασία, αν δεν σε ενδιαφέρει" και τις σχετικές τεχνικές που αφορούν τον πόνο. Πριν την εκκίνηση της αγωνιστικής περιόδου είχε επικεντρωθεί στο να μην σκέφτεται περισσότερο από όσο έπρεπε.

Στην πρεμιέρα με το Tennessee Temple είχε 12π., 6 ριμπ., 5 ασίστ και 3 κλεψίματα. "Πολλοί ήταν εκείνοι που τρομοκρατήθηκαν κάθε φορά που έκανα ένα άλμα, στα 28 λεπτά που ήμουν στο ματς. Αλλά δεν έγινε και κάτι" γελάει. Στο τέλος της σεζόν, αναδείχθηκε Most Valuable Player, της Sun Belt Conference. Η παρέα του πήγε στη March Madness, χωρίς όμως δυο βασικούς παίκτες (RJ Hunter, Ryan Harrow), που έδιναν 40 πόντους σε κάθε αγώνα, δεν έφτασε μακριά.

O Kevin Ware κάνει τάπες. Ξανά

Φέτος επικεντρώθηκε περισσότερο στην επίθεση. " Πήρα περισσότερες ευθύνες και επίσης, μου ζήτησαν να παίξω περισσότερο στη θέση "ένα", ώστε να βάζω και τα άλλα παιδιά στο παιχνίδι. Μπορώ να πω ότι το διασκέδασα". Και οι άλλοι το διασκέδασαν, γιατί είχε 11.6π., 3.1 ασίστ, 3.7 ριμπ. σε 35.5'' ανά αγώνα. " Δεν πήγαμε όμως, στο NCAA Tournament. Τι να πεις; Συμβαίνουν αυτά". Από όταν τελείωσαν οι υποχρεώσεις του, ασχολείται με το σώμα του. Με την αλλαγή του σώματος του. " Στην παρούσα φάση προσπαθώ να βάλω κιλά, δηλαδή να δουλέψω σε όλο μου το σώμα και να "χτίσω" μύες, χωρίς να χάσω κάτι από την ταχύτητα μου. Θέλω να γίνω πιο μεγαλόσωμος, αλλά να παραμείνω το ίδιο γρήγορος". Γιατί θέλει να πάει στο ΝΒΑ. Έχει δηλώσει συμμετοχή στο NBA draft.

" Προς το παρόν δουλεύω στο Μiami με έναν γυμναστή που ξέρω από παιδί. Είναι πολύ νωρίς να μιλήσω για το draft. Προφανώς όμως, αυτό είναι το πλάνο. Είμαι 100% υγιής, νιώθω ξανά καλά το σώμα μου και έτοιμος να κάνω το επόμενο βήμα στη ζωή μου. Υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από αυτό;".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ