Τι είναι το fightball; Είναι η αποθέωση της κουλτούρας των ανοιχτών γηπέδων, η επιτομή της φιλοσοφίας του one-on-one, το μπάσκετ στην πιο σκληρή του μορφή. Ο κόσμος είναι όρθιος δίπλα στις γραμμές. Η μουσική δυνατή. Μέσα στο γήπεδο δύο παίκτες, τέσσερις κανόνες και ένας στόχος: Να κερδίσει ο καλύτερος.

Το πάντρεμα του μπάσκετ, με το κλαμπ. Φώτα, μουσική, μια μπάλα να χτυπάει στο παρκέ.

Το Fightball είναι επί της ουσίας μια αναμέτρηση ένας-εναντίον-ενός, αλλά σε δύο καλάθια. Σχεδιάστηκε για να έχει ένα ξέφρενο ρυθμό και να προσφέρει πλούσιο θέαμα. Για αυτό και το σλόγκαν του είναι "all highlights, all the time".

Το γήπεδο είναι μικρότερο (12 μέτρα) και τα καλάθια μετρούν για ένα. Εκτός από τα σουτ πίσω από τη γραμμή που μετρούν για 2. Ή τα καρφώματα που μετρούν για τρεις πόντους. Είπαμε, στο fightball το θέαμα είναι πάνω από όλα. Το παιχνίδι διαρκεί 8 λεπτά (2 ημίχρονα των 4 λεπτών) και κάθε παίκτης έχει δικαίωμα για ένα τάιμ-άουτ ανά ημίχρονο; Όσο για τα φάουλ; Υπάρχουν τουλάχιστον στη θεωρία, διότι τα κριτήρια είναι αρκετά πιο αυστηρά. Όπως αναγράφεται στο βιβλίο των κανονισμών "μην σκέφτεσαι το τωρινό ΝΒΑ, αλλά το ΝΒΑ του '80. Για να σφυριχτεί φάουλ πρέπει να βγει αίμα. Να είναι δηλαδή στα όρια του αντιαθλητικού. Κάθε παίκτης μπορεί να κάνει δύο φάουλ. Στο τρίτο η επίθεση έχει δικαίωμα για ένα σουτ δύο πόντων.

Ξεχάστε όμως ότι άλλο ξέρετε! Εδώ όταν ο αντίπαλος εκτελεί το σουτ-ποινή, ο παίκτης μπορεί να τον βρίζει, ή να του φωνάζει ή να κάνει οτιδήποτε θέλει αρκεί να μην παρεμποδίσει την εκτέλεση. Ο όρος "παρεμποδίζει" είναι λίγο γενικός, αλλά ΟΚ μπήκαμε στο νόημα. Το ίδιο και με τους διαιτητές. Δεν υπάρχουν τεχνικές ποινές. Ο μόνος κανόνας είναι ότι δεν αγγίζεις τον διαιτητή. Αν το κάνεις αποκλείεσαι αυτόματα. Εδώ δεν υπάρχουν ούτε προπονητές, ούτε συμπαίκτες. Ούτε και δικαιολογίες.

Όπως γίνεται αντιληπτό το Fightball είναι πολύ απαιτητικό σωματικά. Χρειάζεται μεγάλη αντοχή. Αλλά και ικανότητα, καθώς παίρνουν μέρος παίκτες θρύλοι των ανοιχτών γηπέδων, πρώην αθλητές κολεγίων, αλλά και επαγγελματίες των 3on3.

Ενδιαφέρον έχει ακόμη και το σύστημα διεξαγωγής. Πάντα σε τουρνουά 8 παικτών (νοκ-άουτ). Πάντα μετά τη δύση του ηλίου. Πάντα με τη μουσική στη διαπασών.

Στο πρώτο event έγινε στη Νέα Υόρκη (που αλλού) με τη συμμετοχή των κορυφαίων 1on1 παικτών από το Μπρούκλιν, το Χάρλεμ και την Φιλαδέλφεια. Ανάμεσα στους ο Κρις Σμιθ, ο αδερφός του JR Smith των Cavaliers. ο Μάρβιν Ρόμπερτς και ο Μάικ Τουίτ που τελικά κατέκτησε τον τίτλο και το έπαθλο των 10.000 δολαρίων.

Το επόμενο τουρνουά θα γίνει την άνοιξη. Για την ακρίβεια θα είναι τρία προκριματικά τουρνουά και ένα μεγάλο που θα αναδείχτηκε τον μεγάλο πρωταθλητή, ο οποίος θα γίνει πλουσιότερος κατά 100.000 δολάρια. Σ' αυτά θα πάρει μέρος και ένας Σέρβος, ο Ντούσαν Μπουλούτ, με ψευδώνυμο "Bulletproof", ο οποίος βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης 1on1.

Όπως αυτοαποκαλείται είναι η πιο "έντονη διοργάνωση μπάσκετ one-on-one. Τα έχει όλα. Θέαμα όλη την ώρα. Παίρνει το μπάσκετ του ένας-ένας, το αυξάνει σε ταχύτητα και ένταση και το φτάνει στο 11 στα 10. Γίνεται βράδυ σε ένα νυχτερινό κλαμπ, εκεί όπου μερικοί από τους πιο σκληρούς και αθλητικούς παίκτες του κόσμου αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, σε έναν διαγωνισμό ταλέντου, αντοχής, δύναμης και πάθους. Και όταν όλα αυτά τελειώσουν, θα μένει ένας όρθιος".

Όπως λέει και ο Τζο Πόουπ που κρατάει το μικρόφωνο: this is fightball. Εδώ όλα είναι διαφορετικά.