ΜΠΑΣΚΕΤ

Η μέρα που γεννήθηκε ο "Μότσαρτ" Ντράζεν Πέτροβιτς

Η μέρα που γεννήθηκε ο "Μότσαρτ" Ντράζεν Πέτροβιτς

22 Οκτωβρίου 1964: Οταν γεννήθηκε ο Ντράζεν Πέτροβιτς, η μεγαλύτερη μπασκετική ιδιοφυία που έχει περάσει από το ευρωπαϊκό μπάσκετ!

Ο Ντράζεν ήταν μια μπασκετική ιδιοφυία. Δεν είχε μέτρο, δεν είχε ταβάνι, είχε τσαμπουκά, θράσος, μεγάλο «εγώ», όλα τα χαρακτηριστικά που μας αρέσει να μισούμε στους παίκτες από την πρώην Γιουγκοσλαβία. Του βγάλαμε τραγουδάκι για να του δείξουμε πόσο τον μισούμε, τον συγκρίναμε με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη γιατί θέλαμε πάντα να αισθανόμαστε πως είμαστε οι καλύτεροι σε όλα, μέχρι που ήρθε αυτή η καταραμένη 7η Ιουνίου του 1993 για να τα... διαγράψουμε όλα και να του αναγνωρίσουμε τα πάντα.

Ο Πέτροβιτς δεν ήταν μπασκετμπολίστας της δεκαετίας του '80, ήταν μπασκετμπολίστας για δύο δεκαετίες μετά. Ανήκει πράγματι σε αυτούς τέσσερις - πέντε που θα μπορούσαν σήμερα να κάνουν τα ίδια και περισσότερα σε σχέση με τότε, αδιαφορώντας για τις άμυνες, τα πικ εντ ρολ, τις περιστροφές και τα υπόλοιπα που μπήκαν στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια. Ο Ντράζεν δεν χρειαζόταν συστήματα, τα είχε μέσα του.

Η μέρα που γεννήθηκε ο "Μότσαρτ" Ντράζεν Πέτροβιτς

Ο Ντράζεν ήταν ένα κομπιούτερ που ένα του έλεγες, 20 αντιλαμβανόταν, περίπτωση σπάνια στην ιστορία του αθλητισμού.

Πόσο θράσος μπορεί να έχει άραγε ένα παιδί 20 ετών που στην παρθενική του χρονιά στη μεγάλη Τσιμπόνα τελειώνει με 43,3 πόντους και πετυχαίνει σε ένα παιχνίδι 112; Πόσο « θα το πάρω μόνος μου» μπορεί να έχει ένας παίκτης μέσα του που στην πρώτη του ουσιαστικά χρονιά αναλαμβάνει να εκτελέσει 60 προσπάθειες και άλλες 22 ελεύθερες βολές σε ένα 40λεπτο; Ο Ντράζεν το είχε. Και το είχε από την αρχή μέχρι το τέλος της καριέρας του.

60άρες στα 13του!

Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1964 στο Σίμπενικ της Κροατίας, γιος Σέρβου αστυνομικού και Κροάτισσας βιβλιοθηκάριου. Κολλάει το μικρόβιο του μπάσκετ από τον μεγαλύτερο αδελφό του Αλεξάντερ και στα 13 του χρόνια στην ομάδα της γενέτειράς του βάζει 50άρες και 60άρες προκαλώντας πανικό στο γιουγκοσλαβικό μπάσκετ. Πριν καλά - καλά κλείσει τα 15 προωθείται στην ανδρική ομάδα, την παίρνει από το χέρι και την οδηγεί δύο φορές στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων (1982, 1983) και με σύνθημα το « χαμένη προπόνηση αποτελεί αφόρητη αμαρτία», γίνεται το παιδί που απασχολεί ολόκληρο τον πλανήτη.

Η μέρα που γεννήθηκε ο "Μότσαρτ" Ντράζεν Πέτροβιτς

Το 1984 έρχεται η ώρα για το πρώτο «καλό» συμβόλαιο. Υπογράφει στην Τσιμπόνα, δίπλα στον μεγαλύτερο αδελφό του και μέσα σε δύο χρόνια την οδηγεί στην κατάκτηση δύο ευρωπαϊκών τροπαίων (1985 και 1986) κι ενός Κυπέλλου Κυπελλούχων (1987). Βασικό του χαρακτηριστικό; Ο κυνισμός, το θράσος, η γλώσσα έξω που έμοιαζε σα να κοροϊδεύει τον αντίπαλο.

Ποιος να το 'λεγε στους ανθρώπους της Σιμπένκα, πως το παιδάκι που στα 9 του δεν ήξερε καλά - καλά να σκάει τη μπάλα πως στο πρώτο παιχνίδι απέναντι στην γενέτειρά του θα έβαζε 56 πόντους και θα δήλωνε « Οι αναμνήσεις είναι αναμνήσεις, η αγάπη είναι αγάπη, αλλά στο γήπεδο δεν αναγνωρίζω κανέναν. Θα σκοράρω 56 πόντους ξανά αν έχω την ευκαιρία»! Αλλά εδώ που τα λέμε « ποια Σιμπένκα» για εκείνο τον Ντράζεν που στα τέσσερα χρόνια της θητείας του μέτρησε 37,7 πόντους κατά μέσο όρο και 33,8 πόντους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που συμμετείχε η ομάδα του!

Το μυθικό συμβόλαιο στη Μαδρίτη

Το ΝΒΑ έχει αρχίσει προ πολλού να του χτυπάει την πόρτα, το όνομά του γίνεται hot στις ΗΠΑ, αλλά ο ίδιος εκτιμούσε πως δεν είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του στην Ευρώπη. Στα μισά της σεζόν 1987-88, δέχεται την πρώτη πρόταση από τη μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης και το καλοκαίρι του '88 λέει « ναι» στη μυθική για τα ευρωπαϊκά δεδομένα πρόταση των Ισπανών έναντι του ποσού των 4 εκατομμυρίων δολαρίων!

Καταφτάνει στη Μαδρίτη για να οδηγήσει τη Ρεάλ ξανά στην κορυφή της Ευρώπης, αλλά η θητεία του θα είναι σύντομη. Μάλιστα, αποτυγχάνει να κατακτήσει το πρωτάθλημα, ωστόσο κατακτά το Κύπελλο, αλλά και το Κύπελλο Κυπελλούχων σ' εκείνο τον αλησμόνητο τελικό του ΣΕΦ. Κόντρα στην Καζέρτα του Νάντο Τζεντίλε και του Όσκαρ Σμιντ (119-113) ο Ντράζεν να μετρά 62 πόντους με 12/14 δίποντα, 8/16 τρίποντα και 14/15 βολές!

Η μέρα που γεννήθηκε ο "Μότσαρτ" Ντράζεν Πέτροβιτς

Η ώρα του ΝΒΑ είχε φτάσει, αλλά είχε φτάσει με τους όρους που ήθελε και απαιτούσε ο 25άρης Ντράζεν. Δεν θα πήγαινε στην Αμερική για να βλέπει από τον πάγκο, δεν θα του το επέτρεπε η ιδιοσυγκρασία του, δεν θα τον άφηνε το ταμπεραμέντο του. Το Πόρτλαντ... έκανε το λάθος να τον πείσει να κάνει το μεγάλο βήμα, χωρίς να έχει εξασφαλισμένη θέση στην πεντάδα του. Ξόδεψε κοντά στο 1,5 εκατομμύρια δολάρια για να τον αποδεσμεύσει από τη Ρεάλ, αλλά δεν φρόντισε το πιο βασικό, να τον κάνει παίκτη - ηγέτη.

« Γιατί έφυγα από τη Μαδρίτη; Η Ευρώπη δεν μπορούσε να μου προσφέρει αυτά που ήθελα. Για την ακρίβεια, κάθε βράδυ ήταν το ίδιο. Τι άλλο θα μπορούσα να κερδίσω στην Ευρώπη; Ένα ακόμη Ευρωπαϊκό; 'Και τι έγινε', θα έλεγε ο κόσμος, 'το έχεις κερδίσει ήδη'. Αυτή είναι μια πρόκληση που δεν έχω το δικαίωμα να χάσω. Δεν ξέρω τι μπορώ να περιμένω, αλλά ξέρω πως μπορώ να παίξω στο NBA», δηλώνει ο κυνικός Ντράζεν που δεν έφυγε με τον καλύτερο τρόπο από τη Μαδρίτη και τη Ρεάλ.

Το... βασανιστήριο στο Πόρτλαντ

Τα δύο πρώτα χρόνια στο ΝΒΑ ήταν βασανιστικά για τον Ντράζεν. Τα μόλις 7 λεπτά συμμετοχής τη δεύτερη σεζόν οδηγούν τον «Μότσαρτ» στο ξέσπασμα. Ξέσπασμα που βάσει του χαρακτήρα του άργησε να γίνει... «Ποτέ στη ζωή μου δεν έμεινα στον πάγκο και δεν σκοπεύω να συνεχίσω», δηλώνει ο Πέτροβιτς και ο δρόμος για αποχώρηση άνοιξε διάπλατα.

Η μέρα που γεννήθηκε ο "Μότσαρτ" Ντράζεν Πέτροβιτς

Μέσω μιας αστείας ανταλλαγής για το Πόρτλαντ, ο Πέτροβιτς καταλήγει στο Νιου Τζέρσεϊ και οι απαντήσεις δεν άργησαν να έρθουν. Τα 7 λεπτά γίνονται αυτόματα 20,5 και την αμέσως επόμενη σεζόν ο Πέτροβιτς ξεκινάει βασικός και στα 82 παιχνίδια (!), τελειώνει με 20,6 πόντους και με 44,4% στα τρίποντα! Φτάνει να παίζει 36,9 λεπτά ανά παιχνίδι μέχρι την τελευταία του σεζόν (1992-93) που έπαιζε κατά μέσο όρο 38 λεπτά ανά παιχνίδι.

Σε όλη αυτή την πορεία, η Εθνική Γιουγκοσλαβίας ήταν ανέκαθεν το καταφύγιό του. Το 1984 κατέκτησε με την εθνική του ομάδα το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και την ίδια θέση κατέκτησε και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986, κόντρα στην Σοβιετική Ένωση με το «θρίλερ του τελευταίου λεπτού». Η συνέχεια θα γράψει άλλο ένα χάλκινο μετάλλιο, το τρίτο, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1987, όπου μετέπειτα κατέκτησε η Ελλάδα, αλλά κι ένα χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 1989. Οταν άρχισε ο εμφύλιος, ο Ντράζεν, όπως και οι υπόλοιποι παίκτες έπρεπε να διαλέξουν στρατόπεδο...

«Once Brothers»

Στον τελικό με την Σοβιετική Ενωση το 1990 ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τη μεγάλη Γιουγκοσλαβία. Ο Ντίβατς κατέβασε μια κροατική σημαία την οποία είχε στα χέρια του ένας φίλαθλος που μπήκε να πανηγυρίσει και ο διχασμός ήταν πλέον γεγονός. Η Κροατία αντέδρασε έντονα κι ο Πέτροβιτς αναγκάστηκε να πάει στην άλλη πλευρά από τον Βλάντε... « Συνηθίζαμε να είμαστε κοντά, να μιλάμε μέρα παρά μέρα. Πλέον όμως...», δηλώνει ο Πέτροβιτς και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του...

Η μέρα που γεννήθηκε ο "Μότσαρτ" Ντράζεν Πέτροβιτς

Η οικογένεια διαλύθηκε, η μεγάλη παρέα των «Πλάβι» αναγκάστηκε να υποταχθεί στη μοίρα της και να ακολουθήσει αυτά που διέταζαν οι πολιτικοί (δείτε το ντοκιμαντέρ Once Brother) Η καλύτερη ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ έμελλε να περάσει στην ιστορία και η ανεξάρτητη πλέον Κροατία παρουσιάζονταν στο παρκέ για να αποδείξει πως μπορεί και μόνη της, μέχρι που έφτασε στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων απέναντι στη μία και μοναδική Ντριμ Τιμ το 1992.

Υποταγμένος στη μοίρα του.

Η 7η Ιουνίου του 1993 έχει περάσει στην ιστορία ως μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ. Ο χρόνος σταμάτησε στις 17:20, το κόκκινο Golf έπεσε πίσω από μια νταλίκα σε αυτοκινητόδρομο στην εθνική οδό Νυρεμβέργης - Μονάχου, περίπου 24 χιλιόμετρα από το Ίγκολσταντ. Διερχόμενο φορτηγό προσέκρουσε και εισχώρησε στη διαχωριστική νησίδα.

Το αυτοκίνητο που οδηγούσε η 23χρονη Κλάρα Ζαλάντζι «καρφώθηκε» με ταχύτητα στο φορτηγό. Ο Ντράζεν, που δεν πήρε το τιμόνι στα χέρια του επειδή το δίπλωμά του είχε λήξει εκείνη την ημέρα, είχε αποκοιμηθεί στη θέση του συνοδηγού, δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας και ο θάνατός του ήταν ακαριαίος. Η αγαπημένη του και η Τουρκάλα μπασκετμπολίστρια, Χιλάλ Εντεμπάλ, επίσης 23 χρόνων, που βρισκόταν στο πίσω κάθισμα σώθηκαν.

Ηταν της μοίρας γραφτό φαίνεται... Ο Ντράζεν αρνήθηκε να ταξιδέψει αεροπορικώς με την υπόλοιπη αποστολή της Κροατίας, φοβόταν γενικώς τα αεροπλάνα. Τι κι αν τον παρακαλούσε ο Ράτζα να 'ρθει μαζί τους, τι κι αν οι υπόλοιποι συμπαίκτες του έλεγαν να ακολουθήσει την αποστολή, ο Πέτροβιτς είχε αποφασίσει να υποταχθεί στη μοίρα του.

Η μέρα που γεννήθηκε ο "Μότσαρτ" Ντράζεν Πέτροβιτς

Το ίδιο καλοκαίρι ο Ντράζεν Πέτροβιτς βρισκόταν σε ανοικτή γραμμή με τον Παναθηναϊκό και τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Η παρουσία του Στόικο Βράνκοβιτς ήταν ένα πειστικό επιχείρημα για να επιστρέψει στην Ευρώπη και σύμφωνα με τους ανθρώπους των «πράσινων» οι επαφές ήταν τόσο προχωρημένες που ο Π. Γιαννακόπουλος είχε κλείσει μια σουίτα στο Χίλτον, περιμένοντας τον Ντράζεν στην Ελλάδα για τις υπογραφές.

« Εγώ το πιστεύω και δεν διστάζω να το πω, βρίσκομαι πολύ κοντά στη συμφωνία μου με το Παναθηναϊκό», δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο «Τρίποντο» λίγο πριν από το θάνατό του, συμπληρώνοντας « …το όνειρο της ζωής μου είναι να παίξω κάποτε στην ίδια ομάδα ολόκληρη τη περίοδο με τον Στόικο και όχι μόνο σ’ ένα τουρνουά».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ