Ο Κόλιν Καπέρνικ έκανε την αρχή με την απόφασή του να μην σηκωθεί κατά την διάρκεια της ανάκρουσης του Εθνικού ύμνου των ΗΠΑ πριν τους αγώνες του American Football. Όπως φαίνεται ωστόσο, πριν από αυτόν έκανε την δική του διαμαρτυρία ο David West. Χρόνια πριν.

Ο φόργουορντ των Warriors στέκεται εδώ και χρόνια όρθιος κατά την διάρκεια της ανάκρουσης του Εθνικού ύμνου των ΗΠΑ πριν τους αγώνες, ακριβώς όπως ορίζουν οι κανονισμοί. Υπάρχει μία λεπτομέρεια όμως την οποία δεν είχε προσέξει κανείς μέχρι να το αναφέρει ο ίδιος: Είναι πάντα ο τελευταίος στην σειρά της ομάδας του και βρίσκεται δύο βήματα πίσω από όλους. Αυτό τον τρόπο έχει επιλέξει εδώ και χρόνια για να διαμαρτυρηθεί για τον ρατσισμό. Σε αντίθεση ωστόσο με αυτά που ασχολούνται οι περισσότεροι - ρατσισμό και βία - η δική του διαμαρτυρία έχει βαθύτερα αίτια και δε μένει μόνο σε αυτά.

" Τι γίνεται με την εκπαίδευση; Με την βρεφική θνησιμότητα; Τι θα λέγατε για το γεγονός ότι (σ.σ οι Αφροαμερικανοί) πεθαίνουμε νεότεροι και τα βρέφη μας μικρότερα; Πεθαίνουμε. Εμείς (σ.σ οι Αφροαμερικανοί) έχουμε μικρότερο προσδόκιμο μέσο όρο ζωής. Έλα φίλε τώρα. Τι γίνεται με το σύστημα υγείας μας; Υπάρχουν πολλά θέματα, αλλά κανείς δεν ασχολείται" δήλωσε στην ιστοσελίδα "The Undefeated" o West σε ένα απίστευτο ξέσπασμα, για να γίνει ακόμα πιο επιθετικός στην συνέχεια: " Δε μπορώ να αρχίσω να μιλάω για κοινωνικά προβλήματα. Δε μπορώ καν να ξεκινήσω να μιλάω για ευγένεια και τι σημαίνει να είσαι πολίτης αν καλά καλά αυτοί οι μ....ες δεν με αναγνωρίζουν ως ανθρώπινο ον. Πως να μιλήσεις για πρόοδο και πως συμπεριφέρεται ο ένας στον άλο όταν δεν αναγνωρίζεις την ίδια την ανθρωπότητα; Πρέπει με κάποιο τρόπο να βρούμε μία λύση πρώτα για αυτό θέμα για να πούμε ότι μιλάμε στο ίδιο επίπεδο. Έτσι νιώθω. Είναι πολλά θέματα φίλε".

Ο West μάλιστα είπε και κάτι ακόμα: Ότι αν και σέβεται την κίνηση του Καπέρνικ θεωρεί ότι δεν θα αλλάξει κάτι: " Είναι σπουδαίο αυτό που κάνει, αλλά απλώς θα περάσει έτσι. Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος όσο οι υπόλοιποι. Έχω μεγαλώσει και είμαι πιο ώριμος πλέον όταν σκέφτομαι τέτοια θέματα. Καταλαβαίνω όμως το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μέχρι να λύσεις το θέμα της ίδιας της ανθρωπότητας ωστόσο πως να μιλήσεις για μαζικές φυλακίσεις; Πως θα μιλήσεις για τα παιδιά που δεν έχουν εκπαίδευση; Το σύστημα υγείας; Πως να σκεφτείς όλα αυτά τα θέματα χωρίς να σκεφτείς πρώτα ότι είσαι άνθρωπος";