Έχουμε δει πολλές ωραίες ιστορίες στο NCAA, που έχουν ως κοινό παρονομαστή την κατάκτηση του τίτλου. Από ομάδες που πήγαν κόντρα στα προγνωστικά, μέχρις αυτές που τα κατάφεραν, αν και είχαν πολλούς άπειρους παίκτες στο ρόστερ τους. Ή εκείνες που έφτασαν μέχρι το τέλος του δρόμου, παρά το γεγονός πως δεν ήταν γνωστές στο ευρύ κοινό.

Αυτό που πέτυχε όμως, το Connecticut το 2013 απέχει αρκετά απ όσα έχουμε δει. Έχετε ακούσει ποτέ για ομάδα που κατακτά τον τίτλο, προερχόμενη από αλλαγή στον πάγκο της, μα πάνω απ όλα από αποκλεισμό λόγω χαμηλών βαθμών των παικτών της; Κι όμως, οι "Huskies" τα κατάφεραν!

Με αφορμή τον σάλο που έχει ξεσπάσει στις ΗΠΑ με το σεξουαλικό σκάνδαλο στο Louisville και την επικείμενη τιμωρία των "Cardinals", το Sport24.gr θυμάται την πορεία του Connecticut από την απαγόρευση συμμετοχής στην τελική φάση του κολεγιακού πρωταθλήματος μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου έναν χρόνο μετά. Τότε, το 2013, που με τον Kevin Ollie στον πάγκο, η ομάδα έκανε μια νέα αρχή. Μα πάνω απ όλα επανέφερε το φημισμένο κολέγιο στον αφρό του NCAA, αφήνοντας δια παντός πίσω του την τιμωρία

Η ιστορία που ακολουθεί ξεφεύγει αρκετά από αυτά που ξέρατε ως τώρα. Όπως, διαφέρει από οτιδήποτε άλλο μπορείτε να συγκρίνετε με την πραγματικότητα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Πάλι καλά που υπάρχουν οι Student Xclusive προσφορές από το CU για να... εξισορροπείται η κατάσταση.

Τι είναι το APR

Για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα (βλ. τιμωρία), πρέπει να εξηγήσουμε πως έχει το πράγμα στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Κάθε ομάδα (ανεξαρτήτως αθλήματος, μπάσκετ εν προκειμένω) έχει την υποχρέωση να διατηρεί το ακαδημαϊκό επίπεδο των αθλητών της σε αξιοπρεπή επίπεδα. Όχι ότι είναι απαραίτητο όλοι να είναι διάνοιες. Απλά είναι σαφές πως η ομάδα (στο σύνολό της) θα πρέπει να έχει μία σταθερή πορεία στα θρανία. Όπως επίσης, να αποφοιτά η πλειοψηφία των αθλητών.

Γι αυτό παρατηρείται πολλές φορές το φαινόμενο των λεγόμενων "walk-ons", δηλαδή των αθλητών που βρίσκονται στις ομάδες για να ανεβάζουν τον μέσο όρο. Κι αυτό γιατί, όπως καταλαβαίνετε, τα αστέρια δεν είναι οι πρώτοι... μαθητές.

Παρένθεση. Από τους ελάχιστους που ξέφυγαν από τον γενικό κανόνα ήταν ο Πάτρικ Γιανγκ. Ο σέντερ του Ολυμπιακού, που αποτέλεσε την "κολώνα" του Florida για μία τετραετία, ξεχώρισε εκτός παρκέ χάρη στις ακαδημαϊκές του επιδόσεις. Γι αυτό, όχι άδικα, χαρακτηρίστηκε ως ο πιο καλός ο μαθητής . Λαμβάνοντας τις αντίστοιχες διακρίσεις. Κλείνει η παρένθεση.

Το APR (Academic Progress Rate), κατά κόσμον βαθμός προόδου, πρέπει λοιπόν να βρίσκεται σε συγκεκριμένα επίπεδα. Διαφορετικά, ο εκάστοτε παίκτης δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής μέχρι να φτιάξει τους βαθμούς του.

Το Connecticut ξέφυγε από τον γενικό κανόνα

Πέραν της ίδιας της επιτροπής του NCAA, υπεύθυνα για τον έλεγχο των κολεγιακών επιδόσεων των μαθητών/αθλητών είναι τα ίδια τα κολέγια. Δηλαδή, πρέπει να προσέχουν ώστε σε περίπτωση παράβασης, να στερούν αυτόματα το δικαίωμα συμμετοχής στον εκάστοτε "κακό μαθητή", μέχρι νεωτέρας. Έλα που όμως το Connecticut δεν έκανε κάτι τέτοιο.

Για την ακρίβεια, απέκρυψε τους κανονικούς βαθμούς των παικτών της ομάδας μπάσκετ, με τις συνέπειες να είναι άμεσες και "σκληρές" για το ιστορικό κολέγιο, που είδε τα πράγματα να γίνονται πραγματικά δύσκολα στα μέσα του 2012. Με την επιτροπή του NCAA να επανεξετάζει τους βαθμούς των παικτών των "Huskies", προέκυψε ένα... λαβράκι.

Αυτό της κακής ακαδημαϊκής τους παρουσίας, από το 2007 έως το 2012, δίχως όμως να υπάρχουν οι αντίστοιχες κυρώσεις από το κολέγιο. Αυτό το πρόβλημα φρόντισε να... λύσει η αρμόδια επιτροπή. Πως; Αποκλείοντας το κολέγιο από την τελική φάση του κολεγιακού πρωταθλήματος για το 2013. Τι κι αν πρόκειται για την ομάδα που στέφθηκε πρωταθλήτρια το 2011;

Αυτά δεν λένε κάτι, αφού πάνω απ όλα σημασία έχει η αξιοπιστία του προγράμματος και η διαβεβαίωση πως στο NCAA όλα γίνονται όπως πρέπει.

"Μετά τα όσα προέκυψαν βάσει της έρευνας, κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να βεβαιωθούμε πως τα προβλήματα θα λυθούν. Οι αλλαγές που έχουμε κάνει είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Θα συνεχίσουμε να προσπαθ

Οι δύσκολες στιγμές και οι αποχωρήσεις

Ο ντόρος που προκλήθηκε και η αδυναμία της ομάδας να διεκδικήσει κάτι στη March Madness (σ.σ.: τελική φάση του κολεγιακού πρωταθλήματος) έκανε μάλιστα κάποιους παίκτες να αποχωρήσουν πρόωρα για το ΝΒΑ. Από τη στιγμή που δεν θα είχαν άλλωστε τη δυνατότητα να παίξουν κόντρα στους κορυφαίους, θα έχαναν αρκετά στις προτιμήσεις των scouts του ΝΒΑ.

Γι αυτόν τον λόγο ο Andre Drummond και ο Jeremy Lamb πήραν την απόφαση να δοκιμάσουν πιο γρήγορα απ ότι περίμεναν τις δυνάμεις τους στον "μαγικό κόσμο". Κι εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως καλά έκαναν. Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Ναι, πρόκειται για τον βετεράνο γκαρντ που πέρασε τα τελευταία χρόνια της καριέρας του στους Oklahoma City Thunder κι είχε πλέον βλέψεις να γίνει προπονητής. Ίσως όχι τόσο γρήγορα. Η ουσία πάντως είναι πως κλήθηκε να επωμιστεί το βάρος της επόμενης ημέρας της ομάδας και του κολεγίου. Κι αυτός όχι μόνο δεν "λύγισε" από την πίεση, αλλά κατάφερε το... ακατόρθωτο.

Πρωταθλητές κόντρα σε όλα τα προγνωστικά

Με τον Kevin Ollie να περνάει την πρώτη παγωμάρα (βλ. 2013) δίχως προβλήματα και την επιστροφή της ομάδας σε ρυθμούς πρωταθλητισμού έναν χρόνο αργότερα, το Connecticut ήλπιζε σε κάτι καλό στο πρωτάθλημα της αγωνιστικής περιόδου 2013-'14. Από τη στιγμή που η ομάδα μπορούσε πάλι να συμμετάσχει στη March Madness, η επιδίωξη όλων ήταν να βρίσκεται, καταρχάς, σε αυτή. Κι από εκεί κι έπειτα, ό,τι ήθελε προκύψει...

Στην πορεία της χρονιάς, οι "Huskies" έδειξαν αρκετά καλή εικόνα. Σε σημείο που μπήκαν ως η έβδομη καλύτερη ομάδα της ανατολικής περιφέρειας (σ.σ.: οι ομάδες χωρίζονται σε τέσσερις περιφέρειες παίζοντας νοκ άουτ αγώνες μέχρι το Final Four).

Κι από εκεί έφτασαν μέχρι το τέλος του δρόμου, αν και ουδέποτε θεωρήθηκαν φαβορί. Απέκλεισαν κατά σειρά το Villanova (No2), το Iowa State (No3), το Michigan State (No4) και το Kentucky, για να στεφθούν πρωταθλητές μετά από τρία χρόνια. Κόντρα σε όλους και σε όλα...

Κι ύστερα ήρθε η ηρεμία

Με όλα αυτά να έχουν προηγηθεί και τα προβλήματα των περασμένων ετών να έχουν αποτελέσει το ιδανικότερο μάθημα, το Connecticut βαδίζει πλέον σε... ήσυχα μονοπάτια. Ο Kevin Ollie συνεχίζει την εξαιρετική δουλειά του (σ.σ.: είχε ακουστεί ακόμη και για πάγκο ομάδας του ΝΒΑ), το κολέγιο φροντίζει να βελτιώνει χρόνο με τον χρόνο την αξιοπιστία του, πατώντας σε νέες βάσεις, κι οι μαθητές/αθλητές παρουσιάζονται διαρκώς καλύτεροι στα θρανία.

Είναι δηλαδή από το γήπεδο στα θρανία, κι αντίστροφα. Χρόνος για διασκέδαση και ό,τι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε, δεν υπάρχει. Δεν τους απασχολεί κάτι άλλο, όπως τους συνομηλίκους της στην Ελλάδα που όλο και... αγχώνονται για το πως θα πάρουν πτυχίο, πως θα ζήσουν έντονα και πως θα επικοινωνήσουν πιο φθηνά (αν και για το τελευταίο έχει φροντίσει το CU με τα Student Xclusive πακέτα). Το Connecticut είναι (και πάλι) πρότυπο!