Ο Κρις Τζένκινς "σκότωσε" τον αδερφό του , σε ένα αθλητικό ριμέικ της ιστορίας του Κάιν με τον Άβελ. Δεν είναι αδέρφια εξ αίματος, αλλά έγιναν αδέρφια το 2007, όταν η οικογένεια του Νέιτ Μπριτ υιοθέτησε τον νυν πρωταγωνιστή του τελικού του κολεγιακού πρωταθλήματος, προσφέροντας του ένα καλύτερο μέλλον.

Οι δυο τους έπαιζαν μαζί μπάσκετ μεγαλώνοντας. Στις ίδιες ομάδες. Στο ίδιο γυμνάσιο και η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε η πρώτη φορά που θα βρεθούν στο ίδιο παρκέ ως αντίπαλοι να είναι στον τελικό του NCAA. Ναι, μόνο που η μοίρα δεν σταμάτησε εκεί να παίζει τα περίεργα παιχνίδια της, καθώς φρόντισε ο ένας εκ των δύο, ο Κρις Τζένκινς δηλαδή, να γίνει ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής. Αυτός που θα περάσει στα βιβλία της ιστορίας με το τρίποντο που πέτυχε στην εκπνοή χαρίζοντας τον τίτλο στο Βιλανόβα.

"Ποτέ δεν είπαμε να πάμε στο ίδιο κολέγιο. Λέγαμε ότι θα ήταν τρελό να παίξουμε αντίπαλοι. Αλλά άλλο να το λες και άλλο να το ζεις" παραδέχτηκε Τζένκινς, που θεώρησε τη συγκυρία του τελικού κάτι που οι οικογένειες τους θα θυμούνται για πάντα.

Η μητέρα του, Φελίσια έπαιζε κολεγιακό μπάσκετ και στη συνέχεια δούλεψε ως προπονήτρια. Μάλιστα ήταν αυτή που έμαθε το παιχνίδι στον μικρό Κρις. Μέσω του σπορ, μάλιστα, γνώρισε τους Μπριτς, καθώς και ο πατέρας του Νέιτ ήταν προπονητής στην DC Assault.

Όταν η Φελίσια χώρισε από τον άνδρα της μετακόμισε με τον γιο της στη Βαλτιμόρη, όπου ο Κρις έπαιξε για την ομάδα των Μπριτς. Ήταν η εποχή που η μικρή αδερφή του Τζένκινς, η Κόρι αρρώστησε. Εκείνη περνούσε όλες τις ώρες της στο νοσοκομείο και εκείνος ζούσε πρακτικά μαζί με τους Μπριτς. Η Κόρι πέθανε μετά από λίγους μήνες. Η Φελίσια αποφάσισε να δεχτεί μια προπονητική δουλειά στο Μπένεντικτ και μετακόμισε στη Νότια Καρολίνα, αλλά ήθελε ο γιος της να συνεχίσει να παίζει στο Μέριλαντ, υπό της οδηγίες του κόουτς Μπριτ.

Για διάφορους λόγους τα πράγματα δεν πήγαν καλά για έναν έφηβο που πέρασε πολλά. Ο χωρισμός των γονιών του, η μετακόμιση της μητέρας του, ο θάνατος της αδερφής του είχαν ως αποτέλεσμα οι βαθμοί του να πέσουν και η συμπεριφορά του εκτός γηπέδου να γίνει πιο προβληματική. "Χρειαζόταν να είναι γύρω από καλύτερους ανθρώπους, έτσι ώστε να καταλαβαίνει τι σημαίνει παίρνω τη σωστή απόφαση" ήταν η άποψη της μητέρας του. Ο μόνος που μπορούσε να τον πειθαρχήσει -τουλάχιστον εντός των τεσσάρων γραμμών- ήταν ο Νέιτ Μπριτ, ένας παλιός αστυνομικός και αυστηρός προπονητής. Για αυτό ζήτησε από την οικογένεια αν μπορούν να τον υιοθετήσουν.

"Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που πήρα στην ζωή μου. Αλλά ήξερα ότι πρέπει να το κάνω για να δώσω στον γιο μου την καλύτερη ευκαιρία" παραδέχτηκε η Φελίσια Τζένκινς. Οι Μπριτς δέχτηκαν αμέσως: "Ως μητέρα καταλαβαίνεις πως είναι να ζητήσεις από κάποιον άλλον να φροντίσει το παιδί σου"; ρώτησε ο Νέιτ Μπριτ τη γυναίκα του. "Πως μπορούσαμε να πούμε όχι". Δεν μπορούσαν.

"Ήταν δύσκολα στην αρχή, αλλά με αποδέχτηκαν. Με δέχτηκαν για αυτό που είμαι και με βοήθησαν να αναπτυχθώ ως άτομο και να γίνω καλύτερος. Είναι κάτι που θα είμαι για πάντα ευγνώμων. Ευχαριστώ τον Θεό κάθε μέρα για αυτό" ήταν τα λόγια του Κρις Τζένκινς.

Και οι δύο έκαναν σπουδαία πράγματα στο γυμνάσιο. Ο Μπρις ήταν "παίκτης της χρονιάς στην DC" την δεύτερη τους χρονιά. Ο Τζένκινς πήρε τον αντίστοιχο τίτλο την τρίτη και την τέταρτη. Κατάληξαν σε διαφορετικά κολέγια. Ο ένας στο Νορθ Καρολάινα κι ο άλλος στο Βιλανόβα. Κατά τη διάρκεια του αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων στο τουρνουά του 2013, δεν μιλιόντουσαν καν. Και οι δύο είχαν πει "ναι" στα αντίστοιχα σχολεία και καθόντουσαν στο ίδιο σαλόνι, ο ένας στη μια γωνία και ο άλλος στην άλλη, παρακολουθώντας το παιχνίδι.

"Πήγαιναν μπρος-πίσω. Δεν μιλούσαν. Έστελναν μηνύματα ο ένας στον άλλον αν και ήταν στο ίδιο δωμάτιο. Ήταν απίστευτο" θυμάται ο Νέιτ Μπριτ ο πρεσβύτερος.

Ο ένας αποδέχτηκε τον άλλον και ήταν σημαντικό ότι δύο αγόρια που μοιραζόντουσαν την ίδια στέγη, μοιραζόντουσαν παράλληλα το ίδιο πάθος και τα ίδια όνειρα. Δεν ήταν βέβαια οι μόνοι. Από κοντά και η κόρη της οικογένειας Μπριτ, η Νατάλια, η οποία έκανε την δική της προσπάθεια.

Τα χρόνια πέρασαν και έφτασαν και οι δύο να αγωνίζονται ξανά στο τελικό τουρνουά. Οι Μπριτς έπαιρναν το αυτοκίνητο και οδηγούσαν 700 μίλια για να ταξιδέψουν τόσο στη Φιλαδέλφεια, όσο και στο Λούιβιλ για να παρακολουθήσουν και τα δύο παιδιά. "Δεν ήταν δυνατόν να χάσουμε παιχνίδι. Θέλαμε να τα δούμε όλα. Ευτυχώς, δεν χάσαμε ούτε δευτερόλεπτο" είπαν οι περήφανοι γονείς.

Ο Κρις Τζένκινς διατηρεί στενές σχέσεις τόσο με τη μητέρα του, όσο και με τον πατέρα του, Κέλβιν. Η μητέρα του μάλιστα παρακολουθεί στενά το παιχνίδι του, το οποίο χαρακτηρίζει "παραδοσιακό". Old-school δηλαδή. "Μοιάζει περισσότερο με αυτό του Τσαρλς Μπάρκλεϊ ή του Αντουάν Ουόκερ". Έχει μάλιστα συχνή επικοινωνία με τον προπονητή του "Νόβα", τον Τζέι Ράιτ. Ένα από τα τελευταία SMS που του είχε στείλει έγραφε "Πάτα του τον λαιμό, εννοώντας ότι πρέπει να συνεχίσει να τον πιέζει.

"Έχω δύο σπουδαίες οικογένειες. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό και ευλογημένο. Έχω δύο οικογένειες να με προσέχουν και να με καθοδηγούν" καταλήγει ο Τζένκινς.

Πριν τον τελικό οι Μπριτς έλεγαν ότι "θα είναι κερδισμένοι όποιος κι αν νικήσει". Τελικά τη νίκη την πήρε ο Κρις. Σημειώνοντας μάλιστα το νικητήριο τρίποντο στην εκπνοή. Συνολικά είχε 14 πόντους, ενώ ο Μπριτ που ήρθε από τον πάγκο έμεινε στους 2 πόντους. Να μια ιστορία που δεν συναντάς κάθε μέρα. Ακόμη και στον παράξενο κοσμο του κολεγιακού μπάσκετ.