Τριάντα χρόνια, απασχολήθηκε ως ο κομισάριος του ΝΒΑ, για να εξελίξει το θεαματικότερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο σε μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις των ΗΠΑ.

Τώρα που... βγήκε σε σύνταξη ο Ντέιβιντ Στερν (παραδίδοντας τα κλειδιά του κομισάριου στον Άνταμ Σίλβερ), έχει χρόνο να ασχοληθεί και με άλλα πράγματα. Όπως είπε στην ισπανική "As", που τον συνάντησε στο Μπιλμπάο " φ ορώ το κοστούμι του ΝΒΑ σε όλον τον κόσμο, μετέχω σε διαλέξεις, επί πληρωμή και γενικά κάνω ό,τι μπορώ ώστε... να είμαι busy, αλλά όχι πολύ busy. Διαλέγω πού θα πάω. Συνήθως επιλέγω τα πιο όμορφα μέρη ", όπως η πόλη της Βασκονίας όπου φιλοξενήθηκε το πρώτο Sports Business Forum, παρουσία εκπροσώπων των UEFA, FIBA, Google/YouTube Europe, AEG Sports Europe κλπ).

Αν του λείπει η καθημερινότητα που είχε επί 30 χρόνια; " Αυτήν την εβδομάδα, ήμουν στην Μόντενα της Ιταλίας, τώρα ήλθα στο Μπιλμπάο, μετά θα πάω στο Λονδίνο". Νιώθει να βαριέται; "Η σύζυγος μου μου το λέει αυτό κάποιες φορές. Ο τρόπος με τον οποίον χειρίζεται τη δουλειά ο Άνταμ (Σίλβερ) μου επιτρέπει να ασχολούμαι, χωρίς άγχος, με άλλα πράγματα. Δούλευα μαζί του επί 22 χρόνια και ήμουν αυτός που τον πρότεινε στο συμβούλιο. Θέλω να πετύχει. Είναι πιστός φίλος και εξαιρετικός στη δουλειά του. Αυτό έκανε το "αντίο" μου πιο εύκολο, μαζί και τη μετάβαση στη διάδοχη κατάσταση ".

Τον ρώτησαν πότε αποφάσισε να ανοίξει την πόρτα της Ευρώπης. " Ήταν το 1988, όταν οι Hawks έπαιξαν με την ΕΣΣΔ που κατάλαβα τον αντίκτυπο που είχε παγκοσμίως το ΝΒΑ. Πιο νωρίς, το 1984 η Ιταλία είχε δώσει 5.000 δολ. για να πάρει τα τηλεοπτικά δικαιώματα ενός αγώνα. Τότε ήταν που είπα πως τα λεφτά μας θα τα "βγάζαμε" από την πώληση της εικόνας μας, παγκοσμίως. Μετά, ο τότε πρόεδρος της FIBA, Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς χτύπησε την πόρτα των NBAer. Tότε, ένας παίκτης που έπαιρνε στην Ευρώπη 1.000.000 ήταν ερασιτέχνης, ενώ με τον ίδιο μισθό στο ΝΒΑ ήταν επαγγελματίας. Με τη χρήση των social networks εν τω μεταξύ, εκτοξεύθηκε στα ύψη η αξία των παικτών ως παγκοσμίων ειδώλων, χρέος που είχαν καταλάβει πως έχουν πολύ νωρίτερα ".

Αποθέωσε την ισπανική λίγκα, εξηγώντας ότι " ξέρει πώς να προωθεί το προϊόν της και οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης ήταν το κλειδί για την εξέλιξη της".

Η καριέρα του ως κομισάριου δεν ήταν ακριβώς... παιχνιδάκι. " Είχαμε πολλές κρίσεις. Για παράδειγμα, όταν ο Μάτζικ ανακοίνωσε πως είναι φορέας του ιού HIV, φάνηκε η δυναμική του αθλήματος, διότι έως τότε όλοι πίστευαν πως το AIDS μεταδίδεται με τον ιδρώτα. Έμαθαν την πραγματικότητα. Βέβαια, τον είχαμε αποβάλει έως το τέλος της σεζόν. Η απόφαση ήταν ομόφωνη και εγώ πήρα την ευθύνη.
Πολλοί έλεγαν πως το γεγονός ότι η πλειοψηφία των παικτών είναι μαύροι, δεν θα βοηθούσε στην γιγάντωση του ΝΒΑ, γιατί δεν θα τους δέχονταν όλοι. Ο ρατσισμός πάντα υπήρχε στον αθλητισμό. Πώς γίνεται να πετάς μπανάνες σε παίκτες; Υπήρξε ένας καβγάς στο Ντιτρόιτ, που ώθησε στην αναθεώρηση των αδειών που υπήρχαν στα γήπεδα, για πουλάνε αλκοόλ. Αποβάλαμε δυο παίκτες, οι οποίοι είχαν όπλα στα αποδυτήρια. Είχαμε διαιτητές που "έστηναν" ματς. Είναι πρόκληση να επιβιώνεις στη λίγκα μας. Και εγώ αν μη τι άλλο τα κατάφερα".