La canasta ganadora de Sergio Llull. Δηλαδή, το νικητήριο καλάθι του Σέρχιο Γιουλ. Μια φράση που ακούστηκε και γράφτηκε πολύ το βράδυ της Κυριακής (12/3) στην Ισπανία, μετά τη νέα επίδειξη ικανοτήτων του ηγέτη της Ρεάλ Μαδρίτης απέναντι στην Μπαρτσελόνα . Το Νο23 της "Βασίλισσας" έχει περάσει σε άλλο επίπεδο πλέον, ξεφεύγοντας σε μεγάλο βαθμό από τα συνηθισμένα ευρωπαϊκά δεδομένα της έκφρασης "clutch player". Η συχνότητα με την οποία "καθαρίζει" παιχνίδια είτε στη Liga Endesa, είτε στην EuroLeague είτε στο Copa del Rey είναι μνημειώδης.

Θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει ως τον κορυφαίο "βρωμοχερά" της Ευρώπης, από την στιγμή που είναι πάντα "εκεί" την ώρα που κρίνονται όλα. Πρόσφατα διαβάσατε στο EuroLeague Greece πως πρόκειται για τον παίκτη που "παράγει" τους περισσότερους πόντους στα "κλειστά" παιχνίδια της EuroLeague (σ.σ.: με τον όρο "παράγει" εννοούμε πόντους που προκύπτουν από δικά του καλάθια ή ασίστ). Με 6.1 πόντους ανά αγώνα, είναι αυτός που κρίνει τις καταστάσεις.

Όνομα	Παιχνίδια	Πόντοι (μ.ο.)
Σέρχιο Γιουλ	7	6.1
Μίλος Τεόντοσιτς	6	5.6
Κιθ Λάνγκφορντ	11	5.2
Βασίλης Σπανούλης	6	5.1
Κίνο Κολόμ	10	5.0

Να φανταστεί κανείς πως όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου τρία χρόνια, στον τελικό του Copa del Rey με την Μπαρτσελόνα. Τότε ήταν που πέτυχε το πρώτο μεγάλο καλάθι της καριέρας του, τότε... βαφτίστηκε και πήρε σταδιακά το χρίσμα. Ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ τράβηξε για άλλες πολιτείες, ο Ρούντι Φερνάντεθ δεν είναι αυτός που ήταν λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει στη μέση, ο Φελίπε Ρέγιες είναι στη δύση της καριέρας του, ενώ ο Λούκα Ντόντσιτς είναι ακόμη... αμούστακο παιδί.

Η πορεία του στον ευρωπαϊκό χώρο την τελευταία τριετία μπορεί λοιπόν να τον κατατάξει στην κορυφή της λίστας με τους "closers" στα δικά μας μέρη. Με μοναδικό ανταγωνιστή τον Βασίλη Σπανούλη, αφού ουδείς άλλος έχει δείξει τέτοια συνέπεια στο να "τελειώνει" παιχνίδια. Δεν μιλάμε μόνο για buzzer beater, winning shot, αλλά γενικότερα για τον τρόπο με τον οποίο οδηγεί την ομάδα του σε έναν αγώνα που κρίνεται στα τελευταία λεπτά.

Πάρτε για παράδειγμα αυτό που έκανε πέρσι, στον ημιτελικό του Copa del Rey με την Μπασκόνια. Δεν χρειάστηκε να φτάσουμε στην τελευταία κατοχή για να κριθεί ο νικητής. Φρόντισε ο ίδιος να "καθαρίσει" το παιχνίδι, σημειώνοντας 8 πόντους στα τελευταία 75'' της αναμέτρησης. Δύο λέι απ, ένα σουτ από τη γωνία και 2/2 βολές αρκούσαν.

Για να μην θεωρήσουμε κάτι τυχαίο μάλιστα, φρόντισε να επαναλάβει το περσινό του κατόρθωμα. Σε τελικό αυτή τη φορά, πάλι στο Copa del Rey. Θύμα του η Βαλένθια, που έδειξε ικανή να κάνει την έκπληξη στο παιχνίδι που έκρινε τον τίτλο. Βρήκε μπροστά της όμως τον Σέρχιο Γιουλ, ο οποίος σημείωσε 8 πόντους σε περίπου ένα λεπτό. Μετέτρεψε το +2 (87-85) της ομάδας του σε +8 (95-87) με 1'34'' να μένει για το τέλος, κάνοντας -πάλι- τη διαφορά. Closer.

Κι είπε, ένα μήνα μετά να "υπογράψει" πάλι μία μεγάλη νίκη για την ομάδα του, απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Την ομάδα που συνηθίζει να "σκοτώνει" περισσότερο από κάθε άλλη, αρχής γενομένης από εκείνον τον τελικό του 2014. Με ακόμη πιο δύσκολες προϋποθέσεις βέβαια, αφού σούταρε όντας εκτός ισορροπίας. Δίχως να σηκωθεί πολύ από το παρκέ, έβαλε μεγάλη καμπύλη στην μπάλα για να αποφύγει το μαρκάρισμα των Μπραντ Όλεσον και Βίκτορ Κλαβέρ, για να καταλήξει η μπάλα στο διχτάκι.

Ο πανηγυρισμός του; Έξαλλος, σαν αυτόν που έκανε στο τέλος του α' μέρους, όταν -πάλι- σκόραρε στην εκπνοή. Για τρεις. Ξέσπασε, ξεσάλωσε, έβγαλε από μέσα του όλη (;) την ένταση. Σε σημείο που κάποιες φορές μοιάζει να καταναλώνει περισσότερη ενέργεια στο να πανηγυρίσει ένα καλάθι, παρά στο να το βάλει. Τέτοια σιγουριά και αυτοπεποίθηση έχει άλλωστε, που δεν χρειάζεται να ζοριστεί/αγχωθεί ιδιαίτερα έως ότου πετύχει αυτό που θέλει.

Πρόσφατα, σε ένα αφιέρωμα για τον Σέρχιο Γιουλ, ο Τζέισι Κάρολ είχε δηλώσει πως "μου αρέσει η ένταση που έχει στο παιχνίδι του, τον εμπιστεύεσαι ότι σε κάθε ματς θα είναι κορυφή. Ο κόσμος τον γουστάρει για την εξέλιξή του από τα πρώτα ματς που έπαιζε για να κερδίσει λεπτά μέχρι τώρα που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο", δείγμα του πως τον βλέπουν οι συμπαίκτες του. Με τον Γκουστάβο Αγιόν να εξηγεί επ' αυτού πως "έχει αυτή τη σύνδεση με το κοινό", κάτι που εκπορεύεται από το γεγονός πως "όταν βάζει ένα καλάθι, γυρνάει προς τον κόσμο για να πανηγυρίσει, κι αυτό είναι που εξιτάρει περισσότερο το κοινό. Η σύνδεση που υπάρχει". Ενώ ο Αντρές Νοτσιόνι μίλησε πιο λακωνικά, αλλά και ουσιαστικά: "Είναι ένας θρύλος για τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Liga Endesa". Una leyenda...

Το ακόμη πιο ωραίο της φετινής ιστορίας είναι πως είναι clutch ακόμη και σε φιλικά παιχνίδια. Με λιγότερη πίεση μεν, αλλά και με πολύ χαμηλότερο κίνητρο. ΟΚ, όταν έχεις απέναντί σου βέβαια τους Oklahoma City Thunder, θες να αποδείξεις πράγματα. Έστω κι αν δεν υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο.

Για το φινάλε, κρατήσαμε ένα ακόμη canasta ganadora. Αυτό απέναντι στην Μπάμπεργκ πριν από περίπου δύο μήνες.

Είναι ή δεν είναι ο μεγαλύτερος "βρωμοχεράς" που κυκλοφορεί εκεί έξω; Αλήθεια, σε ποιον θα δίνατε την μπάλα για να πάρει το τελευταίο σουτ ενός αγώνα;