Έφυγε από το κολέγιο ως ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Delaware (2.222 π.). Ήταν και ένας "επιμόνως ανταγωνιστικός νέος, με θέληση που ξέρει πώς θα ήταν η ζωή του χωρίς το μπάσκετ. Δεν είναι τέλειος. Είναι όμως, σκληρό παιδί, λίγο αιχμηρό στις άκρες". Έγινε μικρός πατέρας και μικρός κατάλαβε πως θα πρέπει να δουλεύει σκληρά, για να ταΐζει την οικογένεια του. Είχε και την ευλογία να μπορεί να προσφέρει, μέσω του αγαπημένου του χόμπι που τελικά έγινε επάγγελμα. Ο (γεννημένος στις 10/5 του 1991) Devon Saddler κατάφερε να γίνει ο πρωταγωνιστής, στη φάση της 9ης αγωνιστικής στη Basket League ΣΚΡΑΤΣ, όταν έσπρωξε την μπάλα στο καλάθι και έδωσε στον Απόλλωνα τη νίκη επί του ΠΑΟΚ. Οπότε... μας έδωσε την αφορμή να ασχοληθούμε μαζί του. Και να τι μάθαμε.

Μεγάλωσε στο Arberdeen του Maryland, σε μια οικογένεια που δεν είχε πολλά. Έχει τρία αδέλφια (Amare, Jayden, Tevon), είναι ο πρωτότοκος, ενώ ο μικρότερος αναδείχθηκε Rookie of the year, με το UNC-Greensboro στη Southern Conference. Αν δεν είχαν όμως, το μπάσκετ, θα έπρεπε να πληρώσουν τα δίδακτρα των κολεγίων τους και εφόσον χρήματα δεν υπήρχαν, προφανώς θα πήγαιναν κατευθείαν για δουλειά μετά το high school.

Τελικά, αυτή η μετακίνηση έγινε η ευλογία του. Γιατί καθημερινά είχε απέναντι του εξαιρετικούς παίκτες, τους οποίους έπρεπε να νικήσει στις προπονήσεις, για να κερδίσει χρόνο συμμετοχής στους αγώνες. Άρα, έγινε καλύτερος. Τον προσέγγισαν διάφοροι. Εκείνος όμως, είχε αποφασίσει τι θα κάνει και αρνήθηκε -μεταξύ άλλων- και τους UConn, Tennessee, Rutgers, Oregon State και Washington. Μετά, στο Delaware έγινε και Rookie of the Year, στην Colonial Athetic Association, όπου μετέχει το κολέγιο του, ενώ μπήκε και στην καλύτερη πεντάδα της ένωσης. Στον πρώτο του χρόνο, είχε 411π. ή αν προτιμάτε 13.3 ανά αγώνα, 149 σουτ, 135 βολές και ήταν ένας από τους μόλις δυο Blue Hens που ξεκίνησαν και τα 31 ματς -είχε και 33.4'' συμμετοχής κατά μ.ο. Ηγήθηκε των σκόρερ της παρέας του 12 φορές και τη δεύτερη σεζόν (2011-12) συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει.

Ήταν μεταξύ των καλύτερων της CAA, μοιράστηκε τον τίτλο του αρχηγού με τον Jamelle Hagins, σε 15 παιχνίδια είχε τουλάχιστον 20 πόντους, ενώ έπαιζε για 35.3'' ανά αγώνα (τρίτος μεγαλύτερος χρόνος της περιφέρειας), μετρώντας 80.2% στις βολές (7η καλύτερη επίδοση). Στο τέλος της χρονιάς, έγινε ο πρώτος δευτεροετής, στην ιστορία του σχολείου, που είχε ξεπεράσει τους 1000 πόντους. Ως junior, έγινε ο μόνος αρχηγός της ομάδας και πήρε το UD Basketball Club Outsanding Achievement Award, για τη δουλειά που έκανε και εκτός γηπέδων. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της CAA και ο 18ος του έθνους, με 19.9π. ανά αγώνα. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του, στα 24 από τα 32 ματς. Ήταν και ο έχων το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής της λίγκας (37.8''). Μέτρησε διψήφιο αριθμό πόντων στα 32 πρώτα παιχνίδια και ανανέωσε τα ρεκόρ του σχολείου του σε αριθμό σουτ (505) και σε χρόνο (1246 λεπτά). Μια άλλη ιστορική στιγμή, ήταν ότι είχε ξεκινήσει και στα 96 ματς, το σύνολο των πόντων είχε φτάσει στους 1.716 και όλα αυτά είχαν ως συνέπεια να γίνει υποψήφιος για τον τίτλο του "παίκτη της χρονιάς".

Κατόπιν αυτών, ήταν γνωστός ως "δυνατός περιφερειακός παίκτης, ο οποίος μπορεί και να φτάσει στο καλάθι" και όλοι ανυπομονούσαν να δουν τι θα κάνει ως τελειόφοιτος. Αυτό που είδαν, ήταν να γίνεται πατέρας (τον Ιούλιο του 2013). Είχε μια σχετική εμπειρία, ως ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια του, αλλά αυτή τη φορά ένιωσε πως όλη η ευθύνη ήταν δική του. " Άλλαξε πολύ η ζωή μου. Ωρίμασα πολύ και είχα να νοιάζομαι για περισσότερους ανθρώπους. Πάντα ήμουν τύπος που δενόταν, αλλά όταν αποκτάς παιδί, κάποια πράγματα αλλάζουν. Κάποια συναισθήματα βγαίνουν στην επιφάνεια".

Στις 12 Νοεμβρίου του 2013 είχε τιμωρηθεί με αποκλεισμό ενός μήνα από το σχολείο του, γιατί παραβίασε τον εσωτερικό κανονισμό. Δεν αποκάλυψαν τι έκανε, μόνο ότι " περιμένουμε από τους φοιτητές/αθλητές μας να ανταποκρίνονται στα υψηλά στάνταρ είτε είναι ακαδημαϊκά, είτε είναι αθλητικά, είτε είναι κοινωνικά. Αυτό δεν έγινε και υπάρχουν συνέπειες. Τώρα, ο Devon πρέπει να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των συμπαικτών του, των προπονητών του και του κόσμου". Για το διάστημα της τιμωρίας, δεν μπορούσε να προπονηθεί με την ομάδα. Δεν μπορούσε καν να είναι στην ομάδα. Περιορίστηκε στο να συναντιέται με τον Rafferty και να δουλεύουν μαζί, ενώ έκανε δουλειά κάθε μέρα και με τον Don Caldwell, έναν γυμναστή από τα μέρη που μεγάλωσε. Επίσης, περνούσε πολλές ώρες με την κόρη του.

Η ημέρα που έγινε ο πρώτος σκόρερ, στην ιστορία του Delaware

"Δεν έχω ξαναβρεθεί δίπλα σε παίκτη με τη δική του θέληση, που να είναι το ίδιο ανταγωνιστικός και να νοιάζεται τόσο πολύ για τους γύρω του. Πιστεύω πως η περιπέτεια του τον ξύπνησε", είχε σχολιάσει ο Rafferty, με τον Saddler να επιστρέφει τον Δεκέμβριο και ήταν σαν να μην είχε λείψει ποτέ. "Έπρεπε να βρεθώ ξανά κοντά σε αυτά τα παιδιά, που δεν τα είχα δει ένα μήνα στο γήπεδο. Ήταν δύσκολο. Έπρεπε να δουλεύω τρεις φορές την ημέρα, για να ξαναμπώ στη "συχνότητα" τους".

Έως τον Φεβρουάριο ήταν ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του κολεγίου (είχε ξεπεράσει τους 2.030 πόντους, που είχε ο Mike Pegues στη θητεία του από το 1996 έως το 2000) και είχε μπει στο στόχαστρο των "κατασκόπων". Το ματς που έγινε κάτοχος του ρεκόρ ήταν στο 80-67 επί του Nothreastern " και ήμουν νευρικός. Όλοι περίμεναν από εμένα να κάνω το ρεκόρ, όλοι ούρλιαζαν. Όταν έφτασα δυο πόντους μακριά, στα 12.36'' για το τέλος,, δεν μπορούσα να σκοράρω με τίποτα. Ήταν το πιο δύσκολο δίποντο της ζωής μου". Χρειάστηκε οκτώ λεπτά!

Παράλληλα, για δυο καλοκαίρια δούλευε σε καμπ της γενέτειρας του, ενώ είχε και εθελοντική δράση. " Απλά θέλω να προσφέρω στα παιδιά. Ξεκίνησα από το μηδέν και κοίτα που με έφερε η ζωή". Η παρέα του πήρε το πρωτάθλημα στην CAA, πήγε στο National Invitation Tournament (αυτό που διοργανώνεται στο τέλος της σεζόν, στο Madison Square Garden, υπό την εποπτεία του NCAA), πήγε και στο NCAA Tournament -αποκλείστηκε από το Michigan State- και εκείνος ήταν έτοιμος για μεγαλύτερα πράγματα. Παρεμπιπτόντως, είχε πάρει και πτυχίο στην ποινική δικαιοσύνη.

Όταν τελείωσε με το κολέγιο, στόχος του ήταν να γίνει επαγγελματίας. " Έχω δουλέψει με τους Warriors και προσπαθώ να βρω μια δουλειά, όπως όλα τα άλλα παιδιά. Βέβαια, δεν αποκλείεται να παίξω για ένα χρόνο εκτός Αμερικής και να επιστρέψω. Αλλά ο υπέρτατος στόχος είναι το ΝΒΑ", είχε δηλώσει στο Courtcred στις 5/6 του 2014. Τον ρώτησαν ποια ήταν τα καλύτερα στοιχεία του. Απάντησε " η ενέργεια και το πάθος μου. Είμαι ένας τύπος που προσφέρει λίγο από όλα. Στο ΝΒΑ υπάρχουν πολλοί αθλητικοί παίκτες, με απίστευτες αθλητικές ικανότητες. Δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία. Ανήκω σε εκείνη των παικτών που δίνουν κάτι σε άμυνα και επίθεση".

Ο πατέρας του, Vanness ήταν εκείνος που τον είχε ενημερώσει για το τι θέλουν οι ομάδες στο ΝΒΑ " γιατί μιλά όλη μέρα στο τηλέφωνο και μαθαίνει τα πάντα". Αν είχε μια συμβουλή να δώσει στα αδέλφια του, θα ήταν " να μην ικανοποιούνται ποτέ, να διατηρήσουν την "πείνα" τους για πάντα. Όταν νιώθεις ικανοποιημένος, δεν μπορείς να φτάσεις στις πλήρεις δυνατότητες σου. Για αυτό χρειάζεται να θες πάντα και άλλα και για να "νικήσεις" τους ταλαντούχους παίκτες, πρέπει να δουλεύεις σκληρά κάθε μέρα". Τι έμαθε στο κολέγιο; "Βελτίωσα την ικανότητα μου στο σκοράρισμα και στη δυνατότητα μου να ηγούμαι. Έως τότε ήμουν μόνο πόιντ γκαρντ. Εκεί έγινα και σκόρερ. Οι προπονητές μου με έμαθαν πολλά. Τώρα που τελείωσα το κολέγιο, νιώθω πως μου λείπουν όλοι όσοι μεγάλωσα δίπλα τους για μια τετραετία".

Στις 9/7 έκανε προπονήσεις με τους 76ers, μαζί με τον συμπαίκτη και φίλο του στο Delaware, Jamelle Hagins -ο οποίος είχε περάσει τη σεζόν 2013-14 στην Ευρώπη. " Όταν είσαι στη θέση που είναι αυτά τα παιδιά, δηλαδή ξέρουν πως δεν θα επιλεγούν στον πρώτο γύρο του NBA draft ή ούτε καν στο δεύτερο και είσαι free agent, δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει" είχε σχολιάσει ο προπονητής τους στο κολέγιο, Monte Ross, " μπορεί να σε επιλέξουν, μπορεί και όχι. Εσύ βέβαια, πρέπει να προσπαθήσεις. Πρέπει να κάνεις κάποια πράγματα, για να διεκδικήσεις τα όνειρα σου, από το να κάθεσαι". Όντως η Philadelphia τους κάλεσε στο Summer League του Las Vegas (στο ρόστερ που ήταν και ο Scottie Wilbekin), αλλά χρόνο συμμετοχής δεν έδωσε στον Saddler, με τον παίκτη να παίρνει τη δεύτερη επιλογή. Είδε τις προτάσεις που είχε από την Ευρώπη και επέλεξε αυτήν της Paffoni Fulgor Omegna, ομάδα της Lega2 στην Ιταλία. Σε 30 ματς, είχε κατά μ.ο. 17π., 4 ριμπ., 2.5 ασίστ και 1 κλεψ.

Στις 31/8 του 2015 ανακοινώθηκε από την Cibona, αλλά δεν έμεινε εκεί περισσότερο από τις 16/10, οπότε ο οργανισμός της Κροατίας (που είχε φτάσει στην τελευταία θέση της ΑΒΑ Liga) αποφάσισε να κάνει αλλαγές. Η μία ήταν του Saddler με τον Nebojsa Joksimovic, εκ Σλοβενίας. Ένα μήνα μετά, ανακοινώθηκε από τον Απόλλωνα, ως αντικαταστάτης του Perry Petty. Από την άφιξη του, είχε ενημερώσει ότι " θα δώσω τα πάντα, για να βοηθήσω την ομάδα και όλοι μαζί να υλοποιήσουμε τους στόχους". Το Σάββατο (5/12) ήταν το δικό του follow που διαμόρφωσε αποτέλεσμα στο ματς με τον ΠΑΟΚ ( 69-68 ), στην πρώτη νίκη των Πατρινών... επί των εδαφών τους.