Ο Παναθηναϊκός προστάτεψε το ΟΑΚΑ, ο Xavi Pasqual πειραματίστηκε συνδυάζοντας διαφορετικά πρόσωπα στην γραμμή των ψηλών, η Bamberg εμφανίστηκε κατώτερη των προσδοκιών και οι πράσινοι κέρδισαν χρόνο, ηρεμία και το δικαίωμα για ένα ταξίδι χωρίς άγχος την ερχόμενη εβδομάδα στη Μόσχα.

Από την αρχή του παιχνιδιού, ο Xavi Pasqual στόχευσε την αδυναμία των Γερμανών στη θέση 5. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με Βουγιούκα και Singleton ως δίδυμο στη γραμμή των ψηλών, κι αυτό τον βοήθησε στο να αποκτήσει από την αρχή τον έλεγχο της ρακέτας και στις δύο πλευρές του παρκέ. Αμυντικά, το εκτόπισμα των ψηλών του Παναθηναϊκού δεν επέτρεπε στην Bamberg να διεκδικήσει εύκολα τα επιθετικά rebounds (ακόμα κι αν ο Βουγιούκας τελείωσε το παιχνίδι χωρίς να μαζέψει κανένα rebound, η παρουσία του και μόνο αρκούσε ώστε να γεμίσουν τα τετραγωνικά μέσα στην ρακέτα), ενώ επιθετικά, οι πράσινοι έψαξαν τις διαθέσιμες ευκαιρίες για να περάσει η μπάλα χαμηλά στο post, ώστε ο Βουγιούκας να παίξει με πλάτη μέχρι το καλάθι.

O Singleton ήταν αρνητικός, και γι’ αυτό αποσύρθηκε στον πάγκο μέχρι να εμφανιστεί ξανά μετά το ημίχρονο, πετυχαίνοντας τελικά 15 πόντους και μαζεύοντας 10 rebounds (τα 2 επιθετικά). Με την αποχώρηση του Singleton και για το υπόλοιπο του πρώτου ημιχρόνου, ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την αδυναμία της Bamberg στο να αμυνθεί πάνω στο δίδυμο Καλάθη-Gist όταν ο point guard των πρασίνων επέλεγε να ψάξει τον Αμερικανό μετά το roll. Πέτυχε έτσι εύκολους πόντους στην πλάτη των Βαυαρών, και κατάφερε να ελέγξει τον ρυθμό, παρά το ότι ο Trinchieri έφερε στο παρκέ τους Hickmann και Hackett, τοποθετώντας τον πρώτο πάνω στον Καλάθη σε μια προσπάθεια να τον περιορίσει.

Ένα άλλο στοιχείο της βασικής πεντάδας του Παναθηναϊκού, ήταν η επιλογή του να ξεκινήσει ο Marcus Denmon δίπλα στον Καλάθη. Ο Αμερικανός είναι “rookie” σ’ αυτό το επίπεδο, χρειάζεται χρόνο για να διαχειριστεί την επιπλέον πίεση, και το να βρίσκεται δίπλα σ’ έναν point guard που ξέρει να εκμεταλλευτεί τα χαρακτηριστικά των υπολοίπων της πεντάδας είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε να μεταβεί ομαλά σε μια νέα φιλοσοφία.

Για να κατανοήσει κανείς καλύτερα την μεταβατική περίοδο που διανύει ο Denmon, αρκεί μια ματιά στο πόσο διαφορετικός ήταν πριν λίγες μέρες κόντρα στον ΠΑΟΚ, μακριά από την πίεση ενός αγώνα Ευρωλίγκας. Από τους 17 πόντους με 5/8 τρίποντα της περασμένης Κυριακής, στους μόλις 3 πόντους με 1/4 τρίποντα κόντρα στην Bamberg, κι ενώ κατά τη διάρκεια που αγωνίστηκε απέναντι στην ομάδα του Trinchieri ήταν φανερή η πίεση υπό την οποία λειτουργούσε σε κάθε του κίνηση --δύσκολα σουτ, αγχώδεις αντιδράσεις, πάσες που οριακά έφταναν στον αποδέκτη τους. Ο Denmon είναι παίκτης-κλειδί στη φετινή στελέχωση, ο Xavi Pasqual προσπαθεί να πετύχει την όσο πιο ομαλή ένταξή του δημιουργώντας τις ασφαλέστερες συνθήκες, και το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος ώστε να ολοκληρωθεί πλήρως η διαδικασία.

Από την άλλη, αν ένας παίκτης δείχνει πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερο χρόνο προσαρμογής, αυτός είναι ο Lukas Lekavicius. Με την ανακοίνωση της απόκτησής του πριν από τέσσερις περίπου μήνες, ο ρόλος του ήταν όσο πιο ξεκάθαρος γίνεται: ένας point guard που θα παρείχε ασφάλεια για όσα λεπτά ο Καλάθης θα βρισκόταν στον πάγκο. Φτάνοντας στο παρόν, ο Λιθουανός δείχνει έτοιμος να προσφέρει πολλά περισσότερα, και δεν θα είναι έκπληξη το να αποδειχθεί η πιο value-for-money κίνηση της φετινής off-season. Ασφαλής χειρισμός της μπάλας, διάθεση στην άμυνα, απειλή από μέση και μακρινή απόσταση, κάθετο παιχνίδι, και, σε στιγμές που ο Παναθηναϊκός χρειάζεται περισσότερους από έναν χειριστές στο παρκέ, ομαλή συνεργασία με τον Καλάθη.

Κι αν ο Παναθηναϊκός εξασφάλισε τον έλεγχο του αγώνα μέσω της ποιότητας που διαθέτει στη θέση 1 (για ένα ακόμα παιχνίδι εξωπραγματικός Νικ Καλάθης, αν συνεχίσει να σουτάρει έτσι θα μονομαχήσει μέχρι τέλους με τον Doncic για το βραβείο του MVP), η κατάσταση μοιάζει πολύπλοκη στη γραμμή των ψηλών. Ο Xavi Pasqual εκμεταλλεύτηκε πως το μόνο ουσιαστικό σημείο αναφοράς των Γερμανών στο ζωγραφιστό ήταν ο Radosevic, δοκίμασε διαφορετικά πιθανά ζευγάρια, και μοιάζει να βρίσκεται ακόμα στη διαδικασία αναζήτησης της ιδανικής διαχείρισης του χρόνου μεταξύ των ψηλών του roster.

Από το δίδυμο του Βουγιούκα με τον Singleton στην εκκίνηση, ο Παναθηναϊκός συνέχισε με Gist και Gabriel δοκιμάζοντας ένα πιο mobile σχήμα, ενώ για περίπου δέκα ενθαρρυντικά λεπτά ο Gist ήταν μαζί με τον Auguste στην πράσινη frontline. Ποιά είναι τα συμπεράσματα;

Πρώτον, ο Zach Auguste μπορεί, αλλά χρειάζεται χρόνο μέχρι την πλήρη ένταξη. Στο δεκάλεπτο που αγωνίστηκε, ο Auguste γέμισε την ρακέτα σε άμυνα και επίθεση, κι αυτό που πρέπει να βελτιώσει είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τα όσα εξελίσσονται γύρω του. Μερικά χαρακτηριστικά λάθη του: foul υπερβολικού ενθουσιασμού μετά από δικό του κάρφωμα, κακή αντίληψη των αμυντικών αλλαγών που έδωσαν δύο φορές ελεύθερο σουτ από το ύψος των βολών.

Ο Auguste είναι παίκτης που η ομαλή του ένταξη σε ένα καινούριο περιβάλλον μοιάζει πολύ με αυτή του Denmon. Κι αν ο Ελληνοαμερικανός αποδειχθεί ικανός στο να απορροφήσει τον τρόπο που κινείται, αντιδρά, αποφασίζει και αντιλαμβάνεται μέσα στο παρκέ, ο Παναθηναϊκός θα έχει προετοιμάσει το έδαφος για την εποχή που δεν θα υπάρχει ο James Gist για να δώσει ευελιξία και rim protection στη θέση 5.

Δεύτερον, ο Παναθηναϊκός λειτούργησε καλύτερα όταν ο Βουγιούκας ήταν στο παρκέ. Οι πράσινοι έμοιαζαν πιο ορθολογικά τοποθετημένοι με τον Έλληνα center εντός ρακέτας, έχοντας ξεκάθαρη κατεύθυνση στο πώς επέλεγαν να επιτεθούν. Αυτό, βέβαια, σε μεγάλο βαθμό προέκυψε ως συνέπεια της έλλειψης κλασικού ψηλού στο roster των Γερμανών, αλλά παράλληλα είναι απόδειξη πως ένας ψηλός που γνωρίζει το πώς να κινηθεί στο post είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητος σε οποιοδήποτε roster --είναι καλύτερο να υπάρχει και να χρησιμοποιείται αν και όταν πρέπει, παρά το να διαθέτει κανείς έναν πάγκο γεμάτο από mobility χωρίς κιλά και post game.

Τρίτον, η συνύπαρξη Gabriel και Gist θυσιάζει περισσότερα σε σχέση με όσα προσφέρει. Η Bamberg βρήκε τις πιο πολλές ευκαιρίες για επιθετικά rebounds όταν οι δυο τους αποτέλεσαν την πράσινη frontline για πέντε περίπου λεπτά, ο Gabriel δυσκολεύεται στο να αμυνθεί στο post ακόμα και απέναντι σε τριάρια που μπορούν να παίξουν με πλάτη, ενώ δεν βρέθηκε τρόπος ώστε ο τελευταίος να ανοίξει τους χώρους στο επιθετικό μισό του Παναθηναϊκού σουτάροντας από το τρίποντο.

Ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα των πρασίνων απέναντι στην Bamberg θα προκαλούσε ένα κύμα ανεξέλεγκτου αρνητισμού στην ατμόσφαιρα γύρω από την ομάδα, ιδιαίτερα αν συνυπολογίσει κανείς το πρόγραμμα-βουνό των πρώτων εννιά αγωνιστικών. Αποφεύγοντας την παγίδα, ο Παναθηναϊκός έκανε ένα βήμα μπροστά, αφήνοντας πίσω το ψυχολογικό βάρος που απέκτησε πριν μία εβδομάδα στην Βαρκελώνη, προστάτεψε την έδρα του, κέρδισε χρόνο για ένα roster που τα καινούρια του μέλη τον χρειάζονται όσο τίποτα, και θα ταξιδέψει στη Μόσχα για να διεκδικήσει τις πιθανότητές του.

Κι όσο κι αν οι Ρώσοι φαντάζουν κάτι παραπάνω από πλήρεις, το πόσο τρόμαξαν από το Μιλάνο του Pianigiani, και το πώς τους νίκησε η πληγωμένη Real, είναι στοιχεία που δείχνουν τον δρόμο.