Το όνομα του είναι Vincent Shamar Hunter και αν ξέρει να κάνει κάτι, είναι να κινείται... απειλητικά προς το καλάθι -με το πρώτο βήμα και το αθλητικό στιλ του να βοηθούν στην ιδανική εξέλιξη της φάσης. Παίζει πάνω από τη στεφάνη, έχει καλό έλεγχο του σώματος του και είναι εξαιρετικός στο transition. Για να κάνει ένα βήμα πιο πάνω, πρέπει να εξελίξει το σουτ από μέση απόσταση και από την περιφέρεια. Τότε θα γίνει ασταμάτητος στην επίθεση. Τι κάνει στην άλλη άκρη; Δεν έχει τα πιο γρήγορα πόδια που έχετε δει, αλλά το ύψος του και τα αθλητικά του προσόντα τον βοηθούν να κλέβει... από εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Στα 21, ο Vince Hunter είναι ο νεαρότερος, σε ηλικία, ξένος που έχει υπογράψει ποτέ στον Παναθηναϊκό . Και φυσικά, όταν έμαθε πως τον θέλουν οι "πράσινοι" ενθουσιάστηκε . Κυρίως για την πρόκληση που έχει μπροστά του. Αν είναι έτοιμος; Διαβάστε.

Το να μεγαλώνει στο Detroit δεν ήταν το πιο απλό πράγμα. Αντί να εστιάσει στα εμπόδια και να τα κάνει άλλοθι, προσπάθησε να τα χρησιμοποιήσει προς όφελος του. "Υπήρχαν καλές ημέρες και κακές ημέρες. Κυρίως, δύσκολες ημέρες, αλλά αυτές με έκαναν ό,τι είμαι σήμερα", είπε στην utel.rivals.com, για να εξηγήσει ότι "επικέντρωσα στην οικογένεια μου. Τη μητέρα μου, Rachel, τον πατέρα μου, Vince, τον μεγαλύτερο αδελφό μου, Matthew, την αδελφή του Conway και τον βενιαμίν της οικογενείας, Kyle. Η αγαπημένη μας συνήθεια ήταν να βλέπουμε όλοι μαζί ταινίες".

Ο Matthew ήταν εκείνος που συνέστησε στον Vince Jr. τα σπορ. Ο πρωτότοκος έπαιζε στο Central Connecticut State, ως guard. "Μπορείτε να πείτε ότι εκείνος με έβαλε στη διαδικασία να παίξω μπάσκετ. Μεγάλωσα, βλέποντας τον να είναι με μια μπάλα μπάσκετ στα χέρια, στο παρκέ, να το απολαμβάνει". Για να διαχωρίσει τον εαυτό του από τον αδελφό του, δοκίμασε πρώτα το football. Αγωνίστηκε σε κάθε θέση που υπάρχει στο άθλημα και του άρεσε, αλλά το σχολείο του δεν είχε σχετικό πρόγραμμα. Και τότε ήταν που ο Matthew τον ώθησε στην καλαθοσφαίριση, γιατί όπως του είπε "έχεις και το ταλέντο και το ύψος".

Στα χρόνια που πέρασε στο Consortium College Prepatory High School, τιμήθηκε τρεις φορές σε επίπεδο περιφέρειας (Class C All State) και ως τελειόφοιτος, ήταν MVP της ομάδας του, διότι έδινε 26.5 πόντους, 14 ριμπ. ανά αγώνα και φυσικά ηγήθηκε του 20-4 που είχε η ομάδα του για ρεκόρ. Ήταν στο Νο98 της εθνικής λίστας με τα prospects της "τάξης" του και στο Νο19 της κατηγορίας "small forward". Ναι, δεν θα λέγατε ότι είχε ξεχωρίσει. Όταν ήλθε η ώρα να αποφασίσει σε ποιο πανεπιστήμιο θα πάει, διάλεξε το UTEP (University of Texas El Paso) γιατί είχε κρίνει πως ήταν η τέλεια κατάσταση για εκείνον. "Ήξερα πως θα με πάει στο επόμενο επίπεδο", είχε σχολιάσει. Και ο λόγος είχε ονοματεπώνυμο: Tim Floyd, ο προπονητής που στο πλούσιο βιογραφικό του είχε και το κοουτσάρισμα των Chicago Bulls το 1998 (μετά το "αντίο" των Phil Jackson, Μιichael Jordan, Scottie Pippen και Dennis Rodman) και των New Orleans Hornets, το 2003. Ήταν γνωστός και ως ένας εκ των κορυφαίων του κολεγιακού πρωταθλήματος, αλλά και εξ αυτών που αν μη τι άλλο ξέρουν να εξελίσσουν τους παίκτες. Στα 20 χρόνια του στο NCAA, 17 παίκτες του είχαν μπει στο ΝΒΑ, συμπεριλαμβανομένων τριών που δεν έπαιξαν ποτέ μπάσκετ στο high school!

"Το να παίζεις για τον Floyd μπορεί να γίνει δύσκολο, κάποιες φορές. Σε ενημερώνει για κάθε φορά που τα έκανες σκατά", είχε πει λίγους μήνες μετά την άφιξη του στο El Paso, ο Hunter, για να προσθέσει πως αισθανόταν υπερήφανος που έπαιζε για έναν εξαιρετικό κόουτς, σε μια ταλαντούχα ομάδα. Του άρεσαν όλα. Μέχρι και ο καιρός "γιατί δεν μου αρέσει το κρύο και εδώ έχει ζέστη, κάτι που λατρεύω".

Στις 25 Ιανουαρίου του 2014, ο Floyd έφτασε τις 400 νίκες του -σε κολεγιακό επίπεδο. Σε εκείνο το ματς, το 81-62 επί του UTSA, ο άνθρωπος μας έδωσε 8 πόντους στο 23-6 που έκρινε το αποτέλεσμα. Τελείωσε με 15π. και ξεσήκωσε τον κόσμο (των 8.629 θεατών) με δυο εντυπωσιακά καρφώματα, στον αιφνιδιασμό. "Δημιούργησε κάποιες επιθέσεις, από την άμυνα, με κλεψίματα και αυτό είναι κάτι που έχει προσθέσει στο παιχνίδι του. Έχει αρχίσει να αναγνωρίζει ότι μπορεί να φτάνει στο εύκολο σκοράρισμα, με το να παίζει δυνατά στην άμυνα, με το να μπαίνει... ανάμεσα στις πάσες".

Τον Ιούνιο του 2014 είχε πάει στην LeBron James Skills Academy, με μετέχοντες τα μεγαλύτερα ταλέντα κολεγίων και προπαρασκευαστικών σχολών. "Ήταν μια καλή έκθεση για εμένα, μια ώθηση στη ψυχολογία, να είσαι ανάμεσα στους καλύτερους. Πέρασα πολύ καλά". Βοήθησε και ότι η συνάντηση είχε γίνει στο Las Vegas, όπου αν μη τι άλλο έχει ζέστη. Όταν δεν ήταν στο γήπεδο, έβλεπε ταινίες ή πήγαινε στο mall ή για να κάνει go kart, δηλαδή πράγματα που συνήθως κάνουν οι άνθρωποι όταν είναι 20 χρόνων. Μετά, πήγε στην Kevin Durant's Skills Academy "και είχα την ευκαιρία να μάθω ακόμα περισσότερα πράγματα, κάποια εκ των οποίων δεν θα ξεχάσω ποτέ". Είχε τη δυνατότητα να μιλήσει με τους πρωταγωνιστές των ακαδημιών και ξετρελάθηκε. Κυρίως με τον Durant "γιατί ήταν πιο ταπεινός".

Ένα χρόνο μετά (και ενώ είχε αναδειχθεί "freshman of the year" στην Conference USA, έχοντας 14.9 πόντους σε κάθε αγώνα και 9.2 ριμπ. -που ήταν η καλύτερη επίδοση της περιφέρειας- και είχε εκτελέσει 202 βολές, ρεκόρ που υπάρχει ακόμα και σήμερα στο κολέγιο), είχε διψήφιο αριθμό πόντων (16.1) και ριμπάουντ (10) ανά αγώνα και... γενικά δεν ένιωθε. Είχε χτυπήσει στο γόνατο και ήταν αμφίβολος για το ματς με το UTSA (πάλι). Όχι μόνο έπαιξε, αλλά σκόραρε 9 πόντους και άρπαξε 7 ριμπ., σε 29'.

Οι δυο μαγνητικές στις οποίες υποβλήθηκε (για να είναι σίγουροι όλοι), έδειξαν "γυρισμένο" γόνατο, του είπαν να μην αγωνιστεί, εκείνος απάντησε πως "ο πόνος αντέχεται" και αγωνίστηκε, διότι τον χρειαζόταν η ομάδα του -που προερχόταν από διαδοχικές ήττες. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους, μάζευε διψήφιο αριθμό "κατασκόπων" ομάδων του ΝΒΑ στα ματς της παρέας του "και όλοι μου είπαν πως υστερεί στο περιφερειακό παιχνίδι, για να επιβιώσει στο επόμενο επίπεδο" είχε ενημερώσει ο κόουτς, πριν προσθέσει "έχω δουλέψω 8 χρόνια στο ΝΒΑ και ξέρω πως οι scouts δεν συνηθίζουν να λένε αλήθεια, προτιμούν να κρατούν κρυμμένα τα χαρτιά τους".

Ο Floyd θύμισε πως "είχα πολλά παιδιά που είχαν δυνατότητες να γίνουν επαγγελματίες, όμοιες με αυτές του Vince. Ποτέ δεν εκφράστηκαν, δεν εκβίασαν τελειότητα τους σε νεαρή ηλικία. Μιλάω για τύπους όπως οι Tim Hardaway, Nick Young, Taj Gibson, Kelvin Cato και ναι, βάζω σε αυτό το γκρουπ των Hunter, οι οποίοι πως θα γίνουν επαγγελματίες, αλλά δεν περιμένουν από τους χρήστες των social media να τους πουν πότε να δηλώσουν συμμετοχή". Μετά, διαβεβαίωσε πως και ο ίδιος και η μητέρα του έχουν εκνευριστεί από τα σχόλια. "Ποιος δεν θα εκνευριζόταν; Ο Vince δεν ζήτησε την άποψη όλων. Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να προσπαθήσει να μας βοηθήσει να "πάρουμε" παιχνίδια. Μας έδωσε την καρδιά του όλη τη χρονιά και κάποιοι του έκαναν κακό. Στο μυαλό μου δεν υπάρχει αμφιβολία πως μια μέρα θα παίξει στο ΝΒΑ". Αν τον ενοχλούσε κάτι στον Hunter, ήταν πως "διαμαρτύρεται για κάθε απόφαση των διαιτητών που τον αφορά. Πρέπει να σταματήσει να το κάνει αυτό και να παίξει μπάσκετ".

Η σεζόν ολοκληρώθηκε με απογοητευτικό τρόπο, κυρίως διότι δεν δικαιώθηκαν ούτε στο 10% οι προσδοκίες που είχαν οι φαν των Miners, στην εκκίνηση της διαδικασίας. Τότε ο λαός πίστευε πως το κολέγιο θα φτάσει στο NCAA Tournament. Διαπίστωσε πως για πέμπτη διαδοχική χρονιά, έχασε την πρόκριση. Μετά, έμαθε ότι ο Hunter (πρώτος σκόρερ και πρώτος ριμπάουντερ της ομάδας) θα δηλώσει συμμετοχή στο ΝΒΑ draft, και το κακό παραέγινε. Μεταξύ μας, υπήρχαν κάποιοι που είχαν διαβλέψει τη διάθεση του να γίνει επαγγελματίας, μέσω των μικρών εξαιρετικών στιγμών που είχε προσφέρει. Επειδή όμως, δεν του είχε δοθεί η δυνατότητα να δείξει ποιος είναι σε μια μεγαλύτερη σκηνή (με τα καλύτερα κολέγια), οι φίλαθλοι και το πανεπιστήμιο διατηρούσαν μια ελπίδα πως θα έμενε εκεί που ήταν, για τρίτη χρονιά.

Ο προπονητής του δεν αποδείχθηκε οπαδός της ιδέας. Το αυτό ίσχυσε και για τα υπόλοιπα μέλη του προπονητικού τιμ. "Αυτό που μου είπαν είναι πως ήταν μια πολύ μεγάλη απόφαση, αλλά στο τέλος της ημέρας ήταν μια δική μου απόφαση. Μου έδωσαν την οπτική τους, μου είπαν πως ενδεχομένως να μην είμαι έτοιμος να πάω στη λίγκα τώρα. Σκέφτηκα ό,τι άκουσα και μετά κατέληξα στην απόφαση μου. Και μπορώ να πω ότι ένιωσα πολύ άνετα". Δέχθηκε ότι έχει αδυναμίες που ιδανικά θα ήθελε να 'χει ξεφορτωθεί πριν διεκδικήσει το όνειρο "αλλά μου δίνουν κίνητρο και το μυαλό που χρειάζομαι για να δουλέψω πιο πολύ. Ήδη γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί τομείς στους οποίους πρέπει να δουλέψω. Ο κόσμος μου "τιτιβίζει" και μου λέει πού πρέπει να βελτιωθώ. Είναι πράγματα που γνωρίζω και προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος, κάθε μέρα. Έχω την εντύπωση δε, πως ο προπονητής μου είναι πιο εκνευρισμένος από τους haters στο Twitter, αλλά δεν μπορώ να κρατήσω κακία σε κάποιον επειδή έχει την άποψη του. Δεν είμαι αυτός ο άνθρωπος".

Οι περισσότερες ενστάσεις αφορούσαν το επίπεδο της ετοιμότητας του. Όχι αυτό του ταλέντου του. Εκείνος επέμενε πως η περυσινή "φουρνιά" του ΝΒΑ draft ήταν τέτοια που ουδείς ήταν έτοιμος να μπει στη λίγκα και να κάνει θραύση. Πολλοί μετρ του είδους τον... έστελναν σε ομάδα που θα διάλεγε στο δεύτερο γύρο και για την ακρίβεια προς το τέλος αυτού. Ήξερε επίσης, πως υπάρχει το ενδεχόμενο να μην τον επιλέξει κανείς. "Δεν υπάρχει κάποιος που να ξέρει τι θα γίνει στις προπονήσεις που θα προηγηθούν, με τις διάφορες ομάδες. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Πρέπει να δουλέψω πάρα πολύ σκληρά για αυτό που θέλω. Μόνο εναντίον των καλύτερων θα διαπιστώσω τι έχω και τι δεν έχω. Δεν με νοιάζει σε ποια ομάδα θα παίξω, αρκεί... να παίξω στο ΝΒΑ".

Τι ήταν στο Νο1 της λίστας με τα "πρέπει"; "Έχω ήδη μάθει πως για να έχεις τύχη, πρέπει να μπορείς να παίζεις σε διάφορες θέσεις. Αυτό σε "κρατά" στο ΝΒΑ. Ο κόουτς μιλά συνέχεια για αυτό, για την ανάγκη που υπάρχει να χρησιμοποιείται ένας παίκτης -με επιτυχία- σε διαφορετικές θέσεις, μαζί και για το ότι πρέπει να παίζει δυνατά, σε κάθε κατοχή". Αυτός ήταν ο τρόπος που είχε 14.9π., 9.2 ριμπ., 1.7 ασίστ, 1.2 κλεψ. και 1 τάπα σε κάθε παιχνίδι, ως δευτεροετής.

Στο ΝΒΑ draft δεν βρήκε συμβόλαιο. "Νιώθω λίγο απογοητευμένος, αλλά ξέρω πώς λειτουργεί το ΝΒΑ. Είναι επιχείρηση. Πρέπει να δουλέψω πιο σκληρά. Θα ήταν ευλογία να ακούσω το όνομα μου, αλλά να σας πω και κάτι; Ήταν ευλογία και μόνο που πέρασα από αυτή τη διαδικασία". Προσπάθησε να βρει δουλειά μέσω του Summer League του Las Vegas, όπου πήγε με τους Philadelphia 76ers. Όταν τελείωσε η ιστορία αυτή, τον κάλεσαν οι Sacramento Kings για να του δώσουν μεν, συμβόλαιο που ωστόσο δεν ήταν ολοκληρωτικά εγγυημένο -μόνο μερικώς. Πράγμα που σήμαινε ότι δεν θα τους στοιχίσει και πολλά, ενώ μπορούσε να δώσει μια τόνωση στα forwards.

Στις 15/10 οι Kings, δηλαδή ο αντιπρόεδρος και GM Vlade Divac, τον ενημέρωσαν πως τον αφήνουν ελεύθερο. Στις 2/11 τον ζήτησαν οι Reno Bighorns, στη D-League, η... συνεργάτιδα των Kings στην αναπτυξιακή λίγκα. Η πρώτη ανάγκη που υπήρχε ήταν να βάλει κιλά και μύες, με το upsidemotor.com να επισημαίνει ότι και έτσι όπως είναι, μπορεί να παίζει στα "φτερά" και να "κόβει" όλους τους αντίπαλους forward. Στον επίλογο μπορούσε να διαβάσει κανείς "θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθεί". Προφανώς, για να επιταχύνει αυτή τη διαδικασία αποφάσισε να έλθει στην Ευρώπη, για τον Παναθηναϊκό, γράφοντας στο σχετικό tweet "this is a Gods dream".