Η σχέση του Κάιλ Χάινς με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν είναι απλή, δεν είναι τυπική. Χαρακτηρίζεται από την εμπιστοσύνη, τον σεβασμό και το γεγονός πως υπό τις οδηγίες του "Ντούντα", ο Αμερικανός σέντερ "εκτόξευσε" την καριέρα του. Τόσο σε τίτλους όσο και σε... ευρώ.

Δεν θα μπορούσε παρά να βρίσκεται στο ΣΕΦ για το "αντίο" στον άλλοτε προπονητή του , για να τον τιμήσει με την παρουσία του και να πει το δικό του "ευχαριστώ" για όσα του προσέφερε. Πέντε και κάτι χρόνια μετά την τελευταία φορά που αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του, ο Κάιλ Χάινς μίλησε στο Sport24.gr για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς εξηγώντας πως " τον γνώριζα σαν προπονητή πριν έρθω στον Ολυμπιακό. Τον είχα ακουστά, είχα μάθει πράγματα για εκείνον, γιατί ένας προπονητής - θρύλος για το ευρωπαϊκό μπάσκετ".

Αυτά έγιναν πριν συνεργαστούν. Τι έγινε μετά; " Είχα μία καταπληκτική συνεργασία μαζί του. Το καλοκαίρι του 2011 μου έδωσε την δυνατότητα να αγωνιστώ στο υψηλότερο επίπεδο, επιλέγοντας με να έρθω να αγωνιστώ στον Ολυμπιακό από την Μπάμπεργκ. Πίστεψε σε εμένα και στις δυνατότητες μου, είδε κάτι σε εμένα που πίστευε πως θα κάνει καλό στον Ολυμπιακό. Του χρωστάω πολλά, γιατί μου έδωσε την ευκαιρία και την δυνατότητα να πετύχω, να πρωταγωνιστήσω σε μία κορυφαία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, να κατακτήσω τίτλους, να βελτιωθώ ως παίκτης και να φτιάξω την καριέρα μου", σχολίασε για να προσθέσει:

" Ήταν πρωτοπόρος σαν προπονητής. Έβλεπε μπροστά από την εποχή του. Ήταν σαν δάσκαλος για μένα. Μου έδωσε σοφία σαν κόουτς, με ωρίμασε, μου έμαθε να βλέπω καλύτερα το μπάσκετ. Μου έμαθε αρκετά πράγματα. Προσωπικά απολάμβανα να τον ακούω και προσπαθούσα να... ρουφάω σαν σφουγγάρι το κάθε τι που έλεγε, είτε στους αγώνες, είτε στις προπονήσεις μας στον Ολυμπιακό. Είχε τον σεβασμό όλων μας. Πάντα χαίρομαι όταν τον βλέπω, είχαμε μία εξαιρετική συνεργασία στον Ολυμπιακό, μαζί του έζησα μία από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας μου. Μου έδωσε ρόλο σαν παίκτη, μου έδωσε ταυτότητα, με κατεύθυνε, μου έδειξε πως πρέπει να κινούμαι, μου έδωσε ψυχολογία, με ενέπνευσε και μου έμαθε να παίζω καλύτερο μπάσκετ".

Μπορεί να μην συνεργάστηκαν για πολύ, παρά μόνο για έναν χρόνο. Όπως φαίνεται όμως, αυτός ο χρόνος τον σημάδεψε για πάντα: " Μία συμβουλή που κρατάω από εκείνον, είναι πως ποτέ δεν πρέπει να επαναπαύεσαι, πως ποτέ δεν πρέπει να χάνεις το κίνητρο σου, πως πάντα πρέπει να παλεύεις και να "διψάς" για την νίκη, για την διάκριση. Πως είναι σημαντικό να είσαι πάντα συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις, πως πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να πετύχεις, αλλά και να είσαι σοβαρός και ταπεινός. Κρατάω από εκείνον την αυταπάρνηση που είχε, ένα στοιχείο που το απέκτησε και η ομάδα του Ολυμπιακού. Το πνεύμα του νικητή, την νοοτροπία του ποτέ δεν τα παρατάω, πως πρέπει να παλεύεις και να είσαι μαχητικός μέχρι το τέλος, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Και αυτά είναι συμβουλές του που προσπαθώ να τις τηρώ ακόμη και τώρα".

Όσο για το τι χαρακτήριζε τον Ντούσαν Ίβκοβιτς; Εξήγησε ότι επρόκειτο για έναν προπονητή " που λάτρευε την πειθαρχία και που έβαζε το καλό της ομάδας πάντα πάνω απ' όλους, πάνω από τον κάθε παίκτη. Ήξερε πως μπορεί να φτιάξει μία καλή και ενωμένη ομάδα, εντός και εκτός παρκέ, έχοντας καλή χημεία σαν σύνολο, όπως ο Ολυμπιακός του 2012. Ελάχιστοι πίστευαν σε εμάς τότε, το ξέρω,τα θυμάμαι, αλλά στα μέσα της σεζόν και μετά βρήκαμε ρυθμό, παίζαμε ένα μπάσκετ που το ευχαριστιόμασταν σαν παίκτες, δεν τα παρατούσαμε ποτέ, η νοοτροπία του Ίβκοβιτς που σου έλεγα, και στο τέλος γίναμε πρωταθλητές σε Ευρώπη και Ελλάδα με έναν εκπληκτικό τρόπο, σαν παραμύθι. Τον ευχαριστώ για τα όσα μου προσέφερε του εύχομαι να είναι καλά. Ήρθαν για εκείνον στο γήπεδο για να τον τιμήσουν τόσοι πολλοί και σπουδαίοι παίκτες, από διαφορετικές εποχές και γενιές και αυτό δείχνει την τρομερή δουλειά που έκανε σαν προπονητής για τόσες δεκαετίες".