Οι Βασίλης Σπανούλης, Γιώργος Πρίντεζης και Βαγγέλης Μάντζαρης, αποτελούν την τριάδα παικτών που συνεχίζουν να αγωνίζονται μαζί από την σεζόν 2011-2012, όταν και ο Ολυμπιακός έβαλε τις βάσεις χτίζοντας την ομάδα που είναι σήμερα, έχοντας συγκεκριμένη φιλοσοφία και αγωνιστική νοοτροπία. Αποτελούν μέλη του βασικού κορμού και έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτά τα "χρυσά" χρόνια, στα οποία οι Πειραιώτες μετρούν 3 Πρωταθλήματα Ελλάδας, 2 κατακτήσεις EuroLeague και 3 συμμετοχές σε τελικούς Final Four.

Sport24.gr συνομίλησε μαζί τους, με την "ερυθρόλευκη" τριάδα να μας μιλά με αγάπη για τα καλύτερά τους χρόνια.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ

"Δεν μπορώ να σου ξεχωρίσω τρεις, θα ήθελα να σου μιλήσω για τέσσερις αν γίνεται", μας σχολίασε στην ερώτηση για τις κορυφαίες του στιγμές με τον Ολυμπιακό.

Α) Ο Βασίλης Σπανούλης ξεχώρισε τις καλύτερες του στιγμές με τον Ολυμπιακό

1) Το πρώτα πρωτάθλημα μου με τον Ολυμπιακό το 2012 στην Ελλάδα. Δεν γίνεται να μην το αναφέρω πρώτο, γιατί ήταν το πρώτο πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό ύστερα από 15 χρόνια, ένα τρόπαιο για το οποίο "διψούσε" ο κόσμος, η διοίκηση, η ομάδα, αλλά και όλοι όσοι αποτελούν μέλη αυτού του συλλόγου.

2) Το Ευρωπαϊκό στην Κωνσταντινούπολη το 2012. Δεν μας περίμενε κανείς. Μία ομάδα που ξεκίνησε με χαμηλές βλέψεις, με μικρές φιλοδοξίες και με περιορισμένο μπάτζετ, αλλά με αρχές, ξεκάθαρους ρόλους, και με συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία, βάζοντας το "εμείς" πάνω από το "εγώ", έχοντας αξιοζήλευτη χημεία, ποντάροντας στην ομαδικότητα, κατάφερε να αναδειχθεί Πρωταθλήτρια Ευρώπης με συναρπαστικό τρόπο. Κάναμε την μία υπέρβαση μετά την άλλη, φτάνοντας στο τέλος με το μεγάλο καλάθι του Γιώργου (Πρίντεζη). Μοναδικά συναισθήματα.

3) Όταν κάναμε το back-to-back στο Λονδίνο το 2013. Ήμασταν Πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά θέλαμε να αποδείξουμε πως ο άθλος της περασμένης χρονιάς δεν ήταν τυχαίος. Και το αποδείξαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ, κατακτώντας δίκαια και πανάξια για δεύτερη σερί χρονιά το τρόπαιο, νικώντας σπουδαίους αντιπάλους (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ) στο Final Four. Ήμασταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη και κατορθώσαμε ένα επίτευγμα που ελάχιστες ομάδες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ το έχουν πετύχει. Το να παραμείνεις στην κορυφή είναι περισσότερο δύσκολο από το να φτάσεις εκεί, αλλά αυτή η ομάδα το κατάφερε, διατηρώντας τις αρχές της, δημιουργώντας τον δικό της θρύλο στην Ευρώπη.

4) Το φετινό πρωτάθλημα στην Ελλάδα με τον Ολυμπιακό. Είναι το γεγονός πως κάναμε το back-to-back στην Ελλάδα ύστερα από 19 χρόνια, είναι γιατί ο Ολυμπιακός κατάφερε να κατακτήσει για πρώτη φορά στην ιστορία του το πρωτάθλημα μέσα στην έδρα του Παναθηναϊκού, είναι για το συναρπαστικό τέλος, για το σουτ που μπήκε στο τέλος, για τις 15.000 χιλιάδες κόσμου που μας υποδέχθηκαν στο ΣΕΦ μετά την νίκη μας στο ΟΑΚΑ.

Β) Τα σουτ που του έχουν μείνει χαραγμένα

Ακολούθως του ζητήσαμε να ξεχωρίσει τα τρία σουτ που του έχουν μείνει περισσότερο χαραγμένα την τελευταία πενταετία με τον Ολυμπιακό. Τα σκέφτηκε, αλλά δεν μπορούσε να βάλει μόνο τρία στην λίστα. "Να σου μιλήσω για πέντε σουτ; Δεν μπορώ να βάλω μόνο τρία", μας απάντησε με χαμόγελο και φυσικά δεν του χαλάσαμε το χατήρι αν και στο σύνολο τελικά βγήκαν... έξι.

1) Δεν γίνεται να μην βάλω πρώτο το καλάθι του Γιώργου (Πρίντεζη) στον τελικό του Final Four της Κωνσταντινούπολης. Όποτε το βλέπεις σε πιάνει ανατριχίλα. Είναι η αποκορύφωση της συγκλονιστικής ανατροπής που κάναμε σε εκείνο το ματς, ένα σουτ που μας ανέδειξε Πρωταθλητές Ευρώπης, ένα σουτ που θα μείνει στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ σαν ένα από τα κορυφαία highlight. Ένα σουτ που μας χαρακτηρίζει σαν ομάδα, γιατί συμβολίζει τον χαρακτήρα, την νοοτροπία, το πνεύμα, αλλά και το μέταλλο αυτής της ομάδας.

2) Θα σου βάλω μαζί τα δύο νικητήρια τρίποντα μου στους φετινούς τελικούς με τον Παναθηναϊκό. Τόσο εκείνο μέσα στο ΟΑΚΑ στην εκπνοή που κάναμε το 1-1 στους τελικούς, όσο κυρίως το νικητήριο τρίποντο στον τέταρτο τελικό με το οποίο κατακτήσαμε το πρωτάθλημα στην Ελλάδα. Είναι μέρος του ρόλου μου να παίρνω πάνω μου αυτά τα κρίσιμα σουτ και ανεξάρτητα από το αν θα μπουν τα σουτ, ποτέ δεν κρύβομαι από την ευθύνη. Είχα καλή ψυχολογία, πίστευα πως θα μπουν και ευτυχώς μπήκαν. Δύο σουτ, αλλά και ένα τρόπαιο, που σήμαιναν πολλά πράγματα για την ομάδα και τους συμπαίκτες μου.

3) Το τρίποντο του Γιώργου (Πρίντεζη) στο ΣΕΦ κόντρα στην Μπαρτσελόνα, με το οποίο πήραμε την πρόκριση για την Μαδρίτη. Θέλαμε πολύ να επιστρέψουμε στο Final Four και δεν θέλαμε να χάσουμε την ευκαιρία. Είχαμε κάνει μεγάλη προσπάθεια σε εκείνη την σειρά, έχοντας σημειώσει και break. Ήταν ο τρόπος, ήταν η εξέλιξη του ματς, το σασπένς που είχε, η εξυπνάδα που κυκλοφορήσαμε την μπάλα στο τέλος, με τον Γιώργο, γεμάτο ψυχραιμία, να ευστοχεί σε εκείνο το μεγάλο τρίποντο λίγο πριν την λήξη. Ήταν ένα σουτ που το ευχαριστηθήκαμε και το χαρήκαμε με την ψυχή μας όλοι στην ομάδα.

4) Το τελευταίο μου τρίποντο στον ημιτελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στο Final Four της Μαδρίτης. Δεν ήμουν καλός στα τρία πρώτα δεκάλεπτα και στο τελευταίο είπα πως πρέπει να βγω μπροστά. Μπήκαν και νωρίτερα κάποια σουτ, αλλά ξεχωρίζω το τελευταίο, στα 10'' πριν την λήξη, το οποίο ήταν καθοριστικό για να πάρουμε την νίκη και την πρόκριση στον τελικό. Είχα αυτοπεποίθηση και σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές πάντα πιστεύω σε μένα. Ήταν μία ακόμη νίκη με ανατροπή, ένα ματς που δείξαμε και πάλι την αυταπάρνηση μας σαν ομάδα.

Γ) Τα ματς που ευχαριστήθηκε περισσότερο;

1) Ο τελικός το 2012 στην Κωνσταντινούπολη. Η ανατροπή που κάναμε ήταν ονειρική. Η αντίδραση που έδειξε η ομάδα, η αυταπάρνηση που έβγαλε, η μαχητικότητα, το πάθος της μέσα στο παρκέ. Μέσα σε 12-13 λεπτά γυρίσαμε ένα ματς από το -19 και μάλιστα απέναντι σε έναν πανίσχυρο αντίπαλο όπως η ΤΣΣΚΑ, φτάνοντας στο τέλος στην κατάκτηση του τροπαίου με συγκλονιστικό τρόπο. Μοναδικά συναισθήματα, ανατριχιάζεις και συγκινείσαι.

2) Ο τελικός του 2013 στο Λονδίνο απέναντι στην Ρεάλ. Δεν ήμασταν καλοί στο πρώτο δεκάλεπτο, αλλά από το δεύτερο και μετά, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, είχαμε ξεκάθαρη υπεροχή απέναντι σε έναν επίσης δυνατό αντίπαλο. Από ένα σημείο και μετά παίζαμε μπάσκετ με τεράστια αυτοπεποίθηση, νιώθαμε μέσα στο γήπεδο πως ήμασταν καλύτεροι και αυτό το εισέπραττε και ο αντίπαλος. Ήμασταν ανώτεροι, παίξαμε καταπληκτικό μπάσκετ, βάλαμε 100 πόντους σε τελικό EuroLeague και δείξαμε σε όλη την Ευρώπη πως είμαστε η καλύτερη ομάδα για δεύτερη σερί χρονιά με επιβλητικό τρόπο.

3) Ο τέταρτος τελικός φέτος κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Ματς με σασπένς, με αγωνία, με συναρπαστική εξέλιξη, με συνεχόμενες εναλλαγές στα συναισθήματα, με μεγάλα σουτ, ένα παιχνίδι που κρίθηκε σε δύο παρατάσεις, στο τελευταίο σουτ. Από τους καλύτερους τελικούς που έχουμε δει στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Στο τέλος μπήκε και το τρίποντο που δοκίμασα και κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, ένας τίτλος τον οποίο και τον χαρήκαμε όλοι στην ομάδα.

Δ) Τα ματς που θα ξαναέπαιζε

1) Τον τελικό του Final Four το 2015 κόντρα στην Ρεάλ. Χάσαμε μία ευκαιρία να πάρουμε ένα ακόμη τρόπαιο. Πριν το ματς είχαμε όλοι αυτοπεποίθηση στην ομάδα, πιστεύαμε σε εμάς, ως ένα σημείο τα πηγαίναμε εξαιρετικά, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο το ματς μας... ξέφυγε. Από ένα σημείο και μετά δεν ήμασταν αυτοί που θέλαμε και μπορούσαμε. Είχαν και ένα αβαντάζ που έπαιζαν στην έδρα τους. Αν ήμασταν σε ουδέτερο γήπεδο θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Όμως, θα ήθελα να ξαναπαίζαμε εκείνο το ματς. Μπορούσαμε να τους νικήσουμε. Κυρίως ήθελα να ήμασταν πιο ανταγωνιστικοί στο τέλος.

2) Τον τέταρτο τελικό το 2014 στο ΣΕΦ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Δεν ήμασταν έτοιμοι, δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε και για αυτό θα ήθελα να ξαναπαίζαμε εκείνο το ματς. Είχαμε κάνει νωρίτερα το break στο ΟΑΚΑ και χάσαμε μία μεγάλη ευκαιρία να πάρουμε το πρωτάθλημα στο ΣΕΦ, μέσα στο "σπίτι" μας. Δεν έπρεπε να χάσουμε εκείνο το ματς.

3) Ξέρω πως μου έχεις ζητήσει να ξεχωρίσω τα ματς από την σεζόν 2011-2012 και μετά, αλλά να κάνω μία εξαίρεση; Δεν γίνεται να μην σου βάλω μέσα το ματς με την Σιένα στα playoffs του 2011. Τους είχαμε νικήσει με σχεδόν 50 πόντους διαφορά στο πρώτο ματς στο ΣΕΦ και στο δεύτερο παρουσιαστήκαμε αγνώριστοι, κατώτεροι των περιστάσεων, χωρίς ενέργεια.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ

Για τον Γιώργο Πρίντεζη δεν ήταν εύκολο να ξεχωρίσει τις κορυφαίες του στιγμές με τον Ολυμπιακό, σαν να μην ήθελε να... αδικήσει κάποιες, όντας ιδιαίτερα συνδεδεμένος με όλες. Στα σουτ δεν ανέφερε κανένα δικό του, καθώς επέλεξε εκείνα τα τρία σουτ που σημείωσε σε ένα ματς ο Βασίλης Σπανούλης. Νιώθει ιδιαίτερα περήφανος για το ολοκληρωτικό μπάσκετ που έπαιξε η ομάδα στο Final Four του Λονδίνου, για την αγωνιστική εικόνα των "ερυθρολεύκων" στα προημιτελικά του 2012 κόντρα στην Σιένα, ενώ μας εξήγησε πως "έχει διαφορά τα μας που ευχαριστιέσαι, με τα ματς τα οποία σου δίνουν τίτλο. Γιατί ναι μεν αν νικήσεις νιώθεις τεράστια χαρά, αλλά νωρίτερα υπάρχει πίεση, άγχος, το "πρέπει" και κατά την διάρκεια δεν τα ευχαριστιέσαι τόσο".

Α) Ο Γιώργος Πρίντεζης ξεχωρίζει τις καλύτερες στιγμές του με τον Ολυμπιακό

1) Θα έλεγα πως κορύφωση μας σαν ομάδα ήταν το γεγονός πως κατακτήσαμε για δεύτερη σερί χρονιά το Ευρωπαϊκό στο Λονδίνο το 2013. Αυτός ο τίτλος έδωσε ακόμη μεγαλύτερη αξία και σε εκείνον του 2012, διότι αποδείξαμε πως τίποτε δεν έγινε τυχαία στην Πόλη. Όλοι περίμεναν πως θα... αδειάζαμε, πως θα ξεφουσκώναμε, αλλά εμείς δείξαμε διάρκεια και συνέπεια, παίζοντας ακόμη καλύτερο μπάσκετ. Θυμάμαι και το πέμπτο ματς με την Εφές που χάναμε 15 πόντους και το γυρίσαμε κάνοντας... παπάδες στο ΣΕΦ. Όταν πήραμε το Ευρωπαϊκό στο Λονδίνο θεωρώ πως ήταν καλύτερη στιγμή μου στον Ολυμπιακό, περισσότερο και από τον τίτλο στην Πόλη. Κάναμε τρομερό τουρνουά σε εκείνο το Final Four. Παίξαμε ολοκληρωτικό μπάσκετ. Νικήσαμε την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό, ελέγχοντας στο απόλυτο τον ρυθμό, παίζοντας καταπληκτική άμυνα και στον τελικό απέναντι στην Ρεάλ κυριαρχήσαμε στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο, κάνοντας το παιχνίδι μας, σημειώνοντας 100 πόντους. Κάναμε επίδειξη δύναμης και σημειώσαμε ένα ιστορικό back-to-back. Το συναίσθημα αυτής της επιτυχίας είναι ακόμη μεγαλύτερο.

2) Το πρωτάθλημα που κατακτήσαμε στην Κωνσταντινούπολη με τον Ολυμπιακό. Ήταν το πρώτο μου πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, ένα τρόπαιο που ήρθε στην ομάδα ύστερα από 15 χρόνια και μάλιστα με συγκλονιστικό τρόπο, με μία τρομερή ανατροπή στον τελικό. Είναι που σαν ομάδα ήρθαμε από το... πουθενά, δεν μας περίμενε κανείς και ξαφνικά αναδειχθήκαμε Πρωταθλητές Ευρώπη με γοητευτικό τρόπο θα έλεγα για κάθε φίλαθλο, ανεξάρτητα τι ομάδα υποστηρίζει. Κερδίσαμε το χειροκρότημα και την αναγνώριση από φίλους και... εχθρούς. Μοναδικό συναίσθημα, τεράστια χαρά, μεγάλη συγκίνηση και περηφάνια για αυτή την ομάδα. Ήταν η αποκορύφωση μιας μεγάλης και υπέροχης προσπάθειας, μιας συναρπαστικής πορείας. Δείξαμε τον χαρακτήρα μας σαν ομάδα, αλλά και τις αρχές που πρεσβεύει μέχρι και σήμερα αυτός ο Ολυμπιακός.

3) Όταν πήραμε την πρόκριση για το Final Four της Μαδρίτης στην σειρά με την Μπαρτσελόνα. Ξέχωρα το τρίποντο που μπήκε στο τέλος, ήταν μία ανατρεπτική και σκληρή σειρά αγώνων. Είχαμε μεγάλη θέληση να επιστρέψουμε στα Final Four, κάναμε το break στην Βαρκελώνη παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ και θέλαμε πάση-θυσία να "σφραγίσουμε" την πρόκριση στο ΣΕΦ. Ήμασταν αποφασισμένοι, αλλά πάντα υπάρχει πίεση. Στο τέλος είχε τις βολές ο Ναβάρο, το ματς πήγε να φύγει από τα χέρια μας και για αυτό όταν έβαλα το τρίποντο όλοι στην ομάδα ξεσπάσαμε από χαράεκείνη την στιγμή, ενδεχομένως όσο ποτέ άλλοτε. Ήταν ο τρόπος αλλά και η μεγάλη "δίψα" που είχαμε να πάμε στο Final Four.

4) Θα σου βάλω μέσα σε αυτά και μία τέταρτη στιγμή. Το ωραίο μπάσκετ και η γενικότερη εξαιρετική εικόνα μας στην προημιτελική σειρά του 2012 κόντρα στην Σιένα. Είχαμε το μειονέκτημα έδρας, ήμασταν το μεγάλο αουτσάιντερ, αλλά είχαμε ήδη αρχίσει να δείχνουμε για το τι είμαστε ικανοί να κάνουμε και κόντρα στην Σιένα ήμασταν καταπληκτικοί, καταφέρνοντας να προκριθούμε στο Final Four, κάτι που ήταν ήδη μία υπέρβαση για εμάς. Ήμασταν όλοι μας πάρα πολύ χαρούμενοι για εκείνη την επιτυχία μας, ενώ είχαμε κερδίσει και πάλι την αγάπη του κόσμου μας, ο οποίος είχε επιστρέψει στο ΣΕΦ. Θυμάμαι την ενέργεια και το πάθος που βγάζαμε σαν ομάδα. Βγάζαμε άμυνες, τρέχαμε στον αιφνιδιασμό, πηγαίναμε πάνω-κάτω, δεν μας προλάβαιναν οι Ιταλοί στο ανοιχτό γήπεδο και δεν θα ξεχάσω που όταν τελειώναμε τις φάσεις στο τρανζίσιον, οι παίκτες της Σιένα κοιταζόντουσαν μεταξύ τους με απορία, σαν να έλεγαν "δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε". Την ευχαριστηθήκαμε σαν σειρά.

Β) Τα σουτ που του έχουν μείνει χαραγμένα

Θα σου πως και τα τρία τελευταία σουτ του Βασίλη (Σπανούλη) στον ημιτελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στην Μαδρίτη, γιατί δεν έχω ξαναδεί παρόμοιο ρεσιτάλ μέσα στο παρκέ στη ζωή μου. Άλλο να το βλέπεις στην τηλεόραση και άλλο να το ζεις μέσα στο γήπεδο. Τα θυμάμαι όλα και θα στα πω ένα-ένα

1) Είμαστε εδώ και ώρα πίσω στο σκορ, ψάχνουμε τρόπο να πάρουμε προβάδισμα, κλίνομαι στην γωνία με την μπάλα, του δίνω πάσα, του κάνω σκριν γιατί ερχόταν ο Ουίμς και με το που παίρνει την μπάλα σουτάρει, ευστοχεί και μπαίνουμε μπροστά στο σκορ (63-64) περίπου δύο λεπτά πριν το τέλος. Τεράστιο σουτ, μας έδωσε ψυχολογία, πιστέψαμε ακόμη περισσότερο στη νίκη. Ο "Μπίλι" έχει πάρει... φωτιά.

2) Είμαι δίπλα του, πάει στο "ένας-ένας" με τον ψηλότερο Βοροντσέβιτς, τον τρελαίνει στις ντρίμπλες και σουτάρει με δεύτερη προσποίηση, πετυχαίνοντας ένα δύσκολο σουτ (63-66), στη λήξη του χρόνου, μη έχοντας και την καλύτερη ισορροπία, δίνοντας μεγάλη καμπύλη στην μπάλα. Απίστευτο σουτ!

3) Και πάμε στο μεγάλο σουτ, το σκορ ισοπαλία (66-66), έχουμε χαμηλό σχήμα, παίζοντας στο "5", είμαι κάτω από την μπασκέτα, ξέρουμε πως θα πάρει το κρίσιμο σουτ, έχει τον Ντε Κολό που τον πιέζει, κάνει ντρίμπλες, βηματάκι πίσω, σουτάρει και από απόσταση και η μπάλα βρίσκει μόνο δίχτυ (66-69). Η χαρά που ένιωσα εκείνη την στιγμή ήταν απερίγραπτη. Έδειξε για ακόμη μία φορά την κλάση του, τις ηγετικές του ικανότητες, αλλά και πως ξέρει να κάνει την διαφορά στα κρίσιμα και στα δύσκολα. Προσπαθούσα να συγκρατήσω τα συναισθήματα μου, γιατί είχαμε ακόμη περίπου 10'' χρόνο, αλλά μόλις τέλειωσε το ματς ξέσπασα από χαρά. Μετά πήγα και τον αγκάλιασα. Τρομερό συναίσθημα και εκείνο.

Γ) Τα ματς που ευχαριστήθηκες περισσότερο

1) Απόλαυσα και το ευχαριστηθήκαμε όλοι σαν ομάδα, το break που κάναμε στην Βαρκελώνη κόντρα στην Μπαρτσελόνα στα playoffs του 2015. Νομίζω ο Ολυμπιακός νίκησε για πρώτη φορά στην Βαρκελώνη σε εκείνο το παιχνίδι. Είχαμε κάνει ένα κακό πρώτο ματς, χάσαμε εύκολα και στο δεύτερο δείξαμε ιδανική αντίδραση. Παίξαμε εξαιρετικό μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση, επιβάλαμε τον ρυθμό μας, κάναμε το παιχνίδι μας, είχαμε σωστό διάβασμα παιχνιδιού, κυριαρχήσαμε μέσα στο γήπεδο και λειτουργήσαμε σε απόλυτο βαθμό σε αυτά που είχαμε πει. Ήταν απολαυστική εμφάνιση και πετύχαμε μία μεγάλη εκτός έδρας νίκη απέναντι σε έναν ισχυρό αντίπαλο.

2) Ο ημιτελικός στο Final-Four του Λονδίνου το 2013 κόντρα στη ΤΣΣΚΑ Μόσχας (νίκησε με σκορ 52-69). Θυμάμαι ήμασταν λίγο αγχωμένοι πριν το παιχνίδι, περιμέναμε πως η ΤΣΣΚΑ ενδεχομένως να αντιδρούσε ύστερα από αυτό που έγινε το 2012 και τελικά καταφέραμε να κερδίσουμε εύκολα. Ήταν ένα παιχνίδι και μία νίκη που μετά το ματς όλοι μας είχαμε ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Παίξαμε εξαιρετικά σε εκείνο το παιχνίδι. Ήμασταν άριστοι στην άμυνα, τους βγάλαμε εκτός παιχνιδιού, επιβάλαμε τον ρυθμό μας και βρήκαμε λύσεις στην επίθεση.

3) Η εμφάνιση μας στον τελικό του Final Four το 2013 στο Λονδίνο κόντρα στην Ρεάλ. Δεν ξεκινήσαμε καλά, μείναμε πίσω στο σκορ, αλλά στην δεύτερη περίοδο δείξαμε και πάλι αντίδραση και χαρακτήρα σαν ομάδα. Έβαλε και ο Μπίλης τα μεγάλα σουτ στο δεύτερο ημίχρονο, βγάλαμε σπουδαίες άμυνες, τρέξαμε στον αιφνιδιασμό, επιβάλλαμε τον ρυθμό μας και κατακτήσαμε το Ευρωπαϊκό για δεύτερη σερί σεζόν βάζοντας 100 πόντους.

4) Ο τελικός στην Κωνσταντινούπολη το 2012. Βέβαια, αυτό το ματς την ώρα του αγώνα δεν μπορούσες να το ευχαριστηθείς, γιατί ήμασταν πίσω στο σκορ συνεχώς, στο τέλος... παλεύαμε με νύχια και με δόντια για την ανατροπή, υπήρχε πίεση, άγχος, οι παλμοί ήταν σε άλλο επίπεδο, αλλά όταν φτάσαμε στο τέλος σε αυτή την μεγάλη νίκη και στην κατάκτηση του τροπαίου με το σουτ που μπήκε στο τέλος, το συναίσθημα ήταν απερίγραπτο. Χρειάστηκαν βέβαια αρκετά λεπτά για να συνειδητοποιήσω το τι ακριβώς είχαμε καταφέρει. Εκείνη την στιγμή από την ένταση δεν ήταν εύκολο να καταλάβεις το τι έχεις κάνει. Η αντίδραση που δείξαμε σε εκείνα τα τελευταία 12-13 λεπτά με αποτέλεσμα να γυρίσουμε ένα ματς από το -19 που έδειχνε χαμένο ήταν συγκλονιστική. Αυτό το στοιχείο, η αυταπάρνηση, μας χαρακτηρίζει σαν ομάδα και είναι μέρος του dna της.

Δ) Τα ματς που θα ξαναέπαιζε

1) Θα σου έβαζα πρώτο τον τελικό του Final Four στην Μαδρίτη το 2015. Νομίζω πως αυτό το ματς ίσως να είναι η μεγαλύτερη στεναχώρια μας τα τελευταία χρόνια στον Ολυμπιακό, από πλευράς πως είχαμε φτάσει τόσο κοντά στην κατάκτηση του τρίτου Ευρωπαϊκού μέσα σε τέσσερα χρόνια και χάσαμε την ευκαιρία. Μας στεναχώρησε γιατί στο δεύτερο ημίχρονο δεν ήμασταν και αυτοί που θέλαμε και μπορούσαμε να είμαστε. Δεν είχαμε την ενέργεια που θέλαμε. Θέλαμε να παρουσιαστούμε καλύτεροι απέναντι στην Ρεάλ. Είναι ο τρόπος που χάσαμε το ματς, ένας τρόπος που δεν μας εκφράζει σαν ομάδα. Η αλήθεια είναι πως κάπως είχαμε... αδειάσει από την υπερπροσπάθεια κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Ήταν ένας τελικός Ευρωλίγκας και έπρεπε να παρουσιαστούμε καλύτεροι. Θα ήθελα να το ξαναέπαιζα εκείνα το ματς.

2) Ίσως σου φανεί περίεργο, αλλά θα ήθελα να ξαναπαίξω το ματς στο Μπάπεργκ που χάσαμε πέρσι στα playoffs. Δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος που χάσαμε. Ίσως επειδή τα τελευταία χρόνια έχουμε συνηθίσει εμείς να βγαίνουμε νικητές σε αυτά τα ματς που κρίνονται στις τελευταίες φάσεις, το γεγονός πως την... πάθαμε όπως συνήθως εμείς νικάμε, μας πίκρανε και μας ξάφνιασε. Ήταν και ένα ματς που μας κόστισε στην προσπάθεια μας να περάσουμε στα προημιτελικά. Και παίξαμε καλά σε εκείνον τον αγώνα. Δεν ήμασταν κακοί. Στο τέλος όμως τα... κάναμε θάλασσα. Όλοι στην ομάδα ήμασταν πικραμένοι μετά από εκείνο το αποτέλεσμα.

3) Τον τέταρτο τελικό του 2014 κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ. Είχαμε κάνει το break στο ΟΑΚΑ, είχαμε το πλεονέκτημα να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ, αλλά δυστυχώς χάσαμε. Δεν ήμασταν έτοιμοι και δίχως λόγο εμφανιστήκαμε έχοντας αρκετό άγχος μέσα στο ματς. Χάσαμε μία μεγάλη ευκαιρία να παίρναμε ένα ακόμη πρωτάθλημα μέσα στο "σπίτι" μας.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ

Ο Βαγγέλης Μάντζαρης ήρθε στο μεγάλο λιμάνι το καλοκαίρι του 2011. Στα 21 του χρόνια βρέθηκε από το Περιστέρι στον Ολυμπιακό, με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς να του δίνει τον ρόλο του βασικού πλέι-μέικερ. Στην πρώτη του χρονιά αναδείχθηκε Πρωταθλητής σε Ευρώπη και Ελλάδα με τους "ερυθρόλευκους". Ο Έλληνας γκαρντ ξεχώρισε τις καλύτερες στιγμές του με την ομάδα του Πειραιά.

Α) Ο Βαγγέλης Μάντζαρης ξεχωρίζει τις καλύτερες στιγμές του με τον Ολυμπιακό

1) Αναμφισβήτητα σαν πρώτη θα ξεχώριζα την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού με τον Ολυμπιακό στον τελικό της Πόλης το 2012. Από το Περιστέρι βρέθηκα στον Ολυμπιακό και στην πρώτη μου χρονιά με την ομάδα, στα 21 μου χρόνια, αναδείχθηκα Πρωταθλητής Ευρώπης, με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς να μου δίνει τον ρόλο του βασικού πλέι-μέικερ. Ήταν και ο τρόπος, η συναρπαστική ανατροπή στο τέλος κόντρα στην ΤΣΣΚΑ και φυσικά το "πεταχτάρι" του Γιώργου (Πρίντεζη), το καλάθι που μας έδωσε το τρόπαιο. Ήταν ονειρικός ο τρόπος που κατακτήσαμε εκείνο το τρόπαιο. Μοναδικό συναίσθημα και απερίγραπτη χαρά. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

2) Ο τελικός με την Ρεάλ στο Final Four του 2013 στο Λονδίνο. Δεύτερη σερί χρονιά Ευρωπαϊκό τρόπαιο για τον Ολυμπιακό. Παίξαμε εξαιρετικό μπάσκετ στο δεύτερο ημίχρονο, γυρίσαμε ένα ακόμη ματς σε τελικό και ήταν εντυπωσιακός ο Μπίλης σε εκείνο το διάστημα, βάζοντας το ένα τρίποντο μετά το άλλο. Έδωσε ρεσιτάλ, ήταν συγκλονιστικός

3) Σαν τρίτη στιγμή θα σου έβαζα, προσωπικά, την εμφάνιση μου κόντρα στην Ρεάλ πέρσι στο TOP-16 εδώ στο ΣΕΦ, όταν έβαλα 6/6 τρίποντα. Πέρα από τα σουτ που έβαλα, παίξαμε πολύ καλό μπάσκετ σαν ομάδα και πήραμε μία νίκη που την θέλαμε όλοι στην ομάδα, σαν απάντηση, ύστερα από την ήττα μας στο τελικό της Μαδρίτης. Βγάλαμε ενέργεια και είχαμε όλοι παίκτες ένα έξτρα πάθος για νίκη σε εκείνο το ματς.

Β) Τα σουτ που του έχουν μείνει χαραγμένα

1) Νούμερο ένα αναμφισβήτητα το νικητήριο καλάθι του Γιώργου (Πρίντεζη) στον τελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Κατακτήσαμε το τρόπαιο με έναν παραμυθένιο τρόπο, ο οποίος όμως ήταν πέρα για πέρα αληθινός. Ένα καλάθι που θα μείνει στην ιστορία.

2) Το καθοριστικό τρίποντο του Βασίλη (Σπανούλη) στον ημιτελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, στα 10'' πριν το τέλος, μπροστά στον Ντε Κολό, με το οποίο ουσιαστικά πήραμε την πρόκριση στον τελικό. Τεράστιο σουτ.

3) Το τρίποντο του Γιώργου (Πρίντεζη) κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ στα playoffs του 2015, με το οποίο πήραμε την πρόκριση στο Final Four της Μαδρίτης. Θυμάμαι ήμουν κάτω από την μπασκέτα όταν σούταρε και έτσι όπως είχε φύγει η μπάλα ήμουν σίγουρος πως θα έμπαινε. Στο τέλος του αγώνα όλοι ξεσπάσαμε και πανηγυρίσαμε με την ψυχή μας εκείνη την νίκη.

4) Το νικητήριο τρίποντο του Βασίλη (Σπανούλη) στον τέταρτο τελικό στο ΟΑΚΑ φέτος κόντρα στον Παναθηναϊκό, με το οποίο πήραμε το πρωτάθλημα για δεύτερη σερί σεζόν στην Ελλάδα. Ένα κορυφαίο highlight το οποίο επίσης θα μείνει στην ιστορία. Ο Μπίλης έδειξε και πάλι την κλάση του.

Γ) Τα ματς που ευχαριστήθηκες περισσότερο

1) Το ματς στην Πόλη θα είναι πάντα πρώτο, αλλά για να μην επαναλαμβάνομαι, ας σου πω τρία ματς πέρα από αυτό. Απολαύσαμε σαν ομάδα το break που κάναμε στην Βαρκελώνη κόντρα στην Μπαρτσελόνα στα προημιτελικά του 2015. Είχαμε κάνει κακό πρώτο ματς και στο δεύτερο παιχνίδι παίξαμε καταπληκτικό μπάσκετ. Ελέγξαμε τον ρυθμό, αντιδράσαμε με ιδανικό τρόπο ύστερα από την ήττα στο πρώτο ματς, επιβληθήκαμε σε όλους τους τομείς του αγώνα, όλοι οι παίκτες βρεθήκαμε σε καλή μέρα, ήμασταν καλά προετοιμασμένοι και τους νικήσαμε σχετικά εύκολα. Γεμάτη εμφάνιση και θυμάμαι πως όλοι είχαμε ευχαριστηθεί το μπάσκετ που παίξαμε. Υπήρχε μία μεγάλη ικανοποίηση για την εικόνα μας μέσα στο γήπεδο.

2) Απολαύσαμε σαν ομάδα την ανατροπή μας στον ημιτελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό του Final Four στην Μαδρίτη. Έπεφταν κορμιά στην τελευταία περίοδο σε άμυνα και επίθεση. Υπήρχε μεγάλη ένταση, ένα μεγάλο πάθος και από τις δύο ομάδες για την νίκη, υπήρχε σασπένς, ήταν και η εξέλιξη του παιχνιδιού συναρπαστική, αλλά στο τέλος μίλησε ο Μπίλης, τους "σκότωσε" με τα μεγάλα σουτ που έβαλε και πήραμε την πρόκριση στον τελικό. Ο κάθε παίκτης τα είχε δώσει όλα και μετά το τέλος του αγώνα όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι και περήφανοι για αυτή την νίκη. Το ευχαριστηθήκαμε εκείνο το ματς

3) Ο τελικός με την Ρεάλ το 2013 στο Λονδίνο. Παίξαμε ολοκληρωτικό μπάσκετ, νικώντας την Ρεάλ με 100-88. Βγάλαμε άμυνες, βρήκαμε ρυθμό στην επίθεση, βάλαμε μεγάλα σουτ, τρέξαμε στο ανοιχτό γήπεδο, βάλαμε πόντους στον αιφνιδιασμό, λειτουργήσαμε ομαδικά και ο κάθε παίκτης είχε τις καλές στιγμές του σε εκείνο το ματς. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο πραγματοποιήσαμε επιβλητική εμφάνιση. Μπορεί να μην έπαιξα γιατί ήμουν τραυματίας, αλλά το απόλαυσα πάρα πολύ εκείνο το ματς, το οποίο συνδυάστηκε και με την κατάκτηση ενός ακόμη Ευρωπαϊκού τροπαίου.

Δ) Τα ματς που θα ξαναέπαιζε

1) Θα ήθελα να ξαναπαίξω και νομίζω όλα τα παιδιά θα το ήθελαν, τον τελικό κόντρα στην Ρεάλ στην Μαδρίτη το 2015. Είχαμε... αδειάσει από τον ημιτελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ και ήμασταν κάπως κουρασμένοι. Κάναμε ένα κακό δεύτερο ημίχρονο και χάσαμε στο τέλος, μη μπορώντας να παρουσιαστούμε όσο ανταγωνιστικοί συνηθίζουμε και μπορούσαμε να είμαστε.

2) Το εκτός έδρας ματς κόντρα στην Μπάμπεργκ. Μας πόνεσε εκείνη η ήττα και μας πλήγωσε στην πορεία μας στο TOP-16 πέρσι. Χάσαμε το ματς μέσα από τα χέρια μας. Μας στεναχώρησε όλους πάρα πολύ εκείνο το ματς. Δεν μπορούσαμε να δεχτούμε πως χάσαμε εκείνο το παιχνίδι.

3) Θα σου πω ένα ακόμη περσινό ματς, εκείνο στην Μόσχα κόντρα στην Χίμκι. Πήγαμε με στόχο το "διπλό" που θα μπορούσε να μας δώσει την πρόκριση στα προημιτελικά και παρουσιαστήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων, χάνοντας με μεγάλη διαφορά. Ήμασταν απαράδεκτοι. Τα έβαζαν όλα, ήταν ιδιαίτερα εύστοχοι, αλλά και εμείς δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε.