Τον περασμένο Ιούλιο, ο Βασίλης Σπανούλης έδωσε το "παρών" στο Βελιγράδι, καθώς προς τιμήν του δημιουργήθηκε ένα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ "3on3" το οποίο φέρει το όνομα του. Σε εκείνο το διάστημα, ο αρχηγός του Ολυμπιακού, φιλοξενήθηκε σε φημισμένη εκπομπή σε σερβικό τηλεοπτικό δίκτυο ("βράδυ με τον Ivan Ivanovic"), μιλώντας για την καριέρα του. Από τη Λάρισα στη κορυφή της Ευρώπης.

Παρακολουθήστε ολόκληρη την διάρκεια της εκπομπής, μεταφρασμένη στα ελληνικά, στην οποία ο Βασίλης Σπανούλης μίλησε για την πορεία του στον χώρο του μπάσκετ.

Το είδωλο του, ο Νίκος Γκάλης, τα πρώτα χρόνια του στη Λάρισα, η παρουσία του στο Μαρούσι, το μεγάλο βήμα στο ΝΒΑ και στους Χιούστον Ρόκετς, η επιστροφή του στον Παναθηναϊκό και φυσικά η μεγάλη του απόφαση, το να συνεχίσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό, στον σύλλογο ο οποίος ταιριάζει στη νοοτροπία του όπως χαρακτηριστικά δήλωσε, ενώ αναφέρθηκε και στους τίτλους που κατέκτησε σε συλλογικό επίπεδο.

Παράλληλα, μίλησε τόσο για τις επιτυχίες του με την Εθνική μας ομάδα, όσο και στους Σέρβους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε. Είπε εξαιρετικά λόγια για τον Παναγιώτη Γιαννάκη, στον άνθρωπο που πίστεψε σε εκείνον, δίνοντας του την ευκαιρία να διακριθεί στο υψηλότερο επίπεδο και τόνισε πως είναι τεράστια τιμή για τον ίδιο που υπάρχει γήπεδο με το όνομα του στο Βελιγράδι.

Κάποιες από τις ατάκες του...

Για το γήπεδο στο Βελιγράδι με το όνομα του: " Είναι κάτι σπουδαίο, ειδικά επειδή έγινε κάτι τέτοιο όχι στη χώρα μου, αλλά σε κάποια άλλη χώρα. Μία χώρα, αλλά και μία πόλη, που έχει βγάλει μεγάλους παίκτες. Παίκτες θρύλους για το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο μπάσκετ. Αυτό κάνει αυτή τη τιμή για μένα πολύ μεγαλύτερη".

Για το μπάσκετ και τα είδωλα του: "Όταν ήμουν μικρός τα είδωλα μου ήταν ο Νίκος Γκάλης από την Ελλάδα και ο Μάικλ Τζόρνταν από το παγκόσμιο μπάσκετ. Το μπάσκετ για εμένα είναι σαν "ιός", κανείς δεν μου είπε να παίξω μπάσκετ. Θυμάμαι, τον ευατό μου, ενώ τις περισσότερες φορές όλοι μου οι φίλοι παίζανε ποδόσφαιρο, εγώ έπαιζα μπάσκετ. Νιώθω σαν να γεννήθηκα για αυτό το άθλημα".

Για τον κόουτς Γιαννάκη που πίστεψε σε εκείνον: "Όταν είσαι νέος πάντα ψάχνεις την ευκαιρία και πρέπει να είσαι έτοιμος να κυνηγήσεις αυτή την ευκαιρία και να την αρπάξεις για να έχεις επιτυχίες. Ο κόουτς Γιαννάκης όχι μόνο μου έδωσε ελευθερία, αλλά και σε μία πολύ νεαρή ηλικία με έχρισε αρχηγό της ομάδας και μου έδωσε ηγετικό ρόλο. Πρέπει να του είμαι ευγνώμων και είμαι ευλογημένος που είχα ένα κόουτς που σε τόσο μικρή ηλικία μου έδωσε την ευκαιρία".

Για την παρουσία του στον ΠΑΟ και τη συνεργασία με τον Διαμαντίδη: " Πήγα στον Παναθηναϊκό, μία μεγάλη ομάδα εκείνη την εποχή με τον Διαμαντίδη, τον οποίο σέβομαι πολύ. Ήμασταν συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό, αλλά και στην Εθνική. Κάναμε πραγματικά ένα πολύ καλό δίδυμο. Και είμαι ευλογημένος και ευγνώμων που παίξαμε μαζί και με τόσους άλλους μεγάλους παίκτες".

Για την Εθνική Ελλάδας και τα μετάλλια που κατέκτησε με αυτή: "Ναι, είχαμε 5 απίστευτα χρόνια στην Εθνική ομάδα. Όπως είπες, πήραμε χρυσό, ασημένιο και χάλκινο μετάλλιο μέσα σε 5 χρόνια. Θα μπορούσαμε να πάρουμε 1-2 ακόμα, αλλά χάσαμε στο τελευταίο σουτ από την Ισπανία στο Ευρωπαϊκό. Τώρα, τα τελευταία 5 χρόνια δεν είχαμε τόσο μεγάλη επιτυχία αλλά κοιτάμε μπροστά ώστε να το κάνουμε να συμβεί.

Φέτος, ναι, έχουμε κάποιες πιθανότητες να επιστρέψουμε στα μετάλλια. Έχουμε μία πολύ καλή ομάδα, ένα καλό μιξ με νέους και έμπειρους παίκτες, αλλά και με παίκτες από το ΝΒΑ. Ναι έχουμε πιθανότητες, μπορούμε να τα καταφέρουμε".

Για το χρυσό μετάλλιο στο Βελιγράδι το 2005 και τη στήριξη των Σέρβων: "Δεν περιμέναμε να έχουμε τόσο πολύ υποστήριξη από τους Σέρβους φιλάθλους, αλλά οι λαοί μας έχουμε πολλές ομοιότητες. Τα χαρακτηριστικά μας είναι παρόμοια. Είμαστε περήφανοι, έχουμε "εγωισμό", καλό "εγωισμό". Ήταν κάτι τρομερό για μας να ακούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους να φωνάζουν για μας. Είναι σπουδαίες αναμνήσεις".

Για την σχετικά εύκολη νίκη στον τελικό επί της Γερμανίας του Νοβίτσκι: "Nαι, δεν υποφέραμε τόσο πολύ, γιατί, πιστεύω, είχαμε την ψυχολογία από τον ημιτελικό με τη νίκη επί της Γαλλίας, ο οποίος ήταν πολύ πολύ σκληρός αλλά και τυχερός θα έλεγα. Προσπαθήσαμε να κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι από το -9 στα 50 δευτερόλεπτα και τα καταφέραμε τελικά να το κερδίσουμε οπότε η ψυχολογία μας ήταν τόσο υψηλή που τίποτα δεν μπορούσε να μας σταματήσει εκείνη την στιγμή.

Για την παρουσία του στο ΝΒΑ: "Ξέρεις, το ΝΒΑ είναι περισσότερο λίγκα των κοντών παικτών, ας πούμε, και για μένα για να πας στο ΝΒΑ πρέπει να πάρεις την σωστή απόφαση στη σωστή στιγμή. Εγώ δεν πήρα τη σωστή απόφαση στη σωστή στιγμή, ενώ ήταν μεγάλο όνειρο για μένα να παίξω στο ΝΒΑ. Δεν "φαινόμουν" πολύ σε αυτή την ομάδα που πήγα, στους Χιούστον Ρόκετς. Στον προπονητή δεν άρεσαν πολύ, στην πραγματικότητα δεν άρεσαν καθόλου, οι Ευρωπαίοι rookies. Ξέρω ότι είχα μία κακιά στιγμή "μπασκετικά", αλλά σαν εμπειρία ζωής με έκανε πιο ώριμο και έμαθα πολλά μέσω αυτής".

Για την επιστροφή του στον Παναθηναϊκό: "Πήρα αυτή την απόφαση, θα μπορούσα να πάω στο Σαν Αντόνιο ή να μείνω στους Ρόκετς, αλλά ήμουν πολύ απογοητευμένος γιατί ήθελα τόσο πολύ να παίξω και εκείνη την στιγμή δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο εκτός από το να παίξω, έτσι πήγα πίσω στον Παναθηναϊκό και είχαμε τρία πραγματικά καλά χρόνια. Είχαμε πολύ καλή ομάδα, πολύ καλό κόουτς. Ήταν μια χαρά".

Η μεγάλη του απόφαση στο να συνεχίσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό: "Στην αρχή σκεφτόμουν πολύ θετικά σχετικά με την απόφαση μου. Πίστευα ότι αυτή είναι η ομάδα, που μπορώ να κάνω κάτι μεγαλύτερο στην καριέρα μου και ότι αυτή είναι η ομάδα στην οποία θα παίξω το καλύτερο μπάσκετ μου. Ήθελα κάτι καινούριο, μία νέα πρόκληση. Πήρα τη σωστή απόφαση, βλέποντας πίσω μετά από τόσα χρόνια είχαμε κάποιες από τις καλύτερες χρονιές στην ιστορία του συλλόγου. Τις πιο μεγάλες. Η απόφαση μου ήταν να παίξω το καλύτερο μου μπάσκετ εδώ, έτσι αυτό κάνω. Νομίζω ότι ο εαυτός μου είναι πιο κοντά στη νοοτροπία του Ολυμπιακού και είμαι πολύ υπερήφανος που είμαι μέλος αυτού του συλλόγου.

Πίστευα ότι είχα μέσα μου πολύ περισσότερα να δώσω, να παίξω καλύτερο μπάσκετ σε ατομικό επίπεδο και είχα πολύ μεγάλο κίνητρο. Πάντα στη ζωή μου έχω κίνητρο. Ποτέ δεν ήθελα να πηγαίνω στον πρώτο, και πάντα στη ζωή μου απ' όταν ήμουν μικρό παιδί ήθελα να είμαι σε μία ομάδα που δεν κέρδιζε τίποτα και με την βοήθεια μου να κερδίσει πολλά πράγματα. Οπότε δεν υπήρχε κάτι καλύτερο για μένα εκείνη την περίοδο από το να πάω στον Ολυμπιακό και να συνδέσω το όνομα μου με τις επιτυχίες, τις νίκες και το μεγαλείο. Είμαι πολύ τυχερός και ευλογημένος που όλα αυτά συνέβησαν όπως τα ήθελα".

Για τους κόουτς Ίβκοβιτς και Ομπράντοβις: Aπίστευτος κόουτς ο Ίβκοβιτς, έκανε απίστευτα πράγματα για τον σύλλογο, όπως το '97, και μετά το 2012. Μετά από 15 χρόνια ο ίδιος προπονητής ήρθε να κερδίσει τον ίδιο απίστευτο τίτλο! Είναι και οι δύο μεγάλοι προπονητές, προπονητές θρύλοι! Έχουν διαφορά στη φιλοσοφία τους. Ας πούμε ότι ο Ίβκοβιτς δίνει περισσότερη ελευθερία στους παίκτες να δείξουν το ταλέντο τους. Ο Ομπράντοβιτς ζητάει πιο συγκεκριμένα πράγματα στο παιχνίδι του από θέμα τακτικής. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά τους.

Για την ιστορική ασίστ του στον Πρίντεζη στον τελικό του Final-Four το 2012: "Η πρώτη μου σκέψη ήταν να κάνω κάτι για να σουτάρω την μπάλα. Αλλά όταν είδα πολλούς αμυντικούς να έρχονται κατά πάνω μου, αντί να υποστώ κάποιο μπλοκ ή να πάρω κάποια λάθος απόφαση, είδα τον Πρίντεζη δίπλα μου. Ήξερα ότι από εκεί σουτάρει καλά, τον είχα δει πολλές φορές στην προπόνηση και σε άλλα παιχνίδια, τον είδα εντελώς μόνο του, του έδωσα την μπάλα και όλοι ξέρουν τι ακολούθησε όπως είδες.

Για την αυταπάρνηση και τις νίκες του Ολυμπιακού με ανατροπές και μεγάλα σουτ: "Αυτή είναι η φιλοσοφία μας. Ο προπονητής με πιστεύει, μου δίνει τη μπάλα, αλλά εγώ πρέπει να πάρω τη σωστή απόφαση. Αν πρέπει να σουτάρω θα σουτάρω. Αν δω ότι ένας, δύο, τρεις παίκτες έρχονται προς το μέρος μου, θα πασάρω. Γιατί αυτό το άθλημα, το οποίο παίζουμε, είναι ομαδικό και πρέπει να συνεργάζεσαι με τον άλλο για να έχεις επιτυχίες.

Για τις δύο σερί Ευρωλίγκες, αλλά και για το Final-Four στο Λονδίνο το 2013: "Την πρώτη χρονιά στην Κωνσταντινούπολη , το όνειρο μου πραγματοποιήθηκε. Ήθελα να φτιάξουμε μία καλή ομάδα που θα κατακτήσει Πρωταθλήματα και το κατάφερε ύστερα από 15 χρόνια. Μπόρεσα και τη βοήθησα ώστε να τα καταφέρει. Δεν παίζω μόνος μου, αλλά χαίρομαι που τη βοήθησα σε μεγάλο βαθμό ώστε να πετύχει τους στόχους της. Την δεύτερη χρονιά, ήταν ένα θαύμα! Ίδια ομάδα, ίδιοι παίκτες σχεδόν, διαφορετικός προπονητής. Το να παίξουμε αυτό το είδος μπάσκετ στο Final-Four στο Λονδίνο, αυτό το εξαιρετικό μπάσκετ, ήταν κάτι φανταστικό! Καταφέραμε και πήραμε το δεύτερο σερί Ευρωπαϊκό μας Πρωτάθλημα χωρίς το μεγάλο μπάτζετ και τους μεγάλους παίκτες. Τα κάναμε όλα αυτά με πολύ μετριοπαθές μπάτζετ και με παίκτες που διψάνε για νίκες. Και αυτό κάνει το επίτευγμα μας σπουδαίο".

Για τη νίκη και το μεγάλο σουτ επί της ΤΣΣΚΑ και πάλι στον ημιτελικό στο Final-Four της Μαδρίτης: "Περίμενα την ΤΣΣΚΑ να μου κάνει παγίδα, κάτι για να μη μου δώσει την ευκαιρία να εκτελέσω. Ντρίμπλαρα όπως είδαμε, και δεν είδα κάποια παγίδα οπότε είπα πως αυτή είναι η στιγμή. Να βάλω ένα μεγάλο τρίποντο για την ομάα μου, και τα κατάφερα! Όταν ήμουν έτοιμος να σουτάρω η μπάλα μου γλίστρησε και δεν την έπιασα καλά, αλλά τελικά στην τελική εκτέλεση βρήκα το κατάλληλο, ας πούμε, μομέντουμ να σουτάρω τη μπάλα και να το βάλω.

Ξέρεις όλα αυτά δεν αφορούν μόνο τον Ολυμπιακό, αλλά και την Ελλάδα, την Ευρώπη, την αγάπη για το μπάσκετ όλα αυτά τα πράγματα. Οι ανατροπές που κάναμε σε αυτά τα παιχνίδια που ήμασταν πίσω 9,10,12, 15 πόντους νομίζω πως είναι και ένα μήνυμα για τη ζωή, όχι μόνο για το μπάσκετ. Είδαμε ότι ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάς. Πρέπει πάντα να προσπαθείς, και πάντα να κυνηγάς τα όνειρα σου".

Σε βίντεο η τηλεοπτική συνέντευξη του Βασίλη Σπανούλη: