Με τα χρόνια να περνάνε είναι εύκολο να ξεχνάει ο κόσμος παίκτες που έχουν περάσει από την ομάδα τους. Ο Τζέι Τζέι Άντερσον όμως δεν θα έπρεπε να εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία.

Οι φίλοι του Άρη δεν θα ξεχάσουν ποτέ την σεζόν 1992/93, όταν οι “Κίτρινοι” κατέκτησαν τον πρώτο Ευρωπαϊκό Τίτλο της ιστορίας τους, επικρατώντας με 50-48 της Εφές Πίλσεν στον Τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Είναι το παιχνίδι που οι οπαδοί των δύο ομάδων τα... έσπασαν όλα (τότε εξάλλου η έχθρα Ελλάδας-Τουρκίας είχε φτάσει στο...πικ της). Είναι το παιχνίδι που ο Ρόι Τάρπλεϊ κυριάρχησε με 19 πόντους και 18 ριμπάουντ. Στο ίδιο παιχνίδι όμως ένας τύπος με το όνομα Τζέι Τζέι Άντερσον είχε 15 πόντους και 9 ριμπάουντ, όντας ο δεύτερος σκόρερ και ριμπάουντερ της ομάδας στο παιχνίδι! Κι ας το ξεχνάει ο περισσότερος κόσμος. Δεν θα έπρεπε όμως. Ποιος όμως ήταν αλήθεια ο Τζέι Τζέι Άντερσον και τι δουλειά είχε στον Άρη την σεζόν 1992/93;

Ψάχνοντας τον... αντι-Γκάλη

Το καλοκαίρι του 1992 ήταν δύσκολο για τον Άρη. Με τον Νίκο Γκάλη να φεύγει με προορισμό τον Παναθηναϊκό, οι Κίτρινοι έψαχναν να βρουν τα πατήματά τους. Κι αν η πρώτη κίνηση ήταν η άνοδος του Γιώργου Γάσπαρη από την Αθήνα και τον Πανιώνιο, όλοι στην ομάδα ήξεραν ότι το κενό του Κορυφαίου Έλληνα μπασκετμπολίστα όλων των εποχών δε μπορούσε να καλυφθεί από έναν παίκτη. Τότε ήταν που ανέλαβε δράση ο Στιβ Γιατζόγλου.

Ο έμπειρος τεχνικός (τον οποίο αργότερα αντικατέστησε ο Σβι Σερφ) έβαλε μπροστά τις διασυνδέσεις του στις ΗΠΑ και έφερε στην Θεσσαλονίκη τον Άντερσον και τον Τάρπλεϊ! Κι αν ο δεύτερος τράβηξε – απολύτως λογικά – όλα τα βλέμματα πάνω του με το όνομά του – και αργότερα με την απόδοσή του – η αλήθεια είναι ότι και ο Άντερσον δεν ήταν κακός! Προερχόμενος από μία καλούτσικη σεζόν στην Ισπανική Σαραγόσα, όπου είχε 13.3 πόντους και 5.2 ριμπάουντ μέσο όρο την σεζόν 1991/92, έμοιαζε να είναι το ιδανικό συμπλήρωμα του Τάρπλεϊ και του Παναγιώτη Γιαννάκη. Και αυτό ακριβώς ήταν!

Ο Άντερσον δεν ξεσήκωνε το “Αλεξάνδρειο” όπως ο Τάρπλεϊ. Ήταν όμως πολύτιμος για τον Άρη, σε βαθμό που ο “Ρόι-Ρόι” βγήκε μπροστά για χάρη του όταν οι “Κίτρινοι” θέλησαν να τον αλλάξουν! Και θα δικαιωνόταν.

Ο Άντερσον έκλεισε την σεζόν στην Α1 παίζοντας και στις δύο θέσεις των φόργουορντ, έχοντας 12.9 πόντους και 8.4 ριμπάουντ μέσο όρο. Ήταν ωστόσο η παρουσία του στην Ευρώπη που ήταν ακόμα καλύτερη, αφού είχε 13.9 πόντους (τρίτος σκόρερ πίσω από Τάρπλεϊ – 25.6 πόντοι ανά αγώνα και Γιαννάκη – 15.4 πόντοι ανά αγώνα) και 8.1 ριμπάουντ μέσο όρο, όντας εκ των ακρογωνιαίων λίθων της πορείας μέχρι τον Τελικό με ρεκόρ 15-1 (!) με τη μοναδική ήττα να έρχεται από την Χαποέλ Γκαλίλ Ελιόν. Και, φυσικά, το καλύτερο το φύλαγε για τον Τελικό, όπου μαζί με τον εκπληκτικό Τάρπλεϊ οδήγησαν τον Άρη στον πρώτο Ευρωπαϊκό Τίτλο της ιστορίας του!

Σε αντίθεση μάλιστα με τον Τάρπλεϊ, που άφησε την ομάδα στα...κρύα του Λουτρού και έφυγε λίγες ημέρες πριν τον Τελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, ο ίδιος έμεινε και ήταν από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας του στην ήττα με 96-89 από τον Παναθηναϊκό του... Γκάλη (36 πόντοι) και του Άριαν Κόμαζετς (30 πόντοι), έχοντας 23 πόντους, μοιάζοντας να είναι το μοναδικό στήριγμα του Παναγιώτη Γιαννάκη (30 πόντοι).

Άδοξο φινάλε

Παρά πάντως την εξαιρετική του παρουσία δεν έμελλε να μείνει και στην Ελλάδα. Και ο λόγος ήταν διττός: 1. Δεν τον ήθελε ο Άρης και 2. Ήταν απλήρωτος, με τον ίδιο μάλιστα να καταθέτει μήνυση στον Άρη για να πάρει τα λεφτά που του χρώσταγε η ομάδα της Θεσσαλονίκης. Όσο για το που κατέληξε; Η αλήθεια είναι ότι δεν πήγε και πολύ μακριά.

Η σεζόν 1993/94 τον βρήκε πίσω στην αγαπημένη του Ιταλία και την Ούντινε, όπου... ξεσσάλωσε, έχοντας 21.2 πόντους και 9.8 ριμπάουντ μέσο όρο (!) για να ακολουθήσουν η Καντού την σεζόν 1994/95, με την Ταού Κεράμικα να ακολουθεί για μερικά παιχνίδια την σεζόν 1995/96, πριν πέσουν οριστικά Τίτλοι τέλους στην καριέρα του.

Ο Άντερσον δεν έκανε στην Ελλάδα την καριέρα που έκανε στο Ιταλικό Πρωτάθλημα, όπου μεσουρανούσε τις δεκαετίες του 80' και του 90'. Δεν ήταν ο σταρ του Άρη την σεζόν 1992/93. Ήταν όμως ένας εξαιρετικός παίκτης, ο οποίος συνέβαλλε τα μέγιστα σε μία από τις πετυχημένες σεζόν στην ιστορία της ομάδας.