Ο Μπρούνο Τσερέλα κατάφερε μέσα σε μια ημέρα να γίνει μύθος. Ανήμερα του τελικού κυπέλλου Ιταλίαςς ο δυναμικός φόργουορντ του Μιλάνο έγινε μέρος της μπασκετικής μυθολογίας, δίπλα στον θρύλο των Νιου Γιορκ Νικς, τον Ουίλις Ριντ. Κι όλα αυτά χωρίς να πετύχει ούτε έναν πόντο.

Η Εμπόριο Αρμάνι επικράτησε στον τελικό με 82-76 της Αβελίνο κατακτώντας το κύπελλο μετά από 20 ολόκληρα χρόνια, με πρώτο σκόρερ τον Τζαμέλ ΜακΝίλ (15) και τον Μίλαν Μάτσβαν (14). Μπορεί σ' αυτό το ματς να μην αγωνίστηκε ο αρχι-σκόρερ της ομάδας του Γιασμίν Ρέπεσα, Αλεσάντρο Τζεντίλε, αλλά έπαιξε ο Μπρούνο Τσερέλα κι αυτό ήταν αρκετό. Γιατί; Διότι ο Τσερέλα τραυματίστηκε την Παρασκευή. Το Σάββατο έκανε επέμβαση στον μηνίσκο και την Κυριακή έπαιξε για έξι λεπτά.

Μιράκολο, όπως είπε μετά το τέλος του ματς ο Ρέπεσα. Θαύμα, δηλαδή. Γιατί περί τέτοιου πρόκειται. Ο μηνίσκος, που αποτελεί μια από τις πιο "ελαφριές" επεμβάσεις που μπορεί να κάνει μπασκετομπολίστας στο γόνατα, απαιτούν τουλάχιστον 10-12 ημέρες εκτός δράσης. Ο Τσερέλα έμεινε έξω 10 ώρες. Έκανε ζέσταμα κανονικά και έπαιξε όταν χρειάστηκε, παραδίδοντας μαθήματα αυτοθυσίας και αυταπάρνησης κερδίζοντας για πάντα μια θέση στην καρδιά των Μιλανέζων.

"Πριν από το παιχνίδι είχα πει στον Τσερέλα να προγραμματίσει το χρόνο της αποθεραπείας του και σκεφτόμουν πως θα έμενε έξω για έναν μήνα. Σήμερα μου είπε πως είχε δοκιμάσει το πόδι του και πως ήταν στη διάθεσή μου. Αποτελεί παράδειγμα για το πόσο θέλαμε να κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι. Σκέφτηκα πως ήταν ίσως ένα θαύμα" έλεγε μετά το ματς ο Ρέπεσα.

Σ' αυτά τα έξι λεπτά έκανε δύο φάουλ, πήρε δύο σουτ (αστόχησε και στα δύο) και μάζεψε 5 ριμπάουντ. Σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να αναδειχτεί σε 2ο καλύτερο ριμπάουντερ της ομάδας του. Έχουν άδικο οι Αμερικάνοι που λένε ότι το ριμπάουντ δεν είναι θέμα ύψους, ή αλτικής ικανότητας, παρά μόνο θέλησης;

Ο ίδιος έγραψε στην σελίδα του στο Facebook:

"Τι ευτυχία! Έχοντας κατακτήσει αυτό το πανέμορφο Coppa Italia, δεν είχα καν το χρόνο να γιορτάσω επειδή μου έπεσε η αδρεναλίνη μετά από όλα όσα πέρασα στις τελευταίες 48 ώρες και τώρα είμαι στο κρεβάτι με 39.3 πυρετό. Εδώ δεν υπάρχουν μάγοι, θαύματα, ντόπινγκ... Εδώ υπάρχει η θέληση να παίξεις μπάσκετ όπως όταν ήμουν 7 ετών και η ψυχική δύναμη να ξεπεράσεις τις δυσκολίες. Αφήστε όλα τα σχόλια, την ιατρική και όλα τα σχετικά.

Τραυματίστηκα το βράδυ της Παρασκευής (έσω μηνίσκος), νωρίς το πρωί του Σαββάτου μαγνητική και αμέσως στο ξενοδοχείο "Bigons" (ο γιατρός Μάρκο Μπιγκόνι της Ολίμπια Μιλάνο) για να αφαιρέσει το κομμάτι του μηνίσκου που ήταν εκεί για να δημιουργεί προβλήματα. Ενώ έκανε την αρθροσκόπηση μου έμαθε πάρα πολλά αφήνοντάς με να δω όλη την επέμβαση από την οθόνη και κάποια στιγμή με ρώτησε αν θα ήθελα να παίξω στον τελικό. Εγώ απάντησα θετικά χωρίς να το έχω πάρει πολύ σοβαρά.

Επέστρεψα στο δωμάτιο 86 του "San Gerardo" της Μόντσα και άρχισα να φαντασιώνομαι όλα όσα επρόκειτο να συμβούν καινα δουλεύω με τη γάμπα μου για να την κρατήσω ενεργή.Το βράδυ δειπνήσαμε ενώ παρακολουθούσαμε στην τηλεόραση το παιχνίδι κόντρα στην Κρεμόνα και τα μεσάνυχτα πήγα να κοιμηθώ. Το πρωί της Κυριακής, ξύπνησα, πήρα κολατσιό και άφησα το νοσοκομείο για να πάω να κάνω προπόνηση. Δούλεψα μόνος μου για 30 λεπτά πριν έρθουν οι συμπαίκτες μου και έπειτα ήμουν έτοιμος για τον τελικό!

Δεν σας λέω τα σχόλια των συμπαικτών μου ενώ έτρεχα μαζί τους: εγώ όμως ήμουν ευτυχισμένος και συνειδητοποιημένος για αυτό που έκανα. Κανείς δεν μπορούσε να μου στερήσει το όνειρο αυτού του τελικού. Και εγώ όπως πάντα, έφτασα στο Forum πριν από την προβλεπόμενη ώρα, για να δουλέψω μόνος και να αρχίσω να μπαίνω στο κλίμα του αγώνα.

Σας αφήνω τη φωτογραφία του πώς τελείωσε αυτή η ιστορία που δεν θα μπορούσε να τελειώσει διαφορετικά".