Η ώρα της αλλαγής σκυτάλης στο ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν έχει φτάσει ακόμα. Πλησιάζει όμως. Ο Διαμαντίδης αποσύρθηκε. Ο Νοβίτσκι και ο Ναβάρο δεν θα παίζουν για πολλά χρόνια ακόμα. Ο Γκασόλ είναι πλέον 37 ετών. Ο Πάρκερ κλείνει το Μάιο τα 35. Λογικά κανείς εξ αυτών δεν θα παίζει ακόμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Πόσω μάλλον στο Ευρωμπάσκετ του 2025. Οι εθνικές ομάδες θα έχουν συνεπώς πολύ διαφορετική μορφή από αυτή που γνωρίζουμε τώρα. Νέους σταρ. Διαφορετικούς σταρ.

Ποιοί θα είναι όμως αυτοί; Ποιοί θα μας απασχολούν σε οκτώ χρόνια από σήμερα, με τους Ντε Κολό, Τεόντοσιτς, Γιουλ, Μπατούμ (κ.α.) να είναι πια βετεράνοι; Κι αν τους παίκτες που θα πάρουν άμεσα τη σκυτάλη τους ξέρουμε ήδη (Αντετοκούνμπο, Πορζίνγκις, Γιόκιτς, Γκομπέρ, Μπογκντάνοβιτς κ.α.), ποιοί θα είναι οι “επόμενοι” σταρ του ευρωπαϊκού μπάσκετ; Ποιοι θα είναι οι παίκτες που θα στελεχώνουν εκείνη την εποχή τις καλύτερες χώρες της Ευρώπης;

Τέτοιες... ανησυχίες είχαμε στο Sport24.gr και αποφασίσαμε να βρούμε τους παίκτες που αυτή τη στιγμή δεν έχουν πάρει τον κόσμο στα χέρια τους, αλλά πρόκειται (;) να το κάνουν μέσα στα επόμενα 7-8 χρόνια. Τους σταρ του μέλλοντος, στις χώρες τουλάχιστον που διαθέτουν το ταλέντο και το υλικό ώστε να παραμείνουν στο προσκήνιο μέσα στα επόμενα έξι χρόνια. Με άλλα λόγια αναζητήσαμε τους καλύτερους παίκτες κάτω των 20 ετών στις κορυφαίες δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Οι χώρες που "κόπηκαν"

Μην απορήσετε λοιπόν αν δεν βρείτε παρακάτω τη Σλοβενία. Πέρα από τον Λούκα Ντόντσιτς (άντε και τον Βλάτκο Τσάντσαρ) δεν έχει κάτι σπουδαίο να επιδείξει από τις γενιές του 1997 και μετά. Δεν θα βρείτε ούτε τη Βοσνία (όσο καλή κι αν είναι η παρέα του Μούσα) ή τη Λετονία (που έχει και έναν Ρόντιονς Κούρουτς να έρχεται με φόρα πίσω από τον Πορζίνγκις και τον Μπέρτανς).

Πολλά χρόνια έχουν να παρουσιάσουν κάτι καλό και οι Ρώσοι, οπότε κόπηκαν κι αυτοί με συνοπτικές διαδικασίες. Επίσης, εκτός λίστας έμεινε και το Μαυροβούνιο, παρά τις δύο τελευταίες πολύ καλές γενιές του (με τους 97άρηδες Ιλιτς, Πόποβιτς, Νίκολιτς και τους 98άρηδες Πόποβιτς, Τσάραπιτς). Ενας Σιάτοσλαβ Μίχαλιουκ δεν φτάνει στην Ουκρανία. Επίσης, με... βαριά καρδιά κόπηκε και η Φινλανδία των Μαρκάνεν, Βαλτόνεν.

Αρκετά όμως με τις χώρες που ΔΕΝ χώρεσαν στη λίστα. Πάμε να δούμε αναλυτικά ποιοι είναι οι καλύτεροι παίκτες κάτω από 20 ετών σε Ελλάδα, Ισπανία, Τουρκία, Γαλλία, Σερβία, Κροατία, Γερμανία και Ιταλία, τις χώρες δηλαδή που έχουν κατακτήσει τα περισσότερα μετάλλια και συνήθως πρωταγωνιστούν στις μικρές ηλικίες.

ΕΛΛΑΔΑ

Οι σταρ του μέλλοντος: Γιώργος Παπαγιάννης (2,16μ. - 1997), Βασίλης Χαραλαμπόπουλος (2,02μ. - 1997), Δημήτρης Μωραΐτης (1,92μ. - 1999)

Οι “Big Three” του μέλλοντος; Γιατί όχι... Ο Παπαγιάννης έχει βρει το δρόμο του και πριν καν κλείσει τα 20 του χρόνια βρίσκεται στο ΝΒΑ και φοράει τη φανέλα των Σακραμέντο Κινγκς. Θα αποτελέσει λογικά τον σέντερ της Εθνικής για πολλά χρόνια. Ο Χαραλαμπόπουλος παίζει από 16 ετών στον Παναθηναϊκό και ακόμα κι αν ακόμα δεν έχει βρει ακόμα σταθερό ρόλο, ωστόσο χαμένος δεν πρόκειται να πάει. Παίκτες με το δικό του πληθωρικό ταλέντο και το basketball IQ μόνο καλύτεροι μπορούν να γίνουν χρόνο με το χρόνο. Ο Μωραΐτης, από την άλλη, είναι ό,τι καλύτερο έχουν να παρατάξουν οι ελληνικές γενιές από το 1998 έως το 2000 . Ο καλύτερος πόιντ γκαρντ που έχει ξεπηδήσει από τις εθνικές ομάδες από τα χρόνια του Ζήση και του Σπανούλης. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα μας απασχολεί συνεχώς στο μέλλον.

Οι επόμενοι στη σειρά: Μιχάλης Λούντζης (1,92μ. - 1998), Βασίλης Χρηστίδης (2,08μ. - 1998), Κώστας Παπαδάκης (1,90μ. - 1998), Νίκος Ρογκαβόπουλος (1,92μ. - 2001)

Πόιντ γκαρντ με ύψος 1,95μ. και τα αθλητικά προσόντα του Μιχάλη Λούντζη δεν πέφτουν από τα δέντρα. Αυτός ο συνδυασμός αποτελεί την καλύτερη “προίκα” που κουβαλάει πάνω του ο γκαρντ του Παναθηναϊκού, που ακόμα ψάχνει πάντως την ευκαιρία του. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Βασίλη Χρηστίδη του Αρη, τον πιο αξιόλογο ψηλό που έχουν βγάλει οι γενιές από το 1998 έως το 2000. Αντιθέτως, ο Κώστας Παπαδάκης τις παίρνει τις ευκαιρίες φέτος και βγάζει μάτια στη Ρόδο. Μόλις την περασμένη εβδομάδα έγινε ο μικρότερος σε ηλικία παίκτης που πέτυχε 17 πόντους σε αγώνα της Stoiximan.gr Basket League! Για το τέλος αφήσαμε ένα ταλέντο του... μακρινού μέλλοντος. Ακόμα δεν τον έχουμε δει ουσιαστικά, όλα δείχνουν όμως ότι πρόκειται για κάτι ξεχωριστό. Ο λόγος για τον 15χρονο Νίκο Ρογκαβόπουλο του Δούκα, που έχει ήδη παίξει και στην ανδρική ομάδα και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ευρώπης στη γενιά του 2001.

Σε γενικές γραμμές: Αν το ζητούμενο είναι να βγαίνουν ένας δύο ποιοτικοί παίκτες από κάθε “εθνική” γενιά, τότε το ελληνικό μπάσκετ εξακολουθεί να βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Κι ας μην έχει η Ελλάδα να επιδείξει κάτι παραπάνω από το χρυσό και το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησαν οι 97άρηδες ως Έφηβοι και ως Παίδες αντίστοιχα το 2015 και το 2013. Το πρόβλημα, βέβαια, παραμένει η “ποσότητα”. Εδώ και χρόνια.

ΤΟΥΡΚΙΑ

Οι σταρ του μέλλοντος: Φουρκάν Κορκμάζ (1,98μ. - 1997), Ομέρ Γιουρτσεβέν (2,13μ. - 1998), Ονουράλπ Μπιτίμ (1,97μ. - 1999)

Η εξαιρετική φουρνιά του 1996 (που μάζεψε τέσσερα μετάλλια, με Γκετσίμ, Γκιουβέν, Ουλουμπάι, Αράρ, Ουγκουρλού) ήταν η κορυφαία που έβγαλε ποτέ το τουρκικό μπάσκετ, τουλάχιστον από πλευράς επιτυχιών και μεταλλίων. Οι Τούρκοι δεν έμειναν πάντως σε αυτήν, αφού τα μεγαλύτερα ταλέντα της σύγχρονης ιστορίας τους ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια. Αυτοί που ξεχωρίζουν είναι οι εξής τρεις: Κατ' αρχάς ο Φουρκάν Κορκμάζ, αυτός ο τρομέρος σκόρερ με το φονικό ένστικτο που ανήκει στην Εφές αλλά αγωνίζεται ως δανεικός στη Μπάνβιτ, έχοντας 9,2 πόντους σε 19,3 λεπτά μ.ό. στο τουρκικό πρωτάθλημα. Ο δεύτερος είναι ο ξενιτεμένος στις ΗΠΑ Ομέρ Γιουρτσεβέν, που αν και πρωτοετής έχει μεγάλο ρόλο στο Νορθ Καρολάινα Στέιτ. Τελευταίος αλλά όχι και έσχατος είναι ο Ονουράλπ Μπιτίμ, ένας από τους πιο θεαματικούς παίκτες που μπορεί να δει κανείς τα τελευταία χρόνια στις μικρές εθνικές ομάδες, ένας γκαρντ/φόργουορντ που μοιάζει να έχει βγει από το ίδιο καλούπι με τον Ρούντι Φερνάντεθ.

Οι επόμενοι στη σειρά: Εράι Ακιούζ (1,89μ. - 2000), Αχμέτ Ντουράν (2,05μ. - 1999), Ραγκίπ Ατάρ (2,10μ. - 1999), Μερτ Κονούκ (1,92μ. - 2000)

Το τουρκικό μπάσκετ έχει βγάλει πολλούς αξιόλογους ψηλούς τα τελευταία χρόνια. Κανείς δεν είχε πιθανότατα μεγαλύτερο basketball IQ από τον Αχμέτ Ντουράν της Φενέρμπαχτσε, που αν και απογοήτευσε στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων του Δεκεμβρίου, θα αποτελέσει σίγουρα μία από τις “κολώνες” του μέλλοντος για την Τουρκία. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τον Ραγκίπ Ατάρ, τον 18χρονο ύψους 2,10μ. πάουερ φόργουορντ της Μπαντιρμά, μία επίσης πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση ψηλού. Ο καλύτερος όλων, πάντως, από την ανερχόμενη τουρκική γενιά είναι ο Εράι Ακιούζ. Ένας σύγχρονος scoring guard με τρομερό μυαλό, που αν και 16 ετών έχει 11,5 πόντους μ.ό. στην Α2 Τουρκίας με τη φανέλα της Μπαντιρμά. Τέλος, υπάρχει και ο συμπαίκτης του στην Εθνική Παίδων Μερτ Κονούκ, ένας πολύ καλός σουτέρ και γενικά σκόρερ με πολλά περιθώρια εξέλιξης.

Σε γενικές γραμμές: Αν υπάρχει μία χώρα στην Ευρώπη που έχει σημειώσει αλματώδη ανάπτυξη στην παραγωγή ταλέντων τα τελευταία 4-5 χρόνια, αυτή είναι η Τουρκία. Τρία μετάλλια κατέκτησαν μέσα στο 2016 οι Τούρκοι, που είχαν άλλα τέσσερα το 2015 και δύο το 2014, αποδεικνύοντας ότι δεν διαθέτουν μόνο λεφτά για ξόδεμα στην EuroLeague, αλλά και εξαιρετικές ακαδημίες.

ΙΣΠΑΝΙΑ

Οι σταρ του μέλλοντος: Ούσμαν Γκαρούμπα (2,02μ. - 2002), Μιγκέλ Γκονζάλεθ (2,01μ. - 1999), Σέρχι Μαρτίνεθ (2,01μ. - 1999)

Το νέο παιδί-φαινόμενο του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι Ισπανός. Όχι ότι θα πρέπει να μας εκπλήσσει... Ονομάζεται Ούσμαν Γκαρούμπα, ανήκει στη Ρεάλ Μαδρίτης, είναι μόλις 14 ετών και κυριαρχεί ήδη σε διοργανώσεις με μεγαλύτερους παίκτες κατά 2 και 3 χρόνια. Ο δυναμικός φόργουορντ/σέντερ οδήγησε την Ισπανία στο χρυσό μετάλλιο του περσινού Ευρωμπάσκετ U16, στο οποίο οι “φούριας ρόχας” παρουσίασαν την κορυφαία γενιά παικτών μετά τους 80άρηδες (Γκασόλ, Ναβάρο κλπ): αυτή του 2000. Ta άλλα δύο ταλέντα που αξίζουν ιδιαίτερη προσοχή είναι ο Μιγκέλ Γκονζάλεθ και ο Σέρχι Μαρτίνεθ. Ο πρώτος αγωνίζεται στη Βαγιαδολίδ (3η κατηγορία) και παίζει με την ίδια άνεση στις θέσεις “1”, “2” και “3”. Ο Μαρτίνεθ είναι σμολ φόργουορντ, ανήκει στη Μπαρτσελόνα και διακρίνεται για την ικανότητα που έχει στο σκοράρισμα.

Οι επόμενοι στη σειρά: Χοέλ Πάρα (1,99μ. - 2000), Κάρλος Αλοθέν (1,89μ. - 2000), Αλέιξ Φοντ (1,92μ. - 1998)

Η ισπανική γενιά του 2000 έχει πολλούς αξιόλογους παίκτες να παρουσιάσει . Οι πιο σημαντικές περιπτώσεις πάντως είναι ο “εγκεφαλικός” πόιντ γκαρντ που ονομάζεται Κάρλος Αλοθέν και ο δυναμικός πάουερ φόργουορντ της Μπανταλόνα, Χοέλ Πάρα, που θυμίζει σε αρκετά στοιχεία του τον Φελίπε Ρέγιες. Υπάρχει βέβαια και ο 18χρονος Αλέιξ Φοντ, ένας εξαιρετικός σουτέρ που ανήκει στη Μπαρτσελόνα και βελτιώνεται συνεχώς χρόνο με το χρόνο.

Σε γενικές γραμμές: Η Ισπανία δεν έχει τυχαία 20 μετάλλια στις μικρές εθνικές ομάδες τα τελευταία 11 χρόνια. Ούτε ανεβαίνει τυχαία στο βάθρο εδώ και 13 συναπτά χρόνια. Η Ισπανία έχει τόσο μεγάλο βάθος στις μικρές ηλικίες, που δεν χώρεσε στην παραπάνω λίστα ούτε ένας παίκτης από τους “χρυσούς” 97άρηδες του 2013 (Γιούστα, Σέρχι Γκαρθία, Βιλά) ή τους “χάλκινους” 98άρηδες του 2014 (Φοντ, Φιγκουέρας). Η “χρυσή” γενιά του 1980 ίσως να βρίσκεται στην πόρτα της εξόδου, αλλά η δεξαμενή δεν στερεύει ποτέ στην Ιβηρική χερσόνησο.

ΚΡΟΑΤΙΑ

Οι σταρ του μέλλοντος: Ντράγκαν Μπέντερ (2,13μ. – 1997), Άντε Ζίζιτς (2,10μ. – 1997), Ίβιτσα Ζούμπατς (2,14μ. – 1997), Λούκα Σάμανιτς (2,08μ. - 2000)

Οι τέσσερις ψηλοί κουβαλούν εν πολλοίς στους ώμους τους όλο το Κροατικό μπάσκετ. Ο Ντράγκαν Μπεντερ των Σανς (ο οποίος τραυματίστηκε στον αστράγαλο και χάνει την σεζόν) είδε να τον συγκρίνουν μέχρι και με τον Ντιρκ Νοβίτσκι πριν επιλεχθεί στο Νο4 του περασμένου ντραφτ. Ο Άντε Ζίζιτς πάλι έχει δηλώσει ότι θα πάει στο ΝΒΑ την προσεχή σεζόν και προς το παρόν δίνει το ένα ρεσιτάλ μετά το άλλο στην EuroLeague με την φανέλα της Νταρουσάφακα. Ο Ζούμπατς εκμεταλλεύτηκε τις συγκυρίες το καλοκαίρι του 2015, όταν ο Μπέντερ δεν αγωνίστηκε στο Μουντομπάσκετ Εφήβων της Κρήτης και ο Ζίζιτς τραυματίστηκε έπειτα από 3 αγώνες, με αποτέλεσμα να “ξεπεταχθεί”, να εντυπωσιάσει και πλέον να παίρνει σημαντικό χρόνο συμμετοχής στο ΝΒΑ και τους Λέικερς, που τον επέλεξαν στο Νο32 του περασμένου ντραφτ. Ο τελευταίος - και μικρότερος - της παρέας είναι επίσης από... άλλο ανέκδοτο. Με ύψος 2.08 μέτρα και ικανότητα να αγωνιστεί και στις δύο θέσεις των φόργουορντ, ο παίκτης της Μπαρτσελόνα έχει ήδη αρχίσει να τρελαίνει κόσμο.

Οι επόμενοι στην σειρά: Νικ Σλάβιτσα (2,03μ. – 1997), Λόβρο Μάζαλιν (2,04μ. – 1997)

Στα πρόσωπα των δύο νεαρών περιφερειακών οι Κροάτες ελπίζουν ότι θα βρουν τα ιδανικά συμπληρώματα των Μάριο Χεζόνια των Ορλάντο Μάτζικ και Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς των Μπρούκλιν Νετς. Ο Νικ Σλάβιτσα είναι ένας καταπλητικός αθλητής, που μπορεί να αγωνιστεί από σούτινγκ γκαρντ έως πάουερ φόργουορντ, εντυπωσιάζοντας τους Αμερικανούς στο Μουντομπάσκετ Εφήβων του 2015, αν και φέτος έχει κάνει ένα βήμα πίσω στην εξέλιξή του. Ο Λόβρο Μάζαλιν από την πλευρά του είναι χειρότερος αθλητής, αλλά μπορεί να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις της περιφέρειας, έχοντας ως κύριο χαρακτηριστικό την εκπληκτική του επαφή με το καλάθι.

Σε γενικές γραμμές: Η γενιά των 97αρηδων είναι με διαφορά η καλύτερη που έχουν “βγάλει” οι Κροάτες την τελευταία 20ετία. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ενώ οι Κροάτες βγάζουν ποιοτικούς και ταλαντούχους παίκτες από το 2 μέχρι το 5 με το... τσουβάλι, δεν έχουν καταφέρει να βρουν έστω έναν μέτριο πόιντ γκαρντ, κάτι το οποίο ελπίζουν να λύσουν άμεσα.

ΣΕΡΒΙΑ

Οι σταρ του μέλλοντος: Στέφαν Πένο (1,98μ. - 1997), Βάνια Μαρίνκοβιτς (1,98μ. - 1997), Βόισλαβ Στογιάνοβιτς (1,99μ. - 1997), Αλεξάνταρ Αρανίτοβιτς (1,95μ. - 1998)

Η παραγωγή ταλέντων δεν σταματάει ποτέ στο σερβικό μπάσκετ. Τέσσερις είναι πάντως οι παίκτες κάτω των 20 ετών που δείχνουν ικανοί να “χτυπήσουν” την πόρτα ακόμα και της μεγάλης Εθνικής μέσα στην επόμενη τετραετία, εφόσον συνεχίσουν να βελτιώνονται. Ο πρώτος είναι ο Στέφαν Πένο, ο φαντεζί πόιντ γκαρντ ύψους 1,98μ. της Μπαρτσελόνα (με ρίζες από τη Γουιάνα) και ότι πιο κοντινό έχει βγάλει το σερβικό μπάσκετ στον Μίλος Τεόντοσιτς. Ο δεύτερος είναι ο Βάνια Μαρίνκοβιτς της Παρτίζαν, ένας σούτινγκ γκαρντ με εμβέλεια... Στέφεν Κάρι και ο τρίτος ο Βόισλαβ Στογιάνοβιτς, ένας δυναμικός γκαρντ/φόργουορντ για όλες τις δουλειές που κάνει πολύ καλή χρονιά στην ιταλική Κάπο Ντ'Ορλάντο. Επίσης υπάρχει και ο Αλεξάνταρ Αρανίτοβιτς, ένας σούτινγκ γκαρντ με τρομερή έφεση στο μακρινό σουτ.

Οι επόμενοι στη σειρά: Μπόρισα Σίμανιτς (2,09μ. - 1998), Μπάλσα Κοπρίβιτσα (2,13μ. - 2000), Φιλίπ Πετρούσεφ (2,07μ. - 2000), Μάρκο Πετσάρσκι (2,06μ. - 2000)

Τα επόμενα τέσσερα ταλέντα του σερβικού μπάσκετ ίσως να μην έχουν προκαλέσει ακόμα θόρυβο στην Ευρώπη, έχουν όμως πολύ μεγαλύτερη προοπτική από τους προαναφερθέντες. Ο 18χρονος Μπόρισα Σίμανιτς είναι ένας φόργουορντ ύψους 2,09μ. που μπορεί να κάνει τα πάντα, ενώ το ΝΒΑ μοιάζει να είναι ο τελικός προορισμός των 16χρονων Φιλίπ Πετρούσεφ και Μπάλσα Κοπρίβιτσα. Ο πρώτος είναι ένας αθλητικός φόργουορντ που μπορεί να παίξει κοντά και μακριά από το καλάθι και ο δεύτερος ένας σέντερ ύψους 2,13μ. που συγκαταλέγεται στους κορυφαίους 16χρονους που αγωνίζονται στα highschools των ΗΠΑ. Όσο για τον Μάρκο Πετσάρσκι; Ο γιος του γνωστού μας Μίροσλαβ Πετσάρσκι είναι ο κορυφαίος low post σκόρερ που έχει γεννήσει το σερβικό μπάσκετ την τελευταία δεκαετία.

Σε γενικές γραμμές: Οι τελευταίες 4-5 “φουρνιές” δεν έχουν δικαιώσει τις μεγάλες προσδοκίες που υπήρχαν γι αυτές, ωστόσο το ταλέντο εξακολουθεί να ρέει άφθονο στο σερβικό μπάσκετ. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις γενιές του 1995 (Γκούντουριτς, Ζάγκορατς, Ρέμπιτς, Γιάραμαζ), του 1996 (Λαζάρεβιτς) και φυσικά αυτές του 1997, του 1998 και του 2000 για τις οποίες γράφουμε πιο πάνω.

ΓΑΛΛΙΑ

Οι σταρ του μέλλοντος: Φρανκ Ντιλίκινα (1,96μ. – 1998), Σεκού Ντουμπουγιά (2,02μ. - 2000), Τζέιλεν Χόαρντ (2,02μ. – 1999)

Η τριάδα της περιφέρειας που σχημαζίζουν οι Φρανκ Ντιλίκινα, Σεκού Ντουμπουγιά και Τζέιλεν Χόαρντ μοιάζει βγαλμένη από όνειρο για τους Γάλλους και από... εφιάλτη για τους αντιπάλους τους. Ο Ντιλίκινα θεωρείται αυτή τη στιγμή ο καλύτερος πόιντ γκαρντ στην ηλικία του στην Ευρώπη, έχει ήδη αρκετό χρόνο συμμετοχής στην Στρασμπούρ και θεωρείται δεδομένο ότι θα καταλήξει στην πρώτη 10αδα στο φετινό ντραφτ, ειδικά μετά από αυτά που έκανε στο Ευρωμπάσκετ των Εφήβων στην Τουρκία τον περασμένο Δεκέμβριο, όπου και αναδείχθηκε MVP. Στην ίδια διοργάνωση “συστήθηκε” στο κοινό και ο Σεκού Ντουμπουγιά, ένας σύγχρονος γκαρντ/φόργουορντ, ο οποίος κυριάρχησε στην διοργάνωση παρά το γεγονός ότι ήταν δύο χρόνια μικρότερος από τους αντιπάλους του (!) κάνοντας τα πάντα στο παρκέ. Ο Τζέιλεν Χόαρντ, είναι ίσως ο καλύτερος σκόρερ που έχουν βγάλει οι Γάλλοι εδώ και χρόνια, παίζει σε όλες τις θέσεις της περιφέρειας και αυτή τη στιγμή φοιτά σε Γυμνάσιο στις ΗΠΑ.

Οι επόμενοι στην σειρά: Κιγιάν Τιγί (2,08μ. – 1998), Ιβάν Φεβριέ (2,02μ. – 1999), Ιβ Πον (1,97μ. – 1999), Τζόναθαν Ζαν (2,15μ. – 1997)

Ο Κιγιάν Τιγί (αδελφός του Κιμ Τιγί της Μπασκόνια) θεωρείτο μέχρι πριν δύο χρόνια ό,τι καλύτερο είχε να παρουσιάσει το Γαλλικό μπάσκετ σε αυτές τις ηλικίες, αναδεικνυόμενος MVP του Ευρωμπάσκετ Παίδων το 2014. Πρόκειται για έναν σύγχρονο πάουερ φόργουορντ με τρομερά αλτικά προσόντα, ο οποίος πλέον αγωνίζεται στο Κολέγιο του Γκονζάγκα. Ο Ιβάν Φεβριέ είναι ένας undersized πάουερ φόργουορντ με τρομερό μπασκετικό I.Q, ο οποίος κάνει όλες τις δουλειές στο γήπεδο. Ο Ιβ Πον από την πλευρά του ίσως είναι ο καλύτερος αθλητής που έχει εμφανιστεί σε αυτό το επίπεδο πάνω από 10 χρόνια (όχι δεν είναι υπερβολή αυτό, το παιδί πηδάει στον Θεό), αλλά προς το παρόν ακόμα μαθαίνει μπάσκετ. Όσο για τον Τζόναθαν Ζαν; Η αλήθεια είναι ότι έχει κάνει βήματα πίσω στην εξέλιξή του, αλλά στην Γαλλία ακόμα τον πιστεύουν, ίσως επειδή έχουν ανάγκη να πιστέψουν ότι θα βγάλουν έναν ψηλό κλάσης.

Σε γενικές γραμμές: Οι Γάλλοι βγάζουν καλούς παίκτες στις μικρές ηλικίες με το... κιλό τα τελευταία χρόνια, κάτι που αποτελεί φυσικά αποτέλεσμα της τρομερής δουλειάς που κάνουν. Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας αυτούς που ξεχωρίζουν, την δεδομένη στιγμή μοιάζει δεδομένο ότι θα κυριαρχήσουν στο μέλλον, αφού οι γενιές του 1998 και του 1999 έχουν τρομερό βάθος και ποιότητα, με αρκετούς παίκτες να κοιτάζουν μέχρι και στο ΝΒΑ.

ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ

Οι σταρ του μέλλοντος: Άρνας Βελίτσκα (1,92μ. – 1999), Αρνόλντας Κουλμπόκα (2,05μ. – 1998), Τάντας Σεντεκέρσκις (2,04μ. – 1998)

Οι Λιθουανοί – και όχι μόνο – θεωρούν ότι ο Άρνας Βελίτσκα είναι ο καλύτερος πόιντ γκαρντ που έχει εμφανιστεί στην χώρα τους μετά τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους . Κάτι που αν μη τι άλλο λέει πολλά για το ταλέντο του νεαρού γκαρντ της Μπαρτσελόνα, ο οποίος έχει δείξει ήδη μία θαυμαστή ωριμοτητα στο παιχνίδι του. Πολύ ενδιαφέρον βέβαια έχει και το ζευγάρι των φόργουορντ των Αρνόλντας Κουλμπόκα (Μπάμπεργκ) και Τάντας Σεντεκέρσκις (Μπασκόνια), δύο παικτών με εξαιρετικά προσόντα, με τον μεν πρώτο να είναι τρομερός σουτέρ, τον δε δεύτερο να γεμίζει την στατιστική του όσο λίγοι και να χαρακτηρίζεται από τα εξαιρετικά αθλητικά τυ προσόντα, παίζοντας και στις δύο θέσεις των φόργουορντ, αρχίζοντας δειλά-δειλά να παίρνει χρόνο συμμετοχής στη Μπασκόνια.

Οι επόμενοι στην σειρά: Γκίτις Μασιούλις (2,05μ. – 1998), Μαρτίνας Βάρνας (1,96μ. – 1997), Ίγκνας Σαργκιούνας (1,93μ. – 1999)

Ο Γκίτις Μασιούλις έχει ήδη καταφέρει να αφήσει το στίγμα του στις μικρότερες ηλικίες. Στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ U18 της Σαμσούντας ήταν η Κολόνα των Λιθουανών κάτω από τα καλάθια, έχοντας double-double σε μέσους όρους (15.2 πόντους και 10 ριμπάουντ) εντυπωσιάζοντας με το μέσα-έξω παιχνίδι του. Από κοντά βρίσκουμε και τους Μαρτίνας Βάρνας και Ιγκνας Σαργκιούνας, δύο εξαιρετικούς σκόρερ, οι οποίοι στο μέλλον θα μπορούσαν να συμπληρώνουν ιδανικά την γεμάτη ταλέντο περιφέρεια των Λιθουανών.

Σε γενικές γραμμές: Η Λιθουανία είναι μία από τις μικρότερες χώρες στην Ευρώπη, ωστόσο πάντα βρίσκει τον τρόπο να βγάλει μεγάλα ταλέντα. Αυτό συμβαίνει και τώρα, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται να μην τονιστεί ότι όλα τα μεγάλα ταλέντα της με εξαίρεση τον Μασιούλις είναι περιφερειακοί. Δεδομένου βέβαια ότι υπάρχει και ο (γεννημένος το 1996) Ντομάντας Σαμπόνις, ο οποίος αγωνίζεται στους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ να καλύπτει τις θέσεις των ψηλών, ίσως αυτό να μην είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Οι σταρ του μέλλοντος: Αϊζάια Χάρτενσταϊν (2,10μ. – 1998), Ισαάκ Μπόνγκα (2,03μ. – 1999), Κόστια Μουσίντι (1,95μ. – 1998)

Ο Αϊζάια Χάρτενσταϊν είναι, στα χαρτιά, ο πιο ταλαντούχος ψηλός που έχει βγάλει το Γερμανικό μπάσκετ από την εποχή του Ντιρκ Νοβίτσκι . Ο φόργουορντ/σέντερ της Ζαλγκίρις είναι ένας παίκτης που μπορεί να παίξει με πρόσωπο και πλάτη στο καλάθι και γενικώς να τα κάνει... όλα, κάτι που λογικά θα τον βοηθήσει να επιλεγεί στον πρώτο γύρο του φετινού ντραφτ. Στο ίδιο ντραφτ θα επιλεγεί λογικά και ο Κόστια Μουσίντι, ένας σούπερ αθλητικός σούτινγκ γκαρντ, που ήδη έχει εξαρετική παρουσία με την φανέλα της Μέγκα Λεκς φέτος. Έναν χρόνο μικρότερός τους είναι ο Ισαάκ Μπόνγκα, για τον οποίο τα μισά από αυτά που έχουν γραφτεί για αυτόν να είναι αλήθεια, τότε θα τρελάνει κόσμο. Εκτός αν πιστεύει κανείς ότι υπάρχουν πολλοί πόιντ γκαρντ με ύψος 2.03 μέτρα και τρελά αθλητικά προσόντα!

Οι επόμενοι στην σειρά: Φίλιπ Χέρκενχοφ (2,08μ. – 1999), Λουίς Ολίντε (2,05μ. – 1998), Όσκαρ Ντα Σίλβα (2,05μ. – 1998), Ρίτσαρντ Φρόιντενμπεργκ (2,06μ. – 1998)

O Φιλίπ Χέρκενχοφ βρίσκεται στην σκιά του Χάρτενσταϊν στην Γερμανία, αλλά όσοι τον έχουν δει να παίζουν ξέρουν ότι πρόκειται για έναν παίκτη με πολύ μέλλον, αφου έχει όλα τα στοιχεία για να εξελιχθεί σε ένα καλό stretch-4. Λουίς Ολίντε και Όσκαρ Ντα Σίλβα είναι δύο παίκτες με παρόμοια στοιχεία: Καλοί αθλητές, που μπορούν να αγωνιστούν και στις δύο θέσεις των φόργουορντ, με τον πρώτο να είναι πιο “άγουρος”, αλλά να δείχνει στο Ευρωμπάσκετ U18 της Σαμσούντας τον Δεκέμβριο ότι δεν φοβάται να βγει μπροστά στα δύσκολα. Ο Ρίτσαρντ Φρόιντεμπεργκ τέλος, είναι ένας εξαιρετικός σουτέρ, που την δεδομένη στιγμή αγωνίζεται στο Κολέγιο του St. John's.

Σε γενικές γραμμές: Η Γερμανία είχε χρόνια να βγάλει τόσο καλή φουρνιά. Ως συνήθως το κυριότερο χαρακτηριστικό των Γερμανών είναι ότι έχουν... ύψος σε όλες τις θέσεις, με την διαφορά ωστόσο να είναι ότι για πρώτη φορά φαίνεται όλο αυτό το μέγεθος να συνδυάζεται με ταλέντο, με την τριάδα των Χάρτενσταϊν, Μπόνγκα και Μουσίντι να δίνει το κάτι διαφορετικό.

ΙΤΑΛΙΑ

Ο σταρ του μέλλοντος: Νταβίντε Μορέτι (1,85μ. - 1998)

Αν υπάρχει ένας παίκτης που συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία να γίνει μελλοντικός σταρ από τις τελευταίες τέσσερις γενιές του ιταλικού μπάσκετ, αυτός είναι ο Νταβίντε Μορέτι. Ο ηγέτης της “χάλκινης” Εθνικής Εφήβων της Ιταλίας τον περασμένο Δεκέμβριο δεν έχει καμία σχέση με τον πατέρα του (Πάολο) ως παίκτης, ωστόσο είναι ένας μοντέρνος πόιντ γκαρντ που μπορεί να σκοράρει, να σουτάρει, να δημιουργήσει και προ πάντων να πρωταγωνιστήσει μέσα στο γήπεδο.

Οι επόμενοι στη σειρά: Φεντερίκο Μιάσκι (1,95μ. - 2000), Ματία Παλούμπο (1,94μ. - 2000), Αντρέα Λα Τόρε (2,02μ. - 1997)

Μετά τους 96άρηδες Μουσίνι, Φλακαντόρι και τον 98άρη Μορέτι δύο είναι οι παίκτες που έχουν δείξει πολύ καλά δείγματα γραφής την τελευταία εξαετία στο ιταλικό μπάσκετ: ο Φεντερίκο Μιάσκι και ο Ματία Παλούμπο. Ο πρώτος είναι ένας εκρηκτικός σούτινγκ γκαρντ με τρομερή έφεση στο σκοράρισμα και ο δεύτερος ίσως ο καλύτερος σουτέρ που έχει βγάλει το ιταλικό μπάσκετ εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μαζί με αυτούς δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον 97άρη Αντρέα Λα Τόρε, ο οποίος δεν είχε την προσδοκόμενη εξέλιξη μετά τις εντυπωσιακές εμφανίσεις του στο Ευρωμπάσκετ U16 του 2013, αλλά ουδείς μπορεί να ξεγράψει έτσι απλά έναν πλέι μέικερ ύψους 2,02μ..

Σε γενικές γραμμές: Έπειτα από αρκετά χρόνια οι Ιταλοί μοιάζουν να επιστρέφουν στο προσκήνιο στις μικρές ηλικίες. Την τελευταία πενταετία έχουν παρουσιάσει δύο καλές γενιές παικτών (1996, 1998), ενώ μετρούν και τρία μετάλλια τα τελευταία έξι χρόνια. Πάντως, παίκτης με προοπτική να γίνει σούπερ σταρ (επιπέδου Γκαλινάρι, Μπαρνιάνι ή Μπελινέλι) μέσα στην επόμενη δεκαετία δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ιταλικο μπάσκετ.