Το παρόν συναντά το παρελθόν το απόγευμα της Παρασκευής στο Σινάν Ερντέμ. Κεμ Μπιρτς εναντίον Κάιλ Χάινς. Ο νυν παίκτης της ΤΣΣΚΑ είναι αυτός που άνοιξε την πόρτα του Πειραιά, αυτός που αποτέλεσε τον ορισμό της έννοιας "mobile center" δημιουργώντας μια ολόκληρη σχολή παικτών και εντέλει αυτός που που ενσαρκώνει το απόλυτο όνειρο των παικτών που έρχονται στην Ευρώπη για να παίξουν μπάσκετ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ: Στέφανος Τριαντάφυλλος

Ο Κάιλ Χάινς θα μπορούσε να είναι το καλύτερο παράδειγμα. Προερχόταν από μικρό κολέγιο και ξεκίνησε την καριέρα του στην Α2 Ιταλίας. Όλα τα προγνωστικά ήταν εναντίον του: σέντερ με μπόι κάτω από δύο μέτρα; Είναι δυνατόν; Κι όμως. Κάνοντας αργά και σταθερά βήματα ο Αμερικανός σέντερ κατάφερε όχι μόνο να παίξει σε ένα καλό πρωτάθλημα και εν συνεχεία στην Euroleague, αλλά να γίνει παράλληλα το καλύτερο "5άρι" της διοργάνωσης, ο παίκτης που σαρώνει όλα τα τρόπαια.

Από τη Μπάμπεργκ στον Ολυμπιακό και από εκεί στην ΤΣΣΚΑ. Από το 2012 ο Χάινς έχει πάρει μέρος σε 6 συνεχόμενα Final Four και έχει κατακτήσει τρεις φορές τον τίτλο, αποτελώντας παράλληλα έναν από τους πιο ακριβοπληρωμένους Αμερικανούς στην "Γηραιά Ήπειρο". Είναι 31 ετών και συνεχίζει να κυνηγάει τα ρεκόρ: θέλει δύο ακόμη για να ισοφαρίσει το ρεκόρ του Τζέι Αρ Χόλντεν για περισσότερα συνεχόμενα Final Four (8), θέλει μια ακόμη "κούπα" για να γίνει ο Αμερικανός με τις περισσότερες (ξεπερνώντας Σαρπ, Πάρκερ και Μπατίστ) και τον φετινό τίτλο για να γίνει ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που κατακτά δύο back-to-back τίτλους. Όχι κι άσχημα για ένα 5άρι με μπόι κάτω από τα δύο μέτρα.

Και να φανταστεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν από αυτό το γήπεδο. Από το Final Four της Κωνσταντινούπολης. Έκτοτε οι mobile center όχι μόνο έγιναν μόδα, αλλά έγιναν απαραίτητοι και για ομάδες που θέλουν να πάρουν τον τίτλο: Χάινς, Χάινς, Τάιους, Αγιόν και πάλι Χάινς. Τα μεγάλα κορμιά μπήκαν στη ντουλάπα και το μοντέρνο μπάσκετ επέβαλε τους παίκτες που μπορούν να ρολάρουν γρήγορα στο καλάθι και να παίξουν άμυνα μακριά από αυτό.

Τα χρόνια που ακολούθησε ο Ολυμπιακός δεν ήταν δυνατόν να αλλάξει συνταγή. Πήρε τον Μπράιαν Ντάνστον, τον Οθέλο Χάντερ και τώρα τον Κεμ Μπιρτς. Διαβάστε περισσότερα για τη σύγκριση των παικτών που είχε δημοσιευτεί κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Με τον Καναδό σέντερ να ακολουθεί μια παρόμοια διαδρομή, έστω κι αν ήρθε μικρότερος (στα 24 του) στο τοπ επίπεδο, πηδώντας μερικά βήματα. Από το Νεβάδα Λας Βέγκας στο NBDL και από εκεί στην Ουσάκ, στον τελευταίο του σταθμό πριν πιάσει Λιμάνι.

Μιλώντας μάλιστα για το συγκεκριμένο ζήτημα λίγο πριν το πρώτο Final Four της καριέρας του, ο Κεμ Μπιρτς, όχι μόνο εξέφρασε τον σεβασμό του για τον προκάτοχο του, αλλά δήλωσε ότι θα ήθελε να του μοιάσει. "Και τη μισή καριέρα του να έκανα θα ήμουν ευχαριστημένος" τόνισε για να συμπληρώσει ότι "το να κερδίσεις τόσα πολλά όσο αυτός είναι το όνειρο του κάθε παίκτη, όχι μόνο το δικό μου. Ο Κάιλ κέρδισε με τον Ολυμπιακό, κέρδισε και με την ΤΣΣΚΑ".

Παρόλα αυτά ανυπομονεί για το σημερινό τους match-up. "Είναι ένας πολύ δυνατός παίκτης, που παίζει με μεγάλη ενέργεια και ξέρει καλά το παιχνίδι". Σε ότι αφορά την ενέργεια, την μαχητικότητα και το στυλ παιχνιδιού οι δύο παίκτες μοιάζουν αρκετά. "Κυνηγάει όλες τις φάσεις. Το παιχνίδι μας μοιάζει αρκετά, θα μπορούσα να πω".

Παρότι είναι το πρώτο του Final Four δεν φάνηκε καθόλου αγχωμένος ή πιεσμένος. "Είναι το ίδιο όπως κάθε άλλο παιχνίδι. Αν νιώθω κάτι είναι λιγότερη πίεση" εξήγησε ο Καναδός σέντερ, που εξήγησε ότι "κανείς δεν περιμένει από μας να κερδίσουμε".

Ο ίδιος φημίζεται για τις αμυντικές του επιδόσεις και στον ημιτελικό θα κληθεί πολλές φορές να αντιμετωπίσει σε συνθήκες pick-n-roll τόσο τον Μίλος Τεόντοσιτς, όσο και τον Νάντο ΝτεΚολό. Τι θα έχει στο μυαλό του; "Θέλω να είμαι ενεργός και να είμαι σε κατάσταση ετοιμότητας. Είναι πολύ καλοί παίκτες που μπορούν να διεισδύσουν και να πασάρουν καλά. Οπότε το σημαντικότερο για μένα είναι να είμαι έτοιμος να πάρει αποφάσεις. Το σημαντικότερο είναι η συγκέντρωση".

Προς το παρών, πάντως, αφήνει τις... λεπτομέρειες στην άκρη και συγκεντρώνεται στον μεγάλο στόχο. Δεν τον ενδιαφέρει καθόλου ο τίτλος του πολυτιμότερου παίκτη, ούτε καν το γεγονός ότι θα γίνει ο δεύτερος Καναδός μετά τον Γκρεγκ Ουίλτζερ που θα αγωνιστεί σε Final Four. Όπως και η καριέρα του Χάινς χτίστηκε μέσα από νίκες και όχι προσωπικές διακρίσεις ή ρεκόρ, έτσι και ο Μπιρτς βλέπει μόνο τον τίτλο και τίποτα άλλο.