Πέντε περίπου μήνες αναμονής ήταν πολλοί. Πάρα πολλοί. Η EuroLeague επιστρέφει δριμύτερη, από κάθε άποψη. Με νέο format και ντέρμπι κάθε εβδομάδα υπόσχεται πολύ περισσότερο θέαμα, μονομαχίες μέχρι τελικής πτώσης και αγωνία μέχρι το φινάλε.

Λίγες ώρες πριν το πρώτο τζάμπολ στην ανανεωμένη διοργάνωση, το EuroLeague Greece παρουσιάζει τα δέκα (10) στοιχεία που πρέπει να προσέξει κάθε φίλος της πορτοκαλί μπάλας που θα ακολουθήσει την πορεία των κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων φέτος. Από το πιο μικρό στο πιο μεγάλο, αυτά είναι που δεν πρέπει να παραβλέψετε, προκειμένου να είστε "μέσα" στις εξελίξεις.

1. Κόπωση και διαχείριση των παικτών

Η νέα μορφή της EuroLeague θα διαφοροποιήσει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο οι προπονητές χρησιμοποιούν τους παίκτες τους. Η λέξη "διαχείριση" θα αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη αξία για όλες τις ομάδες, όπως επίσης το βάθος του πάγκου. Αυτό είναι άλλωστε το στοιχείο που μπορεί να αποδειχθεί το πιο σημαντικό στην πορεία της διοργάνωσης. Όσες ομάδες έχουν (ή βρουν) λύσεις μετά τον 10ο παίκτη του ρόστερ τους, τότε θα είναι ένα "κλικ" μπροστά σε σχέση με τις υπόλοιπες.

Γι αυτόν τον λόγο άλλωστε, οι δύο "αιώνιοι" κινήθηκαν με συγκεκριμένη τακτική στο μεταγραφικό παζάρι. Ο Παναθηναϊκός "γέμισε" το ρόστερ του με ξένους από το πάνω ράφι, που του εγγυώνται ταχύτητα, ευελιξία και εμπειρία στο παρκέ. Ο Ολυμπιακός φρόντισε να προστατεύσει τον Βασίλη Σπανούλη, αποκτώντας έναν εξαιρετικό σκόρερ (βλ. Έρικ Γκριν), με αποτέλεσμα ο αρχηγός των "ερυθρολεύκων" να έχει πλέον την άνεση να μείνει περισσότερα λεπτά στον πάγκο στη διάρκεια του αγώνα, δίχως να περιορίζεται το επιθετικό εύρος της ομάδας του. Ερωτηματικό βέβαια για το σύνολο του Γιάννη Σφαιρόπουλου οι εναλλακτικές επιλογές, πίσω από τον Γιώργο Πρίντεζη και η παρουσία των σέντερ.

2. Περισσότερες (από πέρσι) οι εντός έδρας απώλειες

Από τη στιγμή που ανεβαίνει απότομα το επίπεδο δυσκολίας των αγώνων και δεν υπάρχουν ομάδες - σάκοι του μποξ, είναι προφανές ότι οι έδρες δεν θα είναι εξίσου δυνατές, δεν θα υπάρξουν φρούρια. Η φθορά που θα δημιουργηθεί στη διάρκεια της σεζόν σε συνδυασμό με την ανάγκη πολλών ομάδων να διατηρήσουν την ισορροπία ανάμεσα στην EuroLeague και το εγχώριο πρωτάθλημα θα δώσει πολλές αφορμές για "διπλά". Κι αυτό θα σηματοδοτήσει την ανατροπή των δεδομένων ουκ ολίγες φορές, όπως επίσης θα βάλει ακόμη περισσότερο "αλατοπίπερο" σε όλες τις αγωνιστικές. Κοινώς, ξεχάστε τα "σιγουράκια".

3. Ο μαγικός αριθμός για playoffs και πλεονέκτημα έδρας

Είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να απαντηθεί με απόλυτη ακρίβεια, αφού για πρώτη φορά θα δούμε/αντιμετωπίσουμε το σύστημα "όλοι με όλους". Το EuroLeague Greece επιχείρησε να προσεγγίσει το συγκεκριμένο ζήτημα τις προάλλες, υποστηρίζοντας πως οι 15 νίκες δίνουν το εισιτήριο για τα playoffs, ενώ οι 20 νίκες εξασφαλίζουν μια θέση στην πρώτη τετράδα, κι άρα το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs. Μπορεί βέβαια αυτά τα νούμερα να είναι ακόμη πιο χαμηλά, στην πράξη, αφού όλα θα εξαρτηθούν από το πόσες ομάδες θα μπουν στη διεκδίκηση μιας θέσης στην οκτάδα. Κοινώς, αν θα ξεκαθαρίσει από νωρίς το τοπίο ή θα δούμε πολλές ομάδες να είναι... in the mix για τους "8".

4. Η συμπεριφορά των ελληνικών ομάδων

Όπως συμβαίνει με όλους, έτσι κι οι "αιώνιοι" θα βρεθούν μπροστά σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Θα έχουν βέβαια ως πλεονέκτημα το χαμηλό επίπεδο ανταγωνισμού εντός των συνόρων, άρα τη δυνατότητα να ξεκουράζουν παίκτες πριν και μετά τους αγώνες της EuroLeague, αλλά αυτό δεν αποτελεί κάτι που μπορεί να κάνει τη διαφορά για εκείνους. Αυτό που θα πρέπει να αποδείξουν πάνω απ όλα είναι η σταθερότητα, η προσεκτική διαχείριση καταστάσεων και η ικανότητα να απορροφούν τους κραδασμούς μετά τα αρνητικά αποτελέσματα. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η πίεση για επιτυχία στην Ελλάδα είναι πολλαπλάσια σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.

5. Οι "εμφύλιοι" αλλάζουν τους συσχετισμούς

Πολλές φορές λέμε πως οι "εμφύλιοι" μπορούν να καθορίσουν πολλά αφού είναι ιδιαίτερα παιχνίδια. Δόξα τω Θεώ, φέτος θα έχουμε πρόγραμμα γεμάτο από τέτοια παιχνίδια. Με τέσσερις τουρκικές ομάδες, τρεις ισπανικές, δύο ελληνικές και δύο ρωσικές ομάδες, θα χορτάσουμε από αγώνες που είναι... διαφορετικοί από τους άλλους. Ειδικά η "μονομαχία" των τεσσάρων τουρκικών ομάδων θα κρίνει πολλά, αν σκεφτεί κανείς πως μιλάμε για αντιπάλους που έχουν ρίξει ΠΟΛΥ χρήμα στην αγορά για να βρεθούν στο Final Four της Κωνσταντινούπολης. Το κίνητρό τους είναι μεγάλο (τεράστιο), οπότε θα κάνουν τα πάντα για να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου.

6. Το ελληνικό καρέ των πάγκων

Για πρώτη φορά στην ιστορία της EuroLeague θα δούμε το μεγαλύτερο ποσοστό των προπονητών να αποτελείται από δικά μας παιδιά . Ο Δημήτρης Ιτούδης (ΤΣΣΚΑ Μόσχας), ο Γιώργος Μπαρτζώκας (Μπαρτσελόνα), ο Αργύρης Πεδουλάκης (Παναθηναϊκός) και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος (Ολυμπιακός) συνθέτουν το ελληνικό καρέ των πάγκων, που ισοδυναμεί με το 25% της συνολικής διοργάνωσης. Πρόκειται για εντυπωσιακό στατιστικό στοιχείο, αφού δεν αποκλείεται να δούμε στην Κωνσταντινούπολη τέσσερις εκπροσώπους της ελληνικής προπονητικής σχολής να διεκδικούν το τρόπαιο. Αυτό είναι το ιδανικό σενάριο, δεν συμφωνείτε;

7. Τα πολλά νέα πρόσωπα

Ο βαθμός ανανέωσης σε πρόσωπα φέτος είναι εντυπωσιακός, κι απόλυτα δικαιολογημένος. Από τη μία η αύξηση του salary cap στο ΝΒΑ, που οδήγησε πολλά από τα περσινά αστέρια της διοργάνωσης στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, από την άλλη η ανάγκη πολλών ομάδων να δοκιμάσουν -για πρώτη φορά- παίκτες σε αυτό το επίπεδο . Από την επιστροφή του Αντρέα Μπαρνιάνι στα μέρη μας, μέχρι την παρουσία του Ρας Σμιθ και τον Βίκτορ Ραντ, που είναι ο απόλυτος... showman της EuroLeague, όλοι έχουν τρομερό ενδιαφέρον. Κοινώς, θα μάθουμε νέα ονόματα, που θα εκτοξεύσουν την αξία τους, διεκδικώντας ένα ακόμη μεγαλύτερο συμβόλαιο την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο.

8. Οι ομάδες - ερωτηματικά

Είναι πολλές, αν μη τι άλλο. Από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ που γέμισε με σεσημασμένους σκόρερ, αλλά δείχνει να υπολείπεται αμυντικής σταθερότητας και πλεϊμέικερ που μπορούν να τους έχουν όλους ικανοποιημένους, μέχρι την Νταρουσάφακα που με τον Ντέιβιντ Μπλατ στον πάγκο της επιχειρεί να μεγαλώσει. Μαζί βέβαια άπαντες περιμένουν να δουν τι θα παρουσιάσει στο παρκέ το σύνολο του Εργκίν Αταμάν, αφού η Γαλατάσαραϊ προέβη σε σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ της, χάνοντας τους δυο βασικούς αγωνιστικούς πυλώνες που είχε πέρσι -το δίδυμο των Έρικ ΜακΚόλουμ και Στεφάν Λάσμε.

9. Το επόμενο μεγάλο όνομα της EuroLeague (αν δεν τον "τσιμπήσει" σύντομα το ΝΒΑ)

Ναι, ο Λούκα Ντόνσιτς είναι μια κατηγορία μόνος του. Ο 17χρονος πλεϊμέικερ της Ρεάλ Μαδρίτης είναι ο παίκτης που έχει το μεγαλύτερο hype απ όλους τους νεαρούς που θα πατήσουν φέτος το παρκέ της EuroLeague. Ο Πάμπλο Λάσο αποφάσισε να του δώσει χώρο προκειμένου να πάρει πολλά λεπτά συμμετοχές, ευκαιρίες και αυξημένες αρμοδιότητες/υποχρεώσεις. Τι κι αν έφυγε ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ; Η "Βασίλισσα" κάλυψε το κενό του με τον Ντόντεϊ Ντρέιπερ, κι όχι με έναν πρωτοκλασάτο "άσο" αφού το πλάνο λέει πως ο Λούκα Ντόνσιτς πρέπει να βγει μπροστά και να δείξει σε όλο τον κόσμο αυτό που γνωρίζουν καλά στην ισπανική πρωτεύουσα: πως είναι δηλαδή ένας σούπερ σταρ... in the making.

10. Η Ισπανία "κυνηγά" την Ιταλία

Για το τέλος κρατήσαμε ένα ιστορικό στοιχείο: το ισπανικό μπάσκετ διεκδικεί τον 13ο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας του (σε επίπεδο Πρωταθλητριών Ευρώπης ή EuroLeague) με σκοπό να "πιάσει" στην κορυφή της σχετικής λίστας την Ιταλία. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται σε πολλούς, οι γείτονες είναι αυτοί που απολαμβάνουν μέχρι στιγμής τη μοναξιά της πρώτης θέσης, χάρη στα κατορθώματα των Βαρέζε (5), Ολίμπια Μιλάνο (3), Καντού (2), Βίρτους Μπολόνια (2) και Βίρτους Ρόμα (1) στο -μακρινό- παρελθόν. Από την πλευρά της, η Ελλάδα μετρά εννέα (9) ευρωπαϊκούς τίτλους, με τον Παναθηναϊκό (6) και τον Ολυμπιακό (3). Όσο για τη χώρα που δεν τα έχει καταφέρει ως τώρα; Πρόκειται για την Τουρκία που φιλοδοξεί να "σπάσει το ρόδι" στην... έδρα της (βλ. Σινάν Ερντέμ), με τη Φενέρμπαχτσε, την Αναντολού Εφές, τη Γαλατάσαραϊ και την Νταρυσάφακα να ερίζουν για τον τίτλο της EuroLeague.