Ξέρει ποιος είναι. " Ένας αθλητικός παίκτης που προσπαθεί να βελτιώνεται κάθε μέρα, ένας άνθρωπος που προσπαθεί να γίνεται καλύτερος κάθε μέρα". Στα 24 του, έχει ζήσει ήδη σε τέσσερις διαφορετικές ηπείρους (Αμερική, Ασία, Ευρώπη και Αφρική)

Γεννήθηκε στη Κινσάσα, πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, στις 22 Ιουνίου του 1989. Όταν ήταν παιδί και τον ρωτούσαν τι ήθελε να γίνει, δεν ήξερε τι να απαντήσει. Γιατί τον ενδιέφερε να ζήσει. Από τα 9 του χρόνια γινόταν καθημερινά μάρτυρας εχθροπραξιών στους δρόμους της πόλης, όπου οι αντάρτες σκότωναν -δια ψύλλου πήδημα- άοπλους πολίτες. Έτσι... Για την πλάκα.

Η Κινσάσα

Ο εμφύλιος διήρκεσε έως το 2004 και στοίχισε τη ζωή 3.8 εκατομμυρίων ανθρώπων, σύμφωνα με την International Rescue Commitee. Δεν ήταν όλοι θύματα πυρομαχικών. Οι αρρώστιες και ο υποσιτισμός ήταν τα κύρια αίτια αυτών των θανάτων.

" Έχω δει πολλά στη ζωή μου. Έχω περάσει πόλεμο, έχω δει να σκοτώνονται παιδιά με τα οποία μεγάλωσα", εξομολογήθηκε το καλοκαίρι του 2012 στην Οrlando Sentinel. Και ναι, ενημέρωσε πως ξέρει πολύ καλά ότι το όριο ζωής ενός Κονγκολέζου δεν ξεπερνά τα 48 χρόνια.

Όπως γνωρίζει και ότι είναι καθαρή περίπτωση ειρωνείας, το γεγονός ότι η πατρίδα του διαθέτει τεράστιο ορυκτό πλούτο, αλλά θεωρείται εκ των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών στον κόσμο.

Έως τα 14 του ασχολείτο με το ποδόσφαιρο " ώσπου ένας αδελφός μου, ο οποίος δεν ζει πια, με πήρε μαζί του στο πάρκο για να παίξουμε σε ένα χωμάτινο γήπεδο μπάσκετ. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πως είναι κάτι διασκεδαστικό. Έκτοτε πήγαινα κάθε μέρα και έπαιζα, έγινα φαν και μετά το αγάπησα". Η Onatra Kinshasa έγινε η πρώτη του ομάδα, το 2006, όταν τον κάλεσαν στην εθνική εφήβων, ενώ μετείχε και στο πρόγραμμα Basketball Without Borders του ΝΒΑ, που φιλοξενήθηκε στην πόλη του.

Ως έφηβος στην Μπανταλόνα

Εκεί τον είδαν αυτοί που έπρεπε. Εκείνοι δηλαδή, που στο ντραφτ του 2009 τον κάλεσαν στο Νο30: οι Καβς. Προηγουμένως, πήγε μέχρι την Ισπανία για να παίξει με την Μπανταλόνα και την Πρατ (έως το 2010 και για λίγα λεπτά, αφού ήταν ακόμα έφηβος) και πρόσθεσε άλλη μια γλώσσα στο βιογραφικό του (μετά τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα σουαχίλι και τα λιγνκάλα, έμαθε και ισπανικά " αλλά σκέφτομαι πάντα στη λιγνκάλα", λέει ακόμα και σήμερα).

Τη δεύτερη σεζόν του στο Κλίβελαντ (2011-2012) δεν μπορούσε να επικεντρωθεί 100% στη δουλειά του, γιατί στρατιώτες είχαν κινήσει νέο κύκλο αιματοχυσίας και μαζική μετακίνηση πληθυσμού. Η μητέρα του, Ζιζέλ και η αδελφή του βρίσκονταν ήδη στο Λονδίνο. Ο πατέρας του με τα αναρίθμητα αδέλφια του, όμως ήταν εγκλωβισμένα στο Κονγκό, γιατί δεν μπορούσαν να εκδώσουν βίζα. Η παρηγοριά του ήταν οι καθημερινές τους συζητήσεις από το Skype.

Ως πικ των Καβς

Η φράση "αναρίθμητα αδέλφια" δεν ήταν λόγου χάρη. " Ειλικρινά δεν ξέρω πόσα αδέλφια έχω, γιατί ο πατέρας μου έχει πολλές γυναίκες. Βλέπετε, στα μέρη μου επιτρέπεται η πολυγαμία. Κατόπιν όσων έχω δει μπορώ να πω ότι εμένα μια σύζυγος θα μου είναι υπεραρκετή" διαβεβαιώνει.

Ως παίκτης της Ζιελόνα Γκόρα

Οι τεράστιες αθλητικές του ικανότητες ήταν αυτές που του έδωσαν το "Sky-enga" για παρατσούκλι και του τον έφτασαν και στους Λέικερς (2012), πριν δοκιμάσει τη D-League, την Κίνα και φέτος τη Ζιελόνα Γκόρα. Ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να περιγράψει με λόγια αυτό που ζει. " Δεν βρίσκω τις λέξεις για να εξηγήσω τι σημαίνει για εμένα να παίζω μπάσκετ. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι αν δουλέψεις σκληρά όλα μπορούν να γίνουν. Αυτό κάνω και δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο με ό,τι έχω ζήσει έως τώρα", δήλωσε στο "Weekly Show" της Euroleague.

Κυρίως γιατί " το όνειρο μου έχει γίνει πραγματικότητα: είμαι ο ένας στους 100 που έφυγε από το Κονγκό και κατάφερε να κάνει κάτι. Είμαι ευλογημένος που είμαι εδώ. Είμαι ευλογημένος που είμαι ζωντανός".