Ήταν 9 Αυγούστου 2017 όταν ο Σέρχιο Γιουλ υπέστη ρήξη χιαστού στο φιλικό της Ισπανίας με το Βέλγιο , διαλύοντας τα σχέδια της Ρεάλ για επιστροφή στην κορυφή της Ευρώπης. Τα μαντάτα ήταν κάκιστα. Το χειρότερο ωστόσο ήταν πως τα προβλήματα της Ρεάλ δεν είχαν καν ξεκινήσει.

Το τέλος της σεζόν βρίσκει τους Μαδριλένους κατόχους δύο τίτλων, αυτόν της EuroLeague και αυτόν του πρωταθλητή Ισπανίας. Η σαμπάνια ρέει άφθονη. Τα χαμόγελα διαδέχονται το ένα το άλλο. Κάποιοι από τους παίκτες της ομάδας έβαλαν τα κλάματα.

Η ένταση της σεζόν ήταν ο ένας λόγος. Ο άλλος ήταν πως λίγες ομάδες χρειάστηκε να περάσουν όσα πέρασε η Ρεάλ φέτος, ξεπερνώντας τη μία δυσκολία μετά την άλλη για να φτάσει στην κορυφή. Όποιος έχει παρακολουθήσει την ομάδα του Πάπλο Λάσο φέτος ξέρει ότι η πρωταθλήτρια Ισπανίας ταλαιπωρήθηκε όσο καμία άλλη.

ΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΛΥΓΙΣΑΝ

Ο τραυματισμός του Σέρχιο Γιουλ πριν ακόμα ξεκινήσει η σεζόν έφερε σε τρομερά δύσκολη θέση την Ρεάλ, η οποία υποχρεώθηκε να δώσει τα κλειδιά της ομάδας στον Λούκα Ντόντσιτς. Το θέμα ωστόσο ήταν πως ο Γιουλ ήταν απλώς ο πρώτος κρίκος μίας αλυσίδας γεμάτης τραυματισμούς για τους Μαδριλένους, που έβλεπαν τον ένα μετά τον άλλο τους παίκτες τους να τραυματίζονται.

αφού τον Οκτώβριο υπέστη ρήξη χιαστού και τέθηκε εκτός για το υπόλοιπο της σεζόν . Θα ακολουθούσαν ο Άντονι Ράντολφ ( κάταγμα κόπωσης, 2 1/2 μήνες εκτός δράσης ), ο Γκουστάβο Αγιόν (επέμβαση στον ώμο – 4 μήνες εκτός δράσης ) και ο Φακούντο Καμπάτσο (πρόβλημα στον αστράγαλο – 1 μήνα εκτός δράσης). Άλλες ομάδες θα είχαν διαλυθεί. Όχι η Ρεάλ όμως.

Με ηγέτη το παιδί-θαύμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τον Λούκα Ντόντσιτς, οι Μαδριλένοι κατάφερναν να μένουν στην πρώτη 5αδα στην EuroLeague και στην κορυφή στην ACB. Σαφώς και έκαναν και μερικές κακές ήττες στην διαδρομή, αλλά αυτό ήταν αναπόφευκτο. Ο στόχος που είχε τεθεί από την αρχή της σεζόν ωστόσο είχε επιτευχθεί: Η ομάδα είχε μείνει στην πρώτη πεντάδα της EuroLeague στο τέλος της Regular Season (σε τριπλή ισοβαθμία με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στην τρίτη θέση με ρεκόρ 19-11), αποφεύγοντας το συναπάντημα με τις Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε με μειονέκτημα έδρας στα προημιτελικά. Η Ρεάλ βρισκόταν εκεί ακριβώς που ήθελε, με τους τραυματίες να ετοιμάζονται να επιστρέψουν. Κάπου εκεί, θα ερχόταν και η εκτόξευση.

ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ ΔΙΜΗΝΟ

Στις 17 Απριλίου η Ρεάλ παρατάχθηκε κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ για τον πρώτο αγώνα των playoffs της EuroLeague γνωρίζοντας την συντριβή με 95-67. Ήταν η στιγμή που τα πράγματα έδειχναν να στραβώνουν επικίνδυνα για τους Μαδριλένους. Δύο ημέρες αργότερα “άλωσαν” το ΟΑΚΑ με 89-82. Αυτή η νίκη ήταν απλώς η αρχή του απίστευτου διμήνου που ακολούθησε, με την Ρεάλ να κερδίσει τα 18 από τα τελευταία 20 παιχνίδια της, κατακτώντας δύο τρόπαια.

Η Ρεάλ έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της την κατάλληλη στιγμή: Στο Final Four της EuroLeague και στα playoffs του ισπανικού πρωταθλήματος. Ο Ντόντσιτς βρήκε το στήριγμα που έψαχνε με την επιστροφή του Γιουλ, ο Ταβάρες με τον Αγιόν συνέθεσαν ένα τρομερό δίδυμο στην θέση του σέντερ, ο Φαμπιάν Κοζέρ ήταν το... γαλλικό κλειδί της ομάδας και ο MVP των υποτιμημένων στα μεγάλα παιχνίδια . Στη μέση όλων αυτών υπήρχε ο Πάμπλο Λάσο, ο οποίος κράτησε την Ρεάλ στα δύσκολα, μέχρι να την εκτοξεύσει.

Το τέλος της σεζόν βρήκε την Ρεάλ με δύο τρόπαια και τους παίκτες της να χαμογελούν ή να κλαίνε από ευτυχία, βγάζοντας όλη την ένταση της σεζόν. Μόνο αυτοί ξέρουν τι χρειάστηκε να περάσουν για να φτάσουν μέχρι εδώ. Πόσο πόνο και ατυχίες υπέμειναν. Ο δρόμος που διένυσαν ήταν γεμάτος εμπόδια. Ξεπέρασαν όμως κάθε ένα από αυτά με μαεστρία και έχουν κάθε λόγο να είναι περήφανοι για όσα κατάφεραν.