Όταν πήγε στη Ρεάλ ο Αντρές Νοτσιόνι, δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία πως ο αντικειμενικός στόχος ήταν να φτάσει στην κατάκτηση της Euroleague. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης, εξ όσων παρουσιάστηκαν στο φετινό Final Four, ήταν και αυτός που αναδείχθηκε MVP ενός τελικού που έδωσε στην ομάδα του το πρώτο τρόπαιο, έπειτα από 20 χρόνια. Ο Αργεντινός μίλησε στη Euroleague για όσα έζησε, για να αρχίσει από το " είχαμε μπροστά μας ένα τουρνουά που ήταν καθαρή αδρεναλίνη, κάτι που προσωπικά απήλαυσα και διακυβεύονταν πολλά, μέσα σε λίγες ημέρες. Για να είμαι ειλικρινής, ήξερα πως ήθελα να είμαι στο F4, ένιωθα ότι θα λατρέψω την εμπειρία και αυτό και έγινε. Τα συναισθήματα είναι απίστευτα".

Δήλωσε ευτυχής για την παρέα του " που υλοποίησε έναν πολύ σημαντικό στόχο. Μας δίνει τεράστια ηρεμία, για το τελείωμα της σεζόν". Επί του ηλικιακού ζητήματος (που ήταν ο γηραιότερος φιναλίστ) ομολόγησε πως " η ηλικία μπορεί να είναι πλεονέκτημα και μειονέκτημα. Προφανώς, το μειονέκτημα είναι ότι δεν έχεις την ίδια δύναμη, την ίδια ενέργεια και η φυσική σου κατάσταση δεν είναι ακριβώς στο πικ ή στη φάση που ήταν τις προηγούμενες σεζόν. Επίσης, είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις ένα νεαρό παιδί. Την ίδια ώρα βέβαια, έχεις την εμπειρία και ξέρεις πολύ καλά τι κάνεις. Ο σωστός συνδυασμός βοηθά πάντα, όπως και να έχεις το σωστό τρόπο σκέψης".

Η Ρεάλ δεν ξεκίνησε εντυπωσιακά τη σεζόν -όπως πέρυσι-, αλλά βρέθηκε στην καλύτερη φάση της, την καταλληλότερη στιγμή. Ήταν αυτό το πλάνο;

"Προφανώς και ήταν αυτό. Να ξεκινήσουμε σιγά σιγά τη χρονιά, να πηγαίνουμε βήμα βήμα ό,τι είχαμε να κάνουμε, ώστε να φτάσουμε εκεί που πρέπει, όπως πρέπει. Ο Πάμπλο (Λάσο) διαχειρίστηκε εξαιρετικά την ομάδα και αυτό το γεγονός συνετέλεσε στο να κάνουμε ό,τι κάναμε: ο τρόπος δηλαδή, που διαχειρίστηκε την ενέργεια της ομάδας, δίνοντας χρόνο συμμετοχής σε όλους τους παίκτες. Ξέραμε πότε ήταν τα σημαντικά ματς και για καλή μας τύχη, όλα πήγαν βάσει πλάνου. Αυτό μας επέτρεψε να είμαστε εξαιρετική στα σωστά παιχνίδια. Είμαι χαρούμενος με το πλάνο της σεζόν, γιατί θα επαναλάβω πως αυτή ήταν η αρχική ιδέα. Ξέραμε πως ο κόσμος μπορεί να χάσει την υπομονή του, αλλά το φινάλε ήταν απίστευτο, υπό την όποια έννοια".

Το εκπληκτικό δεύτερο δεκάλεπτο ήταν που σας βοήθησε να έχετε τον πλήρη έλεγχο του ημιτελικού, με τη Φενέρμπαχτσε. Είχατε 18 ασίστ και 0 λάθη στο ημίχρονο. Πόσο σημαντικό ήταν να ξεκινήσετε σωστά το Final Four;

"Ήταν πάρα πολύ σημαντικό, να μπούμε με το δεξί. Πιστεύω ότι ήμασταν καλοί, από την εκκίνηση. Κάναμε τα σωστά πράγματα και μολονότι χάσαμε λίγο τον έλεγχο στα τελευταία λεπτά, ήμασταν τα αφεντικά για το μεγαλύτερο διάστημα. Αυτό μας επέτρεψε να αντιμετωπίσουμε τον τελικό με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ψυχραιμία. Ήταν πολύ σημαντικό για την αυτοπεποίθηση μας αυτό που έγινε με τη Φενέρ".

Στον τελικό, είχατε διψήφια διαφορά, πριν ο Ολυμπιακός την εξαφανίσει, αλλά ανασυνταχθήκατε άμεσα. Όχι μόνο εσύ, αλλά και ο Ματσιούλις και ο Ρίβερς και ο Αγιόν, βοήθησαν. Πόσο "πεινασμένοι" ήσασταν για αυτόν τον τίτλο;

"Όλοι οι παίκτες που ανέφερες, ήλθαν στη Μαδρίτη με την ίδια νοοτροπία. Όλοι είχαμε καλό παιχνίδι. Όλοι όσοι υπογράψαμε πέρυσι, δώσαμε διαφορετικά πράγματα στη Ρεάλ, ομάδα με εκπληκτικό ταλέντο και παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Δώσαμε πράγματα που έλειπαν ή που ενίσχυσαν τα δυνατά σημαία, που στο τέλος της ημέρας βοήθησαν να ολοκληρωθεί η εικόνα".

Πόσο δύσκολο ήταν για εσένα, να προσαρμοστείς σε έναν διαφορετικό ρόλο, να παίζεις λιγότερα λεπτά, να σηκώνεσαι από τον πάγκο;

"Ήταν δύσκολο στην αρχή, όπως είναι κάθε φορά που αλλάζει μια κατάσταση. Είναι φυσιολογικό στο ξεκίνημα να "χάνεσαι", αλλά ευτυχώς προσαρμόστηκα γρήγορα στο νέο μου ρόλο. Είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να προσαρμοστεί στον όποιο ρόλο, αρκεί να είμαι μέλος μιας ομάδας, όπως είμαι τώρα. Αυτό ήταν κάτι που έψαχνα, που αναζητούσα, οπότε είμαι χαρούμενος με τον τρόπο που με αποδέχθηκε η ομάδα. Είναι πολύ σημαντικό να είσαι μέλος ενός συνόλου".

Έγινες παίκτης της Τάου Κεράμικα, μετά το 2001, οπότε η ομάδα είχε πάει σε τελικό Final Four. Πόσο πολύ σου έλειπε αυτή η ιστορία; Νιώθεις πως με αυτόν τον τίτλο κλείνει ο κύκλος της καριέρας σου;

"Δεν ξέρω αν μπορώ να πω ότι "έκλεισα" ως παίκτης, γιατί όταν νικάς, θες να νικάς περισσότερο. Είναι εθισμός. Ευτυχώς, όταν έχεις την ευκαιρία να ζήσεις μια τέτοια διάκριση, νιώθεις τόσο ικανοποιημένος, νιώθεις τέτοια ασύλληπτα συναισθήματα που θες να τα ξαναζήσεις. Και ναι, ειλικρινά, έχασα τα Final Four, γιατί επέλεξα να πάω στο ΝΒΑ. Τώρα, σε ό,τι αφορά τα χρόνια που ήμουν στη Βασκονία, υπήρχαν παίκτες όπως ο Σκόλα, ο Πριγκιόνι και άλλοι που έκαναν την ομάδα μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις. Έφυγα λίγο νωρίτερα, αλλά η Euroleague ήταν κάτι που ήθελα να νικήσω. Και ήμουν πάντα ενθουσιασμένος που έπαιζα στην Ευρώπη. Πήγα στο ΝΒΑ για αθλητικούς και οικονομικούς λόγους, αλλά η ελπίδα μου ήταν πάντα να παίζω στην Ευρώπη και να πάρω τον τίτλο. Είναι κάτι απίστευτο που τώρα το έχω αυτό το τρόπαιο".

Είναι η κατάκτηση του βραβείο του MVP μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας σου;

"Ναι είναι, σε ό,τι αφορά το συλλογικό επίπεδο. Προφανώς και νιώθω χαρούμενος για την καλή δουλειά που έκανα. Δεν είναι τόσο το τρόπαιο, όσο οι συνέπειες της καλής δουλειάς που έκανα. Είμαι πολύ ευτυχής και το ίδιο θα ίσχυε αν έπαιρνε άλλος αυτή τη διάκριση. Η ομάδα απάντησε με τον τρόπο που έπρεπε και αυτό είναι κάτι που θέλαμε να κάνουμε. Αυτή ήταν η πραγματική μας ανάγκη. Ουδείς παίκτης μπορεί να πάρει μόνος του έναν τελικό. Μπορείς να νικήσεις μόνο με τη βοήθεια της ομάδας σου".