Οι φίλοι του Ολυμπιακού που πλησίασαν στα δημοσιογραφικά θεωρεία της Ulker Sports Arena, λίγα λεπτά μετά το τέλος του αγώνα, προκειμένου να μάθουν κάποιο ρεπορτάζ για την ποδοσφαιρική τους ομάδα είχαν ένα "δαγκωμένο" χαμόγελο στο πρόσωπό τους.

Αποστολή στην Κωνσταντινούπολη: Γιάννης Λαμπίρης

Ήταν φανερό ότι το πρόσημο των "ερυθρόλευκων" από τις "μάχες" στην Τουρκία ήταν θετικό με μια μεγάλη πρόκριση στο ποδόσφαιρο και μια καλή -σε γενικές γραμμές- εμφάνιση στο μπάσκετ που αν μη τι άλλο κράτησε το πλεονέκτημα στην ισοβαθμία.

Εξ’ ου και το χαμόγελο των φίλων της ομάδας, το οποίο όμως ήταν λίγο σφιγμένο διότι ακριβώς γνώριζαν ότι κόντρα στη φιλόδοξη αρμάδα του Ομπράντοβιτς (φιναλίστ της περσινής EuroLeague που άγγιξε το τρόπαιο και το έχασε στις λεπτομέρειες στην παράταση από την ΤΣΣΚΑ και αφού ισοφαρίστηκε στη λήξη του αγώνα!) χάθηκε μια σπουδαία ευκαιρία.

Ναι, ο Ολυμπιακός έχει ακόμα το προβάδισμα για το πλεονέκτημα έδρας αλλά και για την 3η θέση, όμως νίκες σαν αυτή που δεν πέτυχε (όπως το έκανε εφέτος σε μεγάλες έδρες, στη Βαρκελώνη, στο ΟΑΚΑ, στη Βιτόρια, στη Πόλη με την Νταρουσάφακα) είναι παράσημα στο πέτο που τα κουβαλάει πάντα μαζί του, αλλά και μια τονωτική ένεση στην ψυχολογία για τα πλέι οφ.

Στη συνέντευξη Τύπου ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, μιλώντας κυρίως στους Τούρκους συναδέλφους ήταν σαφέστατος: " Πρέπει να καταλάβετε ότι είμαι μια από τις πιο σημαντικές νίκες μας εφέτος, διότι την πετύχαμε κόντρα σε μια από τις καλύτερες ομάδες, που έχει την ικανότητα να μην παρατάει κανένα παιχνίδι και να πετυχαίνει μεγάλες ανατροπές", είπε ο Ζότς, απονέμοντας έτσι τα εύσημα στην ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου που για κάποιο διάστημα καθήλωσε την αντίπαλό του και έκανε το καυτό γήπεδο να σιωπήσει στο τρίτο δεκάλεπτο.

Ήταν τότε που κράτησε τους γηπεδούχους μόλις στους 7 πόντους σε ένα δεκάλεπτο και με σερί 22-7 προηγήθηκε με 56-47, ενώ στο ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου έφτασε και στο +11 (58-47 στο 31’).

Κάπου εκεί η βενζίνη άρχισε να τελειώνει στο ντεπόζιτο των πρωταθλητών Ελλάδας που για όσους ενδεχομένως το ξεχνούν, να θυμίσουμε ότι ήταν μείον τρεις -βασικούς- παίκτες, τον Σπανούλη τον Γιάνγκ και φυσικά τον μεγάλο άτυχο της χρονιάς τον Χάκετ.

Ο Πρίντεζης έχοντας "στοχευτεί" αμυντικά από τον Ομπράντοβιτς στο τέλος παρέδωσε πνεύμα, ενώ τη σωματική κούραση -από ένα εξαιρετικά physical game- διαδέχτηκε και η πνευματική. Στα τρία πρώτα δεκάλεπτα ο Ολυμπιακός είχε μόλις 6 λάθη, αλλά μέσα σε 5-6 λεπτά στο 4ο δεκάλεπτο έκανε άλλα τόσα όταν και επήλθε η ανατροπή για τους γηπεδούχους με το εμφατικό 15-0 (από 50-60 στο 32', στο 65-60 στο 38').

Ο Παπανικολάου βγήκε και πάλι μπροστά επιθετικά, απλά επιβεβαιώνοντας ότι είναι ο πιο φορμαρισμένος παίκτης της ομάδας του τον τελευταίο ενάμιση μήνα ενώ ο Μάντζαρης επωμίστηκε εκτός από την άμυνα και το ρόλο του δημιουργού σε ρόλο αντι-Σπανούλη (6 ασιστ).

Το πρόβλημα ήταν δεδομένο ότι δεν θα ήταν οι Ελληνες που είναι πάντα σε ένα σταθερό επίπεδο, αλλά οι ξένοι με Μπίρτς και Λοτζέσκι να είναι οι αδύναμοι κρίκοι. Ο πρώτος είναι άλλος παίκτης με Σπανούλη και άλλος χωρίς αυτόν. Καθώς του λείπουν οι συνεργασίες τους. Ο δεύτερος είναι χαμένος στη… μετάφραση εδώ και αρκετό καιρό έχοντας πολλά στο μυαλό του εντός και εκτός ομάδας.

Αυτό που θα πρέπει να κρατήσει πάντως από την Πόλη ο Ολυμπιακός είναι το γεγονός ότι έχει μάθει να παίζει και χωρίς τον Σπανούλη και ενίοτε να νικάει κιόλας (σε Βαρκελώνη και Καζάν) με όλο και περισσότερους παίκτες να βγαίνουν μπροστά όπως ο Γκρίν που ήταν πολύ ζεστός στο ξεκίνημα αλλά μετά αφοσιώθηκε και στην άμυνα, ενώ με το -αναγκαστικό για ανάσες- ροτέισον έχασε τον ρυθμό του στην άμυνα.

Κλείνοντας να πούμε περί του φάουλ ή όχι στο τέλος, ότι ο καλός χαρτοπαίκτης πρώτα σώζει την παρτίδα και μετά πάει να την κερδίσει. Ο Ολυμπιακός έχανε με 3 πόντους στα 20'' και ο "Σφαιρό" ζήτησε μεγάλη προσοχή για μη χρεωθεί αντιαθλητικό η ομάδα του (είχε γίνει λίγο νωρίτερα, άδικα με τον Μπιρτς). Αν γινόταν φάουλ ήθελαν να είναι μόνο στον Ούντο επειδή αυτός ήταν θεωρητικά εκείνη τη στιγμή ο πιο επιρρεπής να χάσει βολές.

Αν μη τι άλλο ο αγώνας του Ολυμπιακού δεν ήταν χωρίς αύριο όπως αυτός του ποδοσφαιρικού τμήματος στην Αγκυρα, αλλά εκεί ο Ανσαριφάρντ είδε θέση βασικού και δεν την άφησε να πάει χαμένη.