Στις 30 Μαΐου του 2012, ο Τρέντον Μίτσαμ εξέπληξε συμπαίκτες, προπονητές και φίλους στη Παρί Λεβαλουά ανακοινώνοντας πως αποσύρεται από την ενεργό δράση. Ήταν μόλις 26 χρόνων. Και δεν υπήρχε προφανής λόγος. Δεν είχε καταβληθεί από τραυματισμούς. Γενικά, δεν είχε κάποιο θέμα, από αυτά που σε οδηγούν στο "αντίο" προς την ενεργό δράση.

" Στο μυαλό μου θεωρούσα πως έχω "τελειώσει" με το μπάσκετ. Όλοι μου έλεγαν "θα γυρίσεις" και τους απαντούσα "δεν υπάρχει περίπτωση, γιατί θέλω να προχωρήσει τη ζωή μου, να κάνω κάτι διαφορετικό. Είμαι έτοιμος για το επόμενο βήμα". Τρεις μήνες μετά... τον είχε ήδη φάει το σαράκι και είχε ήδη επιστρέψει στα παρκέ. Εξέλιξη τελείως διαφορετική από εκείνη της συζύγου του, Τερίσα Λις Μίτσαμ.

Οι δυο τους έδωσαν το πρώτο τους ραντεβού... σε παρκέ γηπέδου μπάσκετ. Για την ακρίβεια, του St. Louis University, όπου ήταν και οι δύο φοιτητές, αλλά και παίκτες της Division I. Ο ένας τελειόφοιτος γκαρντ, η άλλη δευτεροετής πρώτη σκόρερ της ομάδας της. Στην πρώτη τους συνάντηση έπαιξαν "ρολόι" (αυτό που οι Αμερικανοί λένε H-O-R-S-E). Η Τερίσα κέρδισε τον πρώτο γύρο και έχασε τον δεύτερο, για ένα σουτ. Ακολούθησε ένα one on one και στο τέλος της βραδιάς ήξεραν πως έχουν πολλά κοινά: λάτρευαν το μπάσκετ και ο ένας τον άλλον, γιατί αμφότεροι ήταν ανταγωνιστικοί.

Στις 13/9 του 2009 της ζήτησε να βρεθούν στο Σικάγο, στο μνημείο Eternal Flame (ο μύθος θέλει το ζευγάρι που φιλιέται μπροστά του, να μένει μαζί για πάντα), γονάτισε και της ζήτησε να γίνει γυναίκα του. "Ά ρχισα αμέσως να κλαίω και δεν θυμάμαι πώς, αλλά κάπως του είπα το "ναι"", θυμάται η Τερίσα.

To Eternal Flame

Το προξενιό το είχε κάνει ο αδελφός της Τερίσα, Κέβιν Λιντς (ναι, επίσης παίκτης της Ναντέρ, τον οποίον φυσικά και πρότεινε ο Μίτσαμ), με τον οποίον ήταν συμπαίκτες στο κολέγιο. Όλοι οι κοινοί γνωστοί έλεγαν πως ο Τρεντ πρέπει να γνωριστεί με την Τερίσα (και τούμπαλιν). Εκείνος όμως, το ανέβαλε. Εκείνη ήταν που πήρε την πρωτοβουλία για το ραντεβού στο γήπεδο.

Όταν εκείνος δεν έγινε ντραφτ και τράβηξε για την Ευρώπη (με πρώτο σταθμό την Αυστρία) εκείνη τον ακολούθησε. Προτίμησε τον τίτλο της συζύγου από εκείνον της μπασκετμπολίστριας και έβαλε πρόωρο τέλος στην καριέρα της, στα 20 της χρόνια. Την είχαν χαρακτηρίσει ως την καλύτερη σκόρερ, στην ιστορία του κολεγίου της.

" Ήταν χαρούμενη με την απόφαση που πήρε, ανυπομονούσε να κυνηγήσει κάποιο από τα υπόλοιπα πάθη της", εξηγεί ο παίκτης της Ναντέρ για τη σύζυγο του, πριν διευκρινίσει "εγώ ένιωθα πως χρειαζόμουν ένα διάλειμμα. Διαπίστωσα ότι μου είχαν λείψει τα πάντα. Ο ανταγωνισμός, η δουλειά με τους συμπαίκτες, όλο το ταξίδι, το να δουλεύεις με πάθος, να γίνεσαι κάθε μέρα καλύτερος και να παίζεις εναντίον εκπληκτικών παικτών. Η τρίμηνη αποχή μου, με έκανε να εκτιμήσω το παιχνίδι και όλα όσα το αφορούν. Το να βλέπεις διάφορα μέρη του κόσμου, να ζεις από αυτή τη δουλειά. Τώρα εκτιμώ το μπάσκετ, περισσότερο από ποτέ".

Και τώρα, ο πρώτος στις ασίστ και στα λεπτά συμμετοχής παίκτης της Ναντέρ ούτε καν σκέφτεται το θέμα της... απόσυρσης. "Η αποχή μου ανανέωσε το πάθος μου για το μπάσκετ. Δεν πιστεύω να κρεμάσω σύντομα τα παπούτσια μου", καταλήγει.