Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς συνεχίζει να γράφει ιστορία. Ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, έγραψε ένα ακόμη κεφάλαιο στην πλούσια "βιογραφία" του στους πάγκους, διευρύνοντας ακόμη περισσότερα τα προσωπικά του ρεκόρ, τα οποία πλέον πολύ δύσκολα να σπάσουν.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ: Στέφανος Τριαντάφυλλος

Για τον Σέρβο τεχνικό αυτός ήταν ο 9ος ευρωπαϊκός τίτλος . Και μάλιστα με 5η διαφορετική ομάδα, μετά από 16 Final Four. Παραμένει δηλαδή ο προπονητής με τις περισσότερες κατακτήσεις, τους περισσότερους τελικούς και τα περισσότερα Final Four από καταβολής θεσμού (1988).

Για την ιστορία δεύτερος σε συμμετοχές σε Final Four είναι ο νυν assistant coach των Σαν Αντόνιο Σπερς, Έτορε Μεσίνα. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει πάει σε Final Four με έξι ομάδες. Δεύτερος στη σχετική λίστα είναι ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς που έχει συμμετάσχει με 5 ομάδες (Γιουγκοπλάστικα, Μπαρτσελόνα, Λιμόζ, Παναθηναϊκός, Μπασκόνια). Ο "Μπόζα" είναι και ο δεύτερος σε κατακτήσεις πίσω από τον "Ζοτς" με 4 (Γιουγκοπλάστικα, Λιμόζ, Παναθηναϊκός).

Ο "Ζοτς" κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο το 1992 στην παρθενική του χρονιά στους πάγκους. Λίγους μήνες αφού κρέμασε τα παπούτσια του μετά από παρότρυνση του Άτσα Νίκολις ανέλαβε την "ξεσπιτωμένη" Παρτίζαν και την οδήγησε στον τίτλο με το απίθανο νικητήριο σουτ του Τζόρτζεβιτς. Έκτοτε πέρασαν 25 χρόνια και ξανά στην ίδια πόλη ο "Ζοτς" στέφτηκε πρωταθλητής. Τότε ήταν ένας νεόκοπος τεχνικός. ένας μαθητευόμενος μάγος και τώρα είναι ο απόλυτος "μίδας".

Μετά την Παρτίζαν ακολούθησε ο θρίαμβος με τη Μπανταλόνα, απέναντι στην καλύτερη ομάδα εκείνης της εποχής τον Ολυμπιακό. Μετά την "Πένια" και τον τίτλο στο Τελ Αβίβ το 1994 ακολούθησε το προσωπικό του back-to-back με τη Ρεάλ. Από τον τίτλο με το αουτσάιντερ, στον τίτλο με το φαβορί. Η Ρεάλ τότε όχι μόνο έπαιζε στη χώρα της (Σαραγόσα), αλλά είχε στις τάξεις της και τον ασταμάτητο Άρβιντας Σαμπόνις. Τρίτος τίτλος για τον "Ζοτς" σε τέσσερα χρόνια, ο δεύτερος απέναντι στον Ολυμπιακό, σερί που επέκτεινε φέτος κερδίζοντας τον για τρίτη φορά σε τελικό.

Με τη Ρεάλ επέστρεψε σε Final Four το 1996 αλλά έπεσε θύμα της Μπαρτσελόνα, που με τη σειρά της παραδόθηκε στον τελικό στον Παναθηναϊκό. Ήταν η πρώτη φορά που ο "Ζοτς" έχανε σε Final Four, κάτι που επαναλήφθηκε και το 1998 στη Βαρκελώνη όταν επέστρεψε με τη Μπενετόν. Οι Ιταλοί ηττήθηκαν από την ΑΕΚ, αφήνοντας τον Σέρβο εκτός τίτλου.

Το 1999 άνοιξε το μεγαλύτερο κεφάλαιο της καριέρας του αυτό με τον Παναθηναϊκό. Με το "καλημέρα" κερδίζει τον ευρωπαϊκό τίτλο στη Θεσσαλονίκη απέναντι στη Μακάμπι και κατακτά τον τίτλο με 4η διαφορετική ομάδα. Ακολούθησαν το παλικαρίσιο τρόπαιο στη Μπολόνια απέναντι στη γηπεδούχο Κίντερ του Μεσίνα και του Τζινόμπιλι για να φτάσουμε στην εποχή των Πατησίων.

Ο Παναθηναϊκός μετακόμισε από το ΟΑΚΑ πήγε στο γήπεδο του Σπόρτιγκ και μοιραία λόγω της κατάστασης και της ταυτόχρονης πτώσης του Ολυμπιακού, αποφασίστηκε η μείωση του μπάτζετ. Ο Παναθηναϊκός και ο Ομπράντοβιτς έμεινε εκτός "4άδας" για τρεις συνεχόμενες σεζόν, επιστρέφοντας στη διεκδίκηση του τίτλου το 2005 στην Μόσχα. Εκεί πάλεψε απέναντι στη Μακάμπι, αλλά έχασε στις λεπτομέρειες κατακτώντας εντέλει την 3η θέση απέναντι στην παντοδύναμη τότε ΤΣΣΚΑ.

Για να φτάσουμε στο 2007 και στο εκ διαμέτρου αντίθετου Final Four από την Μπολόνια. Στην Αθήνα οι "πράσινοι" ήταν το απόλυτο φαβορί και ο ίδιος κατέκτησε τον 6ο τίτλο της καριέρας του. Κατόρθωμα που επανέλαβε και το 2009 στο Βερολίνο κερδίζοντας διαδοχικά τον Ολυμπιακό (δεν έχει χάσει ποτέ απέναντι του σε Final-Four) και για δεύτερο τελικό την ΤΣΣΚΑ.

Επέστρεψε με το "τριφύλλι" στους "4" και στους τίτλους το 2011 ξανά φορώντας το μανδύα του αουτσάιντερ. Οι "πράσινοι" απέκλεισαν την πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα και δεν δυσκολεύτηκαν να στεφθούν τροπαιούχοι απέναντι στη Σιένα και την Μακάμπι. Για τον ίδιο ήταν το 8ο ευρωπαϊκό, το 5ο με τον Παναθηναϊκό που έραβε εκείνη τη νύχτα το 6ο συνολικά αστέρι του.

Ακολούθησε ξανά η Κωνσταντινούπολη το 2012 και η συμμετοχή στον μικρό τελικό μετά τον αποκλεισμό από την ΤΣΣΚΑ. Το κύκνειο άσμα του με τον Παναθηναϊκό τον οποίο αποχαιρέτησε εκείνο το καλοκαίρι. Ακολούθησε η αγρανάπαυση μιας σεζόν για να επιστρέψει στους πάγκους αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία της Φενέρμπαχτσε.

Με την ομάδα της Κωνσταντινούπολης ξεκίνησε να ανεβαίνει βήμα-βήμα τον μπασκετικό Όλυμπο. Έμεινε εκτός 8άδας στην πρώτη του σεζόν και την επόμενη οδήγησε τους Τούρκους στο πρώτο Final Four της ιστορίας τους. Αυτό δεν συνοδεύτηκε με πρόκριση στον τελικό, κάτι που έγινε το 2016, όταν αντιμετώπισε την ΤΣΣΚΑ χάνοντας τον τίτλο στην παράταση μετά από ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ. Για να έρθει το τέταρτο και τελευταίο βήμα σήμερα στο τρίτο συνεχόμενο Final Four και τον δεύτερο συνεχόμενο τελικό της Φενέρ.

Τα κεφάλαια της βιογραφίας του συνεχίζονται, κάνοντας το έργο του επόμενου προπονητή που θέλει να τον ξεπεράσει, ακατόρθωτο.