Άργησαν να διαπιστώσουν την ύπαρξη του, αλλά άπαξ και έστειλε τους ανθρώπους του ο Αΐτο Ρενέσες στη Μαγιόρκα η ιστορία του Άλεξ Αμπρίνες είχε αρχίσει να διαμορφώνεται. Η εξέλιξη της ήταν ραγδαία και του είδους που... εντάχθηκε στην ολιγομελή λίστα με τα "χρυσά παιδιά" της Ισπανίας.

Δεν αγχώθηκε ποτέ με το θέμα του επαγγελματικού προσανατολισμού. Μετά το... φως και τους γονείς του, ο παίκτης της Μπαρτσελόνα είδε την μπάλα του μπάσκετ.

Ο πατέρας του, Γκάμπριελ "έβγαζε" το ψωμί της οικογενείας από το μπάσκετ (σε πέντε χρόνια έδωσε 132 ματς στην ACB, με τις Χουέσκα, Κάθερες, Γκραν Κανάρια και Φουενλαμπράδα) και κάθε φορά που ήταν σε παρκέ, ο μικρός Άλεξ ήταν εκεί γύρω.

Το ευτυχές για τον γεννημένο την 1η Αυγούστου του 1993 σούτινγκ γκαρντ/ σμολ φόργουορντ ήταν πως είχε και το ταλέντο να κάνει αυτό που... νόμισε πως ήθελε να κάνει απ' όταν ήταν παιδί, που είχε έλθει ως φυσική συνέπεια των εικόνων και των παραστάσεων που είχε από τότε που θυμόταν τον εαυτό του. Αν και πήγε να κάνει την επανάσταση του: " Πρώτα δοκίμασα το ποδόσφαιρο, αλλά πολύ γρήγορα τους ζήτησα να αλλάξω άθλημα".

H La Salle Palma ήταν η ομάδα στην οποία κρέμασε τη φανέλα του ο Γκάμπριελ Αμπρίνες και αυτή που έδωσε την πρώτη φανέλα στον Άλεξ (εκεί έμεναν -στη Μαγιόρκα- εκεί ξεκίνησε και το μπάσκετ). Ο πατέρας του (που έγινε και προπονητής του, μαζί και συνιδιοκτήτης εταιρίας υπολογιστών) δεν είχε πολλές συμβουλές να του δώσει. Μόνο μία: " Δεν μπορείς να μένεις στάσιμος. Οφείλεις να δουλεύεις διαρκώς και να βελτιώνεσαι". Είχε και μια διευκρίνιση να κάνει: "Του είχα πει και κάτι ακόμα: πως στο εξής θα ζει δυο ζωές. Αυτή του αθλητή και την προσωπική που πάντα θα πρέπει να είναι σε συνάρτηση με την ηλικία που βρίσκεσαι. Του ξεκαθάρισα πως για το καλό του, θα έπρεπε να ωριμάσει σε νορμάλ χρόνους, διότι φαινόταν πως η καριέρα του θα πήγαινε... πιο γρήγορα από την ηλικία του".

Η πρώτη του εμπειρία ήταν από την... Α2 Ισπανίας (ένας από τους μόλις πέντε παίκτες της λίγκας, που είχαν γεννηθεί το 1993), τη σεζόν 2010-2011 με την Insτ Oftamologico Ricon (5.3 π., 1.8 ριμπ., σε 30 ματς), ενώ έδωσε και τρία ματς με τη δεύτερη ομάδα της Ουνικάχα (9.7 π., 4 ριμπ., 1.3 κλεψ. -με highlight τους 24π. με 5/6 τριπ. εναντίον της Melilla), στο Adecco Oro Σημειωτέον, ο Αϊτο Ρενέσες ήταν εκείνος που τους άνοιξε τα μάτια και τους είπε να τον καλέσουν.

Σε αυτά τα ματς ήταν και ο διευθυντής της ισπανικής ομοσπονδίας, Άνχελ Πάλμι, ο οποίος τηλεφώνησε στον πρόεδρο, Χοσέ Λουίς Σάεθ "για να τον ενημερώσει για έναν νεαρό που άξιζε να παρακολουθήσει γιατί θύμιζε λίγο τον Ρίκι". Έτσι βρέθηκε στην εθνική U18, με την οποία πανηγύρισε (ανήμερα των 18ων γενεθλίων του) την επιστροφή στην κορυφή της Ευρώπης, για πρώτη φορά έπειτα από το 2004 και τη γενιά των Ροντρίγκεθ, Σουάρεθ και Γιουλ.

Οι συμπαίκτες του έλεγαν πως " είναι πολύ εύκολο να παίζεις μαζί του, αλλά και να ζεις μαζί του. Είναι εκπληκτικός τύπος, ενώ στους αγώνες μπορεί να του πασάρεις και θα βρει τον τρόπο να σκοράρει". Αναδείχθηκε MVP και μέλος της καλύτερης ομάδας του τουρνουά... και συνέχισε την πορεία του.

Τον Αύγουστο του 2011 τον ζήτησε η Μάλαγα (φευ) για επίσημη συνεργασία. Τι έγινε μετά; "Από εκεί που δεν με ήξερε κανείς, όταν με είδαν στη β' ομάδα της Μάλαγα, με κάλεσαν και στην εθνική U18. Για δυο μήνες βέβαια, δεν είχα ομάδα". Ε, έπειτα και από αυτό, ήταν θέμα χρόνου να τον καλέσει και ο Τσους Ματέο, στην ανδρική ομάδα. Για να είναι συνεπής και με τα μαθήματα του, αναγκάστηκε να απορρίψει το ταξίδι όλων των ομάδων στην Κίνα -γιατί είχε εξετάσεις.

Μόλις πήγε στην πρώτη ομάδα, η Palma ζήτησε από τους Ανδαλουσιάνους αποζημίωση (μεταξύ 3.360 και 13.440 ευρώ). Εκείνοι αρνήθηκαν να δώσουν έστω ένα σεντ, έως ότου επικράτησε η λογική και μια μέση λύση. Το μόνο που δεσμεύτηκε ο... πρωταγωνιστής της ιστορίας, ήταν ότι " αν μου δοθεί η ευκαιρία, θα την αρπάξω. Θα κάνω τα πάντα για να ταιριάξω στην ομάδα".

Στη δεύτερη σεζόν του στην Ανδαλουσία, έκανε... το opening στο κοινό. Ήταν ο τέταρτος καλύτερος σκόρερ της ομάδας, έκανε ρεκόρ σεζόν με 31π. στο ματς εναντίον της Εστουντιάντες -ακολούθησε ο Φερνάντεθ με τους 28 σε ματς με τη Βαγιαδολίδ-, όταν ξεπέρασε και τον Ρίκι Ρούμπιο που στα 18 του είχε φτάσει στους 25π. Με τα 27' συμμετοχής, έγινε ο τέταρτος (μετά τους Ρούμπιο, Φερνάντεθ, Ναβάρο) που έφτασε σε αυτόν τον χρόνο, σε 19 χρόνια. Και όλα αυτά, ενώ ήταν 18 χρόνων, 7 μηνών και 10 ημερών (στις 11/5 του 2012 που έγινε... αφιέρωμα στην επίσημη ιστοσελίδα της λίγκας).

Τον ρώτησαν εκείνη την ημέρα, αν είναι το νέο χρυσό παιδί της Ισπανίας. Απάντησε " δεν έχω κάνει κάτι ακόμα, για να αξίζω αυτόν τον τίτλο". Τι έκανε; " Προσπαθώ κάθε μέρα να δουλεύω σκληρά, απέναντι σε τύπους όπως οι Φρίλαντ και Ζόριτς και να μπαίνω στο καλάθι, χωρίς να τους φοβάμαι. Το ίδιο κάνω και στα ματς".

Στις 11 Ιουνίου του 2012, ο παίκτης έστειλε δια του εκπροσώπου του, έγγραφο στο οποίο ενημέρωνε για την πρόθεση του να λήξει τη συνεργασία του με τη Μάλαγα (είχε option και buy out), διότι... είχε να πάει κάπου αλλού: στη Βαρκελώνη, όπου συμφώνησε να μείνει για τέσσερα χρόνια (30 Ιουνίου του 2016 +1) και να εργαστεί για την Μπαρτσελόνα. Πώς έπεισε η "Μπάρτσα" την Ουνικάχα, στις 17 Ιουλίου; Της έστειλε τον Φραν Βάσκεθ (επέστρεψε έπειτα από επτά χρόνια)... και κάτι ψηλά.

Σημείωση: οι "μπλαουγκράνα" είδαν στο πρόσωπο του τον διάδοχο του Χουάν Κάρλος Ναβάρο, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν το ίνδαλμα του Αμπρίνες. Πρέπει να μάθω πάρα πολλά ακόμα, έχω να διανύσω πάρα πολλά χιλιόμετρα, για να μπορέσω έστω να φτάσω στο σημείο να θυμίσω στο ελάχιστο αυτόν τον παίκτη. Είναι ο καλύτερος στην Ευρώπη. Το βλέπω λίγο δύσκολο να γίνω σαν και εκείνον", είχε πει.

Σε συνέντευξη που είχε δώσει, πριν το Final Four του Λονδίνου, είχε ερωτηθεί για τη σύγκριση του και με τον Ρούντι Φερνάντεθ. " Ξέρω γιατί γίνεται αυτό. Διότι είμαστε και οι δύο από τη Μαγιόρκα και ο τρόπος που αγωνιζόμαστε μοιάζει. Όπως σκοράρουμε και όπως κινούμαστε χωρίς την μπάλα. Ξέρω ότι είναι καλύτερος από εμένα. Στην παρούσα φάση. Είμαι αποφασισμένος να δουλέψω σκληρά, για να γίνω καλύτερος από εκείνον".

Μετά την πρώτη του χρονιά στην Μπαρτσελόνα, δήλωσε " οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι, γιατί δεν έπαιζα πολύ, αλλά το τελευταίο δίμηνο ο κόουτς μου έδωσε λεπτά και ευκαιρίες και νιώθω ευτυχής για αυτό. Δεδομένου ότι ήταν ρίσκο να πάω τόσο μικρός, σε έναν τόσο μεγάλο οργανισμό και να προσαρμοστώ στη νέα πραγματικότητα, θεωρώ ότι εκμεταλλεύτηκα τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν, οπότε τη νέα σεζόν μπορώ να ξεκινήσω από ένα επίπεδο παραπάνω".

Προ αυτής της εκκίνησης, έκανε μια άλλη. Δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του 2013 και οι Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ του έδωσαν τη Νο32 επιλογή τους (ή αν προτιμάτε, τη δεύτερη του β' γύρου, αφού ήξεραν πως είχε συμβόλαιο με την "Μπάρτσα" και καμία διάθεση για άμεση μετακόμιση στο ΝΒΑ). Στο Eurobasket U20 δεν πήγε (το περασμένο καλοκαίρι), όχι γιατί είχε γίνει φίρμα, αλλά επειδή είχε πρόβλημα στο αριστερό γόνατο, ενώ φέτος έχει κερδίσει περισσότερες ευκαιρίες και περισσότερα λεπτά συμμετοχής. Παράλληλα, σπουδάζει διοίκηση επιχειρήσεων μέσω Internet και... σκοτώνει τους αντιπάλους της Μπαρτσελόνα.