Ο Ολυμπιακός έκανε μια δυνατή "πρόβα" στην Κωνσταντινούπολη. Έστω και αν έπρεπε να καλύψει την απουσία των δύο σμολ-φόργουορντ (Ντάρντεν, Παπαπέτρου), άφησε καλά δείγματα γραφής στο "Γκλόρια Καπ" κερδίζοντας τόσο την Εφές, όσο και τη Φενέρ.

Δεδομένου ότι πρόκειται για μια ομάδα που έκανε λίγες αλλαγές το καλοκαίρι (Ντάρντεν αντί Περπέρογλου, Λαφαγιέτ αντί Κόλινς και Χάντερ αντί Σερμαντίνι), έχοντας παράλληλα για τρίτη χρονιά τον ίδιο προπονητή, ήταν αναμενόμενο στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι να μην παρατηρήσουμε τρομακτικές αλλαγές.

Αντίθετα ο φετινός Ολυμπιακός φάνηκε έτοιμος να κάνει ακόμη καλύτερα αυτά που τον χαρακτηρίζουν τα τελευταία χρόνια, ενώ θεωρείται δεδομένη η βελτιωμένη εικόνα παικτών που ήρθαν πέρσι στην ομάδα, όπως είναι ο Ματ Λοτζέσκι (ο παίκτης που ξεχώρισε στο τουρνουά) και ο Μπρεντ Πέτγουεϊ.

Είδαμε, λοιπόν, προσπάθεια για εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο (με early-post από τον Πρίντεζη, ακόμη και με μακρινά σουτ - πολύ σημαντική η ταχύτητα των ψηλών του κατά μήκος του παρκέ), αλλά και μεγάλη ταχύτητα στο μισό γήπεδο. Ο προσανατολισμός είναι και πάλι οι συνεργασίες Pick-n-roll με τον Σπανούλη (αλλά και τους Σλούκα, Λαφαγιέτ, Μάντζαρη), καθώς και το post-παιχνίδι με αποδέκτη κυρίως τον Πρίντεζη και λιγότερο τους Ντάνστον-Χάντερ. Οι Πειραιώτες χρησιμοποίησαν αρκετά καινούργια plays, που στηρίζονται στη γρήγορη μεταφοράς της μπάλας και την εκμετάλλευση όλου του πλάτους του γηπέδου.

Παράλληλα στο αμυντικό κομμάτι ο Ολυμπιακός προσπάθησε να ανοίξει την άμυνα του, πιέζοντας συχνά σε όλο το γήπεδο και παράλληλα με πιο "επιθετικές" αντιμετωπίσεις (όπως τα hedge-out) να υποχρεώσει τον αντίπαλο να κάνει λάθη και έτσι να έχει περισσότερες ευκαιρίες για πόντους με αιφνιδιασμούς.

Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με πέρσι είναι η ύπαρξη μιας σταθερής λύσης στο "5" πίσω από τον Μπράιαν Ντάνστον, αλλά και η βελτίωση της άμυνας στη μπάλα, χάρις κυρίως στην παρουσία του Όλιβερ Λαφαγιέτ, αλλά και του Τρεμέλ Ντάρντεν. Και αν τον τελευταίο δεν τον είδαμε, η επιβεβαίωση έρχεται από τη συνέντευξη που έδωσε ο Γιώργος Μπαρτζώκας σε αθλητική εφημερίδα, μια ημέρα πριν τον τραυματισμό του πρώην παίκτη της Ρεάλ.

Μεγαλύτερη αξία, όμως, έχει να δούμε μεμονωμένα τα στοιχεία που προσθέτουν στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ο Όλιβερ Λαφαγιέτ και ο Οθέλο Χάντερ.

Όλιβερ Λαφαγιέτ

Δύο είναι τα μεγάλα όπλα του Λαφαγιέτ: το πολύ καλό στατικό σουτ και η πολύ καλή άμυνα στη μπάλα. Αυτά τα στοιχεία τον ξεχωρίζουν και αυτά τον... έφεραν στον Πειραιά. Το γεγονός ότι σουτάρει καλά παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε ότι αφορά την ταυτόχρονη παρουσία του στην πεντάδα με τον κατ' εξοχήν δημιουργό της ομάδας, τον Βασίλη Σπανούλη. Ο Λαφαγιέτ θα βρίσκει, δηλαδή, πολλά σουτ στις περιστροφές που θα προκαλούνται από τα Pick-n-roll του αρχηγού του Ολυμπιακού.

Ο Λαφαγιέτ είναι ακόμη πολύ καλός πασέρ, μοιράζοντας γρήγορα τη μπάλα. Δεν είναι από τους παίκτες που ψάχνουν μόνο να κάνουν assist, αλλά τον ενδιαφέρει να πασάρει γρήγορα και να βρίσκει άμεσα την καλύτερη λύση για την ομάδα του. Το μειονέκτημα του είναι ότι δεν "τρυπάει" εύκολα την αντίπαλη άμυνα και σπάνια τελειώνει φάσεις στη στεφάνη. Αντίθετα αν βρει διάδρομο θα προσπαθήσει να εκτελέσει περισσότερο με ενδιάμεσο σουτ ή με floater.

Αμυντικά είναι αρκετά πιεστικός και ταιριάζει στο προφίλ του "stop defender", γεγονός που του επιτρέπει να παίζει και καλή pick-n-roll άμυνα. Δεν έχει μέγεθος, αλλά χρησιμοποιεί καλά τα χέρια του και τον κορμό του.

Έδειξε, όμως, ότι μπορεί να παίξει στην πεντάδα ταυτόχρονα και με τον Βασίλη Σπανούλη και τον Κώστα Σλούκα, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να τον χρησιμοποιεί κατά κύριο ρόλο ως ζευγάρι με τον Βαγγέλη Μάντζαρη. Δηλαδή, την περισσότερη ώρα βρισκόταν μόνο ένας από τους δύο στο παρκέ και λιγότερο και οι δύο σε ένα κοντό σχήμα. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ματς που έπαιξε περισσότερο ο Μάντζαρης (31 λεπτά με τη Φενέρ), ο Λαφαγιέτ είχε μικρή συμμετοχή.

Οθέλο Χάντερ

Ο Οθέλο Χάντερ θα μοιράζεται το χρόνο στη θέση "5" με τον Μπράιαν Ντάνστον. Με μια πρώτη ματιά οι δύο παίκτες μοιάζουν αρκετά, με την έννοια ότι έχουν παρόμοιο μπόι και σωματικά χαρακτηριστικά, δεν φημίζονται για το παιχνίδι τους με πλάτη στο καλάθι, αλλά είναι πολύ καλοί στο να τελειώσουν τις φάσεις από pick-n-roll, κόβοντας πολύ γρήγορα μες στο καλάθι.

Τα στοιχεία που ξεχωρίζουν τον Χάντερ είναι η έφεση του στο επιθετικό ριμπάουντ (σημείο που κερδίζει τον Ντάνστον), αλλά και τα αμυντικά του χαρακτηριστικά σε ότι αφορούν την άμυνα hedge-out, αυτή δηλαδή κατά την οποία ο ψηλός αναχαιτίζει μακριά από το καλάθι και με επιθετικό τρόπο το pick-n-roll των αντιπάλων.

Αυτή είναι η "καλή" άμυνα του πρώην παίκτη της Σιένα, ο οποίος από την άλλη φάνηκε ανέτοιμος στο "Γκλόρια Καπ". Εδώ βλέπουμε συγκεκριμένες φάσεις:

Ειδικά στα κομμάτια που ερχόταν από τον πάγκο δυσκολευόταν να μπει αμέσως στο κλίμα του παιχνιδιού, κάτι που γινόταν στη συνέχεια. Από την άλλη είναι ένας παίκτης -όπως και ο Ντάνστον- τρέχει καλά το γήπεδο και κάνει τον Ολυμπιακό ακόμη πιο ευκίνητο και επικίνδυνο στο ανοιχτό γήπεδο.

Ειδικά στο ματς με την Εφές ο Χάντερ πήρε μπάλες στην επίθεση, χωρίς όμως να δείξει ότι είναι μια σταθερή απειλή από το low-post. Αντίθετα εμπιστεύεται αρκετά την δεξιά κίνηση του, ποντάροντας όμως περισσότερο στη δύναμη και λιγότερο στην τεχνική.

Στο ματς με τη Μάλαγα, δε, ο Γιώργος Μπαρτζώκας χρησιμοποίησε σχήμα με δύο ψηλούς, τον Χάντερ και τον Ντάνστον, μια επιλογή που δεν "τράβηξε" βάση του σκορ, γιατί σε εκείνο το σημείο οι Ισπανοί σκόραραν κατά βούληση με αιχμή τον Κέιλεμπ Γκριν.

Αυτή είναι η εικόνα των δύο ξένων του Ολυμπιακού, όπως παρουσιάστηκε στο τουρνουά της Κωνσταντινούπολης, δύο παικτών που θα κληθούν να βελτιώσουν το αγωνιστικό στυλ του Ολυμπιακού, δεδομένου ότι έρχονται να προσθέσουν εμπειρία και ποιότητα σε θέσεις που πόνεσε πέρσι η ομάδα. Όσο για τις άλλες δύο προσθήκες, την άμεση του Ντάρντεν και την έμμεση του Ιωάννη Παπαπέτρου, θα πρέπει να περιμένουμε να ξεπεράσουν τον τραυματισμό τους για να τους δούμε εν δράσει και να δούμε την επιρροή τους στο παιχνίδι των "ερυθρολεύκων".