Σοβαρός. Μετρημένος. Αποτελεσματικός. Πολλά είναι τα επίθετα που "κολλούν" στον Ολυμπιακό του Τελ Αβίβ . Οι "ερυθρόλευκοι" πέρασαν με αποφασιστικότητα από την έδρα της Μακάμπι και είναι πλέον εξαιρετικά σημαντικό, ότι το τελευταίο που είχαν στο μυαλό τους ήταν η εκδίκηση για την ήττα του πρώτου γύρου. Αυτό που τους ενδιαφέρει περισσότερο είναι -μετά την εξασφάλιση του πλεονεκτήματος- το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα. Αυτή τη στιγμή οι Πειραιώτες με τις εφτά εκτός έδρας νίκες, βρίσκονται μια ανάσα πίσω από τη Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ, έχοντας να παίξουν και με τις δύο, κάτι που σημαίνει ότι τα πάντα θα κριθούν στα μεταξύ τους ματς.

Μέχρι τότε έχουμε δρόμο, όμως. Σημασία έχει το τι έγινε στο Τελ Αβίβ. Οι Πειραιώτες, όπως έγινε και στο Καζάν, παρατάχθηκαν συσπειρωμένοι λόγω της απουσίας του Βασίλη Σπανούλη, με το μάτι να γυαλίζει. Φάνηκε αυτό από το πρώτο, ως το τελευταίο λεπτό. Και επί της ουσίας βασίστηκαν σε τέσσερα στοιχεία για να φτάσουν στην επικράτηση.

Α) Η βελτίωση σε σχέση με τη Φενέρμπαχτσε

Ο Γιώργος Πρίντεζης είναι ο υπαρχηγός του Ολυμπιακού, αξίωμα που δεν προκύπτει μόνο από τα αποδυτήρια, αλλά και από τον αγωνιστικό χώρο. Ο διεθνής φόργουορντ αποτελεί τη σταθερή εναλλακτική λύση, πίσω από τον Βασίλη Σπανούλη. Και αυτό φάνηκε ακόμη μια φορά απέναντι στην Μακάμπι. Τέλειωσε το παιχνίδι έχοντας 15 πόντους (2ος), 5 ριμπάουντ (3ος), 2 ασίστ (3ος), 8 κερδισμένα φάουλ (1ος) και 25 ranking (1ος).

Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι έγινε δημιουργός από το low-post. Είναι χαρακτηριστικό, δε, ότι "υπέγραψε" όλους τους πόντους του Ολυμπιακού από το 2-2 ως το 13-15. Και οι 13 ήρθαν είτε από δικούς του πόντους, δικές του ασίστ ή δικές του secondary assists.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Μακάμπι, ρίχνοντας το βάρος του αμυντικού της πλάνου στον περιορισμό του Πρίντεζη, αποφάσισε να μιμηθεί την Φενέρμπαχτσε. Ο Μπαγκάτσκις επέλεξε παγίδα από τη δυνατή πλευρά (την πλευρά της μπάλας, τακτική που δεν εμφανίζεται τόσο συχνά στο top επίπεδο), όπως είχε κάνει κι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς την περασμένη βδομάδα.

Αυτή τη φορά, όμως, ο Ολυμπιακός ήταν πιο προετοιμασμένος και "απάντησε" με καλύτερες αποστάσεις. Ο Πρίντεζης έδιωχνε γρήγορα τη μπάλα στα χέρια του και έδινε ανοιχτά σουτ στους συμπαίκτες του. Αν μάλιστα οι "ερυθρόλευκοι" ήταν πιο εύστοχοι σ' αυτά τα σουτ, η διαφορά θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη.

Το σημαντικό, όμως, είναι ότι ο Ολυμπιακός προετοιμάστηκε και ανταποκρίθηκε απέναντι σε μια συνθήκη που είχε συναντήσει ελάχιστες φορές αυτά τα χρόνια. Πρώτος την επιχείρησε (όχι με τέτοια συνέπεια) ο Ντέιβιντ Μπλατ.

Β) Η επιθετική ισορροπία

Το κυρίαρχο στοιχείο του Ολυμπιακού σε ότι αφορά τον επιθετικό τομέα ήταν η ισορροπία του. Υπήρχε, δηλαδή, πολύ καλή σχέση ανάμεσα στο inside game και στο περιφερειακό παιχνίδι, αλλά και ως τους τρόπους δημιουργίας. Πέρα του Πρίντεζη που αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς στο low-post, δημιουργικό ρόλο ανέλαβαν και οι γκαρντ, που μοιράστηκαν τις μπάλες του Σπανούλη: Γκριν, Λοτζέσκι, Μάντζαρης και Ουότερς. Οι τρεις Αμερικάνοι μάλιστα πρόσθεσαν 45 πόντους μδε 13/16 δίποντα, 5/11 τρίποντα και 7 ασίστ!

Παράλληλα μπάλες πήρε και ο Μιλουτίνοφ, ο οποίος όμως δεν βρέθηκε σε καλή ημέρα. Κέρδισε, αλλά έχασε και μάχες από τον Κόλτον Άιβερσον. καθοριστικός υπήρξε και ο Κώστας Παπανικολάου, ο οποίος χρεώθηκε με δύο γρήγορα φάουλ και δυσκολεύτηκε να βρει ρυθμό στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο, όμως, πήρε μπρος, ήταν επιθετικός με τη μπάλα και σκόραρε 6 συνεχόμενους πόντους σε ένα καθοριστικό σημείο, φτάνοντας τους 11 συνολικά.

Δεν είναι λίγο πράγμα ο Ολυμπιακός να παίζει χωρίς τον βασικό του δημιουργό και να τελειώνει ένα παιχνίδι με 59% στο δίποντο, 99 ranking και να έχει συνολικά μια τόσο "πλήρη" και "πειστική" εμφάνιση.

Γ) Ο αμυντικός προσανατολισμός

Οι Πειραιώτες είχαν ένα σταθερά καλό αμυντικό πρόσωπο. Απέναντι σε μια ομάδα που εκπροσωπεί το μπάσκετ της ελευθεριότητας, οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου φρόντισαν να μην αφήνουν προσωπικές μονομαχίες χωρίς να δώσουν μάχη. Επί της ουσίας ο Λάντεσμπεργκ που ήταν πρώτος σκόρερ (17 πόντοι), έκανε αισθητή την παρουσία του αφού προηγουμένως η διαφορά είχε φτάσει τους 18 πόντους. Ο Ραντ είχε 11 πόντους, αλλά με 4/13 σουτ, ο Σίλι έμεινε στους 9 σε 31 λεπτά και ο Οχαγιόν σημείωσε μεν 11, αλλά με 5/12 σουτ και πολλές φάσεις στο τέλος, όταν το αποτέλεσμα είχε κριθεί.

Έχοντας απαλλαχθεί από τον βραχνά του (τραυματία) Γκάουντλοκ και από αυτόν του έμπειρου Ντέβιν Σμιθ, ο Ολυμπιακός είχε συγκεκριμένα πράγματα να αντιμετωπίσει. Επιδεικνύοντας μεγάλη συνέπεια στο να "αρνηθεί" την εύκολη πάσα στο low-post και να παγώσει το παιχνίδι του αντιπάλου με αλλαγές (εξ ου και τα ψηλά σχήματα που χρησιμοποιήθηκαν), κατάφερε να βγάλει την Μακάμπι εκτός ρυθμού.

Ειδικά με τον Μπιρτς στο παρκέ. Αποδείχτηκαν μάλιστα καθοριστικές οι τριπλές αλλαγές που έκαναν οι Πειραιώτες, στέλνοντας τον Μπιρτς στη μπάλα, τους ψηλούς φόργουορντ να μάχονται στη ρακέτα και τους κοντύτερους παίκτες στην περιφέρεια. Επικρατεί η λογική του "βοηθάω αυτόν που με βοηθάει". Ο ψηλός αναλαμβάνει τη μπάλα και οι δυνατότεροι παίκτες δεσμεύονται να βοηθήσουν τους πιο αδύναμους. Όπως κάνει για παράδειγμα ο Παπαπέτρου στη μια φάση και ο Λοτζέσκι με τον Ουότερς στην άλλη. Ο ένας παίζει για τον άλλον, με άλλα λόγια. Αυτό έκανε - αν δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα - ο Ολυμπιακός (και) στο Τελ Αβίβ.

Δ) Μετράει και το ενδιάμεσο

Το μπάσκετ δεν είναι επίθεση. Δεν είναι καν μόνο επίθεση ή μόνο άμυνα. Σημασία έχει και το transition. Το τι γίνεται δηλαδή ενδιάμεσα από τις δύο καταστάσεις. Η Μακάμπι είναι μια ομάδα που ειδικά στο γήπεδο της προσπαθεί να βρει τέτοιες φάσεις. Κάτι τέτοιο δεν έγινε, όμως. Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε στα ριμπάουντ (40-30) κάνοντας το πρώτο βήμα. Το επόμενο ήρθε μέσω της καλής του επίθεσης. Έχοντας ισορροπία, υπομονή και επομένως καλές επιλογές οι Πειραιώτες δεν έδωσαν στους γηπεδούχους τη δυνατότητα να πιάσουν ανοργάνωτη την άμυνα τους. Σ' αυτό έπαιξε φυσικά ρόλο και το γεγονός ότι μετά τα μαζεμένα αρχικά λάθη (8), στο δεύτερο ημίχρονο έκαναν μόνο 5.

Αντίθετα ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που "τιμώρησε" όσες ευκαιρίες του έδωσε ο αντίπαλος. Όταν οι περιφερειακοί ή ο Ραντ ορμούσαν στο καλάθι απέναντι σε έναν, δύο και τρεις αντιπάλους έκαναν το αμυντικό ριμπάουντ, εύκολο καλάθι στον αιφνιδιασμό. Κάτι που επαναλήφθηκε όσες φορές η ομάδα του Μπαγκάτσκις επιχείρησε να πιέσει. Ο Ολυμπιακός έσπασε αυτά τα zone-press με τρίποντα-μαχαιριές, όπως αυτό του Λοτζέσκι.

Από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς ο Ολυμπιακός ήταν ανώτερος. Πήρε μια πολύ δίκαιη νίκη, παίζοντας ορθολογικά και έχοντας συνέπεια και σταθερότητα. Το σημαντικό είναι ότι πήρε την 7η εκτός έδρας νίκη του, δείχνοντας ότι από όλη αυτή τη δύσκολη διαδικασία της κανονικής περιόδου έχει μάθει να παίζει κόντρα σε προβλήματα, απουσίες και αντιξοότητες. Έχοντας ελάχιστες βαθμολογικές απώλειες έχει "βγάλει" την εκπαίδευση που απαιτείται για τα σημαντικά: τα νοκ-άουτ παιχνίδια. Και αυτή είναι όλη η ουσία.