Τρίτη παράταση σε έξι ημέρες. Τρίτο κλειστό παιχνίδι στα τελευταία τέσσερα. Με απολογισμό τρεις νίκες και μια ήττα. Σ' αυτή την Euroleague μόνο αυτό μετράει. Ο απολογισμός. Είναι μεγάλο λάθος να στέκεται κάποιος στο πριν για να αξιολογήσει το μετά. Αφενός γιατί για αυτό "μετά" μεσολαβεί πολύς δρόμος και αφετέρου διότι οι συνθήκες αλλάζουν διαρκώς. Οπότε το σημαντικό είναι ότι κερδίζει. Και το σημαντικότερο; Ότι μαθαίνει ( όπως έγραψε ο Γιώργος Οικονόμου ) να κερδίζει κλειστά παιχνίδια. Ας βάλουμε, όμως, αστερίσκο γιατί το θέμα σηκώνει κουβέντα.

Προέχει ο απολογισμός των 45 λεπτών με τη Μακάμπι . Για ένα ακόμη παιχνίδι ο Παναθηναϊκός έδειξε στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα ένα συμπαγές αμυντικό πρόσωπο. Φαίνεται από τα νούμερα σε πόντους (67 σε 40 λεπτά). Φαίνεται από το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί είχαν 19 λάθη και 44% στα δίποντα. Φαίνεται από το ότι Γκάουντλοκ έμεινε στους 14 πόντους με 6/13 σουτ. Φαίνεται από την διαπίστωση ότι όταν δεν επέτρεπε στον αντίπαλο να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο, είχε τον πλήρη έλεγχο του αγώνα.

Από την άλλη, όμως, το "τριφύλλι" δεν έχει βρει την χημεία του. Το οποίο εντοπίζεται στην διατήρηση του υψηλού επιπέδου στο μπροστά μέρος του γηπέδου. Η ομάδα έχει πολλές μεταπτώσεις, κυρίως σε ότι αφορά την ταχύτητα της. Σαν να είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα ανάλογα με το ποιος παίζει εκείνη τη στιγμή στο παρκέ. Αυτό βέβαια έχει εξήγηση. Α) Δεν υπάρχει πολύς χρόνος για προπόνηση, κάτι που δεν βοηθάει το έργο του νέου προπονητή που αναλαμβάνει στα μέσα της σεζόν. Β) Υπάρχουν αισθητές διαφορές στα χαρακτηριστικά των παικτών, πχ του Μπουρούση με τον Σίνγκλετον, του Γκιστ με τον Φώτση, του Καλάθη με τον Παππά. Οπότε δεν υπάρχει η κατάλληλη ισορροπία κατά τη διάρκεια του αγώνα, ακριβώς διότι η διαδικασία του "χτισίματος" γίνεται σε επίσημα παιχνίδια και όχι εντός των κλειστών τειχών του ΟΑΚΑ. Γ) Υπάρχει ανισορροπία και μια δύο χτυπητές αδυναμίες στο ρόστερ. Κάτι για το οποίο έγραψε και η Νίκη Μπάκουλη.

Μετά το τέλος του ματς ο Τσάβι Πασκουάλ μίλησε για τον Μπουρούση . Που θυσιάστηκε στη συγκεκριμένη αναμέτρηση. Πρώτον γιατί ο Σίνγκλετον ήταν εξαιρετικός ( ρεκόρ καριέρας έκανε εξάλλου , βρίσκοντας μπόσικους τους αργοκίνητους Ζίρμπες και Άιβερσον) και δεύτερον γιατί όταν βρέθηκε στο παρκέ συνολικά η ομάδα δεν "κλίκαρε". Αυτό εξήγησε ο Ισπανός προπονητής λέγοντας συγκεκριμένα ότι δεν ήταν δική του ευθύνη, αλλά κάποιες λάθος επιλογές των συμπαικτών του. Συνολικά ο Μπουρούσης αγωνίστηκε 14 λεπτά, όσο παίζει περίπου στα προηγούμενα παιχνίδια (14 με Ερ. Αστέρα, 14 με Μπάμπεργκ, 14 με ΤΣΣΚΑ). Το επιμέρους σκορ κατά την παρουσία του ήταν 20-22. Αυτό επί της ουσίας που εννοούσε ο Πασκουάλ ήταν το 4λεπτο που έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο. Αυτό το επιμέρους 4-12 που επί της ουσίας οδήγησε το παιχνίδι από το +13 (ο Σίνγκλετον κάθισε στον πάγκο με το σκορ στο 48-35) στην επαναφορά των Ισραηλινών.

Σίγουρα όλο αυτό είναι ένα θέμα το οποίο οφείλει να διορθώσει ο νέος προπονητής, διότι η διάρκεια σε ένα παιχνίδι (και σε μια χρονιά) είναι ζητούμενο. Από την άλλη υπάρχει και ο αστερίσκος που αναφέρθηκε παραπάνω. Ο Παναθηναϊκός βάσει της εικόνας του αγώνα φαίνεται να έχει δύο χτυπητές αδυναμίες: στερείται δεύτερου καλού αμυντικού πάνω στη μπάλα και ενός παίκτη που να μπορεί να δημιουργήσει στο τέλος. Ρόλο που θα είχε με άλλα λόγια ο τραυματίας Μάικ Τζέιμς. Ή που θα μπορούσε να κάνει (το δεύτερο σκέλος) ο Νίκος Παππάς που είναι παροπλισμένος. Αν κρίνουμε από την κίνηση του Παναθηναϊκού να κυνηγήσει τον Κροάτη scoring-guard Μάρκο Πόποβιτς, τότε καταλαβαίνουμε ότι ο Τσάβι Πασκουάλ ψάχνει περισσότερο για έναν παίκτη να μπορεί να σκοράρει/δημιουργήσει. Και λιγότερο έναν καλό αμυντικό, πιστεύοντας ότι οι αθλητικοί φόργουορντ μπορούν να καλύψουν το κενό.

Εκτίμηση; Ο Παναθηναϊκός θα κινηθεί για παίκτη ανεξαρτήτως Τζέιμς. Διότι για ακόμη μια σεζόν δεν έχει την πολυτέλεια να ξεκουράσει τον Καλάθη που καλείται να μαρκάρει διαρκώς τον πιο επικίνδυνο περιφερειακό του αντιπάλου, ενώ παράλληλα δεν έχει και τον παίκτη να δημιουργήσει ρήγμα. Και αυτό ίσως του στοιχίσει σε ότι αφορά το "κλείσιμο" των αγώνων. Μην ξεχνάμε ότι τα δύο ματς που κέρδισε εντέλει τα κέρδισε με επιθετικό ριμπάουντ: του Καλάθη με τη Μπάμπεργκ και με τον Γκιστ την Πέμπτη με την Μακάμπι. Γιατί και ο Ρίβερς που ισοφάρισε κόντρα στους Τούρκους, δεν είναι τυπικός "ένας-ένας" παίκτης, το αντίθετο.

Ο Καλάθης είναι μεν ένας παίκτης που μπορεί να "τρυπήσει" την άμυνα, αλλά η αδυναμία του στο σουτ μετά από ντρίμπλα, επιτρέπει στην άμυνα να τον περιορίσει. Όπως έκανε η Μακάμπι για παράδειγμα στο φινάλε, πατώντας στα 1/8 τρίποντα που είχε. Φάνηκε από τις επιλογές στο τέλος ότι δεν υπάρχει αυτός ο παίκτης, ή ότι απλά ο Πασκουάλ δεν εμπιστεύεται ακόμη αυτόν που μπορεί να το κάνει (Παππάς).

Κατά τα άλλα βλέπουμε για ακόμη ένα ματς τη δύναμη που προσφέρει η τριπλέτα των Νίκολς-Γκιστ-Σίνγκλετον. Οι τρεις τους πήραν 20 ριμπάουντ, έβγαλαν ενέργεια, μάρκαραν αποτελεσματικά παίκτες με αθλητικότητα και ένας-ένας όπως ο Ραντ και ο Σμιθ και γενικότερα κάνουν την άμυνα να μοιάζει "κεκτημένο" για τον νέο Παναθηναϊκό. Το πρόβλημα εντοπίζεται στα γκαρντ, όπως εύστοχα είχα παρατηρήσει και ο Αργύρης Πεδουλάκης. Ο Ρίβερς δεν είναι on-ball παίκτης. Ούτε ο Φελντέιν. Ο προηγούμενος προπονητής είχε εντοπίσει εκεί το κενό στο ρόστερ, που εντάθηκε μετά τον παροπλισμό του Τζέιμς. Και αναζήτησε μάλιστα το καλοκαίρι τρόπο να βρεθεί παίκτης στη θέση του Φελντέιν, που ήταν ο πρώτος (και μόνος) ξένος που ανανέωσε το συμβόλαιο του. Έχει ενδιαφέρον, όμως, να δούμε το πως έγινε όλο αυτό. Ήταν απόφαση του Τζόρτζεβιτς που έφυγε, ή της διοίκησης που από μόνη της έβαλε εμπόδιο στον σχεδιασμό της επόμενης ημέρας. Όχι ότι φταίει ο ίδιος, ή μόνο ο Φελντέιν. Απλά έγινε ο εύκολος στόχος λόγω της ανανέωσης του. Εξάλλου κι ο Παναθηναϊκός όταν είχε τη δυνατότητα επέλεξε να πάρει ένα 2-3άρι (Ρίβερς) που δεν βάζει τη μπάλα στο παρκέ και ένα 3-4άρι (Νίκολς). Κάπου εδώ έρχεται ο Λευτέρης Μποχωρίδης να δώσει λύση σε μια θέση που πονάει πλέον το "τριφύλλι". Κάνοντας μάλιστα το καλύτερο ευρωπαϊκό παιχνίδι του, έστω κι αν τα δικά του χαρακτηριστικά δεν είναι αυτά που αυτή τη στιγμή λείπουν. Κέρδισε την ευκαιρία του, την πήρε και δικαιώθηκε. Να δούμε και τη συνέχεια.