Πάει κι αυτό, το συνηθίσαμε. Να έρχεται ο Ομπράντοβιτς στην Αθήνα και να παίζει ξανά αντίπαλος του Παναθηναϊκού. Όχι ότι δεν θα υπάρχει "ατμόσφαιρα" το βράδυ στο ΟΑΚΑ, δεν θα είναι όμως όλοι με ένα κόμπο στον λαιμό, όπως πέρσι, με πρώτον και καλύτερο τον ίδιο τον Ζοτς.

Προφανώς, για να δει τους φίλους του και να πιει ένα ποτήρι κρασί, ή ουίσκι, ο Ομπράντοβιτς δεν χρειάζεται να έρθει με τη Φενέρ, για να παίξει με τον Παναθηναϊκό. Μια ώρα δρόμος, με το αεροπλάνο, είναι η Κωνσταντινούπολη. Και ο ίδιος μπορεί να έρθει, σε ανύποπτο χρόνο και κυρίως οι φίλοι του μπορούν να ταξιδέψουν στην Πόλη.

Σίγουρα, ένα σκίρτημα στην καρδιά ο Ζέλικο θα το νιώσει, μπαίνοντας στο γήπεδο όπου έζησε τις πιο μεγάλες στιγμές της καριέρας του, δημιουργώντας τον μύθο του "εξάστερου" Παναθηναϊκού, αλλά και τον δικό του "μύθο": του προπονητή, που δεν κάνει ποτέ λάθος...

Ένας μύθος, που στην Κωνσταντινούπολη δεν είναι καθόλου εύκολο να διατηρηθεί, όπως γινόταν στον ΠΑΟ όλα τα χρόνια της παντοκρατορίας του, με εξαίρεση την τελευταία σεζόν. Όχι μόνο γιατί η Τουρκία δεν είναι Ελλάδα και υπάρχουν περισσότερες από μια ή δύο καλές ομάδες, που μπορούν να συναγωνιστούν τη Φενέρ, αλλά κι επειδή ο ίδιος ο Ζοτς έχει αλλάξει μέσα από την διαδικασία των συνεχόμενων τίτλων και των ευρωπαϊκών επιτυχιών του, με τον Παναθηναϊκό.

Δεν τον έχουν πάρει τα χρόνια (είναι μόλις 54 ετών), αλλά όπως ήταν για τον ΠΑΟ αρκετά δύσκολο να αποτινάξει το φάντασμα του άλλοτε "αιώνιου" προπονητή του, άλλο τόσο ήταν για τον ίδιο να μπει στη διαδικασία να ξαναχτίσει μια ομάδα-αυτοκρατορία από την αρχή και μάλιστα με το "καλημέρα".

Πηγαίνοντας στη Φενέρ, ο Ομπράντοβιτς ξανάγινε ... ένας θνητός προπονητής. Στον Παναθηναϊκό, ακόμη και στις γκέλες που έκανε, είχε ένα μοναδικό τρόπο να βγαίνει "νικητής", είτε έτσι, είτε αλλιώς. Υπάρχει ένα ανέκδοτο, που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Αν ο Ομπράντοβιτς έλεγε τα μεσάνυχτα "τι ωραία λιακάδα" θα υπήρχαν πολλοί, που θα συμφωνούσαν μαζί του. Δεν άκουγαν τι έλεγε. Αρκεί που ήταν ... κοντά του.

Ξανά θνητός

Στην Τουρκία, όμως, έπρεπε να αρχίσει από το μηδέν. Κι εκεί σαν "Θεό" τον υποδέχθηκαν, ακόμη τον έχουν σε (πολύ) μεγάλη εκτίμηση, ωστόσο, είδαν και είδαμε ότι ο Ομπράντοβιτς (όπως όλοι οι προπονητές) δεν έχει κάποιο μαγικό ραβδί ώστε να μεταμορφώνει τις ομάδες σε μεγαθήρια. Αντιθέτως και λάθη κάνει και κάποιες φορές έρχεται σε κόντρα με τις θεωρητικά απαράβατες αρχές του.

Στην πρώτη του σεζόν στην Ευρωλίγκα, η Φενέρ πήρε μεν το πρωτάθλημα στην Τουρκία, αλλά μέσα σε γενική αμφισβήτηση, καθώς η Γαλατασαράι δεν κατέβηκε στον τελευταίο τελικό, διαμαρτυρόμενη για τη διαιτησία. Ωστόσο, οι Τούρκοι δεν πληρώνουν τον Ζοτς με 2 εκατομμύρια ετησίως, για να παίρνει το πρωτάθλημα, αν και η Φενέρ είχε να πάρει τον τίτλο έξι χρόνια.

Ο Ομπράντοβιτς προσγειώθηκε στο Κεμάλ Ατατούρκ και μπήκε στην Ulker Sports Arena, στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, με την φήμη του ...δικτάτορα της Ευρωλίγκας. Του ανθρώπου, που βρίσκει κάθε φορά τρόπο να παίζει και συχνά να κερδίζει το φάιναλ-φορ. Η Φενέρ ξεκίνησε πέρσι με ένα εντυπωσιακό 8-2, έδειχνε ότι θα είναι ένα από τα φαβορί της σεζόν, αλλά στο τοπ-16 έλιωσε σαν κερί. Ο Ομπράντοβιτς είδε την ομάδα του να έχει ρεκόρ 14 νίκες σε 24 αγώνες και είδε τα πλέι-οφ με θέα τον Βόσπορο. Το φάιναλ-φορ ήταν -και πέρσι- πολύ μακριά για την φιλόδοξη τουρκική ομάδα.

Η δεύτερη προσπάθεια να κατακτήσει την Ευρωλίγκα, έχει ήδη ξεκινήσει. Ο Ομπράντοβιτς έφτιαξε μια ομάδα χωρίς κλασικό πλέι-μέικερ, εμπιστεύτηκε στο "5" ένα παίκτη που έχει διώξει ο Ίβκοβιτς (Ερντέν) και σε αντίθεση με ό,τι μας είχε συνηθίσει, βλέπουμε να στηρίζεται (στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν) σχεδόν σε ένα παίκτη!

Στο έλεος του Γκάουντλοκ

Ο Αντριου Γκάουντλοκ (ή Γκούντλοκ) παίζει 32 λεπτά και σκοράρει κατά μέσο όρο 23π (πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης) με τον Ομπράντοβιτς να μοιάζει να έχει αφεθεί πλήρως στον χαρισματικό Αμερικανό σκόρερ, την ώρα που αναζητά την χημεία σε μια νέα ομάδα. Η εκκίνηση δεν ήταν τόσο ενθουσιώδης. Εντάξει, δεν ήταν δυνατό να χάσει από την ... Τουρόφ, την οποία νίκησε εύκολα στην Πολωνία, η επικράτησή της κόντρα στο Μιλάνο, όμως, ήρθε με νύχια και με δόντια. Όσο για το τουρκικό πρωτάθλημα μετράει μια εντός έδρας ήττα από την Γκαζιάντερσπορτ.

Με εξαίρεση τους Πρέλτζιτς και Χίκμαν, οι υπόλοιποι κινούνται στην απόλυτη μετριότητα. Το δίδυμο Βέσλι-Μπιέλιτσα, που θεωρητικά ήταν η μεγάλη δύναμη στο "4" δεν έχει ακόμη πατήσει γκάζι. Χειρότερος ο Μπογκτνάνοβιτς που μοιάζει φάντασμα με τον παίκτη που θαυμάσαμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και αρκετά προβληματικό μπάσκετ.

Ο Ομπράντοβιτς, λοιπόν, θα συγκινηθεί, θα χειροκροτήσει τον κόσμο που θα τον αποθεώσει, γρήγορα όμως θα βάλει το συναίσθημα στην άκρη και θα ξεφυσάει στον πάγκο, ενδεχομένως και να πάρει το γνωστό "μπλαβί" χρώμα, γιατί θέλει να δει τη Φενέρ να ... παίζει το μπάσκετ που έχει στο μυαλό του...