Σε αυτά τα ματς δεν είναι μόνο αν θα κερδίσεις και πως θα παίξεις, αλλά και τα κατά πόσο έχεις "ανέβει" αγωνιστικά, συγκριτικά με το δικό σου πρόσφατο παρελθόν

Ο Ολυμπιακός λοιπόν είχε την υποχρέωση να παίξει καλά με τη Λιμόζ, να αντέξει, να πιέσει, να σταθεί όρθιος και κυρίως να εμφανίσει ένα πολύ καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο. Ένα πρόσωπο ικανό να αποδείξει ότι πραγματικά ο στόχος θα επιτευχθεί. Και ποιος είναι ο αρχικός στόχος; Να πειστούν όλοι, ότι αυτό το ρόστερ έχει μέλλον. Ναι, τόσο απλά και τόσο δύσκολα είναι ταυτόχρονα τα πράγματα. Πρέπει να παίρνεις τα παιχνίδια κι ας μην είσαι καλός, ώστε να έχεις χώρο και χρόνο για να εργάζεσαι με την ησυχία σου.

Δυστυχώς όλοι οι προπονητές το έχουν αυτό. Και αν σταθούμε στον Ολυμπιακό, η νίκη του στο Μιλάνο ήταν πραγματικό χρυσάφι. Φαντάζεστε να έμπαινε να παίξει με τη Λίμοζ, έχοντας τέσσερα κίτρινα φύλλα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δυο από ΠΑΟ και με Λαμποράλ, Αρμάνι; Το διπλό στη Λομβαρδία "έλυσε" και λίγο τους Πειραιώτες και ταυτόχρονα, τους έκανε να αντιμετωπίζουν και ακόμη πιο άνετα το παιχνίδι με τη Λιμόζ.

Όταν λοιπόν υπάρχει αυτή η άνεση, περιμένεις να τη δεις και στο παρκέ. Μπα... Τρίχες κατσαρές! Τίποτα δεν είδαμε ουσιαστικό. Τίποτα που να αξίζει. Αν πρέπει με το ζόρι να γράψω κάτι για το πρώτο μέρος του αγώνα Ολυμπιακός- Λιμόζ, οφείλω να επισημάνω ότι η… αστυνομία του μπάσκετ αν είχε εμφανιστεί θα είχε συλλάβει πολύ κόσμο. Θέλετε και απόδειξη με αριθμούς; Δυο ομάδες που στο τέλος του ημιχρόνου δεν είχαν περάσει τους 30 πόντους η καθεμία. Το ότι κέρδιζε η Λιμόζ έναν πόντο ήταν το τελευταίο που μαγνήτιζε κάποιον άνθρωπο που ήθελε να δει μπάσκετ. Και ο Ολυμπιακός να ήταν μπροστά, το ίδιο θα ίσχυε.

Οι Γάλλοι στο "πέντε εναντίον πέντε" τράκαραν και οι "ερυθρόλευκοι" πάλευαν να βρουν μια σταθερή λύση αλλά τίποτα. Οι καινούργιοι κάποια στιγμή μπήκαν και μαζεμένοι μέσα και "χάλασε η μαγιά". Με Χάκετ, Στρόμπερι, Λοτζέσκι, Τσαϊρέλη και Μιλουτίνοφ, ο Ολυμπιακός μαρτύρησε. Δε φταίνε οι συγκεκριμένοι παίκτες, αλλά σκεφτείτε ότι στο πρώτο ροτέισον που έγινε, από την μπαρουτοκαπνισμένη ομάδα υπήρχε στο γήπεδο μόνο ο Λοτζέσκι.

Γενικά το ότι έχει θέματα ο πρωταθλητής Ελλάδας είναι γνωστό, δεν περιμέναμε να το διαπιστώσουμε στις κακές επιθέσεις και τα χαμένα ριμπάουντ. Μη λέμε τα ίδια. Θέλει χρόνο αυτή η ομάδα, αλλά θέλει και δραστικές κινήσεις- αποφάσεις αν και εφόσον χρειάζεται. Είναι πάντως και γκαντέμηδες. Παλεύουν όλοι να στηρίξουν τον Στρόμπερι κι ο φουκαράς, πάει και βάζει αυτοκαλάθι (δεύτερο μέσα σε 20 μέρες) και μετά διώχνει και τη μπάλα ενώ αυτή έμπαινε στο γαλλικό καλάθι, μετά από φόλοου του Μιλουτίνοφ.

Όχι, δεν πέφτει το ανάθεμα στον Ντί Τζέι. Σαν παράδειγμα τον φέρνω. Είναι κι αυτός στους μπασκετμπολίστες που συγκεντρώνουν πάνω τους τα περισσότερα βλέμματα καθότι νεοφερμένος. Και σε κάθε ματς όλη η ομάδα δίνει εξετάσεις. Την ίδια ώρα ο Γιάννης Αθηναίου μπήκε και "κόλλησε" δυο τριποντάκια, δείχνοντας ότι ο φαινομενικά 12ος παίκτης της ομάδας, είναι πιο έτοιμος να την βοηθήσει από πολλούς άλλους. Α μην το ξεχάσω, σε όλο αυτό το "πανηγύρι" του πρώτου ημιχρόνου με δυο ομάδες- βασανιστές του αθλήματος, υπήρχε και το κορυφαίο 4αρι της Ευρώπης που συνέχιζε να δίνει το δικό του ρεσιτάλ. Γιώργος Πρίντεζης, πάντα έτοιμος, πάντα εκεί…

Και επειδή πάντα κάτι πρέπει να γίνεται, ώστε να αλλάζει και η διάθεση ρε παιδί μου, ευτυχώς που ο Ολυμπιακός έχει τον Γιάνγκ. Για συγκεκριμένους λόγους: Δεύτερο σερί εντυπωσιακό παιχνίδι από τον Πάτρικ, που ήδη έχει λατρευτεί για τις εκδηλώσεις του από την κόκκινη εξέδρα. Ο Αμερικανός είναι ο μοναδικός που "φωνάζει" με τη στάση του στο παρκέ, ότι όσο θα περνάει ο καιρός θα γίνεται όλο καλύτερος. Θα τον μάθουν και θα τους μάθει. Θα παίξει καλύτερα στο πικ 'ν ρολ, θα παίρνει θέσεις σε πρώτο χρόνο και δεν θα καθυστερεί.

Όσο για πίσω; Ο Ρομπέρτο μπορεί και να φοβήθηκε ότι ένας νέος… τερματοφύλακας υπάρχει στον Πειραιά. Ο τύπος όποιον πλησιάσει, έχει τον τρόπο να τον τιμωρεί. Ξηγήθηκε "αλμυρό φιστίκι" και στους Γάλλους ο Πάτρικ. Και ξεσηκώνει και τον κόσμο. Έγινε ο παίκτης που άκουσε το όνομά του από την κόκκινη εξέδρα, νωρίτερα από κάθε άλλον. Στο πρώτο κιόλας ματς στο ΣΕΦ. Οι Γάλλοι που στο δεύτερο ημίχρονο δε μπορούσαν να αντιδράσουν. Δε μπορούσαν να κλείσουν κανέναν διάδρομο στους αντιπάλους τους.

Και βέβαια, είδαν έναν Ολυμπιακό γεμάτο από… λίμπερο και στόπερ να μην τρώει καλάθι. "Έφτυσαν αίμα" οι Λιμουζό, ο Σφαιρόπουλος έχει αρχίσει να βλέπει αυτό που θέλει ανασταλτικά. Και θα ζητήσει κι άλλο. Η άμυνα άλλωστε αποτέλεσε και την αφορμή να κυλήσουν καλύτερα τα πράγματα επιθετικά. Ο Στρόμπερι μεταμορφώθηκε προς το καλύτερο, ο Μάντζαρης έβαλε σερί πόντους και γενικά, μετά από ένα τραγικό πρώτο μέρος, ακολούθησε ένα δεύτερο πολύ πιο γλυκό. Είχε ανάγκη ένα καλό παιχνίδι ο Βαγγέλης και το έκανε. Δεν έχει ανάγκη βέβαια αυτός. Περισσότερο είναι να πάρουν αυτοπεποίθηση όσοι ψάχνονται και είναι και λογικό.

Μάνι- μάνι, αυτό ήταν το πρώτο ματς της ομάδας στο σπίτι της! Η συνέχεια είναι μεγάλη και δύσκολη. Χρειάζεται πολλή δουλειά αυτή η ομάδα και πίστη στους στόχους που έχουν θέσει. Δείχνουν αποφασισμένοι να το πάνε ως το τέλος αδιαφορώντας για τους "απ’ έξω". Καλά κάνουν. Έτσι πρέπει να λειτουργούν οι καλές παρέες…