Τελικά, στο μπάσκετ δεν υπάρχει κάτι που να μη γίνεται... Οσο κι προσπαθούμε να ορίσουμε κανόνες και λογική, όσο κι αν θέλουμε με οδηγό τη στατιστική να αναλύσουμε έναν αγώνα, υπάρχουν περιπτώσεις σαν και τη σημερινή (11/1) που σε κάνουν να λες «μα πώς γίνεται;». Ποιος να το 'λεγε πριν από το τζάμπολ πως ο Παναθηναϊκός θα νικούσε την Μπαρτσελόνα με +9 , πετυχαίνοντας πάνω από 80 πόντους, τελειώνοντας σε εντός έδρας παιχνίδι με 18% στα τρίποντα, 61% στις βολές και 6 λιγότερα ριμπάουντ!

Κι όμως...

Τα «κάστρα» είναι γι αυτές τις δύσκολες (επιθετικά) βραδιές και οι «πράσινοι» επιβεβαίωσαν γιατί δικαιολογημένα θεωρούνται ότι διαθέτουν την πιο δύσκολη έδρα της Ευρώπης. Σε μια βραδιά που τίποτα δεν πήγε καλά επιθετικά, ο Παναθηναϊκός βρήκε τον τρόπο να εξουδετερώσει τη φορμαρισμένη Μπαρτσελόνα, διατηρώντας το αήττητο στην έδρα του και πλησιάζοντας ένα ακόμη βήμα στο πλεονέκτημα έδρας των πλέι οφ.

Πώς; Με το στοιχείο που δίνει τίτλους! Με το χαρακτηριστικό που οφείλει να έχει κάθε ομάδα που θέλει να πάει στο φάιναλ φορ: Την άμυνα! Ενας Παναθηναϊκός απόλυτα διαβασμένος, με τρομερή ενέργεια, φρεσκάδα και πολλές λύσεις, «έδεσε κόμπο» τους Καταλανούς και ρέφαρε όλα τα... κακά της επίθεσης από ένα και μόνο στοιχείο: Τα 11 κλεψίματα! Η διαφορά στον συγκεκριμένο τομέα ήταν 11-1 και δεν ήταν τόσο τα 10 περισσότερα κλεψίματα, αλλά ο αποτελεσματικός τρόπος που ο Παναθηναϊκός τελείωσε σε αιφνιδιασμό κάθε κερδισμένη μπάλα.

Κάθε παιχνίδι στην Ευρωλίγκα πλέον μοιάζει να είναι ο... εφιάλτης όσων αμφισβήτησαν έστω και λίγο τον Καλάθη. Η φετινή χρονιά του Νικ δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη στο παρελθόν, είναι μακράν η καλύτερη του, είναι η σεζόν που κάνει το μεγάλο άλμα και περνάει από το level του πολύ καλού παίκτη στο level του μεγάλου παίκτη. Τελείωσε το ματς με 17 πόντους με 12 ασίστ, 5 κλεψίματα, 4 ριμπάουντ και μόλις 1 λάθος. Και απ' όλα αυτά το σημαντικότερο όλων είναι ο αριθμός «1» δίπλα στα λάθη, απόδειξη της συγκέντρωσης και του «καθαρού» μυαλού. Δεν υπάρχει άλλος παίκτης στην Ευρώπη που να έχει το double double... ψωμοτύρι, δεν υπάρχει κανείς που να τελειώνει τα ματς με τόσο μεγάλη παρέμβαση σε περισσότερους από έναν τομέα του παιχνιδιού. Αν ο Καλάθης κοστίζει αυτή την στιγμή 2 εκατομμύρια δολάρια είναι βέβαιο ότι το προσεχές καλοκαίρι οι προτάσεις που θα έχει στα χέρια του θα είναι πολύ μεγαλύτερες απ' αυτήν.

Η δεύτερη περίπτωση είναι ο Τζέιμς Γκιστ. Διάβασα από κάποιον στο Facebook πως το δίδυμο Καλάθης - Γκιστ θυμίζει Διαμαντίδη - Μπατίστ. Στην αρχή το θεώρησα υπερβολή, αλλά όσο το σκεφτόμουν πράγματι έβλεπα κοινά στοιχεία. Προφανώς οι δύο τελευταίοι είχαν πολλά περισσότερα παράσημα, είχαν ακόμη μεγαλύτερη ταύτιση στη συνεργασία τους, αλλά δεν υπάρχει άλλο δίδυμο τόσο... πάρε - βάλε στην Ευρωλίγκα .

Ο Γκιστ, όπως και ο Καλάθης, κάνει την καλύτερή του σεζόν της καριέρας του. Είναι βαρόμετρο για τον Παναθηναϊκό, τελείωσε (πάλι) με 17 πόντους, 6 ριμπάουντ και 3-4 φάσεις που είναι ιδανικές για την εξέδρα του ΟΑΚΑ. Φάσεις που τις θέλει ο κόσμος για να σηκωθεί από την καρέκλα, να μπει ακόμη περισσότερο στην εξίσωση, όπως κι έγινε. Είναι εντυπωσιακό ότι ο Παναθηναϊκός πέτυχε 84 πόντους σε μια κακή επιθετικά βραδιά! Είχε άλλους δύο παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων (Σίνγκλετον, Παππά), είχε έναν πολύ καλό Ντένμον που έκανε σπουδαία δουλειά στο αμυντικό κομμάτι και δύο- τρία ακόμη «εργαλεία» που αξιοποιήθηκαν σωστά από τον Πασκουάλ στα κομβικά σημεία του ματς. Είναι σαφές ότι ο Παναθηναϊκός του ΟΑΚΑ είναι ομάδα που πάει καρφί για το φάιναλ φορ.

Καμία ομάδα στην Ευρωλίγκα δεν αισθάνεται τόσο άνετα, τόσο σίγουρη όσο οι «πράσινοι» μπροστά στο κοινό τους. Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα για τον Παναθηναϊκό: Να ισορροπήσει στα εκτός έδρας ματς, να δείξει χαρακτήρα και να φτάσει στα πλέι οφ με την λογική ότι μπορεί να νικήσει παντού. Για να πας στο φάιναλ φορ, σε αυτό το επίπεδο και με τις ομάδες που μπορεί να συναντήσεις, θα πρέπει να είσαι ικανός να κερδίσεις εκτός και ο Παναθηναϊκός πρέπει να πείσει πρώτα τον εαυτό του και μετά τους αντιπάλους του πως είναι ικανός να το πράξει.