EUROLEAGUE

O Χαρανγκόντι θέλει απλά μια δουλειά

O Χαρανγκόντι θέλει απλά μια δουλειά

Τα όσα έκανε ο Luke Harangody στη νίκη της Darussafaka επί της Sassari, για την 6η αγωνιστική της Euroleague, ήταν το καλύτερο παιχνίδι του στην Ευρώπη. Γιατί στις ΗΠΑ είχε κάνει και καλύτερα.

Η Darussafaka έφυγε από την Ιταλία με το 60-68 επί της Sassari, που μαζί με το ματς "έχασε" και τον προπονητή (απολύθηκε ο Sacchetti), γιατί έτσι ήθελε ο Luke Harangody των έξι ατομικών ρεκόρ, σε ένα βράδυ. Ανανέωσε την καλύτερη επίδοση που είχε σε ranking (35), πόντους (26), επιθετικά ριμπάουντ (4), αμυντικά ριμπάουντ (9), συνολικά ριμπάουντ (13) και ασίστ (3) και αναδείχθηκε ο πολυτιμότερος παίκτης της αγωνιστικής. Για αυτό και σκεφτήκαμε να σας τον συστήσουμε.

Ο Luke Cameron Harangody γεννήθηκε στο Decatur του Illinois, στις 2 Ιανουαρίου του 1988, με την οικογένεια να μετακομίζει σύντομα στο Schererville της Indiana. Η μητέρα του Peg και ο πατέρας του, Dave είχαν αποκτήσει 18 μήνες νωρίτερα τον Ty. Όταν τα δυο αγόρια ήταν σε ηλικία... αυτονομίας στο περπάτημα, ο πατέρας τους συνήθιζε να παίζει μαζί τους, για ώρες, πρώτα στο υπόγειο και μετά στην αυλή, όταν επέστρεφε από τη δουλειά. Κυρίως μπάσκετ. Οι επαφές ήταν το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των μονών, όπως και οι λογομαχίες και η γενικότερη αψιμαχία. Ενίοτε... υπήρχε και αιματοκύλισμα -μικρών διαστάσεων. "Προσπαθούσα πολύ σκληρά να κρατήσω... την ειρήνη μεταξύ τους, ως διαιτητής των παιχνιδιών τους. Έβγαιναν διαρκώς εκτός ελέγχου" θυμάται ο Dave.

O Χαρανγκόντι θέλει απλά μια δουλειά

Με τον αδελφό μου συνηθίζαμε να επιδιδόμαστε σε σκληρές μάχες. Παραπονιόμουν για φάουλ και εκείνος με έσπρωχνε περισσότερο. Η κλιμάκωση ήταν άμεση και συνήθως καταλήγαμε να πλακωνόμαστε. Ο Ty ήταν πιο μεγαλόσωμος, πιο δυνατός και με έδερνε. Πολύ. Ήταν εκείνος που μου έδωσε τη θέληση και τη σκληράδα στο παιχνίδι μου. Από το ξύλο που μου έριχνε, έμαθα να είμαι ανταγωνιστικός. Για να τον νικήσω, έπρεπε να τα δίνω όλα. Χρειάστηκα πολύ καιρό για να τα καταφέρω. Νομίσω είχα φτάσει τα 11 και ακόμα θυμάμαι πόσο χαρούμενος είχα νιώσει -και πόσο ζήλευε εκείνος. Ένιωθα σαν να είχα πάρει πρωτάθλημα".

Ο πρωτότοκος διάλεξε το δρόμο του πατέρα τους (ο Dave υπήρχε παίκτης του football στο Indiana University, όπου φοίτησε και ο Ty, πριν εγκαταλείψει κάθε όνειρο για καριέρα, όταν διέλυσε το γόνατο στο δεύτερο έτος). Ο δευτερότοκος πήρε 9 εκατοστά ως πρωτοετής στο Andrean high school και επέλεξε το μπάσκετ -από το baseball, γιατί ουδέποτε ασχολήθηκε με το football " και αυτό ήταν κάτι που ανέκαθεν εξέπληττε τους πάντες". Η καθηγήτρια του, Susan Marovich θυμάται ακόμα τις πλάκες που έκανε. Σε όλους. " Είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος. Αλήθεια. Δεν είναι αλαζόνας. Δεν τον ενδιαφέρει να τραβά την προσοχή. Απλά θέλει να είναι ο εαυτός του. Πέραν του ότι ήταν καλός αθλητής, ήταν και καλό παιδί. Από αυτά που δεν βρίσκεις συχνά -δεδομένης της φήμης του βάσει των όσων έκανε στο γήπεδο". Στα δυο τελευταία χρόνια, είχε +20π. και 10 ριμπ. ανά αγώνα και αναδείχθηκε ο καλύτερος παίκτης της Northwest Indiana. Και τις δυο σεζόν, μπήκε στις καλύτερες ομάδες της πολιτείας της Indiana.

O Χαρανγκόντι θέλει απλά μια δουλειά

Χρειάστηκαν κάποιες συζητήσεις, στις οποίες μιλούσαμε για το τι είδους παίκτης μπορώ να γίνω. Πραγματικά, ανύψωσε το ηθικό μου", ομολόγησε ο παίκτης. Το πρόβλημα ήταν πως το μέγεθος του δεν ανταποκρινόταν στα must της θέσης "4". Εκείνος το αντιμετώπισε ως πρόκληση. Και ενώ οι περισσότεροι παίκτες του κολεγιακού χάνουν κιλά το καλοκαίρι, εκείνος πήρε ως πρωτοετής, 7. "Δυσκολευόμουν να διασχίσω το γήπεδο. Είχα πέσει σε τοίχο και δεν ήξερα τι να κάνω για να γλιτώσω. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι δεν ήθελα να ξανανιώσω έτσι".

Μετά την ήττα με το Winthrop, στο NCAA Tournament (είχε 4π. και 1 ριμπ. σε 17', ενώ ως μ.ο. είχε 11.2π. και 6.2 ριμπ.), συναντήθηκε με τους γονείς του και τους ενημέρωσε πως θα επαναπροσδιοριστεί. Ότι είχε κουραστεί να κάθεται στον πάγκο (είχε φτάσει στο σημείο να πιστεύει ότι δεν θα σηκωθεί ποτέ από αυτόν). Δούλεψε με έναν προπονητή και έναν διατροφολόγο και έκανε περισσότερη αερόβια γυμναστική. Σταμάτησε δηλαδή, τις πίτσες και τα γλυκά και έγινε πειθαρχημένος. Το ποσοστό λίπους στο σώμα του, έφτασε το 8% από το 14% και τα αποτελέσματα της δουλειάς του φάνηκαν στο παρκέ. Ο χρόνος του έφτασε τα 28.8'' ανά αγώνα, οι πόντοι τους 21 και τα ριμπάουντ τους 10.3 ανά ματς και μπήκε στη λίστα με τους υποψήφιους για τον τίτλο του καλύτερου παίκτη της περιφέρειας. " Ξέρετε πόσες φορές έγραψαν τα ΜΜΕ πως δεν θα μπορέσω ποτέ να αντιμετωπίσω έναν ψηλό; Τόσες που ένιωσα πληγωμένος. Αλλά μάλλον τους διέψευσα", είχε σχολιάσει στο ESPN το 2008, όταν ήταν ο καλύτερος παίκτης της Big East. Ήταν ο καλύτερος ψηλός, κάτι που... ξεπερνούσε κάθε έννοια λογικής.

Δεν τον ενδιέφεραν οι αριθμοί και τα ρεκόρ (σημειωτέον, όταν έφυγε από το πανεπιστήμιο ήταν ο τρίτος σκόρερ στην ιστορία της Big East, με 1.329 πόντους και ο δεύτερος ριμπάουντερ όλων των εποχών, με 662 ριμπ.). Μόνο το πώς θα επιστρέψει με την ομάδα του στο NCAA Tournament. Το κατάφερε -αποκλείστηκε στο δεύτερο γύρο από το Washington State. Στην τρίτη χρονιά, είχε 23.3π. και 11.8 ριμπ. ανά αγώνα και ήταν ο κυρίαρχος της περιφέρειας, για άλλη μια χρονιά. Το Notre Dame είχε ζήσει το απογοητευτικό 21-15 για ρεκόρ.

Μολονότι είχε βρει τις άκρες του (είχε γίνει ο παίκτης με τα απίστευτα χέρια, το καλό timing, με εξαιρετική τεχνική και αίσθηση του αγώνα, μα κυρίως με ψυχή) παρέμεινε ήταν ο εφιάλτης των GM's του ΝΒΑ. Ως τελειόφοιτος (παρεμπιπτόντως, σκέφτηκε να προσπεράσει την τελευταία χρονιά και να δηλώσει συμμετοχή στο ΝΒΑ draft νωρίτερα, αλλά δεν του εγγυήθηκαν θέση στον πρώτο γύρο), ήταν ο τύπος που μπορούσε να σκοράρει 22 πόντους, ανά αγώνα, αλλά ήταν και αυτός που ήταν πάντα λίγο πιο αργός από τους άλλους, λίγο πιο κοντός από τους άλλους -στη θέση του. Που δεν μπορούσε να αναλάβει στην άμυνα, παιδιά σαν τον LeBron James ή τον Paul Pierce. Ήταν ένας power forward, στο σώμα ενός small forward. Δηλαδή, ήταν tweener, δηλαδή ήταν από αυτούς που κάνουν καριέρα στην Ευρώπη -και όχι στο ΝΒΑ.

O Χαρανγκόντι θέλει απλά μια δουλειά

"Στην αρχή ήταν δύσκολο να χωνέψω ότι ήμουν undersized για το ΝΒΑ. Έπαιζα εκτός έδρας και έκανα καλή δουλειά, το ίδιο έκανα και στις προπονήσεις με ομάδες του ΝΒΑ, αλλά και απέναντι σε κάθε ψηλό της Big East, αλλά και πάλι έλεγαν για το μέγεθος μου. Έπρεπε να αποδείξω ξανά ποιος είμαι. Μετά, το είδα ως πρόκληση για να γίνω καλύτερος". Οι Bulls, Minnesota, Washington και Boston τον είχαν καλέσει στις προπονήσεις τους. Δεν είχε προτίμηση. " Αυτό που θέλω, είναι μια δουλειά" είχε πει (πράγμα που επανέλαβε και το 2011 και το 2012 και το 2013) εξηγώντας πως το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού του ήταν " ότι είμαι εργατικός, πάντα θα κάνω αυτά που περιμένουν από εμένα, ανεξάρτητα από το πόσο ψηλός ή αθλητικός είμαι. Θα βρω πάντα τον τρόπο να κάνω δουλειά". Είχε αναγνωρίσει ότι χρειάζεται δουλειά σε όλους τους τομείς και... ότι ήταν τεράστια υπόθεση για εκείνον που έφυγε από το κολέγιο με πτυχίο (στα apps των ηλεκτρονικών υπολογιστών και στις αμερικανικές σπουδές). Η καλύτερη συμβουλή που του έχουν δώσει ποτέ, είναι " ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολο είναι κάτι, κάποιες φορές, αν δουλέψεις σκληρά, θα το καταφέρεις". Ήταν κάτι που μου έλεγε ο πατέρας μου".

Το 2010 δήλωσε συμμετοχή στο NBA draft, από όπου τον "τράβηξαν" οι Boston Celtics, στο Νο52. Ναι, του δεύτερου γύρου. Ήταν ο πρώτος παίκτης του Notre Dame που επελέγη σε draft, μετά τον Ryan Humphrey, το 2002 και ο τρίτος που είχε δουλέψει με τον κόουτς Brey. Του έδωσαν διετές συμβόλαιο, τον Αύγουστο του ίδιου έτους και στις 2/11 του 2010 έκανε το ντεμπούτο του, ως NBAer -εναντίον των Pistons. Είχε 2/2 σουτ, σε 3' συμμετοχής. Το καλύτερο παιχνίδι του ήταν με τους Raptors (7/1/2011), όταν έκανε τα ρεκόρ καριέρας των 17π. και των 11 ριμπ., ενώ είχε και δυο τάπες.

Ένα μήνα μετά (24/2) πήγε -ως μέλος ανταλλαγής- στο Cleveland. Μάλιστα, έκανε το ταξίδι με τον Semih Erden -συμπαίκτη του φέτος. Αρχικά, σε 49 ματς είχε 2.9π., 2.9 ριμπ. σε 13' ανά αγώνα. Μετά ήλθε το lock out και στη συνέχεια μέτρησε 2.9π., 2.5 ριμπ. κατά μ.ο. σε 21 ματς. Αυτή η σχέση δεν έμελλε να προχωρήσει, καθώς πήγε στη D-League, όπου εμφανίστηκε με τους Canton Charge και είχε νταμπ νταμπλ... για πλάκα. Πηγαινοερχόταν σε Cleveland και Canton, ώσπου τραυματίστηκε με πρόβλημα στο γόνατο, μπήκε χειρουργείο και έμεινε εκτός το μεγαλύτερο μέρος της αγωνιστικής περιόδου 2012-13. Σημείωση: στις 11/7 του 2012 οι "Ιππότες" του έδωσαν μονοετές και 1.1 εκατ. δολ., πριν τον αφήσουν ελεύθερο στις 29/11.

O Χαρανγκόντι θέλει απλά μια δουλειά

Δηλώθηκε στην αναπτυξιακή λίγκα ("ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσα να κάνω, γιατί ήθελα να μείνω στην Αμερική, ενόσω προσπαθούσα να ξαναγίνω υγιής"), δοκίμασε μετά την τύχη του στο Summer League του Las Vegas, με τους Nuggets, εγγυημένο συμβόλαιο όμως δεν βρήκε στο ΝΒΑ, οπότε πήρε την αμέσως επόμενη καλύτερη επιλογή: αυτή της Unics Kazan.

Όπως δήλωσε, σε συνέντευξη του στο RealGM, αγάπησε την πόλη και τη γενικότερη εμπειρία, μαζί και την ευκαιρία να δει μια νέα κουλτούρα. Εξήγησε ότι είχε τρεις προτάσεις από την Ευρώπη "αλλά η καλύτερη ευκαιρία ήταν αυτή της Unics". Στα χαρτιά, γιατί πρακτικά έδωσε 24 ματς στο Eurocup και VTB United League και είχε 7.5 π. και 4.5 ριμπ. Δεν αγχώθηκε. Ήταν άλλωστε, η χρονιά της προσαρμογής. Όταν λοιπόν, το καλοκαίρι του 2014 βρέθηκε ξανά να αναζητά ομάδα, αποφάσισε πως ήθελε να πάει στην Ισπανία και να γίνει παίκτης της Valencia. Αυτή τη φορά, υπέγραψε για δυο χρόνια. Μεταξύ των όσων πρόλαβε να ζήσει εκεί (είχε 10 συμμετοχές στη Euroleague, με 10.5π. και 4.8 ριμπ., ανά αγώνα συν 1 ασ΄σιτ, 1 κλεψ. και 53.5% στα σουτ, σε 23.1'' συμμετοχής), ήταν αυτό.

Μόλις έκανε ράμματα και πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο, ειδοποίησε πως θα παίξει κανονικά στο επόμενο ματς. Η χρονιά ήταν κάπως ιδιαίτερη για τις "νυχτερίδες" που είχαν θέματα, εξ ου και απολύθηκε ο προπονητής Περάσοβιτς και μαζί του έφυγαν οι επιλογές του. Μεταξύ τους ήταν και ο Harangody. Είπε να δώσει στο όνειρο του ΝΒΑ άλλη μια ευκαιρία. Πήγε στο Summer League με τους Suns και πάλι όμως, δεν βρήκε εγγυημένο συμβόλαιο, οπότε είπε να αποφύγει τις περαιτέρω περιπέτειες και να δεχθεί την καλύτερη -οικονομικά- πρόταση που είχε από την Ευρώπη. Αυτή ήταν από την Darussafaka Dogus, με την οποία το βράδυ της Παρασκευής (20/11) έκανε το καλύτερο παιχνίδι, στην καριέρα του στην ήπειρο μας.

TAGS EUROLEAGUE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ