EUROLEAGUE

Χίμκι - Ολυμπιακός: χωρίς εναλλακτικές

Χίμκι - Ολυμπιακός: χωρίς εναλλακτικές

Οι Hoop Fiction γράφουν στο Sport24.gr για την ήττα του Ολυμπιακού στη Μόσχα, την διαφορετική φετινή δομή του και την έλλειψη ευελιξίας στη γραμμή των ψηλών.

Έχοντας αντιδράσει κερδίζοντας εύκολα την Μακάμπι, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την Κίμκι με βασικό ζητούμενο να αποδείξει πως η συντριβή της περασμένης εβδομάδας στη Χώρα των Βάσκων αποτελούσε δυσάρεστη παρένθεση. Η ήττα με σχεδόν 30 πόντους στη Μόσχα , και πολύ περισσότερο η εικόνα εξαθλίωσης ενός συνόλου που βασικό του χαρακτηριστικό είναι η μαχητικότητα κατέδειξαν πως οι ερυθρόλευκοι μοιάζουν να έχουν χάσει την ταυτότητά τους.

Αν κανείς επικεντρωθεί στην αναζήτηση των στοιχείων που έκριναν το παιχνίδι δε θα καταφέρει να συμπεράνει κάτι ουσιαστικό --ο Ολυμπιακός δεν εμφανίστηκε καν στο γήπεδο ώστε η συγκεκριμένη αναμέτρηση να επιδέχεται αγωνιστικής ανάλυσης, ενώ η βεβαιότητα πως δεν υπήρχε οποιαδήποτε περίπτωση ανατροπής έμοιαζε να διαχέεται στην ατμόσφαιρα από τα πρώτα κιόλας συνεχόμενα τρίποντα των Ρώσων.

Ο Τσαρλς Τζένκινς εξαφάνισε από την πρώτη κατοχή τον Βασίλη Σπανούλη, ο Μιλουτίνοβ έμοιαζε χαμένος ανάμεσα σε δύο ή τρεις παίκτες της Κίμκι χωρίς να καταφέρει ποτέ να πάρει την μπάλα στα σημεία που έπρεπε, ενώ ο Γιώργος Πρίντεζης, όσο κι αν ήθελε, δεν μπορούσε να κάνει τη διαφορά με συνεχείς βοήθειες να βγαίνουν πάνω του. Η αναφορά στους τρεις συγκεκριμένους παίκτες δεν είναι τυχαία --Σπανούλης, Πρίντεζης και Μιλουτίνοβ είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται το επιθετικό πλάνο του Ολυμπιακού.

Ο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΔΟΜΗΜΕΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Αναζητώντας τα πραγματικά αίτια, πρέπει κανείς να σκεφτεί γύρω από τα ευρύτερα χαρακτηριστικά του οργανισμού. Για τον Ολυμπιακό, όλες οι μεγάλες νίκες, οι σπουδαίες ανατροπές και οι ευρωπαϊκές επιτυχίες προέκυψαν παίζοντας ένα είδος μπάσκετ χαρακτηρισμένο από δυναμισμό, ενέργεια, και απροσπέλαστη άμυνα που κατάφερνε να διαλύσει το επιθετικό πλάνο του αντιπάλου --όλα αυτά συνέβαιναν την ώρα που στην επίθεση ο ρυθμός οριζόταν σε απόλυτο βαθμό από τις αποφάσεις του Βασίλη Σπανούλη.

Πώς αυτός ο χαρακτήρας εκφραζόταν μέσω συγκεκριμένων παικτών σε άμυνα και επίθεση;

Πρώτον, εδραιώνοντας την τάση της ευελιξίας στη γραμμή των ψηλών. Ντόρσει, Χάινς, Ντάνστον, Χάντερ και Μπιρτς --μια ακολουθία παικτών που στον Πειραιά εξελίχθηκαν, αποτέλεσαν τη βάση της σκληρότερης ευρωπαϊκής άμυνας των τελευταίων ετών, αναδείχθηκαν επιθετικά, κι όλα τα προηγούμενα έγιναν δυνατά μέσω της συνύπαρξής τους με τον Βασίλη Σπανούλη.

Χίμκι - Ολυμπιακός: χωρίς εναλλακτικές
EUROKINISSI

Ο αρχηγός ήταν ο δεύτερος παράγοντας έκφρασης του ερυθρόλευκου χαρακτήρα. Τόσο εκρηκτικός ώστε να αφήνει πίσω του τον οποιονδήποτε αμυντικό με το πρώτο του βήμα (ο πρώτος που τον περιόρισε ήταν ο Γκιστ με την διάσημη πια έμπνευση του Αργύρη Πεδουλάκη να βγάλει τον Αμερικανό πάνω στον αρχηγό του Ολυμπιακό), σκόρερ ικανός να σουτάρει από μακριά αλλά και να διατηρήσει την ισορροπία του μεταξύ δύο και τριών αντιπάλων, αρκούντως δημιουργικός ώστε ακόμα και στις περιπτώσεις που μια ολόκληρη άμυνα ήταν προσηλωμένη στο πώς θα τον περιορίσει, ο Σπανούλης έβρισκε τους χώρους για τελικές πάσες στις πικ εν ρολ συνεργασίες με τους ψηλούς ή στην περιφέρεια.

Φέτος, είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός είναι διαφορετικά δομημένος.

Έχοντας αποφασίσει πως βασικός ψηλός της φετινής σεζόν θα είναι ο Μιλουτίνοβ και μετά την αποχώρηση του Μπιρτς για το Ορλάντο, οι ερυθρόλευκοι απέκτησαν τον Τζαμέλ ΜακΛιν --όσο σπουδαίες εμφανίσεις κι αν έχει κάνει ο Αμερικανός, τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά δεν επρόκειτο να καλύψουν το κενό που δημιουργήθηκε στη θέση 5 (στις παρατηρήσεις περί μειωμένου δυναμισμού επιβάλλεται να προστεθεί και η φυγή του Ντάνιελ Χάκετ --με τον Ιταλό στην περιφέρεια ο Ολυμπιακός δε θα ήταν σε καμία περίπτωση στο ασθενικό σημείο που έχει φτάσει σήμερα).

Την ίδια στιγμή, ο Βασίλης Σπανούλης έχασε την αρχή της σεζόν λόγω τραυματισμού, ενώ όταν επέστρεψε άλλαξε κάθε ισορροπία --από την επιστροφή του αρχηγού και έπειτα οι ρόλοι στην περιφέρεια υπόκεινται σε συνεχείς αλλαγές χωρίς να έχει βρεθεί ουσιαστική λύση.

Προχωρώντας, λοιπόν, στην απτή καταγραφή των όσων οδήγησαν στην τρέχουσα κατάσταση προκύπτουν τα εξής:

Σε αγωνιστικό επίπεδο, ο Ολυμπιακός διανύει την πρώτη του σεζόν χωρίς να διαθέτει πολλά από τα χαρακτηριστικά που τον εδραίωσαν μεταξύ των κορυφαίων. Το σήμα-κατατεθέν της ευελιξίας στη γραμμή των ψηλών απουσιάζει, ο Βασίλης Σπανούλης δεν είναι πλέον στο επίπεδο στο οποίο βρισκόταν πριν από τρία ή τέσσερα χρόνια, ενώ ο Γιώργος Πρίντεζης δεν μπορεί να κάνει τα πάντα μόνος.

Χίμκι - Ολυμπιακός: χωρίς εναλλακτικές

Οι ερυθρόλευκοι είχαν ανάγκη ένα πλάνο που θα προστάτευε τους κεντρικούς άξονες της επίθεσής τους καθώς και παίκτες που θα μπορούσαν να το υποστηρίξουν και να είναι απειλητικοί αφήνοντας περισσότερο ελεύθερους τους Σπανούλη-Πρίντεζη-Μιλουτίνοβ. Με άλλα λόγια, ο Ολυμπιακός χρειαζόταν εναλλακτικές --αν κάτι μπορεί δικαίως να χρεωθεί στον προπονητή, αυτό είναι πως δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί όσους ήρθαν το καλοκαίρι, εντάσσοντάς τους ως ζωτικά στοιχεία της επίθεσης.

Αυτό δε σημαίνει φυσικά πως ο Ολυμπιακός λειτουργεί χωρίς ουσιαστικό σχέδιο -- είναι γεγονός πως τα όσα έχουν επιτευχθεί μέχρι στιγμής στη φετινή σεζόν αποτελούν παράγωγο του βασικού πλάνου (για όσους αμφισβητούν την ύπαρξη του συγκεκριμένου πλάνου, ιδιαίτερα διδακτική είναι η παρακολούθηση των πρώτων λεπτών της τρίτης περιόδου στο πρόσφατο εντός έδρας παιχνίδι απέναντι στο Μιλάνο).

ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΑΞΟΝΕΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΕΚΤΟΣ ΡΥΘΜΟΥ...

Στη διάρκεια της φετινής σεζόν, ο Ολυμπιακός έχει πετύχει μεγάλες νίκες απέναντι στους βασικότερους μνηστήρες για μια θέση στο Βελιγράδι, αλλά έχει πετύχει και νίκες άκρως επαγγελματικές απέναντι σε ποιοτικά κατώτερους αντιπάλους --το πρόβλημα είναι πως η ομάδα σπάνια καταφέρνει να κερδίσει μέσω εναλλακτικών ή εφαρμόζοντας κάποια καινοτομία σε σχέση με όσα παρουσιάζει τις βραδιές που το βασικό σχέδιο δε λειτουργεί. Οποτεδήποτε ένας από τους κεντρικούς άξονες βγαίνει εκτός ρυθμού, ο Ολυμπιακός μοιάζει να μην μπορεί να πάρει ανάσα --φυσικό επακόλουθο είναι η επηρεασμένη ψυχολογία και ο χαμένος χαρακτήρας όπως έγινε ξεκάθαρο στα ναυάγια των τελευταίων ημερών.

Το ρεπορτάζ αρχικά αναφερόταν σε αλλαγές ξένων, ενώ τελικά προκύπτει πως ο Ολυμπιακός συνεχίζει ως έχει. Ίσως είναι η καλύτερη λύση --τα πρόσωπα δεν επιβάλλεται να αλλάξουν, αλλά επιβάλλεται επιτέλους να ενταχθούν. Και μπορεί τα όσα έχουν πετύχει μέχρι στιγμής οι ερυθρόλευκοι να τους διατηρούν στην τετράδα, όμως η διαφορά μεταξύ δεύτερης και έκτης θέσης δεν απέχει περισσότερο από μία νίκη ή μία ήττα --ακριβώς όπως το βίωσε ο Παναθηναϊκός.

TAGS EUROLEAGUE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ