Πριν υποδεχτούν τους Καταλανούς, οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν να προβληματιστούν για πολλά. Το πλεονέκτημα έδρας έμοιαζε σχεδόν εξασφαλισμένο (γεγονός που εξακολουθεί να ισχύει), ο Ολυμπιακός προερχόταν από συνεχόμενες νίκες, ορισμένες εκ των οποίων εκτός έδρας και απέναντι σε άμεσους ανταγωνιστές (Ρεάλ, Παναθηναϊκός), ενώ οι εκτός έδρας και χωρίς καμία αντίδραση συντριβές αποτελούσαν φαινομενικά παρελθόν. Μετά το τέλος του παιχνιδιού, οι ερυθρόλευκοι διαπίστωσαν πως πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν απέναντι σε σύνολα που τους βγάζουν εκτός ρακέτας.

ΤΟ ΨΗΛΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΠΕΣΙΤΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Με δεδομένη την απουσία του Παπανικολάου , ο Σβέτισλαβ Πέσιτς επέλεξε σχήματα μέσω των οποίων οι Καταλανοί θα μπορούσαν να επιβληθούν ξεκάθαρα σε τομείς που ο Έλληνας φόργουορντ ανεβάζει επίπεδο τον Ολυμπιακό (ριμπάουντ, συνολική αμυντική ένταση που χαρακτηρίζει την εκάστοτε πεντάδα, ευελιξία για επιλογή αλλαγών μετά από όλα τα σκριν, άμυνα στο χαμηλό ποστ). Η συγκεκριμένη πρόθεση έγινε εμφανής από την επιλογή του βασικού σχήματος. Με Τόμιτς, Κλαβέρ, και Μοερμάν να συνυπάρχουν, η Μπαρτσελόνα δυσκόλευε σχεδόν κάθε δράση των ερυθρόλευκων σε άμυνα και επίθεση .

Ο Μιλουτίνοβ είχε να αντιμετωπίσει συνεχείς βοήθειες από παίκτες αντίστοιχου ύψους και με μεγάλο άνοιγμα χεριών, οι διάδρομοι έμοιαζαν απροσπέλαστοι για το κάθετο παιχνίδι του Βασίλη Σπανούλη, ενώ οι Καταλανοί είχαν ανά πάσα στιγμή στην πεντάδα τους τουλάχιστον τρεις παίκτες που μπορούσαν να αμυνθούν αποτελεσματικά πάνω στον Γιώργο Πρίντεζη όταν αυτός επιχειρούσε να επιτεθεί στο χαμηλό ποστ.

ΑΠΟΥΣΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ

Με τον Ολυμπιακό να μην μπορεί να βρει διαδρόμους και να κερδίσει τοποθετήσεις προκειμένου να εδραιώσει την παρουσία του στη ρακέτα, φυσικό επακόλουθο ήταν η τάση για εκτέλεση από την περιφέρεια. Όταν, όμως, σε μια βραδιά που ένα σύνολο επιχειρεί 30 τρίποντα (36 δίποντα) ευστοχεί σε μόλις 6 (20%), τότε οι ελπίδες για ένα θετικό αποτέλεσμα εξανεμίζονται. Επίσης, όταν οι λύσεις για εντός ρακέτα δράσεις είναι περιορισμένες κι έτσι ένα σύνολο αναγκάζεται να εκτελέσει από μακριά, η απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία είναι οι σωστές κινήσεις όσων παίζουν μακριά από την μπάλα και ενσαρκώνουν την απειλή της αδύνατης πλευράς --ορισμένες φορές, ακόμα κι ένα βήμα δεξιά ή αριστερά είναι αρκετό για να κάνει τη διαφορά μεταξύ ενός εκτελεσμένου τριπόντου και μιας προσπάθειας που δεν έγινε ποτέ επειδή δεν βρέθηκε ο απαραίτητος χώρος.

Πιο αναλυτικά, ορισμένες σκέψεις γύρω από το πόσο σημαντική είναι η σωστή κίνηση των σουτέρ στην περίμετρο, ξεκινώντας από δύο στιγμιότυπα μιας επίθεσης του Ολυμπιακού:

Στην αρχή της φάσης, ο Βασίλης Σπανούλης παίρνει το σκριν στο αριστερό φτερό και ξεκινάει την κίνησή του προς τη ρακέτα. Την ίδια στιγμή, ο Ιωάννης Παπαπέτρου έχει ήδη τοποθετηθεί στη δεξιά γωνία της επίθεσης. Όλα έχουν να κάνουν με το πού είναι επικεντρωμένη η προσοχή του αμυντικού έτσι ώστε ο επιθετικός παίκτης που βρίσκεται στην περίμετρο να βρει την ευκαιρία για κάποια κίνηση που θα του επιτρέψει να ελευθερωθεί.

Στο πρώτο στιγμιότυπο, ο προσωπικός αμυντικός του Παπαπέτρου (πράσινος κύκλος) κοιτάζει προς την μπάλα. Ο Έλληνας φόργουορντ παραμένει στο ίδιο σημείο ενώ θα έπρεπε να έχει εκμεταλλευτεί τη στιγμή αδράνειας και να έχει βγει στο αριστερό φτερό (ερωτηματικό-στιγμιότυπο 2).

Ο Σπανούλης φτάνει στο κέντρο σχεδόν της ρακέτας, επιχειρεί την πάσα για την αδύνατη πλευρά, όμως η μη κίνηση του Παπαπέτρου επιτρέπει στον προσωπικό του αμυντικό να βρίσκεται στην πορεία της μπάλας παρά το ότι τον είχε χάσει από το οπτικό του πεδίο --ο παίκτης του Ολυμπιακού θα μπορούσε να έχει τιμωρήσει την αδράνεια του αμυντικού με δύο μόλις βήματα προς τα αριστερά. Για να γίνει πιο κατανοητό το συγκεκριμένο στοιχείο, είναι αρκετά χρήσιμη η παρατήρηση του τρόπου κίνησης των παικτών της Μπαρτσελόνα σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Ένα πρώτο παράδειγμά:

Ο Ερτέλ ξεκινά από την κορυφή της επίθεσης, παίρνει το σκριν, και κινείται προς το δεξί φτερό, ενώ την ίδια στιγμή ο Ρίμπας περιμένει σχεδόν στην αριστερή γωνία (πράσινος κύκλος-στιγμιότυπο 1). Μετά από λίγα δέκατα του δευτερολέπτου, η προσοχή του Ρόμπερτς είναι στραμμένη προς την μπάλα (κίτρινος κύκλος-στιγμιότυπο 2), και ο Ρίμπας κινείται ελαφρά προς τα αριστερά βγαίνοντας σχεδόν στο φτερό. Ενάμιση βήμα είναι αρκετό προκειμένου ο Ισπανός να βγει σε σημείο τέτοιο που επιτρέπει την πάσα διευκολύνοντας τον Ερτέλ --αν ο Ρίμπας είχε παραμείνει στο αρχικό σημείο είτε η πάσα δεν επρόκειτο να περάσει για να φτάσει μέχρι εκεί, είτε η Μπαρτσελόνα θα έπρεπε να επιλέξει ένα εναλλακτικό σενάριο. Ένα δεύτερο παράδειγμα:

Ο Ερτέλ βρίσκεται σχεδόν εγκλωβισμένος στην αριστερή γωνία, ενώ δεν υπάρχουν γραμμές πάσας τόσο προς την κορυφή όσο και προς το χάι ποστ. Την ίδια στιγμή, ο Έντουιν Τζάκσον, ο παίκτης δηλαδή που βρίσκεται στην αδύνατη πλευρά της επίθεσης των Καταλανών, βρίσκεται κάπου μεταξύ αριστερής γωνίας και φτερού.

Ο Γάλλος πλέιμέικερ δε σταματά την τρίπλα και κινείται προς την βασική γραμμή, ενώ ο Βασίλης Σπανούλης έχει κινηθεί προς το κέντρο της ρακέτας, κοιτάζει προς την μπάλα, και έχει χάσει τον Τζάκσον από το οπτικό του πεδίο. Από τη στιγμή που ο Ερτέλ επιλέγει τη βασική γραμμή, η αυτόματη κίνηση του παίκτη που βρίσκεται στην αδύνατη πλευρά είναι το να φτάσει ακριβώς στη γωνία, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για επιτυχή πάσα που θα εξασφαλίσει ένα ελεύθερο σουτ --αν ο Τζάκσον είχε μείνει στο σημείο που βρισκόταν στην αρχή της φάσης η πάσα θα ήταν αρκετά δυσκολότερη.

ΝΑ ΒΡΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ

Ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα;

Μερικές φορές, αν όχι τις περισσότερες, ακόμα κι ένα μόλις βήμα μπορεί να αποδειχθεί αρκετό. Με τον Ολυμπιακό να αντιμετωπίζει συχνά δυσκολίες απέναντι σε ομάδες με ύψος και δύναμη , οι ερυθρόλευκοι πρέπει να μάθουν να κινούνται ιδανικά στην περίμετρο εξασφαλίζοντας τις ιδανικές προϋποθέσεις για σουτ έξω από τα 6,75.

Το να επιστρατεύεται ο Μακλίν για να ξεκινήσει προσπάθειες σχεδόν από το τρίποντο βάζοντας την μπάλα στο παρκέ και επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του απέναντι σε ψηλούς όπως ο Τόμιτς ή ο Οριόλα δεν πρόκειται ποτέ να αποτελέσει αξιόπιστη λύση --ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός πως σε τέτοιες περιπτώσεις ο Ολυμπιακός αναγκάζεται να βγάλει τον Μιλουτίνοβ εκτός, χάνοντας έτσι έναν από τους πιο βασικούς άξονες του παιχνιδιού του.

Με τα χρονικά περιθώρια εν όψει πλέι οφ να συρρικνώνονται, οι ερυθρόλευκοι οφείλουν να βελτιωθούν σε οποιονδήποτε τομέα θα μπορούσε να αποτελέσει την περαιτέρω ώθηση που θα ανεβάσει το ποιοτικό επίπεδο της επίθεσής τους. Ακόμα κι αν υπάρχουν βραδιές που δεν μπορούν να επιβληθούν μέσω της γραμμής των ψηλών τους, η άνευ όρων παράδοση δεν μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτή λύση.

Επιμέλεια: Ευάγγελος Καραγιαννακίδης