Έχοντας να ανακάμψει μετά από μία από τις πιο βαριές ήττες της ευρωπαϊκής του ιστορίας, η διαχείριση της ψυχολογίας ήταν για τον Ολυμπιακό το σημαντικότερο στοιχείο πριν από το παιχνίδι με τη Μακάμπι.

Στο πρόσφατο παρελθόν, ήταν αρκετές οι φορές που οι ερυθρόλευκοι αντέδρασαν μετά από εξίσου δυσάρεστες καταστάσεις --για όποιον έχει ελάχιστα ασχοληθεί με την ψυχοσύνθεση αυτής της ομάδας η επικράτηση επί των Ισραηλινών έμοιαζε με βεβαιότητα .

ΑΛΛΗ ΟΜΑΔΑ ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΡΥΘΜΟ ΟΙ ΨΗΛΟΙ ΤΟΥ

Απέναντι σ’ έναν αποφασισμένο Ολυμπιακό, οι απουσίες των Ισραηλινών αλλά και ο τρόπος που επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τον δημιουργικό άξονα μεταξύ Σπανούλη και Μιλουτίνοβ εξαφάνισαν οποιεσδήποτε προοπτικές υπήρχαν γι’ αυτούς πριν το παιχνίδι. Με τον Παραχούσκι να ξεκινάει στη θέση 5, στόχος της Μακάμπι θα έπρεπε να είναι ο περιορισμός των χώρων στην καρδιά της άμυνάς της με τον Λευκορώσο σέντερ να γεμίζει τη ρακέτα με την παρουσία του. Αντ’ αυτού, οι Ισραηλινοί επέλεξαν τη δυναμική έξοδο του Παραχούσκι πάνω στον εκάστοτε πλέιμέικερ του Ολυμπιακού, ακυρώνοντας στην ουσία τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο ο σέντερ τους θα μπορούσε να αποδειχτεί χρήσιμος αμυντικά.

Παρόμοια ήταν η κατάσταση όταν ο Παραχούσκι αντικαταστάθηκε από τον Άλεξ Τάιους με τον Ολυμπιακό να χρησιμοποιεί στη θέση 5 τον ΜακΛιν. Στα 5 λεπτά που έμεινε στο παρκέ, ο Αμερικανός σέντερ του Ολυμπιακού κυριάρχησε επιβεβαιώνοντας ένα συμπέρασμα που δείχνει πως μπορεί να θεωρηθεί ο κανόνας για τη φετινή σεζόν:

Όταν οι ερυθρόλευκοι καταφέρνουν να εδραιώσουν την παρουσία τους στη ρακέτα μέσω σωστών τοποθετήσεων, το σύνολο μπορεί να παραμείνει παραγωγικό ακόμα κι αν είναι άστοχο έξω από τα 6.75. Όταν οι ψηλοί του Ολυμπιακού δεν νιώθουν άνετα βγαίνοντας εκτός ρυθμού από γραμμές ψηλών που μπορούν να τους ματσάρουν σε δύναμη και ενέργεια, ο Ολυμπιακός μετατρέπεται σε ένα μονοδιάστατο σύνολο χωρίς ίχνος δημιουργικότητας. Ένα παράδειγμα από το χτεσινό παιχνίδι:

Η επίθεση του Ολυμπιακού ξεκινά με τον Βασίλη Σπανούλη να κινείται προς το αριστερό φτερό της, ενώ την ίδια στιγμή ο Βαγγέλης Μάντζαρης δίνει το σκριν στον Πρίντεζη(1) ο οποίος κινείται προς την ίδια πλευρά με τον αρχηγό. Ο Πρίντεζης παίρνει θέση στο χαμηλό ποστ, ο Βασίλης Σπανούλης του δίνει την μπάλα, και ο Άλεξ Τάιους σπεύδει να δώσει τη βοήθεια αφήνοντας μόνο τον ΜακΛιν. Στην εξέλιξη της φάσης:

Ο Πρίντεζης μένει με δύο παίκτες ενώ έχει δώσει την πάσα στον ΜακΛιν που κινείται προς το καλάθι και ο Αμερικανός σέντερ τελειώνει τη φάση με εύκολο κάρφωμα --ο μόνος που βρίσκεται κοντά στον ΜακΛιν είναι ο Πιερ Τζάκσον, χωρίς φυσικά να υπάρχει περίπτωση έστω να τον δυσκολέψει στο να υποδεχθεί την μπάλα.

Το ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να κυριαρχήσει στις δύο ρακέτες απεικονίζεται πλήρως στους αριθμούς.

Ξεκινώντας από τα ριμπάουντ: 9 περισσότερα για τον Ολυμπιακό (48 έναντι 39), 7 ριμπάουντ από τον Μιλουτίνοβ με τα 4 να είναι επιθετικά, κι αυτό ενώ ο φετινός μέσος όρος του στα 14 παιχνίδια που έχει παίξει είναι τα 5.2 ριμπάουντ ανά αγώνα με μόλις 1.9 επιθετικά. Συνεχίζοντας στις ασίστ : 15 περισσότερες για τον Ολυμπιακό (26 έναντι 11), κι αυτό ενώ έκανε 9 λάθη --οι Ισραηλινοί όχι μόνο ακύρωσαν όλες τους τις τελικές πάσες, αλλά έχασαν ακόμα περισσότερα με τον αριθμό των λαθών να φτάνει τα 14. Ακόμα κι αν αρκετοί από τους παραπάνω αριθμούς καταγράφηκαν αφού το παιχνίδι είχε ουσιαστικά κριθεί, στοιχείο που δεν επιτρέπει το να προκύψουν ουσιαστικά συμπεράσματα από ένα σημείο και έπειτα, το σημαντικότερο είναι πως ο Ολυμπιακός είχε σφυγμό και αντέδρασε μετά το ναυάγιο στη Χώρα των Βάσκων.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που καταδεικνύει τον βαθμό στον οποίο οι ερυθρόλευκοι ήθελαν να παρουσιαστούν όσο πιο συμπαγείς γίνεται ήταν και η διαχείριση των χρόνων όσων αγωνίστηκαν. Στο διάστημα που οι Ισραηλινοί συνέχιζαν να ακολουθούν με μια ανατρέψιμη διαφορά των 10+ πόντων, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος επέλεξε σχήματα που είχαν ως βάση τον ελληνικό κορμό συν τον Μιλουτίνοβ (δηλαδή στα πρώτα 25 λεπτά). Ο Τόμπσον αγωνίστηκε για λίγο περισσότερα από 3 λεπτά ενώ ο Ρόμπερτς για σχεδόν 6 --ο προπονητής του Ολυμπιακού προτίμησε την πεπατημένη παρά να προσπαθήσει να εντάξει περισσότερους παίκτες στο rotation.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΝΤΑΞΕΙ ΤΟΝ ΤΟΜΠΣΟΝ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ

Συνεχίζοντας όσα σημειώθηκαν στην ανάλυση μετά τη συντριβή από την Μπασκόνια, μερικές επιπλέον σκέψεις για την ιδιαίτερη περίπτωση του Χόλις Τόμπσον. Αποκτώντας τον Αμερικανό το προηγούμενο καλοκαίρι, στόχος του Ολυμπιακού ήταν η δημιουργία περισσότερων χώρων στην επίθεση --με την άμυνα να μην μπορεί να αγνοήσει το μακρινό σουτ της αδύναμης πλευράς, ο Ολυμπιακός επρόκειτο να δημιουργήσει περισσότερους διαδρόμους για το κάθετο παιχνίδι του Βασίλη Σπανούλη, αποφορτίζοντας παράλληλα τον Γιώργο Πρίντεζη από το να έχει συνεχώς να αντιμετωπίσει πάνω από έναν παίκτες όταν έπαιρνε την μπάλα στο χαμηλό ποστ.

Ένας παίκτης που η μπασκετική του ζωή είναι συνυφασμένη με το μακρινό σουτ χρειάζεται μόνο ένα πράγμα: ουσιαστικές ευκαιρίες για να σουτάρει. Απέναντι στη Μακάμπι, ο Ολυμπιακός είχε τον απόλυτο έλεγχο της αναμέτρησης μετά τα πρώτα 8 με 9 λεπτά, κι αυτό δημιουργούσε το περιθώριο για να βρει ρυθμό ένας παίκτης όπως ο Τόμπσον ακόμα κι αν απαιτούνταν ορισμένες χαμένες προσπάθειες.

Όπως αναφέραμε παραπάνω, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος επέλεξε την ασφάλεια δίνοντας περισσότερο και συνεχόμενο χρόνο στον Αμερικανό όταν το παιχνίδι είχε ήδη κριθεί (αγωνίστηκε περίπου 13 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο)--στοιχείο σημαντικότερο από τη διαχείριση του παίκτη σε μια συγκεκριμένη αναμέτρηση είναι το να βρεθεί ο τρόπος που ο Τόμπσον θα γίνει χρήσιμος παίζοντας εντός ενός πλαισίου που τον κάνει να νιώθει άνετα. Αν κάτι μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο, αυτό είναι πως οι σποραδικές συμμετοχές του παίκτη, όπως για παράδειγμα τα 3:32 του πρώτου ημιχρόνου, δεν αποτελούν την ενδεικτική διαχείριση προκειμένου να αποκτήσει ρυθμό παίρνοντας συνεχόμενες προσπάθειες.

Το πόσο χρήσιμος μπορεί να είναι ο Αμερικανός γίνεται προφανές σε μια από τις πιο άρτιες επιθέσεις που έτρεξε ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο, ακριβώς όπως φαίνεται παρακάτω:

Στην πρώτη φάση της επίθεσης, ο Μιλουτίνοβ δίνει το σκριν στην κορυφή ρολάροντας προς την καρδιά της ρακέτας, όμως τελικά δεν προκύπτει συνεργασία. Η μπάλα φτάνει στα χέρια του Παπαπέτρου ο οποίος αρχικά βρίσκεται στην αριστερή γωνία, ενώ στη συνέχεια κινείται προς την κορυφή δίνοντας την μπάλα και ταυτόχρονα το σκριν στον Ρόμπερτς (ο Τόμπσον βρίσκεται από την αρχή της επίθεσης στη δεξιά γωνία). Στην εξέλιξη της φάσης:

Ο Ρόμπερτς διεισδύει, και ολόκληρη η άμυνα της Μακάμπι παρασύρεται και κινείται προς το κέντρο της ρακέτας με τους 5 παίκτες των Ισραηλινών να επιβλέπουν 3 του Ολυμπιακού. Ο Ρόμπερτς δίνει την πάσα παράλληλα με τη βασική γραμμή και η μπάλα φτάνει στον Τόμπσον ο οποίος βρίσκεται από την αρχή στην αδύνατη πλευρά της επίθεσης. Ο Αμερικανός ευστοχεί, ενώ υπήρχε και η επιλογή της πάσας για τρίποντο από τον Στρέλνιεκς ο οποίος είναι επίσης ελεύθερος --ακόμα κι αν τελικά προέκυπτε άστοχο σουτ, ο Ολυμπιακός θα είχε πετύχει στο να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ελεύθερο σουτ.

Οι ερυθρόλευκοι συνεχίζουν με το παιχνίδι απέναντι στην Κίμκι, έχοντας καταφέρει να ξεπεράσουν αναίμακτα μια ήττα που θεωρητικά θα μπορούσε να τους έχει επηρεάσει περισσότερο. Ο ΜακΛιν ταξιδεύει χωρίς να είναι δεδομένο πως θα δώσει το παρών, ενώ οι Ρώσοι πέρασαν από το Βελιγράδι μετά από ένα διάστημα συνεχόμενων κακών εμφανίσεων και ηττών και επιστρέφουν στην έδρα τους έχοντας την ευκαιρία να βελτιώσουν ψυχολογία και να παραμείνουν σε απόσταση αναπνοής από την 6η θέση στην οποία παραμένει η Ζαλγκίρις Κάουνας. Αν κάτι μπορεί να προστεθεί στα θετικά της αναμέτρησης με την Μακάμπι, αυτό είναι τα μόλις 20 λεπτά του Γιώργου Πρίντεζη.

Επιμέλεια: Ευάγγελος Καραγιαννακίδης