Ακολουθούν αποσπάσματα από την... Εθνική ανάλυση, που δημοσιεύτηκε στις 17 Σεπτεμβρίου στο "ΦΩΣ των σπορ".

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Υπάρχουν δυο σκέλη στην υπόθεση εθνική ομάδα. Το ένα έχει να κάνει με τις συμπεριφορές (ορισμένες απαράδεκτες), το άλλο με το αγωνιστικό σκέλος. Για να ξεμπερδέψουμε με το δεύτερο, θεωρώ ότι έχει παίξει μεγάλο ρόλο η ιστορία με τον Αντετοκούμπο. Τον μεγαλύτερο. Οι παίκτες αφημένοι στο ότι θα υπάρχει ο Γιάννης, άρα αυτοί θα τον πλαισιώσουν. Ο προπονητής σίγουρος ότι θα 'χει έναν σταρ και θα του πει "πάρε τη μπάλα και κάνε ό,τι γουστάρεις". Φαινόταν από χιλιόμετρα ότι κάτι "βρώμαγε". Ακόμη και οι άσχετοι ανησυχούσαν. Στην ΕΟΚ ήξεραν ότι θα "σκάσει η βόμβα". Ο Βασιλακόπουλος την πάτησε γιατί πίστευε όσους του έλεγαν "θα παίξει". Πάλι "πλήρωσε" το ότι έβαλε πάνω από τους νόμους και τους κανόνες, το πάθος του να 'χει όλους τους παίκτες. Γιατί πολύ απλά, είχε πει "έχουμε παίκτες". Και αυτό δεν ήθελε να ...χαλάσει, ακόμη κι αν ο στενός του συνεργάτης Τάκης Τσαγκρώνης του είχε "χτυπήσει τα καμπανάκια". Η "δίψα" να παίξει ο Αντετοκούμπο δε συγκρινόταν με τίποτα... Και εκεί την "πατήσαμε τη μπανανόφλουδα". Η ουσιαστική προετοιμασία της ομάδας, άρχισε καθυστερημένα. Τρώγαμε σφαλιάρες, άρχισαν τα νεύρα και έγινε ο "χαμός". Τα μπέρδεψε και ο Μίσσας...

ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕ Ο ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ

Μετά τη γερή σφαλιάρα από τους Σέρβους, ο Παπανικολάου μίλησε σε πρώτο πληθυντικό λίγο μέσα στα αποδυτήρια. Είπε για όλους (και τον ίδιο φυσικά) να παίξουν πιο δυνατά, να μη κάνουν τέλος πάντων όσα έκαναν. Ο παρεξηγησιάρης Αγραβάνης, δίπλα του, τον ρώτησε αν εννοεί αυτόν , ο Κώστας του απάντησε "ένα ξεκόλλα ρε μαλάκα για όλους μας λέω" και αυτό παρουσιάστηκε ως η... καταστροφή της γης. Μάλιστα... Εγώ θα σας αποδείξω σε λίγο βέβαια, ότι δε μαθαίνατε τίποτα από τα ουσιαστικά. Το μεγαλύτερο επεισόδιο από τη στιγμή που "έπεσε ξύλο", ήταν το περιβόητο μεταξύ Μπουρούση- Παππά στο Κάραβελ. Για μη μπασκετικούς λόγους. Τη... πλήρωσαν δυο καλά βάζα και ο κακομοίρης ο Λαρζεντζάκης. Όποιος πάει να χωρίσει "τρώει" τη πιο γερή. Ο Μπουρούσης πάντως, ήταν έξαλλος από όσα είχε ακούσει από τον πρώην συμπαίκτη του στον ΠΑΟ και του χίμηξε. Και πάλι όμως , η ομάδα θα το κράταγε. Απλά ήταν όλη η Σερβία στην τραπεζαρία που αφού πρώτα "ψόφησαν στο γέλιο" στη συνέχεια το είπαν σε όλους και το μάθαμε και εμείς. Για εμένα, ο Μίσσας εκεί έπρεπε να πάρει μια σκληρή απόφαση. Διώχνεις τον Παππά που το ξεκίνησε; Διώχνεις και τους δυο γιατί ο Γιάννη τον έδειρε; Ο κόουτς (ακολουθώντας τη γραμμή της ΕΟΚ) τους κράτησε. Είπαμε, "έχουμε παίκτες"...

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Το μεγαλύτερο επεισόδιο που έλαβε χώρα στην πορεία της ομάδας μας, δεν το πήραν χαμπάρι. Και έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Γιατί; Την επομένη του ματς με την Ισλανδία, λίγο πριν μπουν οι δημοσιογράφοι στην προπόνηση, ο Βαγγέλης έπαθε κάταγμα στο μικρό δαχτυλάκι. Όλοι ασχολούνταν με το πώς είναι και τα νέα του νοσοκομείου. Κανείς δεν παρατήρησε την προπόνηση. Όχι και... κανείς. Έχω ένα ελάττωμα από παιδάκι που ξεκίνησα να παίζω. Μου 'χει γίνει συνήθεια. Πάντα όταν έμπαινα αποδυτήρια ή προπόνηση μέτραγα τα άτομα. Το κάνω αμέσως, δίχως σκέψη. Μπήκα λοιπόν και ήταν δέκα. Ο κορυφαίος της προηγούμενης μέρας έλειπε. Ρώτησα παίκτες, προς τιμήν τους δε μου είπαν. Έμαθα όμως. Στο οικογενειακό διπλό, δεν έγινε ένα σκριν σωστά (μάλλον από τον Παπαγιάννη), ο παίκτης αντέδρασε άσχημα, λένε ότι έβρισε, πρόσθεσε "δε παίζω άλλο..." και κάθισε στον πάγκο. Συμβαίνουν αυτά , μη μένετε κυριακάτικα με το στόμα ανοιχτό. Αυτό που δε συμβαίνει, είναι το ακόλουθο. Να τον παρακαλάει ο προπονητής και να λέει "έλα ρε Νίκο σήκω παίξε". Και αφού δε σηκωνόταν, τον έστειλε στα αποδυτήρια, ώστε να μη τον δουν οι δημοσιογράφοι μπαίνοντας στο γήπεδο να κάθεται. Για το καλό της ομάδας, δεν είπα ποτέ κάτι και έχω μάρτυρες ορισμένους από τους διεθνείς, τους οποίους ενημέρωσα ότι ξέρω τι έγινε. Κοιτάξτε να δείτε, όταν η εθνική της χώρας σου πάει σε μια διοργάνωση, είναι σε... πόλεμο. Και στον "πόλεμο" πρέπει να είσαι στα χαρακώματα. Όλα τα άλλα τα βρίσκεις μετά. Ακολούθησαν οι κλασικές εξηγήσεις στο ξενοδοχείο (για να γυρίσω στην ιστορία), μα άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...

ΓΥΡΙΣΕ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ

Ο Μίσσας κατάλαβε ότι τα... πειράματά του έπρεπε να μείνουν στο ξενοδοχείο. Όρισε Καλάθη- Σλούκα ορθώς, ακρογωνιαίους λίθους. Τσακίσαμε την Πολωνία και πήγαμε με άλλη ψυχολογία στην Πόλη. Μας ταίριαζαν και οι συνθήκες, το μουντό κλίμα του Ελσίνκι βάρυνε τους πάντες. Η αλήθεια είναι, ότι η κατάσταση έφτιαξε. Άρχισαν να φεύγουν από την διοργάνωση ομάδες- παραδείγματα οργάνωσης. Τρίχες κατσαρές. Ο Βασιλακόπουλος αν θέλετε τη γνώμη μου –το ξαναγράφω- δίκιο είχε ότι έχουμε παίκτες. Απλά πάρε έναν προπονητή να τους "αλλάξει τα φώτα" όταν πρέπει. Και μετά αυτοί θα παίξουν όπως ξέρουν. Διαλύσαμε τους Λιθουανούς και θα κερδίζαμε και τους Ρώσους αν ο κόουτς δεν τα έκανε "σαλάτα". Ναι, αυτός φταίει. Έπαιξαν και για την πάρτη του με τη Λιθουανία όλοι. Με "χάλασε" η δήλωση απαξίωσης ουσιαστικά για τους επτά παίκτες. Γιατί από το ματς με την Πολωνία και έπειτα, τους έβλεπες όλους και ήταν χαρούμενοι. Είτε έπαιζαν, είτε όχι. Δεν είχε δικαίωμα ο Κώστας να τους πληγώσει και να κάνει μια άστοχη (κατ’ εμέ) δήλωση...

Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ

Η λύση για την εθνική είναι απλή. Η Ομοσπονδία να αφήσει το άγχος της για το ελληνικό πρωτάθλημα, να πάψει να ασχολείται με την αναρρίχηση επικίνδυνων και άσχετων διαιτητών και να δει την εθνική ομάδα. Αν ήμουν στη θέση του Βασιλακόπουλου θα γέλαγα με όλα αυτά που έχουν βγει προς τα έξω, τον τελευταίο καιρό. Όμως τώρα πρέπει να βάλει έναν κανονικό σύγχρονο προπονητή και να τον αφήσει να φτιάξει την εθνική... χειμώνα και αν μπορέσουμε και πάμε στο Παγκόσμιο τα λέμε μετά. Πάντως, όσα συνέβησαν στο Ευρωμπάσκετ (και πριν) δε πρέπει να διαγραφούν. Αντιθέτως, να αποτελέσουν "οδηγό" για το μέλλον!