Δευτερόλεπτα πριν είχαμε χάσει και από τη Σλοβενία . Οι διεθνείς έφευγαν από το γήπεδο και κατευθύνονταν προς τα αποδυτήρια. Ίδια διαδρομή και μετά τη Γαλλία. Όμως αυτή τη φορά τα πρόσωπα είχαν κάτι. Θυμό, νεύρα και απογοήτευση. Δεν τα διακρίναμε τόσο έντονα μετά τους τρικολόρ. Αυτή τη φορά οι παίκτες μας σκοτείνιασαν. Έχω πει κάτι και δε το αλλάζω: Οι συγκεκριμένοι παίκτες που κάθε χρόνο αφήνουν άφωνη την Ευρώπη, δεν ξέχασαν το μπάσκετ. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, φυσικά και έχει προβλήματα. Πάρα πολλά. Όμως δεν έχει ξεψυχήσει και όταν θα ‘ρθει η ώρα να « πουλήσουμε το τομάρι μας», θα το κάνουμε πολύ ακριβά.

Από βάσανα σε αυτή την ομάδα αρκετά. Κι όποιος τη ζει από κοντά καταλαβαίνει. Τι τραβάνε όλοι… Όμως κόντρα στη Σλοβενία, είμαστε υποχρεωμένοι όλοι μας να κρατήσουμε δυο πράγματα: Το πρώτο ότι είχαμε σφυγμό, αναπνεύσαμε, θυμώσαμε, σπρώξαμε, δείξαμε κάτι. Το δεύτερο ότι χάσαμε. Να τα πάρω με τη σειρά; Οι Σλοβένοι μπήκαν σωστά, ο Ντόνσιτς αποφάσισε με εμάς να διώξει το τράκ και ο Ντράγκιτς έκανε τα καθιερωμένα. Οκ, χάσαμε από την περιφέρειά τους. Αυτοί οι δυο μαζί με τον Πρέπελιτς, μας έβαλαν συνολικά 58 πόντους. Και ο άλλος ο Μούριτς, που δεν είχε βάλει τίποτα, πέτυχε έξι σκληρούς για την καρδιά μας πόντους.

Η Ελλάδα άργησε να πάρει μπροστά (λογικό), αλλά το έκανε με σωστό τρόπο. Ο Μίσσας αυτή τη φορά, κατάλαβε ότι έχει κι άλλους παίκτες που μπορούν να δώσουν πράγματα. Ο Παπαγιάννης και ο Μάντζαρης έπαιξαν μεγάλο ρόλο. Ακόμη και ο Μπουρούσης που έμεινε πολύ ώρα στον πάγκο, κάποια στιγμή μπήκε θυμωμένος και έδωσε πράγματα. Ο Παπανικολάου έβγαζε ξανά όλες τις άμυνες, καλύτερος ο Παπαπέτρου από προηγούμενα ματς, μπήκε ο Αγραβάνης και βέβαια, ένας τρομερός Σλούκας, που αρχίζει σιγά- σιγά να θυμίζει τον παίκτη για τον οποίο γυρίστηκε ολόκληρη σήριαλ, πριν τρία καλοκαίρια.

Μας ταιριάζουν τα κοντά σχήματα τελικά; Μπορεί, αλλά ρόλο παίζει και ο αντίπαλος. Εγώ απλά θέλω να συνεχίσουμε να βουτάμε στο παρκέ (έγινε), να δείχνουμε εγωισμό και τα υπόλοιπα θα έρθουν. Γιατί εδώ πάμε στην δεύτερη είδηση: Χάσαμε. Κι όσο δεν κερδίζεις, έχεις και ένα ψυχοπλάκωμα. Πέρα από τις βαθμολογικές ιστορίες. Όσοι από τώρα οραματίζονται και προβλέπουν αντιπάλους, χάνουν τη χαρά της διοργάνωσης. Δε θα ακολουθήσω… Ουρλιάζουμε για τους διαιτητές. Δίκιο έχουμε. Όμως για να είμαι δίκαιος, πρέπει να γράψω ότι στο πρώτο μέρος σφύριζαν αρλούμπες, στο δεύτερο όχι. Επίσης, να γνωστοποιήσω το ότι η Ευρωλίγκα δεν έχει στείλει report με την πορεία και την κατάσταση των δικών της ρέφερι και η ΦΙΜΠΑ (άλλο που δε θέλει) βρήκε πάτημα (το οποίο κακώς έδωσε η Ευρωλίγκα) να τους αποκλείσει και επίσημα. Τι λέμε από ‘δω και πέρα; Μετά τη Γαλλία είπα να δούμε τον καθρέφτη. Μάλλον το κάναμε. Μπορεί και από την Φινλανδία να χάσουμε.

Σκληρή ομάδα και με ουρλιαχτά στην εξέδρα. Μπορεί να παίξουμε τελικό πρόκρισης με τους Πολωνούς. Ναι ξέρω. Κατάντια για τη γαλανόλευκη. Συμφωνώ. Αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Ένα εισιτήριο να βρούμε για να πάμε στην Τουρκία και εκεί θα πάρουμε ό,τι μας αναλογεί. Αν δε μας αναλογεί κάτι, τότε δε θα το πάρουμε. Επιβάλλεται όμως να είμαστε δίπλα στην ομάδα και όχι απέναντι. Η ίδια η ομάδα θα το κερδίσει αυτό. Χάρη δε θα της κάνει κάποιος. Όμως με προσπάθεια και διάρκεια, θα μπορεί να απαιτεί την καθολική στήριξη και την θετική ενέργεια. Για το χάλι που είχαμε στην προετοιμασία και όλες τις ηλιθιότητες που έχουν γίνει ως τώρα(άλλη στιγμή αυτά), παίξαμε αρκετά καλά κόντρα στη Σλοβενία. Ευκαιρία να το συνεχίσουμε. Και μπορεί τέταρτοι, να ‘ναι καλύτερα από τρίτοι. Ίσως και σίγουρα…

Νωρίς το μεσημέρι, ένα αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από την είσοδο των αποστολών στην αρένα του Ελσίνκι. Βγήκε από αυτό ο Γκούντνι Θορλάσιους Γιοχάνεσον. Ο πρόεδρος της Ισλανδίας. Με το αντιανεμικό της ομάδας, κάθισε στις εξέδρες και έγινε ένα με τους συμπατριώτες του. Δε ξέρω αν καταφέρουν να κερδίσουν κανέναν (χλωμό), το σίγουρο είναι ότι η ομάδα και οι παίκτες της Ισλανδίας, έχουν κερδίσει συμπάθειες και εντυπώσεις. Μπαίνουν, τα δίνουν όλα και φεύγουν γελαστοί. Ήταν κομματάκι δύσκολο να νικήσουν τη Γαλλία, έστω κι αν ο Κολέ μοίρασε τον χρόνο περισσότερο από ποτέ. Πάντως στο πρώτο μέρος οι Ισλανδοί «έφαγαν» 49 πόντους και όχι 55 όπως εμείς. Κατά τα άλλα, το ματς δεν είναι για να πεις κάτι. Ήρθε κλασικά η κατάρρευση στο δεύτερο μισό και όλα έλαβαν τέλος. Η διαφορά δυναμικότητας ήταν τεράστια και δεν υπάρχει κάτι να θυμόμαστε…

Η βραδιά έκλεισε με Φινλανδία- Πολωνία. Πολλοί ήθελαν τη νίκη των γηπεδούχων, ώστε να μη μπει γερά στο,,, παιχνίδι της πρόκρισης η Πολωνική ομάδα. Να φύγει από τη μέση η ομάδα του Τέιλορ και στην χειρότερη να παίξουμε μαζί της… τελικό για τέταρτη θέση. Για άλλη μια φορά οι οικοδεσπότες το έκαναν γκραν- γκινιόλ. Και είδαμε ξανά παράταση. Η Φινλανδία έχασε Ουίλσον και Κοϊβίστο με τραυματισμό, ενώ οι Πολωνοί που πολλοί τους είπαν «οικοδόμους», μια χαρά το πάλευαν και έπαιζαν με τα νεύρα όλης της αρένας του Ελσίνκι. Όμως τη βλακεία κι αυτοί δε την απέφυγαν. Νικούσαν 58- 66 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και όμως δέχθηκαν 8-0! Και στο τέλος τιμωρήθηκαν από τον παικταρά τον Μάρκανεν.