Συνολικά το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ξεκίνησε πολύ άσχημα τη διοργάνωση, ενώ κατάφερε να ανακάμψει στη 2η φάση παίζοντας καλύτερα απέναντι σε καλές ομάδες όπως η Ισπανία, η Σερβία και η Σλοβενία. Στο νοκ-άουτ, ωστόσο, έκανε το χειρότερο της ματς με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από τη συνέχεια της διοργάνωσης και να παίξει στα ματς κατάταξης.

Βέβαια, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπισε αυτή η ομάδα, τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Το μεγαλύτερο όλων ήταν ο τραυματισμός ενός από τους πρωταγωνιστές αυτής της ομάδας, του Ιωάννη Παπαπέτρου, ο οποίος υπέστη διάστρεμμα λίγες ημέρες πριν το πρώτο τζάμπολ και δεν αγωνίστηκε καθόλου, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στη θέση "3".

Κατά τη διάρκεια των αγώνων τέθηκαν νοκ-άουτ ακόμη ο βασικός σέντερ της ομάδας Γιώργος Διαμαντάκος και ο Αλέξανδρος Σιολόγκας, δένοντας ακόμη περισσότερα τα χέρια του Κώστα Μίσσα, που ούτως ή άλλως είχε ακολουθήσει μια λογική σφιχτού rotation, δίνοντας αρκετό χρόνο συμμετοχής σε συγκεκριμένους παίκτες (Μποχωρίδης, Λιάπης, Αγραβάνης, Καμπερίδης, Χριστοδούλου), εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι αρκετοί παίκτες παίζουν παραπάνω από μια θέση.

Τα μεγάλα προβλήματα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος ήταν το κακό ποσοστό από το τρίποντο (25%), η δυσκολία σε αμυντικές καταστάσεις 1on1 και κυρίως η έλλειψη δημιουργίας, με την ομάδα να πασχίζει στο να κυκλοφορήσει τη μπάλα και να βρει τον αμαρκάριστο παίκτη. Από την άλλη ξεχώρισε με τα προσόντα της, την έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ και την ικανότητα ορισμένων σε καταστάσεις απομόνωσης.

Αναλυτικά:

Δημήτρης Αγραβάνης: Ήταν ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής, ο τρίτος ριμπάουντερ και ο 2ος σε ποσοστό τριπόντων (32%). Έκανε το καλύτερο του ματς με τη Γαλλία (28) και το χειρότερο με την Ισπανία, ενώ στο νοκ-άουτ με την Κροατία ταλαιπωρήθηκε από προβλήματα με φάουλ. Έπαιξε αποκλειστικά στη θέση "4" και γενικότερα ήταν από τους παίκτες που είχαν ηγετικό ρόλο, αν και πολλές φορές έκανε κατάχρηση προσπαθειών. Ήταν μονίμως στο... κόκκινο και αυτό ήταν και καλό και κακό.

Λευτέρης Μποχωρίδης: Ο 2ος σκόρερ της Εθνικής με 12.5 πόντους. Είχε ακόμη 4.3 ριμπαουντ και 4.0 ασίστ (1ος πασέρ), όντας ο παίκτης με τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής (34'). Ήταν αρκετά καλός στα δύο πρώτα ματς και γενικότερα στις δυο πρώτες φάσεις, αλλά χειρότερος μετα τα προημιτελικά. Έπαιξε στο "1" και στο "2", είχε κάποιες πολύ καλές στιγμές, έβγαλες πολλές προσωπικές φάσεις, αλλά συχνά παρασυροταν και έδειχνε ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί ως αυθεντικός πλέι-μέικερ.

Μιχάλης Λιάπης: Ο παίκτης αποκάλυψη της Εθνικής. Ήταν πρώτος σε χρόνο συμμετοχής (33.9) μαζί με τον Μποχωρίδη, δίνοντας ενέργεια, παίζοντας πολύ καλή προσωπική άμυνα και κάνοντας άνω-κάτω τον αντίπαλο. Έπαιξε και λιγο ως "1", ενώ είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι αυτή η φυσική του θέση. Είχε 9.3 πόντους (4ος σκόρερ) και 1.8 κλεψίματα (πρώτος στη σχετική κατηγορία), παρά το γεγονός ότι δεν σούταρε πολύ καλά από το τρίποντο (1ος σε εύστοχα ωστόσο με 15), που είναι και το καλό του στοιχείο.

Μιχάλης Καμπερίδης: Έπαιξε δύο θέσεις (4 και 5), είχε μπόλικα highlights και έδειξε τις πτυχές του all-around παιχνιδιού του και είχε αρκετές φορές το ρόλο του δημιουργού, μέσα από καταστάσεις απομόνωσης που είχε στο επιθετικό παιχνίδι της Ελλάδας. Είχε 9.0 πόντους ανά παιχνίιδι, αλλα ήταν ο δεύτερος ριμπαόυτερ (6.0) και ο πιο εύστοχος παίκτης της Εθνικης από το τρίποντο (34%).

Γιώργος Διαμαντάκος: Τέλειωσε το τουρνουά με 11.6 και 6.7 ριμπάουντ, δηλαδή όντας ο τρίτος σκόρερ και ο πρώτος ριμπάουντερ της Εθνικής. Επί της ουσίας ήταν αυτός που έκανε τη διαφορά στη δεύτερη φάση, όπου η Εθνική κατάφερε να ανατρέψει την εις βάρος της κατάστασης έχοντας 17 πόντους με τη Σερβία, 12 με την Ισπανία και 16 με την Σλοβενία. Τέλειωσε το τουρνουά με το εντυπωσιακό 58% στα διποντα κι έδειξε ότι έχει επαφή με το καλάθι. Δεν αγωνίστηκε από τους "8" και μετά λόγω γαστρεντερίτιδας και αυτό στοίχισε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Πάρης Μαραγκός: Στις δύο πρώτες φάσεις είχε μικρή συμμετοχή, επί της ουσίας ξεχώρισε μόνο στη νίκη επί της Λετονίας (10 πόντοι, 4 ριμπάουντ), καθώς στα αλλα είχε βοηθητικό ρόλο στο "5" πίσω απο τον Διαμαντάκο. Από τους "8", όμως, όταν ο σέντερ του Παναθηναϊκού τέθηκε νοκ-άουτ, βγήκε μπροστά και έκανε σπουδαίες εμφανίσεις: 16 πόντους (1ος σκόρερ) στο νοκ-άουτ με την Κροατία, 15 με τη Γαλλία και 24 με τη Λιθουανία. Έβγαλε ενέργεια, πήγε στο επιθετικό ριμπάουντ, τέλειωσε φάσεις, έδωσε μάχες και έδειξε ότι αδικήθηκε με το χρόνο συμμετοχής στα πρώτα ματς. Σε ότι αφορά το ματς με την Κροατία ήταν κομβικό το 4ο φάουλ που έκανε (και αποσύρθηκε) στο χρονικό σημείο που ξέφυγε ο αντίπαλος στο σκορ.

Ανδρέας Χριστοδούλου: Στην πρώτη του συμμετοχή στην εθνική ομάδα ήταν 6ος σε χρόνο συμμετοχής (28 λεπτά), δίνοντας λύσεις είτε ως παρτενέρ του Μποχωρίδη (για να παίξει δηλαδή ο γκαρντ του Άρη στο "2"), είτε αντ' αυτού στην πεντάδα. Είχε άσχημο ποσοστό από το τρίποντο (15%) κι έδωσε 2 ασίστ το παιχνίδι. Έκανε το καλύτερο του παιχνίδι κόντρα στη Λετονία (11π, 2ασ) και την Μ. Βρετανία (12π, 2 ασίστ).

Δημήτρης Σιολόγκας: Είχε χρόνο συμμετοχής κοντά στα 16 λεπτά, έστω κι αν ξεκίνησε παίζοντας 37 λεπτά στο ματς της πρεμιέρας με τη Λιθουανία. Είχε σημαντικό ρόλο στην πρώτη φάση, όπου έκανε και τα καλύτερα του ματς (7π με Λιθουανία, 8 με Ουγγαρία), έπαιξε λιγότερο στη συνέχεια και στο τέλος τραυματίστηκε. Τέλειωσε το τουρνουά με 3.9 πόντους και 2.1 ριμπάουντ παίζοντας στο "3".

Γιάννης Κουζέλογλου: Πήρε χρόνο συμμετοχής μόνο στα ματς με τη Λιθουανία (11 λεπτά), τη Σερβία (11 λεπτά) και την Ισπανία (10 λεπτά), ενώ τον εμπιστεύτηκε ο Κώστας Μίσσας και στο 2ο ημίχρονο του προημιτελικού, όπου ήταν άστοχος (0/5 σουτ). Έπαιξε και στο "3" και στο "4" έχοντας 7 λεπτά συμμετοχής, 0.8 πόντους και 1.4 ριμπάουντ.

Αλέξανδρος Σπυριδωνίδης: Είχε το μικρότερο χρόνο συμμετοχής από όλους τους διεθνείς, δίνοντας μόνο μερικές ανάσες στο "1". Τέλειωσε το τουρνουά με 0.6 πόντους σε 5.3 λεπτά. Πέρα από το τελευταίο ματς (11 λεπτά με τη Λιθουανια), έπαιξε το περισσότερο κόντρα στην Ουγγαρία (7 λεπτά).

Στέλιος Πουλιανίτης: Άλλος ένας γκαρντ που δεν είχε χρόνο συμμετοχής. Πέρασε 6.3 λεπτά στο παρκέ έχοντας 0.4 πόντους. Το μοναδικό ματς που είχε ρόλο ήταν σε αυτό με την Ουγγαρία (16 λεπτά - 3 πόντοι).