Το Λαύριο υποδέχεται το Ρέθυμνο (14/11, 17:00) κυνηγώντας το δεύτερο ροζ φύλλο της χρονιάς στην Basket League ΣΚΡΑΤΣ, την ώρα που οι Κρητικοί θέλουν να βάλουν τέλος στο σερί των τεσσάρων ηττών.

Η αναμέτρηση του Λαυρίου με το Ρέθυμνο κρίνεται ως άκρως αμφίρροπη αφού πρόκειται για δύο ομάδες που "καίγονται" για τη νίκη, από τη στιγμή που βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Το μεν Λαύριο ψάχνει την πρώτη εντός έδρας νίκη της ιστορίας του στην Basket League ΣΚΡΑΤΣ, το δε Ρέθυμνο να κερδίσει μετά από ένα και πλέον μήνα (σ.σ.: μετράει τέσσερις σερί ήττες).

Ο Νίκος Μπάρλος και ο Χάρης Γιαννόπουλος έγραψαν τις σκέψεις τους για την αυριανή (14/11, 17:00) αναμέτρηση στο blog που διατηρούν στην επίσημη ιστοσελίδα του ΕΣΑΚΕ.

Το blog του Νίκου Μπάρλου

Η αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό ήταν για την ομάδα μια κακή παρένθεση. Τις μέρες που ακολούθησαν όλοι μας κάναμε την αυτοκριτική μας, είδαμε τα λάθη μας και είμαι 100% σίγουρο ότι κόντρα στο Ρέθυμνο θα παρουσιαστούμε όχι απλώς καλύτεροι αλλά έτοιμοι για να πάρουμε τη νίκη.

Οι αντίπαλοι μας θα ήθελαν σίγουρα να έχουν ξεκινήσει καλύτερα το πρωτάθλημα κι αυτό θα τους κάνει να έρθουν στο Λαύριο με στόχο να πάρουν το ματς πάση θυσία. Γι' αυτό το λόγο εμείς πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τη μάχη που θα έχουμε μπροστά μας, αφού πρόκειται για πολύ καλή ομάδα, η οποία κάθε χρόνο αφήνει το στίγμα της στην κατηγορία.

Παίζοντας το μπάσκετ που μπορούμε και έχουμε δείξει σε όλους τους αγώνες πλην αυτού με τον Ολυμπιακό, πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να πετύχουμε τον στόχο μας και να φτάσουμε στη δεύτερη νίκη μας. Σε αυτό, θεωρώ πως σημαντικό ρόλο θα παίξει και ο κόσμος. Μετά τους αγώνες με την ΑΕΚ και τον Άρη, είναι ώρα να γεμίσει το γήπεδο και να μας βοηθήσει να πάρουμε το ματς. Όποιος αγαπάει το μπάσκετ πρέπει να έρθει στο Λαύριο, καθώς θα απολαύσει ένα παιχνίδι σε απίστευτη ατμόσφαιρα και κυρίως μακριά από όλα αυτά που σε κάνουν να μην θέλεις να πας στο γήπεδο.

Το blog του Χάρη Γιαννόπουλου

Επειδή μου αρέσει να τηρώ όσα λέω, για ακόμα μία φορά δεν θα αναφερθώ στα τετριμμένα των κλασσικών, μπασκετικών μλογκ και θα σας εξιστορήσω μία εμπειρία που είχα με θέμα τους γείτονες.

Όπως κάθε επαγγελματίας αθλητής έτσι και εγώ, αλλάζω συχνά ομάδες, το οποίο σημαίνει ότι η μετακόμιση από πόλη σε πόλη και από σπίτι σε σπίτι είναι ένα απολύτως συχνό και φυσιολογικό φαινόμενο. Σε όλες τις ομάδες που έχω πάει σε όλα τα διαμερίσματα που έχω αλλάξει αυτά τα χρόνια, μόνο ένα πράγμα παραμένει ίδιο. Οι περίεργοι γείτονες. Για κάποιο περίεργο λόγο, προσελκύω τους πιο θορυβώδεις αλλά κι ενδιαφέροντες γείτονες. Από τη Θεσσαλονίκη μέχρι και την Ισπανία, χωρίς να το θέλω, με έκαναν να τους προσέξω.

Ένας από αυτούς ήταν ερωτευμένος με μια γειτόνισσα, η οποία τον απέφευγε. Τα περισσότερα βράδια περιοριζόταν σε καψουροτράγουδα που βασάνιζαν ακόμα περισσότερο την καρδιά του και φυσικά τα δικά μου αυτιά. Ώσπου μια μέρα, επιστρέφοντας σπίτι βρήκα ένα ασθενοφόρο κι ένα περιπολικό στην είσοδο της πολυκατοικίας και τον εν λόγω κύριο στο φορείο. Φώναζε ότι την αγαπάει ενώ αυτή δίπλα του προσπαθούσε να τον ηρεμήσει. Πρόσεξα λοιπόν κάτι περίεργο στο σεντόνι που κάλυπτε, απ' ότι μου είπαν μετά το γυμνό σώμα του. Ο γείτονας ήταν μεθυσμένος κι είχε πάρει δύο μπλε χαπάκια. Την αστυνομία την κάλεσε η μητέρα του με την οποία έμενε και δυστυχώς είδε τον γιο της να τρέχει γυμνό κι «ορεξάτο» στη γειτονιά ψάχνοντας την αγάπη του.