Η ιστορία της φετινής ΣΚΡΑΤΣ Basket League, ξεκίνησε με τέσσερα παιχνίδια και από αυτά ξεχώρισε ο Maurice Kemp, βάσει του κατ' αρχάς τεκμηρίου που υπάρχει... για αυτές τις περιπτώσεις και λέγεται ranking. Συγκέντρωσε 25 βαθμούς, που ήταν οι περισσότεροι εξ όσων πάτησαν σε παρκέ το Σάββατο (10/10), για την πρώτη τη τάξει κατηγορία. Για την ακρίβεια, τόσους είχε και ο Darrell Harris του Κόροιβου, αλλά η ομάδα του έχασε. Οπότε, τον "προσπέρασε" ο νικητής Kemp και για αυτό θα "ανοίξουμε" με τον 24χρονο φόργουορντ τον... κύκλο των αφιερωμάτων σε νέους παίκτες της Basket League.

Δεσμεύτηκε με το Alabama A&M (2009-10), όπου έπαιξε σε 27 ματς (ξεκίνησε στα 17, συμπεριλαμβανομένων των 14 τελευταίων της σεζόν). Είχε 47.8% στα σουτ (34.8% στα τρίποντα), ενώ συνολικά μέτρησε 6 νταμπλ νταμπλ και μετά... ζήτησε αλλαγή. Για την ακρίβεια, μεταφορά. Πήγε στο Miami Dade College (το μεγαλύτερο του κολεγιακού συστήματος της Florida, με περισσότερους από 165.00 φοιτητές και αυτό με το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης) και έγινε μέλος των Sharks. Στα 12 πρώτα ματς της σεζόν, είχε κατά μ.ο. 15π. και 11 ριμπ. ανά αγώνα.

Στις 3 Μαρτίου του 2011, ο προπονητής του Miami Dade College, Matthew Eisele υπέβαλε την παραίτηση του. "Τρεις εβδομάδες νωρίτερα, είχε αποκαλέσει έναν παίκτη του "χαζό" και απείλησε ότι θα τον απομακρύνει από το campus, συνοδεία της ασφάλειας", είχε γράψει η Reporter.

Το όνομα του... καταδότη δεν αποκαλύφθηκε, με τον Darwin Ellis, πόιντ γκαρντ της ομάδας να λέει " ναι, μας έβριζε όλη την ώρα, αλλά όλοι οι κόουτς αυτό κάνουν. Ως εκ τούτου, δεν μπορείς να αφήνεις τα λόγια να σε πληγώνουν. Μαθαίνεις να μην καταλαβαίνεις". Θέση είχε πάρει και ο Kemp, εξηγώντας ότι " ουδέποτε ξεπέρασε τα όρια. Δεν έκανε κάτι εκτός των κανόνων. Το μόνο που ήθελε ήταν να μας δώσει κίνητρο". Ο πατέρας του, Maurice Kemp Sr. υπερθεμάτισε, λέγοντας ότι " έχω δει ουκ ολίγα ματς της ομάδας. Ως γονιός έχω να πω ότι ουδέποτε ο Eisele κακοποίησε λεκτικά παίκτη του. Μιλάμε για νέους άνδρες. Όχι για παιδιά". Παρεμπιπτόντως, ο πατέρας Kemp έκανε και τον εικονολήπτη στα ματς του παιδιού

Στην αγωνιστική περίοδο 2010-11 οι αριθμοί του ήταν 16.9π. και 9.9 ριμπ., ανά αγώνα, με τα σουτ του να φτάνουν το 59% σε ευστοχία -τα τρίποντα το 52%. Είχε και 1.8 ασίστ, 1.8 τάπες, 1.5 κλεψ. και 65% από τη γραμμή των βολών. Θα λέγατε δηλαδή, ότι είχε ενεργή συμμετοχή στο 21-11 των Sharks. Αλλά δεν έμεινε ούτε εκεί για πολύ. Τον Απρίλιο του 2011 υπέγραψε letter of intent, με το East Carolina. Ο κόουτς Jeff Lebo θα μπορούσε να τον έχει στη διάθεση του, από τη σεζόν 2011-12. Ήθελε να ανέβει επίπεδο. Να πάει κάπου, όπου οι προκλήσεις θα ήταν μεγαλύτερες. Και πήγε. Επί τη ευκαιρία, έκανε το ένα νταμπλ νταμπλ μετά το άλλο, ως σμολ φόργουορντ -χρησιμοποιώντας την ταχύτητα του, για να καλύψει ό,τι δεν είχε σε μύες, με τον προπονητή του να λέει " η προσφορά του είναι τεράστια. Χρειαζόμασταν κάποιον που να μπορεί να σκοράρει με τόσους διαφορετικούς τρόπους που το κάνει ο Maurice". O ίδιος εξήγησε πως " εξελίχθηκα, όταν αυξήθηκαν οι ευθύνες μου και αφοσιώθηκα σε μια θέση. Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ τι πρέπει να κάνω όταν παίζω ως "3" και τι ως "4".

Τη σεζόν 2012-13 έφτασε και έως την κορυφή του CIT tournament, μετά τη νίκη επί του Weber State, στον τελικό (77-74, με τρίποντο του Akeem Richmond στο τέλος). Ήταν η πρώτη φορά που οι Bulldogs έφταναν σε αυτήν την κορυφή. Γενικά, δεν ήταν από τα κολέγια που ξεχώριζαν για το πρόγραμμα που είχαν στο μπάσκετ. Απέκτησαν, όμως... μια εισαγωγή. OK, δεν πήραν το NCAA. Ούτε το ΝΙΤ. Μηδέ το CBI. Το CIT (College Insider.com Postseason Tournament) ωστόσο, εξακολουθεί και υπάρχει μεταξύ των τεσσάρων διοργανώσεων που ακολουθούν τις regural seasons στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα, οπότε σημαίνει κάτι. Πολλώ δε από τη στιγμή που το East Carolina έκανε τα ΜΜΕ να ασχοληθούν με το event, με τον τρόπο που αγωνίζονταν. Όπως εξελισσόταν η διοργάνωση, ο Kemp γινόταν ο ηγέτης που έψαχνε η παρέα του. Δεν έλειπε από τα highlights και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του " για να βάλουμε επί τέλους ένα banner στο γήπεδο μας". Το τέλος του τουρνουά τον βρήκε να είναι και ο MVP του. Σημειωτέον, δικό του ήταν το σουτ που έδωσε το προβάδισμα στους Bulldogs, στα 2.30 για τη λήξη. Τελείωσε με 20π. (7/12 σουτ, 5/5 βολές) και 6 ριμπ., με την ομάδα του να παίζει στο pick της, την καταλληλότερη στιγμή. " Επιτέλους, κάναμε ό,τι χρειαζόταν σωστά την καταλληλότερη στιγμή. Δεν είχαμε συνέπεια, αλλά τη βρήκαμε όταν έπρεπε", δήλωσε ο πρωταγωνιστής, που πήρε και το διχτάκι σπίτι.

Έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του κολεγίου, που μπήκε στην First Team All Conference των ΗΠΑ και ο πρώτος που ηγήθηκε του πίνακα των σκόρερ, στην περιφέρεια (18.9 ανά αγώνα), ενώ ήταν στο Νο30 της λίστας του NCAA. Βρέθηκε στο ΤΟΡ15 των κλεψιμάτων (5ος), των ριμπάουντ (8ος), των κοψιμάτων (9ος), του ποσοστού στα σουτ (11ος) και αυτού των βολών (13ος), στη λίγκα. Σκόραρε +20 πόντους, σε 19 ματς και έγινε ο τρίτος στην ιστορία του σχολείου που είχε +600 πόντους σε μια σεζόν. Δημιούργησε νέα ρεκόρ για το East Carolina σε εύστοχες βολές (182), σε προσπάθειες από τη συγκεκριμένη γραμμή (241) και σε λεπτά συμμετοχής (1.202).

Στα δυο του χρόνια ως "Πειρατής", έφτασε τους 974 πόντους, τα 16 νταμπλ νταμπλ, ηγήθηκε 27 φορές στο σκοράρισμα, 22 στα ριμπάουντ, ήταν starter σε 42 ματς και είχε 29.2 λεπτά συμμετοχής, κατά μ.ο. Όταν έφυγε από το πανεπιστήμιο, είχε πάρει και πτυχίο στην "ανάπτυξη του παιδιού" και τις οικογενειακές σχέσεις. Οι ειδικοί θα έγραφαν ότι έχει ένα καλό παιχνίδι στο "3", αλλά πως ήταν πολύ αδύνατος για να παίξει στο "4" "και χωρίς σοβαρή δουλειά στα σουτ του, δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί ως σμολ φόργουορντ στο ΝΒΑ".

Για αυτό και αναζήτησε δουλειά στην Ευρώπη. Την βρήκε στην Ουγγαρία και για την ακρίβεια στην Albacomp. Σε 8 ματς στο Eurocup (μεταξύ αυτών ήταν και το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ), είχε 25π. συμμετοχής, 12,3 πόντους, 4.9 ριμπ., 1.7 ασίστ, 2.2 κλεψ. και 3.9 λάθη ανά αγώνα, κατά μ.ο. Δεν είχε συνέπεια, γιατί είχε τραυματισμούς, τρεις για την ακρίβεια και ήταν όλα κατάγματα κόπωσης στο κάτω μέρος της αριστερής κνήμης. Οι γιατροί του έλεγαν πως είχε θέμα στην κνήμη και για αυτό τον είχαν να κυκλοφορεί με νάρθηκα, αλλά έκαναν λάθος. Για αυτό και επέστρεψε στην πατρίδα του. Κατ' αρχάς, για να γιατρευτεί, με τον γιατρό που τον παρακολούθησε, τον Dr. Chris Hodgkins να επισημαίνει ότι "έ γινε παράδειγμα του τι παθαίνει κάποιος που φτάνει το σώμα του στα όρια του, μαζί και των λανθασμένων διαγνώσεων". Έκανε επέμβαση, για να μπορέσει να βρει την υγειά του.

Μολονότι του είχαν πει ότι μπορεί να επιστρέψει στα γήπεδα από τον Νοέμβριο, εκείνος περίμενε μέχρι τον Ιανουάριο του 2015, για να κλείσει τη συμφωνία με την αναπτυξιακή ομάδα των Cavaliers, στη D-League: τους Canton Charge. "Ό ταν είσαι αθλητής, είναι δύσκολο να σταματήσεις να κάνεις, ό,τι κάνεις σε όλη σου τη ζωή. Χρειάστηκα αρκετό χρόνο, για την αποθεραπεία", με το γιατρό του να εξηγεί ότι " οι τραυματισμοί στον αστράγαλο θέλουν προσοχή. Είναι ο τομέας που κάνουν τα περισσότερα λάθη οι γιατροί, ως προς τη διάγνωση".

Έκανε το ντεμπούτο του στις 4 Φεβρουαρίου, στο 99-90 επί του Texas. Τίποτα δεν έδειχνε πως είχε μείνει εκτός, σχεδόν ένα χρόνο. Σκόραρε 13π. και πήρε 5 ριμπ., σε 27'. " Από την ημέρα που ήλθε κοντά μας, ταίριαξε απόλυτα", έλεγε ο προπονητής του Jordi Fernandez, "πάντα χρειάζεσαι παίκτες σαν τον Μο. Ομαδικούς παίκτες, πειθαρχημένους. Είναι από αυτούς που θα δουλέψουν όσο χρειαστεί, για να γίνουν καλύτεροι. Και ξέρει πως όσα και αν είναι τα λεπτά συμμετοχής του, θα προσπαθήσει να βοηθήσει, να 'χει επιρροή στη νίκη της ομάδας. Τα όσα προσφέρει δεν φαίνονται πάντα στο στατιστικό. Είναι παντού και βοηθά με όλους τους τρόπους".

Η συνέπεια ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του, με τον ίδιο να εξηγεί ότι " μπήκα στην ομάδα, προς το τέλος της σεζόν και ήξερα πως θα ήταν δύσκολο. Γνώριζα ότι έπρεπε να κερδίσω τα λεπτά μου. Επικέντρωσα στο να μπορώ να είμαι έτοιμος, κάθε φορά που σηκωνόμουν από τον πάγκο". Σε 21 παιχνίδια, είχε μ.ο. 6.9π., 2.5 ριμπ. σε 17' συμμετοχής και σημαντικό ρόλο στο ρεκόρ οργανισμού των 31 νικών. Ήθελε κάτι άλλο. Μια ακόμα ευκαιρία να δείξει ποιος είναι.

Διάλεξε την Καβάλα, ως επόμενο σταθμό. Στις προγραμματικές του δηλώσεις, ήταν ταπεινός (" γνωρίζω ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πολύ ανταγωνιστικό, αλλά θα δουλέψω μαζί με τους συμπαίκτες μου και με τη βοήθεια των προπονητών, θα γινόμαστε καλύτεροι μέσα στο γήπεδο"), αλλά άφησε να φανεί και κάτι από το χαρακτήρα του, όταν είπε πως " με ρωτάτε εάν ήταν ρίσκο που ήρθα στο ελληνικό πρωτάθλημα, θα σας πω ότι είμαι μεγάλο παιδί και μου αρέσει να παίρνω όλο το ρίσκο". Φρόντισε βέβαια, να μας συστηθεί από την πρεμιέρα με τον τρόπο που ήθελε: στο 68-65 επί του Λαυρίου, πρόσφερε 15π., με 7/11 διπ., 1/2 βολές, 5-3 ριμπ., 1 ασίστ, 2 τάπες, σε 33.02'', ενώ δεν υπέπεσε σε λάθος.